Przetoka - Rodzaje, Przyczyny, Objawy I Leczenie Przetok

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Co to jest przetoka? Objawy i leczenie

Przetoka to kanał, który łączy jamę ciała lub puste narządy ze środowiskiem zewnętrznym lub między sobą. Inna przetoka nazywana jest przetoką. Najczęściej reprezentuje go wąski kanalik, który od wewnątrz jest pokryty nabłonkiem lub młodą tkanką łączną.

Przetoki mogą tworzyć się na tle różnych procesów patologicznych zachodzących w organizmie, a także po operacji.

Zadowolony:

• Rodzaje przetok
• Struktura przetoki
• Objawy przetoki
• Przyczyna przetoki
• Diagnoza przetok
• Leczenie przetoki

Rodzaje przetok

Przetoki rozróżnia się w zależności od ich umiejscowienia w ciele:

1. Przetoka żołądkowa.
2. Przetoka odbytnicza. To z kolei dzieli się na odbytniczo-odbytniczą (od odbytu lub odbytnicy do skóry) i okołostałową (wychodzącą z krypty odbytu do skóry).
3. Przetoka odbytniczo-pochwowa, która przenika do przegrody odbytniczo-pochwowej u kobiet.
4. Przetoka dwunastnicza, która atakuje dwunastnicę.

5. Przetoka oskrzelowa, która łączy światło oskrzeli z opłucną itp.

   • W zależności od pochodzenia przetoki może być nabyta lub wrodzona. Wrodzone przetoki powstają podczas rozwoju wewnątrzmacicznego płodu w obecności jakichkolwiek wad. Częściej niż inne występują przetoki środkowe i boczne szyi, a także przetoki pępka. Nabyte przetoki występują na tle dowolnego procesu patologicznego, mogą być również wynikiem urazu lub operacji.
   • Czasami sami lekarze tworzą przetoki, aby poprawić funkcjonowanie narządu, jeśli nie można go usunąć. Na przykład do odpływu moczu, do przejścia treści wewnętrznej żołądka, itp. Przetoki takie nazywane są „stomiami”.
   • W zależności od tego, czy przetoka jest połączona ze środowiskiem zewnętrznym, może być zewnętrzna lub wewnętrzna.
6. Przetoki zewnętrzne łączą narządy lub patologiczne ogniska infekcji tkankowej (kości) w organizmie człowieka ze środowiskiem zewnętrznym. Najczęściej powstają w różnych chorobach zakaźnych (przetoki okołomoczowe, moczowe, jelitowe, osteomyelitis).

7. Przetoki wewnętrzne łączą narządy ze sobą lub z inną jamą. Na przykład istnieją przetoki żołądkowo-jelitowe, oskrzelowo-opłucnowe i inne rodzaje przetok. Powstają podczas rozpadu tkanek na tle procesów patologicznych. Kiedy sąsiednie narządy są sklejone i połączone ze sobą, wówczas ich szczeliny są ze sobą połączone.

   • W zależności od budowy przetoki są ziarniste, nabłonkowe i wargowe.
   • W zależności od tego, jaka zawartość jest oddzielona od kanału, przetoki są ślinowe, moczowe, ropne, śluzowe, alkoholowe, kałowe itp.

Struktura przetoki

Przetoki zewnętrzne mają zawsze dwa usta: zewnętrzną i wewnętrzną, które są połączone ze sobą kanałem. Czasami może brakować kanału. W tym przypadku ściana narządu przylega do skóry lub nawet wystaje ponad nią.

Przetoki granulujące pokryte są tkanką ziarninową. Są patologiczne, ponieważ powstają na tle procesów zapalnych. Mechanizm ich rozwoju jest następujący:

• Ognisko zapalne jest oddzielone od otaczających tkanek, po czym wybucha.
• W wyniku przełomu powstaje kanał, przez który wychodzą patologiczne treści.
• Z biegiem czasu kanał pokrywa się ziarniną, a wokół niego tworzy się blizna łączna. Ściany przetoki stają się nieruchome i stwardniałe.

Uzdrowienie takiej przetoki nie pozwala na to, że przez nią nieustannie przepływa wyładowanie. Jeśli ma chemicznie aktywną formułę, zniszczy to ziarninę i ułatwi przenikanie toksyn i drobnoustrojów do sąsiednich tkanek. W rezultacie wokół przetoki utworzą się blizny. Ponadto ropienie przetok jest obarczone faktem, że ropnie i nowa ropowica mogą tworzyć inne przetoki, które otwierają się w sąsiednich tkankach. Jeśli patologiczna treść przestanie przechodzić przez kanał przetoki, może się zagoić samodzielnie.

Przetoki z nabłonkiem to przetoki, których ściany kanału są pokryte nabłonkiem. Kiedy nabłonek błony śluzowej narządu wewnętrznego przechodzi do skóry, wówczas takie przetoki nazywane są wargami. Nazwę tę nadano przetokom ze względu na fakt, że ich ściana wystaje ponad skórę i przypomina wyglądem ludzką wargę. Najczęściej takie przetoki powstają sztucznie. Przetoki samoopalające się nie zagoją się.

Jeśli chodzi o wydzielinę wydostającą się z jamy przetoki, zależy ona od narządu, z którym przetoka jest związana. Im bardziej agresywny jest ten wysięk, tym bardziej skóra wokół przetoki zostanie uszkodzona. Na przykład w przypadku przetok jelitowych skóra ulega bardzo szybkiej erozji i zostaje pokryta wrzodami.

Przetoki są niebezpieczne, ponieważ mogą prowadzić do zaburzeń w organizmie. Ponadto powstają na tle procesu zapalnego, co oznacza, że ich rozwojowi towarzyszy zatrucie i utrata płynu. Wszystkie te same przetoki jelitowe powodują odpływ płynu trawiennego. W przyszłości prowadzi to do naruszenia równowagi wodno-solnej i zaburzeń metabolicznych.

Jeśli patologiczne zmiany w ciele są bardzo wyraźne, istnieje ryzyko śmierci pacjenta.

Objawy przetoki

Obraz kliniczny charakteryzujący obecność przetoki zależy od tego, co dokładnie spowodowało jej powstanie i gdzie się znajduje.

Na przetokę zewnętrzną wskazuje obecność dziury w skórze, z której uwalnia się płyn. Pojawienie się tej dziury może być poprzedzone urazem odpowiedniego obszaru, procesami zapalnymi pobliskich tkanek i narządów, a także zabiegiem chirurgicznym.

Stan skóry wokół niego będzie zależał od rodzaju treści uwalnianej z ujścia przetoki. Zapalenie skóry jest zwykle obserwowane w pobliżu przetoki żołądkowej i dwunastniczej, ponieważ skóra jest korodowana przez soki trawienne. W pobliżu przetok moczowych skóra jest obrzęknięta, a później tworzy się słoniowacizna.

Jeśli chodzi o ogólną reakcję organizmu, może się ona znacznie różnić. Pogorszenie stanu będzie obserwowane, gdy patogenne mikroorganizmy przedostaną się przez przetokę i rozwinie się wtórna infekcja. Ciężki przebieg choroby jest charakterystyczny dla ropnych przetok.

Przetoki wewnętrzne są najczęściej wynikiem powikłań chorób o przebiegu przewlekłym lub ostrym. Na przykład zablokowanie dróg żółciowych przez kamień nazębny może prowadzić do powstania przetok żółciowych. W takim przypadku objawy będą zależeć od tego, ile żółci jest wydalane codziennie do jamy otrzewnej. Osoba może cierpieć na silny ból brzucha z powodu zakłóceń w procesie trawienia.

Jeśli dana osoba ma przetokę pokarmową oskrzeli, może to wskazywać na przewlekłe zachłystowe zapalenie płuc lub zapalenie oskrzeli, które występuje na tle kawałków pokarmu wchodzących do drzewa tchawiczo-oskrzelowego.

Jeśli weźmiemy pod uwagę przetoki odbytnicy, wówczas następujące objawy będą wskazywać na ich obecność:

• W odbycie będzie dziura. Często pozostaje ledwo zauważalny. Płyn będzie stale wypływał z tej dziury, prawdopodobnie z ropą. Z tego powodu osoba będzie musiała nosić podkładkę.
• W odbycie będą obecne bolesne odczucia. Podczas wypróżnienia zawsze się zwiększają.

Jeśli pacjent ma przetokę na dziąśle, obraz kliniczny przedstawia się następująco:

• Zęby nabierają patologicznej ruchomości;
• Dziąsła bolą przy dotknięciu;
• Czasami na tle rozwoju stanu zapalnego temperatura ciała wzrasta;
• Z przetoki na dziąśle uwalnia się ropa.

Przyczyna przetoki

Istnieją dwie główne przyczyny powstawania przetok:

• Przetoki patologiczne. Tworzą się niezależnie z powodu różnych procesów zapalnych zachodzących w organizmie.

  Czynniki, które mogą wpływać na wystąpienie patologicznej przetoki:

  1. Uraz, w wyniku którego dochodzi do uszkodzenia błony narządu lub naczynia;
  2. Destrukcyjne procesy przewlekłego przebiegu: stwardnienie tkanek, utrata ich elastyczności, zmiękczenie włókien, występowanie erozji i owrzodzeń;
  3. Reakcje zapalne w organizmie, w których powstanie przetoki jest jedynie reakcją ochronną.
• Przetoki chirurgiczne. Te kanały są tworzone przez lekarza. Przykładem takich przetok jest gastrostomia, kiedy żołądek komunikuje się ze środowiskiem zewnętrznym poprzez sztucznie utworzony otwór, przez który dana osoba chwilowo otrzymuje pokarm. Czasami przetoki chirurgiczne pozostawia się na stałe, aby umożliwić komunikację między narządami wewnętrznymi.

Diagnoza przetok

Rozpoznanie przetok zewnętrznych z reguły nie jest trudne. Otwór jest widoczny gołym okiem. Jeśli patologiczne treści zostaną uwolnione z ujścia przetoki, wówczas pacjent jest diagnozowany. Nie oznacza to jednak, że ankieta jest kompletna. Będzie to trwało, ponieważ konieczne jest ustalenie dokładnej przyczyny, która spowodowała powstanie przetoki. Tylko w tym przypadku możliwe będzie przepisanie najskuteczniejszego leczenia.

Najprostszą metodą diagnostyczną jest sondowanie. Przebieg pięściowy bada się sondą. Pozwala to określić jego głębokość i kierunek, w którym prowadzi. Aby dowiedzieć się, czy przetoka jest połączona z pustym narządem, pacjentowi wstrzykuje się barwnik. Jeśli odstaje od otworu przetoki z powrotem, narząd nie jest pusty.

Możliwa jest również fistulografia. Podczas badania przetoka zostaje wypełniona substancją nieprzepuszczającą promieniowania i wykonuje się serię zdjęć.

Fibrogastroskopia, bronchoskopia, cystoskopia i inne badania endoskopowe są wykonywane w zależności od tego, z którym narządem komunikuje się przetoka.

Na tle stanu zapalnego, któremu towarzyszy ropienie tkanek, przetoka może być niewidoczna. Z tego powodu diagnoza jest czasami opóźniona w czasie. To komplikuje późniejsze leczenie.

Leczenie przetoki

Tylko przetoki granulujące podlegają leczeniu zachowawczemu, ponieważ są w stanie samodzielnie rosnąć po wyeliminowaniu patologicznej przyczyny, która je spowodowała.

Bardzo ważne jest zapobieganie rozwojowi infekcji, na którą pacjentowi przepisuje się antybiotyki zarówno lokalnie w postaci zastrzyków (nowokaina jest stosowana w celu zmniejszenia bólu), jak i ogólnoustrojowo.

Na skórę wokół przetok stosuje się wysokiej jakości sterylne opatrunki z wazeliną lub pastą Lassar. Terapia objawowa i odtwórcza prowadzona jest równolegle. Pokazano zbilansowaną dietę, zastrzyki witamin, wlew glukozy itp.

Operacja jest zalecana w przypadku przetok z nabłonkiem, ponieważ nie mogą one samodzielnie zarastać. Ponadto interwencja chirurgiczna jest wykonywana z przetokami ziarnistymi, które nie goją się przez długi czas.

Cechy chirurgicznego leczenia różnych typów przetok:

• Przetoki nabłonkowe. Ważnym punktem podczas operacji jest nie tylko eliminacja patologicznego ogniska, ale także jakościowe usunięcie powłoki nabłonkowej samej przetoki.
• Przetoki w kształcie warg. Narząd, z którego pochodzi przetoka, jest oddzielony średnicą jamy ustnej od wszystkich otaczających tkanek. Istniejący otwór jest zszywany w taki sposób, że okazuje się, że znajduje się w jamie narządu. Jeśli zmiany bliznowaciejące są bardzo wyraźne, może być konieczne usunięcie całego narządu.
• Granulowanie przetok. Podczas operacji konieczne jest usunięcie wszystkich martwych tkanek, ciał obcych, substancji sekwestrujących itp. Istotne jest zapewnienie wysokiej jakości odpływu z istniejącej rany, ale w żadnym wypadku przez kanał przetoki.

Po operacji pacjentowi przepisuje się kurację przeciwbakteryjną, a organizm odtruwa. Możliwe jest zastosowanie fizjoterapii, na przykład promieniowania UHF lub ultrafioletu.

Należy pamiętać, że jednym z najważniejszych punktów sukcesu w leczeniu przetok jest ich jakość. Oprócz nienagannej obróbki i toalety skóry konieczne jest stosowanie past ochronnych, które nie pozwolą na infekcję.

Autor artykułu: Volkov Dmitry Sergeevich | c. m. n. chirurg, flebolog

Wykształcenie: Moskiewski Państwowy Uniwersytet Medycyny i Stomatologii (1996). W 2003 roku uzyskał dyplom Centrum Medycyny Dydaktycznej i Naukowej Administracji Prezydenta Federacji Rosyjskiej.