Osteoporoza U Kobiet - Objawy I Leczenie Osteoporozy, Profilaktyka. Osteoporoza Stawu Biodrowego

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Przyczyny, objawy i leczenie osteoporozy, zapobieganie

Osteoporoza to choroba tkanki kostnej, zwiększona kruchość kości z powodu braku wapnia. U pacjenta z osteoporozą nawet drobne urazy mogą przekształcić się w złamanie. Osteoporoza zwykle występuje z powodu zaburzeń metabolicznych.

Powiedzmy, że ktoś się potknął, bezskutecznie otworzył ciężkie drzwi lub upuścił ciężką książkę na podłogę. Dla osoby z osteoporozą każda pozornie prosta sytuacja może skończyć się bardzo źle - złamaniem. Kobiety są bardziej podatne na tę chorobę, zwłaszcza w okresie zaburzeń hormonalnych, w okresie menopauzy, mężczyźni znacznie rzadziej cierpią na tę chorobę.

Najczęściej występuje u kobiet, które doświadczyły początku menopauzy i są w okresie menopauzy. Osoby znajdujące się w „grupie ryzyka” powinny szczególnie uważać na swoje zdrowie i brać pod uwagę wszelkie przejawy choroby.

Bardzo ciekawy film, w którym poznasz prawdziwą istotę osteoporozy i jak uchronić się przed złamaniami?

Zadowolony:

• Objawy osteoporozy
• Przyczyny osteoporozy
• Stopnie osteoporozy
• Osteoporoza stawu biodrowego
• Diagnoza osteoporozy
• Jak się leczy osteoporozę?
• Do którego lekarza mam się udać?

Objawy osteoporozy

Objawy osteoporozy najczęściej się nie pojawiają, ludzie mogą żyć wiele lat, nieświadomi, że takie procesy zachodzą w ich organizmie. Niemniej jednak naukowcy zauważają zmniejszenie tkanki kostnej jako główne objawy osteoporozy, czasami może przeszkadzać ból w dolnej części pleców, częste złamania.

Zwykli lekarze najczęściej nie mogą ustalić przyczyny częstych złamań, tylko tacy wąscy specjaliści, jak ortopedzi lub chirurdzy, mogą podejrzewać tę chorobę, po czym są wysyłani na prześwietlenia kości itp., Kobiety są wysyłane do ginekologa. W przypadku osteoporozy pacjent może zmniejszyć rozmiar z powodu ubytku tkanki kostnej, a nawet obniżyć wysokość o 10-15 cm.

Objawy osteoporozy obejmują:

• znaczne zmęczenie (wskazuje na ogólne osłabienie organizmu, pogorszenie metabolizmu i wolniejszą kompensację wszystkich funkcji);
• skurcze kończyn dolnych, które pojawiają się głównie w nocy;
• nadmiar płytki nazębnej na szkliwie zębów;
• zapalenie ozębnej;
• ból kości lub dolnej części pleców;
• oczywista kruchość i predyspozycja paznokci do rozwarstwienia;
• przedwczesne siwienie (dość rzadkie);
• przepuklina okolicy międzykręgowej;
• problemy związane z funkcjonowaniem przewodu pokarmowego (wywołane poważnymi deformacjami kręgosłupa, które dosłownie uciskają narządy wewnętrzne kobiety, w tym żołądek);
• początek cukrzycy (osteoporoza jest również zaburzeniem endokrynologicznym, dlatego konieczna jest konsultacja z tym specjalistą);
• alergia;
• inne dolegliwości, które wiążą się z dysfunkcją przemiany materii i przemiany soli.
• nadmierne bicie serca.

Nie można nie zwrócić uwagi na tak poważne objawy, jak:

• pęknięcie kości;
• uczucie ciężkości w okolicy między łopatkami;
• ogólne osłabienie mięśni;
• zmiana wzrostu w dół;
• rachiocampsis.

One z kolei są dowodem na to, że choroba jest na późniejszym etapie. Często osteoporoza na tym etapie jest już nieodwracalna, możliwe jest jedynie wstrzymanie jej postępu lub spowolnienie całego jej wpływu na organizm.

Przyczyny osteoporozy

Osteoporoza może być spowodowana długą historią palenia, nadużywaniem alkoholu, problemami trawiennymi, zaburzeniami metabolicznymi lub chorobą dziedziczną. W starszym wieku osteoporoza często występuje z powodu słabego wchłaniania wapnia, a także składników odżywczych w jelitach.

Ale najczęściej przyczyną osteoporozy jest z reguły brak równowagi hormonalnej. Osteoporoza występuje głównie u kobiet i jest związana z menopauzą. Nie chodzi tu wcale o brak wapnia w organizmie, ale o zaburzenie funkcjonowania budulcowych komórek tkanki kostnej. W naszym ciele mamy dwa rodzaje komórek: budujące i niszczące. W okresie menopauzy praca komórek budulcowych zostaje zakłócona. Musisz iść do ginekologa lub poszukać środków, które przywrócą organizmowi w okresie menopauzy.

Jeśli przez bardzo długi czas zażywasz leki, takie jak syntetyczne kortykosteroidy, Twój organizm zaczyna cierpieć. Brak hormonów spowodowany lekami może prowadzić do chorób, takich jak osteoporoza.

Wraz z wiekiem wszyscy ludzie odczuwają spadek stopnia gęstości kości, ich siła i ton są znacznie zmniejszone. Są to dość zrozumiałe zmiany, które zachodzą w organizmie w wyniku starzenia. Ale w niektórych kategoriach ludzi takie zmiany powstają znacznie wcześniej i przebiegają intensywniej. Zidentyfikowano znaczną liczbę przyczyn tej choroby.

Istnieją również powody, których nie można zmienić:

• należące do płci żeńskiej;
• Rasy kaukaskiej lub mongoloidalnej (udowodniono, że Afroamerykanie mają prawie zerowe ryzyko wystąpienia osteoporozy. Jest to możliwe dzięki temu, że często są oni narażeni na długotrwałe działanie promieni słonecznych, które wzmacnia strukturę kości);
• osłabiona lub rozrzedzona tkanka kostna szkieletu;
• kategoria wiekowa to powyżej 65 lat (w tym wieku zaczyna się naturalna utrata wapnia przez organizm ludzki. Można go tylko częściowo uzupełnić);
• czynnik genetyczny (podczas gdy stopień bliskości pokrewieństwa tak naprawdę nie ma znaczenia).

Istnieją również czynniki ryzyka, na które może mieć wpływ:

• żywność nienasycona wapniem i witaminą D (należy spożywać jak najwięcej wapnia i witamin z tej grupy);
• stosowanie niektórych leków, np. kortykosteroidów i leków przeciwdrgawkowych (jeśli to możliwe należy je zminimalizować. Jeśli nie jest to możliwe, to bezpośrednio po zakończeniu ich przyjmowania zaleca się skonsultowanie się z kręgarzem, aw przyszłości pamiętać o ryzyku choroby);
• częste stosowanie leków hormonalnych;
• hipodynamiczny tryb życia (udowodniono, że im bardziej kobieta prowadzi, tym mniejsze jest ryzyko wystąpienia osteoporozy);
• każda forma palenia;
• nadmierne spożycie napojów alkoholowych (więcej niż trzy grupy dziennie o różnym stopniu mocy);
• dysfunkcja układu pokarmowego, hormonalnego i trzustki;
• zmiany poziomów hormonalnych, które występują podczas kulminacji;
• dysfunkcja jajników lub ich usunięcie (prowadzi do zachwiania równowagi hormonalnej lub wczesnego wystąpienia menopauzy. To z kolei może stać się katalizatorem rozwoju osteoporozy);
• problemy w pracy nadnerczy (samo w sobie nie jest przyczyną powstawania dolegliwości, jednak przyjmowanie leków może ją wywołać);
• wszystkie inne choroby gruczołów dokrewnych (najczęściej są one bezpośrednio związane z zaburzeniami równowagi hormonalnej).

Zatem pojawienie się osteoporozy będzie dość oczekiwane, jeśli znasz wszystkie przyczyny, które wpłyną na powstanie prezentowanej choroby.

Osteoporoza starcza występuje z powodu niedoboru wapnia związanego z wiekiem i utraty równowagi między przyspieszeniem niszczenia tkanki kostnej a tempem tworzenia nowej tkanki kostnej. Starcze oznacza, że prezentowany stan powstaje w starszym wieku, najczęściej u osób powyżej 70. roku życia. Ta dolegliwość występuje dwukrotnie częściej u kobiet niż u mężczyzn. U kobiet prawie zawsze łączy się to z etapem pomenopauzalnym.

Należy szczególnie zaznaczyć, że w mniej niż 5% przypadków choroba jest spowodowana jakąś inną dolegliwością lub przyjmowaniem określonych leków. Jest to forma osteoporozy zwana wtórną. Może tworzyć się w warunkach wskazanych powyżej. Powiedzmy, że mają problemy z nerkami lub gruczołem dokrewnym. Nadmierne spożycie alkoholu i uzależnienie od palenia tylko pogarsza prezentowaną chorobę.

Występuje również idiopatyczna „młodzieńcza” osteoporoza. To najrzadszy rodzaj osteoporozy, którego przyczyna jest obecnie nieznana. Powstaje u niemowląt, dzieci i młodzieży, u których we krwi występuje normalny poziom hormonów i witamin. Ponadto nie mają żadnego zrozumiałego powodu do obniżenia stopnia gęstości kości.

Stopnie osteoporozy

Określ takie stopnie nasilenia osteoporozy, jak:

• stopień pierwotny, który objawia się zmniejszeniem gęstości kości. Diagnostyka rentgenowska ujawnia znaczną przezroczystość cienia rentgenowskiego i prążkowania sylwetki kręgów. Ten stopień choroby jest określany wyłącznie przez badania medyczne;
• wtórna lub łagodna osteoporoza - pozorny spadek gęstości kości. W tym przypadku trzony kręgów nabierają specyficznego dwuwklęsłego kształtu, powstaje klinowe odkształcenie jednego z kręgów. Ten stopień choroby objawia się najsilniejszymi bolesnymi odczuciami;
• ciężka osteoporoza lub III stopień - podczas badania rentgenowskiego ujawnia się ostra przezroczystość kręgów. W przeciwnym razie nazywa się to oszkleniem i obecnością deformacji w kształcie klina w tym samym czasie w kilku kręgach. Na tym etapie osteoporoza jest już widoczna.

Osteoporoza stawu biodrowego

Taka postać tej dolegliwości nazywana jest osteoporozą stawu biodrowego. Ze względu na swoją genezę nie różni się niczym od osteoporozy innych kości, poza lokalizacją w obszarze o tej samej nazwie. Najbardziej wrażliwym miejscem w tej manifestacji choroby jest szyja kości udowej. Złamanie prezentowanego obszaru u osób starszych często kończy się śmiercią lub niemożnością poruszania się w zwykłym normalnym trybie.

W zdecydowanej większości endoprotezoplastyka pozwala wyłącznie na pełne przywrócenie funkcjonowania stawu biodrowego.

Osteoporoza tego typu może mieć następujące trzy typy lokalizacji:

• miejscowe - jednocześnie następuje spadek stopnia zagęszczenia tkanki kostnej i wierzchołka kości udowej w początkowej fazie takich dolegliwości jak specyficzna martwica wierzchołka kości udowej i choroba Perthesa;
• regionalny - powstaje wyłącznie z artrozą stawu biodrowego;
• często - rozwija się z powodu dysfunkcji krążenia krwi w kończynach dolnych.

Osteoporoza stawu biodrowego może powstać w wyniku osteoporozy ogólnoustrojowej, która jest znacznie bardziej typowa dla tej choroby.

W przypadku przedstawionej postaci choroby tkanki kostne tracą zdolność do utrzymania optymalnych obciążeń fizjologicznych. Całkowite pokonanie stawów biodrowych i kolanowych w tym przypadku sprowokowane jest tym, że to głównie na nie "spada" podczas ruchu największe obciążenie.

Osteoporoza stawu biodrowego zaczyna się rozwijać z całej listy powodów:

• długotrwała utrata funkcji motorycznych kończyn dolnych podczas długotrwałego leczenia złamań, zwichnięć i innych urazów. Powoduje to zanik funkcji motorycznych, którego przywrócenie do normalnego stanu jest prawie niemożliwe;
• znaczne obciążenie jednej kończyny w przypadku usunięcia lub zakłócenia pracy drugiej. Ta opcja wpływa również negatywnie na funkcjonowanie danej kończyny, w wyniku czego traci ona pamięć mięśniową;
• powikłanie krążenia krwi w określonych warunkach. Mówimy o oparzeniach, odmrożeniach, ropowicy (zapalny lub ropny rozkład tkanek) i innych, które również stają się katalizatorami atrofii mięśni i tkanek;
• szczególną postać osteoporozy stawów biodrowych u kobiet należy uznać za przemijającą osteoporozę. Powstaje u kobiet w późniejszych stadiach ciąży iu mężczyzn w wieku od 30 do 40 lat.

Możliwe jest wykrycie tej postaci choroby na zdjęciu rentgenowskim lub palpacyjnie (w niektórych przypadkach). Terminowe wykrycie jest bardzo ważne, ponieważ pozwoli to jak najszybciej rozpocząć odpowiednie leczenie.

Niezależnie od przyczyn przejawiania się prezentowanej choroby, należy rozważyć przede wszystkim obowiązkowe elementy procesu leczenia. To ona umożliwia „uporządkowanie” procesów metabolicznych w tkankach kostnych, regulację stopnia ruchomości stawów i pracy mięśni. Taki powrót do zdrowia trwa bardzo długo, a im starsza osoba, tym więcej komplikacji mija.

Bardzo ważny jest ściśle zweryfikowany harmonogram posiłków oraz częsta ekspozycja na bierne i aktywne słońce. Drugi umożliwia szybszą produkcję witaminy D i odpowiednio wzmacnia tkankę kostną. Przyjmowanie leków jest również dozwolone, ale tylko zgodnie z zaleceniami specjalisty. Mogą to być zarówno leki zawierające wapń i witaminę D3 (lub inne jej metabolity), jak i bisfosfoniany. Niepożądane jest przyjmowanie jakichkolwiek leków hormonalnych u kobiet, które osiągnęły wiek 70 lat. Jednak czasami jest to jedyny sposób, aby przywrócić normalną strukturę tkanki kostnej.

Diagnoza osteoporozy

Opracowano wystarczającą liczbę metod, za pomocą których przeprowadza się diagnostykę osteoporozy. Radiografia umożliwia wykrycie ubytku tkanki kostnej tylko wtedy, gdy ich utrata przekracza 30%. Dlatego sensowne jest stosowanie tej metody wyłącznie w przypadku wtórnego stopnia choroby.

Bardziej nowoczesną metodą, prawie zawsze przeprowadzaną w osteoporozie, jest analiza wysokości kręgosłupa i obliczenie ich relacji. Za najlepszą metodę należy uznać densytometrię. Dzięki temu możliwe jest jak najdokładniejsze określenie stopnia gęstości kości, stosunku wapnia w organizmie człowieka, a także liczby złogów mięśniowo-tłuszczowych.

Tę metodę należy uznać za najbezpieczniejszą, gdyż tylko w niej nie wykorzystuje się tzw. Izotopowych metod napromieniania, które są zdecydowanie szkodliwe dla człowieka. Opiera się na oznaczeniu gęstości szkieletu i ujawnia minerały i inne aktywne składniki tkanki kostnej. Jego zaletą jest szybkość uzyskiwania efektów i doskonała bezbolesność.

Nie należy też lekceważyć standardowego wykonania badań krwi i moczu, które pozwalają realistycznie ocenić stan metabolizmu fosforu i wapnia.

Pomagają w tym dane takie jak:

1. Ogólna analiza wapnia jest jednym z podstawowych specyficznych składników tkanki kostnej, najważniejszym pierwiastkiem śladowym, który bierze udział w tworzeniu szkieletu, funkcjonowaniu mięśnia sercowego, aktywności nerwowej i mięśniowej, a także krzepnięciu krwi i wszystkich innych procesach. Różnice w postaci i stadium osteoporozy przejawiają się w różnych zmianach stopnia stężenia wapnia. Optymalne wartości wapnia to: 2,2 do 2,65 mmol na litr.
2. Fosfor nieorganiczny jest składnikiem substancji mineralnej tkanki kostnej, która występuje w organizmie człowieka w postaci soli (fosforany wapnia, magnezu) i bierze udział w procesie tworzenia tkanki kostnej oraz metabolizmie energetycznym typu komórkowego. 85% całego fosforu znajduje się w kościach. Zmiany w zakresie stosunku fosforu we krwi można zauważyć przy wszelkiego rodzaju zmianach w tkance kostnej, nie chodzi tylko o osteoporozę. Należy rozważyć optymalne parametry fosforu od 0,85 do 1,45 mikromola na litr.
3. Substancja zwana parathormonem, która jest wytwarzana przez gruczoły przytarczyczne i jest odpowiedzialna za wymianę typów wapnia i fosforu w organizmie. Identyfikacja stężenia parathormonu może stanowić najważniejszą bazę informacyjną do identyfikacji różnych postaci osteoporozy. Optymalne parametry parathormonu wynoszą od 9,5 do 75,0 pg na ml. Odpowiada to 0,7 do 5,6 pmoli na litr.

4. Deoksypirydonolina, określana jako DPID, to określenie stopnia zniszczenia kości. Można go znaleźć w moczu. Wydalanie z moczem wzrasta wraz z osteoporozą pomenopauzalną, osteomalacją, tyreotoksykozą i początkową nadczynnością przytarczyc.

   Optymalne wyniki DPID różnią się w zależności od płci:

   • dla mężczyzn wynosi od 2,3 do 5,4 nmola;
   • dla kobiety od 3,0 do 7,4 nmol.

5. Osteokalcyna to główne białko specyficzne w tkance kostnej, które bierze aktywny udział w procesie naprawy kości i produkcji nowej tkanki tego typu. Zbyt duże stężenie osteokalcyny występuje w początkowej fazie nadczynności przytarczyc, u osób z nadczynnością tarczycy i akromegalią. W przypadku osteoporozy typu pomenopauzalnego mieści się w optymalnym zakresie lub jest podwyższona. W przypadku osteomyelii i ostiodystrofii nerek stosunek osteokalcyny zmniejsza się. Przedstawione badanie jest potrzebne do wykrycia osteoporozy i kontroli leczenia, przy jednoczesnym zwiększeniu zawartości wapnia we krwi ludzkiej.

   Optymalne wartości dla osteokalcyny są następujące:

   • mężczyźni - od 12,0 do 52,1 ng na ml;
   • kobiety w okresie przedmenopauzalnym - od 6,5 do 42,3 ng na ml;
   • kobiety po menopauzie - od 5,4 do 59,1 ng na ml

Dlatego w procesie diagnozowania osteoporozy u kobiet ważne jest zwracanie uwagi na wszelkie wahania danych i prowadzenie wszelkich dostępnych badań. To właśnie pozwoli na postawienie trafnej, terminowej diagnozy, aw efekcie uzyskanie optymalnego leczenia, które pomoże w jak najkrótszym czasie.

Jak się leczy osteoporozę?

Osteoporozę leczy się lekami, osobom z zaburzeniami endokrynologicznymi przepisuje się leki, które pomogą przywrócić poziom hormonów. Osobom w podeszłym wieku przepisuje się suplementy diety bogate w wapń i witaminę D. Kobietom w okresie menopauzy przepisuje się hormonalną terapię zastępczą, a także bisfosfoniany.

Ponadto pacjentom można czasami przepisać ćwiczenia fizjoterapeutyczne, masaż, wszystko to w małych dawkach - ze względu na kruchość kości. W razie potrzeby mogą zalecić noszenie specjalnych gorsetów podtrzymujących.

Nie można w pełni wyleczyć osteoporozy, ale można nauczyć się z nią żyć i powstrzymać dalszy rozwój choroby. Do tego potrzebne są spacery, jogging, taniec. Wszystko to może zapewnić tkankom kostnym zdrowy „stres”, którego potrzebują i wzmocnić je. Takie ćwiczenia mogą pomóc wzmocnić mięśnie oraz zmienić koordynację i równowagę.

Innym sposobem leczenia osteoporozy, który jest zalecany wszystkim kobietom, jest dieta „zdrowa” z indywidualnie dobraną proporcją wapnia i witaminy D. Najlepiej sprawdzić ją zbilansowaną dietą, która bazuje na postulatach piramidy żywieniowej.

W tym przypadku szczególnie konieczne jest upewnienie się, że pacjent otrzymuje nie tylko potrzebną mu ilość wapnia, ale także witaminy D.

Szczegółowy i wizualny film pokazujący, jak prawidłowo leczyć osteoporozę?

Leczenie bisfosfonianami

Jedną z najnowocześniejszych metod leczenia tej choroby u kobiet są bisfosfoniany. Są najbardziej stabilnymi analogami pirofosforanów, które powstają naturalnie. Działają w ten sposób na kobiecym ciele: są osadzone w strukturze tkanki kostnej, pozostają w niej przez długi czas i spowalniają rezerwację kostną poprzez zmniejszenie aktywności osteoklastów.

W tej chwili bisfosfoniany należy uznać za uznaną metodę zapobiegania i leczenia osteoporozy nie tylko u kobiet, ale także u mężczyzn.

Badania, które z powodzeniem przeprowadzono na wielu tysiącach pacjentów, wykazały, że bisfosfoniany:

• absolutnie nie jest niebezpieczne;
• dobrze tolerowany przez organizm ludzki;
• mieć niewielką liczbę skutków ubocznych;
• uciskać rezerwację kości;
• pozytywnie wpływają na zwiększenie gęstości mineralnej kości (BMD);
• zmniejszyć prawdopodobieństwo złamań.

Do tej pory w aktywnej praktyce stosuje się tylko określoną ilość bisfosfonianów, a mianowicie alendronian, risendronian, ibondronian i kwas zoledrynowy. Charakteryzują się różnymi drogami i metodami wprowadzania do organizmu.

Najbardziej znanym i najlepiej zbadanym bisfosfonianem jest alindronian. Jego skuteczność została potwierdzona w licznych badaniach u osób z osteoporozą. Badania prowadzono w obecności złamań kręgów.

Lek ten jest również skuteczny w zapobieganiu osteoporozie u kobiet po menopauzie z osteopenią. Średnio alindronian zmniejsza prawdopodobieństwo złamań w wielu różnych lokalizacjach o 50% oraz prawdopodobieństwo bardziej specyficznych złamań w okolicy kręgosłupa o 90%.

Lek ten jest przepisywany w dawce 70 mg, czyli jedną tabletkę raz w tygodniu. W osteoporozie pomenopauzalnej risendronian jest również stosowany w dawce 30 mg na tydzień.

Lek „Miacalcic”

Oprócz wcześniej przedstawionych metod pierwszorzędowych kalcytoniny łososiowe mogą być w niektórych przypadkach stosowane w leczeniu osteoporozy. Środek ten jest swoistym analogiem kalcytoniny, hormonu gruczołu dokrewnego, który bierze czynny udział w przywracaniu homeostazy wapnia.

Należy wziąć pod uwagę specyfikę leku „Miacalcic”, który zawiera kalcytoninę łososiową, że znacznie zmniejsza ryzyko złamań, jednocześnie wykluczając oczywistą dynamikę choroby. Stało się to możliwe dzięki pozytywnemu wpływowi na jakość tkanek kostnych (ich mikro i makroarchitektonika).

Prawdopodobieństwo nowych złamań kręgosłupa podczas leczenia Miacalcic zmniejsza się o 36%. Jednocześnie lek charakteryzuje się innym parametrem, który jest aktywnie wykorzystywany w aktywnej praktyce medycznej: „Miacalcic” wywołuje oczywisty efekt przeciwbólowy przy odczuciach wywołanych złamaniami.

Hormonalna terapia zastępcza

Należy również zauważyć i hormonalną terapię zastępczą (HTZ). To ona może pochwalić się wysokim stopniem skuteczności u przedstawicielek kobiet w okresie pomenopauzalnym. Istnieje poważny efekt uboczny tej terapii, jakim jest zakrzepica żylna. W związku z tym w trakcie przepisywania tego leczenia kobieta musi być bezbłędnie informowana o możliwych powikłaniach.

Mimo to to HTZ pozostaje podstawowym środkiem zapobiegawczym u kobiet w wieku do 45 lat w okresie menopauzy. W dodatku jest to taki środek, który naprawdę skutecznie łagodzi wszelkie objawy wegetatywne typu klinicznego charakterystyczne dla menopauzy.

W każdym indywidualnym przypadku problem przepisania kobiecie HTZ wymaga dokładnego badania i monitorowania ginekologiczno-mammologicznego.

Przy ciągłym bólu w okolicy lędźwiowej niektóre ćwiczenia wzmacniające mięśnie pleców mogą być dość skuteczne. Podnoszenie i opadanie może tylko pogorszyć objawy. Dlatego zalecane jest stałe obciążenie fizyczne.

Zapobieganie osteoporozie

Zapobieganie osteoporozie jest wielokrotnie łatwiejsze niż jej leczenie. Środki zapobiegawcze mają na celu utrzymanie lub zwiększenie stopnia gęstości kości poprzez zastosowanie wymaganej proporcji wapnia. Istnieje potrzeba wykonania obciążeń fizycznych z ciężarkami i, w przypadku niektórych kategorii, przyjmowania aktywnych leków.

Na wzrost stopnia gęstości kości pozytywnie wpływają również specjalne ćwiczenia z uciskiem na kości, np. Chodzenie i wbieganie po schodach. Te same ćwiczenia, które nie są związane z takim obciążeniem - pływanie, nie mają żadnego wpływu na stopień gęstości kości. Dlatego bardzo ważne jest, aby skonsultować się ze specjalistą iw żadnym wypadku nie wykonywać samoleczenia. Może to być obarczone jeszcze większymi komplikacjami w osteoporozie u kobiet.

Do jakiego lekarza mam się zgłosić w przypadku osteoporozy?

W celu wykonania badań na obecność osteoporozy wskazane jest skontaktowanie się z takimi specjalistami jak endokrynolog, reumatolog, ginekolog i ortopeda traumatolog. Tak imponująca liczba lekarzy jest potrzebna, ponieważ ciało kobiety jest jedną całością, a osteoporozę może być spowodowana różnymi nieprawidłowościami w organizmie.

Oznacza to, że konieczne będzie leczenie nie tylko przedstawionej dolegliwości, ale także tego, co ją sprowokowało. Aby wykryć głębsze problemy, konieczne jest zbadanie przez znaczną liczbę specjalistów. Konieczne jest badanie przez każdego z przedstawionych lekarzy po rozpoczęciu 40 roku życia przynajmniej raz w roku. Takie podejście pozwoli zapobiec wystąpieniu choroby i złagodzić jej objawy, w szczególności zapobiegać złamaniom.

Przede wszystkim konieczne jest poddanie się badaniom u endokrynologa i ginekologa, który wskaże potrzebę wykonania badań na grupy hormonalne, a jeśli zajdzie taka potrzeba, zostanie wysłany do reumatologa lub ortopedy. To właśnie ci specjaliści ustalą odpowiednie leczenie i pomogą rozwiązać wszystkie pojawiające się problemy zdrowotne.

Autor artykułu: Kuzmina Vera Valerievna | Endokrynolog, dietetyk

Edukacja: Dyplom Rosyjskiego Państwowego Uniwersytetu Medycznego im NI Pirogov z dyplomem z medycyny ogólnej (2004). Rezydencja na Moskiewskim Państwowym Uniwersytecie Medycyny i Stomatologii, dyplom z Endokrynologii (2006).