Bulimia - Przyczyny I Objawy Bulimii

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Bulimia

Przyczyny i objawy bulimii

Co to jest bulimia?

Bulimia to syndrom psychopatologiczny charakteryzujący się nasileniem głodu i niskim uczuciem sytości: chory nie może czuć się najedzony nawet zjadając dużą ilość pokarmu, więc uczucie głodu staje się dla niego stałe. Zwykle ta postać występuje z powodu uszkodzenia receptorów znajdujących się w podwzgórzu. To właśnie te receptory wysyłają sygnał do mózgu, że we krwi zgromadziła się wystarczająca ilość węglowodanów - to jest uczucie sytości. Kiedy funkcjonowanie receptorów jest z jakiegokolwiek powodu zakłócone, człowiek nieustannie odczuwa głód.

Inna forma bulimii jest związana z niskim poziomem cukru we krwi. Charakteryzuje się jednak tym, że osoba, która nagle poczuje silny głód, może go zaspokoić, przyjmując pierwszą porcję pokarmu.

Psychologowie klasyfikują bulimię jako ostentacyjną, masochistyczną, obsesyjną i atrakcyjną seksualnie.

Przyczyny bulimii

Bulimia ma trzy grupy przyczyn, w tym organiczne, społeczne i psychogenne.

Organiczne przyczyny bulimii obejmują różne patologie metaboliczne, cukrzycę, guzy lub toksyczne zmiany w mózgu, które wpływają na okolice podwzgórza. Na chorobę wpływają również czynniki genetyczne: niektóre choroby wrodzone mogą wpływać na strukturę mózgu.

Przyczyny społeczne obejmują stosunek społeczeństwa, w którym dana osoba żyje, do masy ciała. Na przykład w krajach, w których waga jest istotnym kryterium oceny osoby, rośnie liczba bulimików. Jeśli kobieta stale przestrzega ścisłej diety, bojąc się przybrania dodatkowych kilogramów, zwiększa tym samym ryzyko wystąpienia bulimii, ponieważ ciągły lęk przed wyzdrowieniem powoduje stres, który najłatwiej łagodzi jedzenie.

Psychogenna grupa przyczyn obejmuje różne urazy psychiczne lub depresje, które najłatwiej usunąć za pomocą zwykłej przyjemności - jedzenia. Przyczyną psychogenną może być niska samoocena, negatywne nastawienie do życia itp. Często osoby z bulimią, obawiając się otyłości, sztucznie wywołują wymioty po jedzeniu.

Objawy bulimii

Głównym objawem bulimii jest ciągły głód. Człowiek jest bardzo pociągany do jedzenia i nie może przezwyciężyć tego uczucia. Spożywając duże ilości jedzenia, nie czuje się pełny. Pacjenci z bulimią mają przeważnie depresję. Ich nastrój poprawia się wyłącznie po jedzeniu, a jeśli zostaną pozbawieni możliwości jedzenia, mogą stać się przygnębieni, poirytowani, a ich zdolności umysłowe i wydajność zostaną zmniejszone.

Nadwaga jest kolejnym częstym objawem bulimii. Ale nie dotyczy to wszystkich bulimików: ciągły strach przed przybraniem na wadze może spowodować, że będą głodować, sztucznie wywoływać wymioty, przyjmować środki przeczyszczające lub intensywnie ćwiczyć. W ten sposób można wyróżnić inny charakterystyczny objaw bulimii - specjalny model behawioralny.

Bulimia, jak każda inna choroba, ma swoje własne stadia. Zwykle początkowy etap charakteryzuje się rzadkimi niekontrolowanymi napadami łaknienia na jedzenie. Nie ma więcej niż jeden lub dwa epizody miesięcznie, kiedy choroba daje o sobie znać. Ale bulimia może również stać się przewlekła.

W rezultacie cierpią narządy przewodu pokarmowego, serce, naczynia krwionośne i, co najważniejsze, psychika. Osoba staje się niestabilna emocjonalnie, niespokojna, histeryczna i niepewna siebie, co tylko pogarsza chorobę.

Bulimia powoduje depresję, otyłość i może stać się jednym z głównych objawów anoreksji.

Leczenie bulimii

Leczenie bulimii obejmuje działania psychoterapeutyczne (zarówno indywidualne, jak i grupowe), dietę i stosowanie specjalnych leków. Do tych ostatnich należą leki przeciwdepresyjne, bo bulimia często łączy się z depresją. Leczenie bulimii obejmuje również leczenie objawowe: pacjentowi przepisuje się leki poprawiające funkcjonowanie układu pokarmowego lub sercowo-naczyniowego.

Aby uniknąć bulimii, należy starać się zachować poczucie normalnej samooceny, aw przypadku zauważenia jakichkolwiek zmian w apetycie należy przestrzegać zbilansowanej diety, umówić się na wizytę u psychologa oraz w każdy możliwy sposób urozmaicić wolny czas.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.