Hygroma Na Palcu - Przyczyny, Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Hygroma na palcu

Hygroma na palcu dłoni może pojawić się zarówno z tyłu, jak iz boku dłoni. Jest to cysta otoczona gęstą błoną tkanki łącznej, a wewnątrz wypełniona płynem.

Hygroma nie stanowi zagrożenia dla zdrowia ludzi pod względem złośliwości. To łagodny guz, który nie ulega degeneracji i nie daje przerzutów. Jednak higromat znajdujący się na palcu jest defektem kosmetycznym, który jest zauważalny nie tylko dla samego człowieka, ale także dla ludzi wokół niego.

Guzy mogą powodować nie tylko dyskomfort estetyczny, ale także fizyczny: ranią, pogarszają odżywienie tkanek palców, utrudniają ich ruch. Dlatego konieczne jest pozbycie się higromatu natychmiast po jego pojawieniu się, podczas gdy guz jest mały i nie osiągnął imponującego rozmiaru.

Zadowolony:

• Hygroma na palcu dłoni - co to jest?
• Powody
• Objawy higromatu na palcu
• Diagnostyka
• Komplikacje
• Leczenie higromatu na palcach
• Operacja usunięcia higromatu na palcach
• Zapobieganie higromacie palca

Hygroma na palcu dłoni - co to jest?

W ubiegłych latach taką cystę nazywano zwojem ścięgnistym, ale we współczesnej literaturze medycznej termin „hygroma” jest bardziej powszechny.

Guz wyrasta z pochewki ścięgna palca i nadaje mu wymuszoną pozycję. Najczęściej taki nowotwór zlokalizowany jest w okolicy stawu nadgarstkowego. Jeśli pojawia się na palcach, to jego ulubionym miejscem lokalizacji jest ich strona dłoniowa na poziomie stawu śródręczno-paliczkowego. W tym miejscu pojawia się twardy i lekko bolesny guzek. Ponieważ higromat naciska na ścięgno, jego normalne przesuwanie się w okolicy pochwy jest zakłócone.

Hygroma na palcach powoduje znaczną niedogodność, ponieważ w miarę wzrostu i rozwoju powoduje, że trzyma palec w stanie zgiętym.

Powody

Ponieważ hygroma jest guzem wyrastającym z pochewek ścięgnistych lub worków stawowych, taki nowotwór może powstać na dowolnej części ciała, w której znajduje się tkanka łączna. Do tej pory nie ustalono dokładnych przyczyn prowadzących do rozwoju higromatu.

Powszechnie przyjmuje się, że nowotwór ten jest konsekwencją wpływu na organizm szeregu czynników, w tym:

• Poprzednie kontuzje. Po pojedynczym urazie stawu lub ścięgna prawdopodobieństwo wystąpienia higromatu wynosi 30%.
• Dziedziczna predyspozycja. Krewni krewni częściej mają higromaty.
• Należący do płci żeńskiej. Ustalono, że guz występuje trzykrotnie częściej u płci pięknej. Średni wiek rozpoznania choroby to 20-30 lat.
• Cechy zawodu. Zagrożeniem dla rozwoju higromatu palca są operatorzy, programiści, pianiści, masażyści, szwaczki, praczki i inne osoby, których praca związana jest z pracą fizyczną.
• Odroczone operacje na ścięgnach i stawach.
• Zapalenie kaletki i zapalenie ścięgien i pochwy.

Określenie przyczyny, która doprowadziła do powstania higromatu i jego eliminacja, zminimalizuje ryzyko ponownego pojawienia się guza po jego usunięciu.

Objawy higromatu na palcu

Na grzbiecie palców higromaty najczęściej tworzą się u podstawy dalszej paliczki lub u podstawy stawu międzypaliczkowego. Skóra nad guzem staje się rozciągnięta i cienka. Sam tłuszczak jest reprezentowany przez okrągły i gęsty nowotwór, który najczęściej nie boli. Dyskomfort może wystąpić tylko wtedy, gdy guz został zraniony, na przykład po otrzymaniu siniaka.

Jeśli higroma tworzy się na palcach od strony dłoni, to pochodzi z pochewki ścięgien zginaczy. Takie higromaty osiągają duże rozmiary, mogą zajmować 1-2 paliczki w okolicy. Guz będzie nadal rósł, wywierając większy nacisk na tkanki palca i zakończenia nerwowe. Dlatego takie higromaty są bardzo bolesne i powodują silny dyskomfort u osoby, zakłócając funkcje jego kończyny.

Osoba czuje, że ścięgno „utknęło”, zderzając się z przeszkodą. Po pewnym przyłożeniu siły przeskakuje. W tym momencie słychać charakterystyczne kliknięcie.

Wahania higromatu palców występują częściej niż w przypadku higromatów o innej lokalizacji. W wyniku urazu hygroma może się otworzyć. W tym samym czasie jego zawartość zostanie uwolniona przez istniejący otwór przez długi czas. Jest reprezentowany przez białawo-żółtą ciecz o dość gęstej konsystencji. Jeśli infekcja dostanie się do rany, pojawią się oznaki zapalenia: skóra powyżej higromatu puchnie, zmienia kolor na czerwony, a miejscowa temperatura ciała wzrasta.

Z reguły higromaty rosną powoli, średnia średnica guza na palcach wynosi 1-2 cm, ale czasami osiągają 6 cm lub więcej.

Diagnostyka

Aby ustalić diagnozę, musisz udać się do lekarza. Musisz skontaktować się z chirurgiem. Standardowym badaniem, które pozwala zidentyfikować higromę, jest badanie ultrasonograficzne. Ta metoda dostarcza informacji o wielkości, konsystencji i dokładnej lokalizacji guza.

Aby wykluczyć patologię kostno-stawową, pacjent jest kierowany na radiogram.

Jeśli istnieje podejrzenie guzowatej struktury guza, zaleca się wykonanie MRI. Jest to bardzo pouczająca metoda, która pozwala określić strukturę ściany higromatu, a także jej wypełnienie. Jednak rezonans magnetyczny jest rzadko używany ze względu na wysoki koszt.

Nakłucie higromatu wykonuje się w przypadku, gdy lekarz ma wątpliwości co do łagodnego charakteru guza. Pobrany płyn przesyłany jest do badania histologicznego. Ponadto nakłucie można przepisać nie tylko w celach diagnostycznych, ale także terapeutycznych. Jako niezależna metoda terapii higromatu nie jest skuteczna, ponieważ po jej wdrożeniu guz ponownie wypełni się płynem. Jeśli jednak dana osoba ma przeciwwskazania do wykonania operacji, a higromata powoduje silny ból, to nakłucie pozwala mu na chwilę odciążyć zdrowie.

Ważne jest, aby odróżnić higromę palca od chorób takich jak:

• Kaszak.
• Tłuszczak.
• Nowotwór złośliwy.
• Wzrosty kości i chrząstki.
• Tętniaki tętnic.
• Torbiele pourazowe nabłonka itp.

Z reguły rozpoznanie higromatu nie jest trudne i lekarz stawia wstępną diagnozę już podczas pierwszego badania pacjenta.

Komplikacje

Chociaż hygroma nie przeradza się w nowotwór złośliwy, nie oznacza to, że nie stanowi zagrożenia dla zdrowia ludzkiego.

Prawdopodobne powikłania guza palca obejmują:

• Spontaniczne otwarcie higromatu podczas urazu. W takim przypadku wzrasta ryzyko zakażenia rany i sąsiednich tkanek.
• Pogorszenie wrażliwości dotkniętego palca z powodu nacisku higromatu na włókna nerwowe.
• Pojawienie się silnych bólów strzeleckich w palcach, które przypominają klinikę nerwobólów.
• Pogorszenie dopływu krwi do palca powyżej miejsca, w którym znajduje się higromat. Doprowadzi to do ścieńczenia skóry, zniszczenia płytki paznokcia i pojawienia się ran krostkowych.

Im większy higromat, tym większe prawdopodobieństwo powikłań. Dlatego konieczne jest rozpoczęcie leczenia we wczesnych stadiach powstawania guza.

Leczenie higromatu na palcach

W ostatnich latach próbowali pozbyć się higromatu metodami takimi jak:

• Ugniatanie i miażdżenie. W tym przypadku wewnętrzna zawartość torbieli została siłą rozprowadzona po stawie. Tej procedurze towarzyszy silny ból. Metoda została uznana za nieskuteczną, ponieważ nawrót choroby obserwuje się w 100% przypadków. Faktem jest, że cała błona guza pozostaje wewnątrz i nadal wytwarza płyn. Dodatkowo istnieje możliwość pojawienia się nowych cyst na tle urazu.
• Przebicie higromatu. Ta metoda zapewnia tylko tymczasową ulgę. Po kilku miesiącach guz ponownie się wypełni.
• Nakłucie za pomocą enzymów lub leków obliterujących. Jak pokazuje praktyka, nawroty po takim leczeniu występują w około 80% przypadków. Jednocześnie istnieje duże ryzyko przedostania się leku do zdrowych tkanek, co może prowadzić do zaburzenia zdolności do pracy stawów lub ścięgien.
• Fizjoterapeutyczne metody leczenia nie mają na celu zmniejszania rozmiaru higromatu, ale łagodzenie reakcji zapalnej, która może rozwinąć się w wyniku ucisku otaczających tkanek przez guz. Te metody leczenia obejmują: rozgrzewanie tkanek, leczenie ultradźwiękami, magnetoterapię, elektroforezę, terapię parafinową, kąpiele solne i sodowe. Ostatnio takie metody wpływu zostały porzucone, ponieważ zwiększony dopływ krwi do higromatu prowadzi do tego, że szybko rośnie i rośnie.
• Zachowawcze metody leczenia za pomocą leków można zastosować w celu wyeliminowania aseptycznego, czyli nie ropnego zapalenia. W tym celu stosuje się leki z grupy NLPZ (Nimesil, Diclofenac) w celu zmniejszenia bólu i nasilenia reakcji zapalnej. Aby złagodzić obrzęki, stosuje się leki przeciwhistaminowe, na przykład Clemastine.
• Antybiotyki na infekcję hygroma są stosowane tylko w złożonym schemacie leczenia, wraz z interwencją chirurgiczną.

Jak pokazała praktyka, wszystkie te metody leczenia higromatu są nieskuteczne. Aby pozbyć się guza i zminimalizować prawdopodobieństwo jego nawrotu, konieczna jest interwencja chirurgiczna.

Operacja usunięcia higromatu na palcach

Operacja usunięcia higromatu jest zalecana dla następujących wskazań:

• Ograniczenie ruchomości palców.
• Ból podczas ruchu i spoczynku.
• Wada kosmetyczna, czyli guz.
• Szybki wzrost higromatu.

Interwencja chirurgiczna nie wymaga hospitalizacji pacjenta. Średni czas to 30 minut. Pacjentowi podaje się znieczulenie miejscowe, po czym rozcina się tkankę nad guzem i usuwa jej błonę wraz z zawartością. Nie jest wymagane wstępne otwieranie higromatu. Następnie w miejscu nacięcia zakładane są szwy i przykrywane sterylnym bandażem. Sama kończyna jest mocowana za pomocą gipsu. Unieruchomienie jest warunkiem koniecznym do usunięcia higromatu na palcach. Po 7-10 dniach szwy są usuwane.

Nowoczesną metodą usuwania higromatu jest jego wycięcie laserem. Podczas zabiegu naczynia zostaną natychmiast kauteryzowane, co zapobiegnie rozwojowi krwawienia. Ponadto ekspozycja na wysokie temperatury minimalizuje ryzyko zakażenia rany. Procedura jest przeprowadzana szybko. Jeśli higromat jest mały, będzie można go usunąć w ciągu 15-20 minut.

Zapobieganie higromacie palca

Aby zminimalizować ryzyko powstania higromatu palca, należy przestrzegać następujących zaleceń:

• Wyeliminuj sytuacje, które mogą prowadzić do urazów stawów i ścięgien. Na przykład dotyczy to sportu, a także czynności zawodowych człowieka.
• Ręce powinny odpoczywać po ciężkiej pracy, aby zapobiec zapaleniu stawów i ścięgien.
• Choroby, takie jak zapalenie kaletki i zapalenie ścięgien i pochwy, należy leczyć na czas.

Osoby z dziedziczną predyspozycją powinny być szczególnie czujne, jeśli chodzi o tworzenie się higromatu.

Autor artykułu: Bykov Evgeny Pavlovich | Onkolog, chirurg

Wykształcenie: ukończyła rezydenturę w Rosyjskim Naukowym Centrum Onkologicznym. N. N. Błochin”i uzyskał dyplom w specjalności„ Onkolog”