Diuretyki (diuretyki) - Pełna Lista

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Diuretyki (diuretyki)

Diuretyki to związki chemiczne, które zapewniają reabsorpcję wody i jonów sodu z tkanek organizmu. Leki z tej grupy farmakologicznej zwiększają objętość płynu wydalanego z układu moczowego.

Mechanizm działania leków jest niejednorodny - część z nich działa poprzez wpływ na hemodynamikę nerek, część na poziomie kanalików.

Ważne jest, aby wybrać odpowiednie diuretyki, ponieważ od tego zależy przewidywany wynik leczenia.

W leczeniu wielu chorób aktywnie stosuje się diuretyki pętlowe, działające na poziomie wstępującej części delikatnej pętli. Przykładem diuretyków pętlowych jest furosemid, który od wielu lat jest tradycyjnie stosowany przez lekarzy i urologów. Mniej aktywnie stosowane są diuretyki osmotyczne i inhibitory anhydrazy węglanowej.

W przypadku chinazolonów i chlorobenzamidów mechanizm i siła działania są zbliżone do diuretyków pętlowych. Działają delikatnie, ale z przedłużonym efektem, który utrzymuje się przez jeden dzień.

Leki moczopędne oszczędzające potas (pterydy i karboksyamidy) mają długotrwałe działanie i nie są przeciwwskazane u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek. Diuretyki z tej grupy nie wpływają negatywnie na filtrację kłębuszkową.

Główne klasy diuretyków to:

Zadowolony:

• Diuretyki w żywności
• Diuretyki pętlowe
• Diuretyki tiazydowe i ich bliscy krewni
• Leki moczopędne oszczędzające potas
• Kiedy należy lub nie należy stosować diuretyków?
• Kiedy lekarz przepisuje lek moczopędny?
• Niekorzystne skutki diuretyków
• Przeciwwskazania do przyjmowania leków moczopędnych
• Niebezpieczne kombinacje

Diuretyki w żywności

Dla potrzebujących diuretyków istnieje możliwość zastosowania naturalnych diuretyków. Jest to stosowanie moczopędnych preparatów ziołowych, produktów, które mogą usuwać nadmiar płynów z organizmu, stosowanie diety z minimalną ilością soli kuchennej w diecie.

Takie środki mają zastosowanie w leczeniu praktycznie zdrowych osób, których obrzęk wiąże się z nadmiernym spożyciem słonych potraw, przepracowaniem i naruszeniem diety.

Zioła o działaniu moczopędnym:

• Rumianek farmaceutyczny,
• Cykoria,
• Pąki i liście brzozy
• Koperkowe zielenie,
• Skrzyp polny,
• Bird Highlander,
• Jałowiec,
• Liść borówki brusznicy,
• Liście i korzenie łopianu
• Korzenie i jagody dzikiej róży,
• Mącznica lekarska,
• Nasiona lnu;
• Korzen pietruszki.

Rośliny te można stosować samodzielnie lub jako część preparatów ziołowych.

Wybór roślin moczopędnych w zależności od współczulnego:

Produkty moczopędne:

• Arbuz,
• Melon,
• Ananas,
• Ogórki,
• Żurawina,
• Koper, pietruszka, seler.

Produkt taki jak pieczone ziemniaki działa podwójnie: jest źródłem potasu i ma właściwości moczopędne. Do odchudzania stosują opartą na niej trzydniową dietę, podczas której spożywają kilogram pieczonych ziemniaków w ciągu dnia, popijając wodą. W 3 dni możesz pozbyć się 2,5-3 kg nadwagi i obrzęków.

Diuretyki pętlowe

Diuretyki pętlowe mają następujące właściwości:

• Działając szybko (w ciągu 15-30 minut);
• Działanie leku trwa 2-6 godzin;
• Po podaniu dożylnym parametry hemodynamiczne ulegają zmianie: ciśnienie końcoworozkurczowe i objętość końcoworozkurczowa zmniejszają się w przypadku niewydolności lewej komory i nadciśnienia płucnego);
• Zmniejsza objętość płynu pozakomórkowego i intensywność duszności.

Diuretyki pętlowe ze względu na swoje zalety są często stosowane w doraźnym kompleksowym łagodzeniu objawów niewydolności sercowo-naczyniowej i nerek.

Film o wpływie różnych diuretyków na organizm ludzki:

Przedstawiciele diuretyków pętlowych:

• Furosemid (Lasix). Lek na szybkość przyjmuje się na pusty żołądek, działa po 30-50 minutach, przy podaniu dożylnym - po 5 minutach. Po podaniu doustnym po 4-6 godzinach większość substancji czynnej jest wydalana wraz z moczem, przy podaniu dożylnym - po 2 godzinach.
• Torasemide. Ma dłuższy czas działania, usuwa mniej potasu niż furosemid. W leczeniu niewydolności serca i nerek Lasix jest skuteczniejszy.
• Bumetanide (Burineks, Yurineks). Szybko się wchłania, po 30 minutach ma działanie moczopędne, stosowany jest przy obrzękach twarzy i kończyn, przy nadciśnieniu na tle ciężkiej niewydolności nerek.

• Pyrethanides. Ma znaczący wpływ, znacznie większy niż furosemid. Stosowany jest jako skuteczny środek przeciwnadciśnieniowy, bloker kanału wapniowego, przy obrzękach, niewydolności serca i nerek.
• Kwas etakrynowy (Uregit). Działanie moczopędne jest silnie zaznaczone, utrzymuje się od 2 do 6 godzin. Stosowany przy obrzękach, ma przeciwwskazania: bezmocz, skąpomocz, śpiączkę wątrobową.

Wszyscy przedstawiciele diuretyków w zwiększonej objętości usuwają potas i inne pierwiastki śladowe: magnez, sód, wapń, chlor.

Aby zrekompensować utratę cennych substancji, jednocześnie przepisuje się Panagin, Asparkam, orotan potasu.

Diuretyki tiazydowe i ich bliscy krewni

Leki z tej grupy są dostępne w postaci tabletek i są stosowane w kompleksowym leczeniu obrzęków i nadciśnienia tętniczego. Mechanizm działania diuretyków tiazydowych polega na blokowaniu transportu zwrotnego sodu i chloru.

Właściwości TD:

• Zmniejsz objętość osocza krwi i płynu zewnątrzkomórkowego;
• Zapewniają spadek rzutu serca i obwodowego oporu naczyniowego;
• Zmniejsz piekło.

Jeśli pacjent nie reaguje na terapię TD, lekarz przepisuje jednoczesne podawanie inhibitorów ACE, które pomagają radzić sobie w połączeniu z wysokim ciśnieniem krwi i obrzękiem.

Dlaczego kochają je pacjenci z nadciśnieniem? TD nie usuwają z organizmu substancji, które odżywiają mięsień sercowy i zapewniają jego normalne funkcjonowanie. Ponadto diuretyki tiazydowe mają kilkakrotnie dłuższy okres działania moczopędnego niż diuretyki pętlowe - od 18 godzin do 3-6 godzin w przypadku PD.

Diuretyki tiazydowe stymulują łagodne działanie moczopędne, które nie wymaga częstego opróżniania pęcherza. Wszystkie procesy zachodzą blisko normy fizjologicznej, co pozwala na zabieranie TD na wycieczki, w pracy.

W celu obniżenia ciśnienia tętniczego, diuretyki tiazydowe można stosować w połączeniu z innymi lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas oraz lekami o działaniu przeciwnadciśnieniowym. W niektórych przypadkach wystarczy przyjąć minimalne dawki, których efekt będzie widoczny po 3-4 tygodniach.

Stosowanie diuretyków tiazydowych zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych:

• Hipokaliemia - niedobór potasu w surowicy;
• Hiperlipoproteinemia - wzrost poziomu aminokwasów tłuszczowych, które przyczyniają się do rozwoju miażdżycy;
• Zaburzenia rytmu serca z powodu utraty minerałów.

„Bliskimi krewnymi” TD są nietiazydowe diuretyki sulfanilamidowe oraz leki, które zajmują pozycję pośrednią między diuretykami pętlowymi i sulfanilamidowymi (ksipamid).

Tabletki moczopędne z grupy diuretyków tiazydowych:

• Hydrochlorotiazyd (Esidrex, Hypothiazide). Pod względem skuteczności i czasu działania należy do diuretyków średniego stopnia, swoje właściwości wykazuje po 1-2 godzinach, efekt utrzymuje się 12-18 godzin. Lek nie zaburza równowagi kwasowo-zasadowej i może być stosowany przez długi czas. Przy jego przyjmowaniu wymagane jest wzbogacenie diety w potas, w celu zmniejszenia dziennego spożycia soli.
• Indapamid (Pamid, Indapafon, Arifon). Diuretyk łączący działanie moczopędne i hipotensyjne. Chroni serce i naczynia krwionośne, nie wpływa na funkcjonalność nerek, nie narusza równowagi lipidowej.
• Chlorthalidone (Oxodolin, Hygroton). Diuretyk sulfanilamidowy o średniej mocy działa długotrwale (do 3 dni), podobnie jak działanie hipotiazydu.
• Klopamid (Brinaldix). Farmakodynamika i inne właściwości są równoważne hipotiazydowi i chlortalidonowi.

Porównanie diuretyków pętlowych i tiazydowych:

Leki moczopędne oszczędzające potas

Diuretyki z tej grupy farmakologicznej mają łagodne, ale długotrwałe działanie, które pojawia się jakiś czas po rozpoczęciu leczenia. Leki moczopędne oszczędzające potas nie działają tak szybko, jak diuretyki pętlowe lub tiazydowe. Na przykład Triamteren łagodzi obrzęki dopiero po 3 godzinach od zażycia leku, chociaż ze względu na łagodne działanie nie wszyscy pacjenci to zauważają.

Leki moczopędne oszczędzające potas działają wspomagająco w nadciśnieniu tętniczym. Ich głównym celem jest działanie moczopędne w leczeniu obrzęków. Połączenie diuretyków tiazydowych z główną substancją diuretyków oszczędzających potas (Triampur, Makzid, Diazid) działa bardzo harmonijnie.

Typowi przedstawiciele KSD:

• Spironolakton (Veroshpiron, Aldactone). Ma przedłużony efekt, który pojawia się od 3-5 dni i utrzymuje się 2-3 dni po anulowaniu. Działanie przeciwnadciśnieniowe objawia się po 2 tygodniach od rozpoczęcia podawania, dlatego przy ciężkim nadciśnieniu jednocześnie przepisywane są inne leki przeciwnadciśnieniowe i moczopędne. Ponieważ spironolakton jest lekiem z grupy steroidów, negatywnie wpływa na równowagę hormonalną, wśród skutków ubocznych ginekomastii, wzrostu włosów typu męskiego.
• Triamteren (Daitek, Pteroferon). Akcja trwa 12-15 godzin, występuje 2 godziny po spożyciu. Efekt hipotensyjny jest wyraźniejszy niż w przypadku poprzedniego leku. U starszych pacjentów stymuluje odkładanie się wapnia w kanalikach nerkowych, co powoduje zmianę naturalnego zabarwienia moczu na niebieski lub niebieski.
• Amilorydu (Midamor). Łagodny środek moczopędny, który stymuluje działanie diuretyków tiazydowych. W połączeniu z hipotiazydem stosowany jest w leczeniu nadciśnienia i niewydolności serca.

Kiedy należy lub nie należy stosować diuretyków?

Nie należy stosować diuretyków do odchudzania, ponieważ mają one następujące właściwości:

• Diuretyki pomagają schudnąć, usuwając wodę z organizmu. Stracone kilogramy wkrótce wrócą.
• Utratę płynów należy uzupełnić, więc po zażyciu silnych diuretyków osoba jest bardzo spragniona.
• Otyłości nie można wyeliminować za pomocą diuretyków.

Stosowanie diuretyków na tle cukrzycy wymaga szczególnej ostrożności. Zespołowi stopy cukrzycowej towarzyszy obrzęk nóg, ale stosowanie leków moczopędnych w patologii ogólnoustrojowej wymaga uwzględnienia wielu czynników. Każdy przypadek obrzęku kończyn dolnych wymaga ustalenia przyczyny tego stanu (żylaki, zmęczenie, niewydolność serca). W łagodnych przypadkach wystarczy zastosować środki ludowe.

W przypadku obrzęku twarzy ważne jest, aby wykluczyć patologię nerek. Jeśli nie, pomocne będzie spożywanie pokarmów o właściwościach moczopędnych.

Obrzęk w czasie ciąży występuje z powodu zastoju żylnego, zmian hormonalnych w organizmie i wzrostu obciążenia organizmu. Jest to niebezpieczne, jeśli obrzęk w drugiej połowie ciąży jest wynikiem gestozy - późnej zatrucia ciążowego. Zgodnie z zaleceniami lekarza, diuretyki tiazydowe są przepisywane jako wyjątek w drugim i trzecim trymestrze ciąży.

Kiedy lekarz przepisuje lek moczopędny?

Lista wskazań do przyjęcia:

• Nadciśnienie tętnicze nie powikłane niewydolnością nerek. Spadek ciśnienia skurczowego następuje z powodu zmniejszenia objętości krwi w układzie naczyniowym. Nie występuje gwałtowny spadek ciśnienia, jego wskaźniki zmniejszają się umiarkowanie, bez rozwoju niedociśnienia. Działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się poprzez zwiększenie zawartości potasu i zmniejszenie sodu. Po 1-2 miesiącach następuje normalizacja ciśnienia rozkurczowego przy zachowaniu objętości rzutu serca. Diuretyki nie uzależniają, nie wpływają na potencję i libido.
• Przewlekła niewydolność krążenia na tle obrzęków i nadciśnienia tętniczego. Aby poprawić ten stan, stosuje się silne diuretyki o krótkim i średnim czasie działania. Wskazania do terapii ratunkowej: obrzęk płuc, obrzęk mózgu, zatrucie barbituranami.
• Zapobieganie hipokaliemii i wtórnemu hiperaldosteronizmowi na tle nadciśnienia i przewlekłej niewydolności nerek.
• Moczówka prosta.
• Jaskra.

Niekorzystne skutki diuretyków

Zaburzenia utraty mikroelementów

Diuretyki usuwają z organizmu jony cennych związków chemicznych biorących udział w metabolizmie. Brak równowagi elektrolitów prowadzi do skutków ubocznych: arytmii, obniżonego ciśnienia krwi, impotencji.

Wady stosowania diuretyków:

• Ostry spadek poziomu potasu;
• Spadek poziomu magnezu - objawia się przy przyjmowaniu diuretyków pętlowych, rzadziej - przy przyjmowaniu diuretyków tiazydowych diuretyki oszczędzające potas nie są całkowicie usuwane;
• Zmniejszony poziom wapnia - w dużej mierze wydalany przez diuretyki pętlowe (do 30%) diuretyki oszczędzające potas gromadzą wapń, co prowadzi do hiperkalcemii;
• Spadek poziomu sodu - obserwowany przy samoleczeniu diuretykami, objawy: osłabienie, nudności, senność.

Konsekwencją przekroczenia dawki leków moczopędnych mogą być zaburzenia psychiczne, śpiączka.

Arytmia, zaburzenia metaboliczne

Długotrwałe stosowanie diuretyków tiazydowych na tle nadciśnienia tętniczego może prowadzić do arytmii i nagłej śmierci wieńcowej.

Czynniki wywołujące arytmię:

• Hipokaliemia prowadząca do niestabilności mięśnia sercowego;
• Przerost lewej komory;
• Stres psycho-emocjonalny;

Rodzaje diuretyków i typowe skutki uboczne:

Inne skutki uboczne diuretyków obejmują:

• Zmniejszenie masy mięśnia sercowego lewej komory do 11% (indalamid);
• Wzrost poziomu kwasu moczowego we krwi, rozwój dny moczanowej, przewlekła nefropatia (typowa dla pacjentów z nadwagą);
• Trwały wzrost poziomu glukozy (hiperlipidemia) prowadzący do cukrzycy;
• Naruszenie spektrum lipidów (hiperlipidemia), prowadzące do wzrostu poziomu lipoprotein we krwi, normalizuje się po wycofaniu leku;
• Naruszenie równowagi kwasowo-zasadowej, prowadzące do zasadowicy metabolicznej;
• Rozwój hiperkaliemii i kwasicy metabolicznej przy stosowaniu diuretyków oszczędzających potas.

Przeciwwskazania do przyjmowania leków moczopędnych

Przeciwwskazania ogólne i względne:

• Ciąża w pierwszym trymestrze ciąży.
• Cukrzyca (dla hydrochlorotiazydu).
• Zaburzenia czynności nerek i wątroby (z wyjątkiem amilorydu).
• Niedokrwistość i hiperwolemia (dla furosemidu, Uregit).
• Hiperkaliemia, niepełny blok przedsionkowo-komorowy (leki moczopędne oszczędzające potas).
• Jednoczesne podawanie kilku leków moczopędnych, które nie wydalają potasu.

Niebezpieczne kombinacje

Ważne jest, aby rozważyć zgodność leków, aby zapobiec nieprzewidywalnym skutkom ubocznym takiego związku.

• Gdy diuretyki oszczędzające potas są łączone z pochodnymi naparstnicy, zwiększa się ryzyko arytmii.
• Połączenie triamteren i spironolaktonu z digoksyną powoduje zaburzenia rytmu serca.
• Leki moczopędne oszczędzające potas nie są łączone z dietą bogatą w potas, z lekami zawierającymi ten pierwiastek.
• Leki zwiększające poziom glukozy we krwi nasilają hiperglikemiczne działanie leków moczopędnych.
• Aminoglikozydy (gentomycyna, kanamycyna, streptomycyna) w połączeniu z diuretykami pętlowymi prowadzą do uszkodzenia nerek, aparatu przedsionkowego i narządów słuchu.
• Przyjmowanie leków moczopędnych na tle NLPZ zmniejsza działanie moczopędne.

Podczas przyjmowania leków moczopędnych ważne jest, aby wziąć pod uwagę możliwe konsekwencje i przeciwwskazania.

Autor artykułu: Lebedev Andrey Sergeevich | Urolog

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Andrologia” uzyskany po odbyciu rezydentury w Klinice Urologii Endoskopowej Rosyjskiej Akademii Medycznej Kształcenia Podyplomowego w centrum urologicznym Centralnego Szpitala Klinicznego nr 1 Kolei Rosyjskich SA (2007). Studia podyplomowe zostały tu ukończone do 2010 roku.