Zwężenie Odźwiernika I Przełyku - Przyczyny, Stadia, Diagnostyka I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Zwężenie odźwiernika żołądka i przełyku

Definicja zwężenia odźwiernika

Zwężenie odźwiernika (zwężenie odźwiernika) to powikłanie choroby wrzodowej żołądka, w którym światło w tym obszarze przewodu pokarmowego zwęża się i dochodzi do przerwania dopływu pokarmu do jelit z żołądka. Z biegiem czasu ta patologia prowadzi do rozwoju poważnych zaburzeń stanu organizmu i zmiany homeostazy. Takie zwężenie występuje u dorosłych i jest tylko nabywane.

Przyczyny rozwoju zwężenia odźwiernika

Jedną z przyczyn rozwoju zwężenia żołądka jest blizna składająca się z tkanki łącznej, która powstała podczas gojenia choroby wrzodowej żołądka. Napina ścianę żołądka, czyni go nieaktywnym.

Inną przyczyną rozwoju zwężenia może być rak śródścienny. Nowotwór wrasta w tkankę, w wyniku czego zwęża się światło przewodu pokarmowego. Pożywienie poruszające się wzdłuż przewodu pokarmowego nie może w całości przedostać się do jelit. Stagnuje. Aby opróżnić zawartość żołądka, błona mięśniowa zaczyna rosnąć. To w pewnym stopniu kompensuje zwężenie.

Jednak z biegiem czasu przerośnięta warstwa mięśniowa żołądka nie radzi sobie z obciążeniem, a wzrost objętości zawartości żołądka prowadzi do jego rozciągnięcia. W wyniku stagnacji żywność pod wpływem drobnoustrojów zaczyna się rozkładać i fermentować.

W chorobie wyróżnia się następujące etapy:

1. Pierwszym etapem jest wyrównane zwężenie odźwiernika. Otwór jest lekko zwężony. Pacjent skarży się na odbijanie z kwaśnym smakiem, uczucie pełnego żołądka po jedzeniu. Sporadycznie pojawiają się wymioty, które na krótki czas przynoszą uczucie ulgi. Stan pacjenta jest ogólnie zadowalający.

2. Drugi etap to etap subkompensacji. Pacjent ma już ciągłe uczucie pełnego żołądka, które łączy się z odbijaniem i bólem. Wymioty pojawiają się po pewnym czasie lub bezpośrednio po jedzeniu i przynoszą ulgę. Z biegiem czasu osoba traci na wadze. Przy badaniu palpacyjnym i badaniu brzucha w pępku słychać odgłos pluskania.

3. Trzeci etap to faza dekompensacji. Z biegiem czasu choroba postępuje, żołądek jest rozdęty. Stan znacznie się pogarsza, dochodzi do wyczerpania i odwodnienia. Wymioty są częste, nie przynoszą ulgi. Wymioty w dużych ilościach, obraźliwe, mają dużą ilość resztek jedzenia przez wiele dni.

Diagnostyka i leczenie zwężenia odźwiernika żołądka

Diagnozę choroby przeprowadza się na podstawie następujących badań:

· Badanie rentgenowskie. W takim przypadku może wystąpić wzrost wielkości żołądka, zmniejszenie aktywności perystaltycznej, zwężenie kanału, wydłużenie czasu ewakuacji zawartości żołądka;

· Esophagogastroduodenoscopy. Pokazuje zwężenie i deformację żołądka w miejscu wyjścia, rozszerzenie żołądka;

· Badanie funkcji motorycznych (metodą elektrogastroenterografii). Metoda ta umożliwia poznanie napięcia, aktywności elektrycznej, częstotliwości i amplitudy skurczów żołądka po posiłkach i na czczo;

· Ultradźwięki. W późniejszych etapach umożliwia wizualizację powiększonego żołądka.

Leczenie zwężenia odźwiernika (zwężenie odźwiernika) jest tylko chirurgiczne. Terapia lekowa obejmuje terapię choroby podstawowej, przygotowanie przedoperacyjne. Przepisywane są leki przeciwwrzodowe, korekta naruszeń białka, metabolizm wodno-elektrolitowy, przywracanie masy ciała.

Zapobieganie obejmuje terminowe leczenie choroby wrzodowej.

Wrodzone zwężenie odźwiernika

U dzieci można znaleźć zwężenie odźwiernika o charakterze wrodzonym. Choroba jest często dziedziczna. W przypadku zwężenia dochodzi do przerostu tkanki łącznej w okolicy odcinka wydalniczego żołądka. Jest to najczęstsza przyczyna niedrożności żołądka u niemowląt, u chłopców występuje czterokrotnie częściej niż u dziewcząt.

Choroba objawia się od drugiego do czwartego tygodnia życia. Głównym objawem są częste i silne wymioty w „fontannie” po pewnym czasie po karmieniu. Leczenie jest tylko operacyjne. Rokowanie po operacji jest korzystne, pod warunkiem, że rozpoczęto leczenie w odpowiednim czasie.

Zwężenie przełyku

W przypadku wrodzonego zwężenia przełyku przyczyną jest wada embrionalna. Choroba objawia się natychmiast od pierwszych dni życia podczas karmienia dziecka. Dziecko natychmiast zaczyna wymiotować mleko. Jeśli zwężenie jest nieznaczne, objawy pojawiają się po wprowadzeniu stałego pokarmu.

W przypadku nabytego zwężenia przełyku zwęża się również jego światło. Istnieje kilka przyczyn prowadzących do naruszenia normalnej drożności przełyku:

· Zmiany bliznowaciejące spowodowane chorobami zapalnymi, infekcyjnymi, wrzodami trawiennymi żołądka, chorobą refluksową przełyku;

· Urazy, oparzenia przełyku;

· Nowotwory przełyku i otaczającej tkanki;

· Tętniak aorty, powiększone węzły chłonne, nieprawidłowe ułożenie naczyń krwionośnych.

Głównymi objawami zwężenia są: ból podczas jedzenia, wzdłuż przełyku, obfite ślinienie, odbijanie, czasami wymioty, krwawienie. W przypadku zwężenia przełyku wyróżnia się następujące stopnie:

1. Pierwszy stopień charakteryzuje się okresowym upośledzeniem przyjmowania pokarmów stałych.

2. Drugi stopień charakteryzuje się przechodzeniem przez przełyk tylko półpłynnego pokarmu.

3. Trzeci stopień - przechodzi tylko płynna żywność.

4. Czwarty stopień zwężenia - prawie nie połyka się wody i śliny.

W celach diagnostycznych wykonuje się ezofagoskopię, badanie rentgenowskie z zawiesiną baru. Leczenie zależy od przyczyny i ciężkości choroby i będzie szybkie lub zachowawcze. Przy leczeniu zachowawczym przeprowadza się korektę zaburzeń odżywiania, farmakoterapię i bougienage przełyku. Leczenie chirurgiczne obejmuje chirurgię plastyczną przełyku, preparowanie blizn i rurkę gastrostomijną.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.