Toksyczna Polineuropatia

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Toksyczna polineuropatia

Polineuropatia to zaburzenie nerwów kończyn dolnych i górnych. Charakteryzuje się przejściowym paraliżem, objawiającym się głównie w odległych rejonach kończyn, a także spadkiem lub utratą wrażliwości tych partii. Proces zaczyna się od dystalnych obszarów, stopniowo rozprzestrzeniając się bezpośrednio do środka.

Choroba może pojawić się samoistnie lub może być wynikiem innej choroby zakaźnej. Tak więc rozwojowi polineuropatii mogą sprzyjać błonica czy czerwonka, a także choroby związane z zaburzeniami metabolicznymi - np. Chorobą taką jak cukrzyca. W wielu przypadkach początek polineuropatii wiąże się z chorobami przewodu pokarmowego, ponieważ zaburzony jest algorytm wchłaniania składników odżywczych i odżywczych niezbędnych dla tkanek i włókien nerwowych.

Rodzaje toksycznej polineuropatii

Toksyczna polineuropatia, jako jeden z przejawów polineuropatii, występuje najczęściej przy przewlekłych zatruciach substancjami takimi jak rtęć, ołów czy arsen. Możliwe jest również, że choroba wystąpi w przypadku naruszenia zasad używania chemii gospodarczej. Ponadto toksyczna polineuropatia daje o sobie znać w przewlekłym alkoholizmie, ponieważ alkohol działa toksycznie na układ nerwowy człowieka oraz w dużej mierze przyczynia się do zakłócenia procesów metabolicznych w organizmie.

W tym artykule rozważymy kilka podgatunków toksycznej polineuropatii wywołanej zarówno bodźcami zewnętrznymi, jak i substancjami toksycznymi, które powstają w organizmie człowieka w wyniku zaburzeń metabolicznych. Istnieją dwie formy toksycznej polineuropatii - ostra i przewlekła.

Polineuropatia błonicza objawia się jako powikłanie po błonicy i rozwija się znacznie częściej u dorosłych niż u dzieci. W przypadku tej postaci choroby charakterystyczne są różne zaburzenia układu nerwowego, na przykład upośledzenie funkcji motorycznej i zmniejszona wrażliwość.

W praktyce choroba charakteryzuje się zaburzeniem pracy mięśni gładkich, zwłaszcza mięśni, za które odpowiedzialny jest nerw językowo-gardłowy. W tym przypadku obserwuje się zaburzenie procesu połykania, w mowie pojawia się nos, czasami może wystąpić tachykardia z polineuropatią błoniczą.

Przy odpowiednim leczeniu choroba zwykle jest leczona, dolegliwości ustępują w ciągu kilku tygodni, niekiedy w ciągu kilku miesięcy. Należy zachować szczególną ostrożność w początkowej fazie choroby, ponieważ istnieje ryzyko zatrzymania krążenia z powodu dysfunkcji nerwu błędnego, a ze względu na zaburzenia połykania należy obawiać się wystąpienia zachłystowego zapalenia płuc. Występowanie tej choroby wiąże się z toksycznym działaniem czynnika wywołującego błonicę.

Choroba charakteryzuje się zaburzeniami motorycznymi i różnymi zaburzeniami funkcji motorycznych. Zakażone są dystalne części kończyn dolnych (efekt „opadającej stopy”) oraz odpowiednio kończyny górne (efekt „opadającej ręki”). Zaburzenia sensoryczne są nieistotne.

Ołów dostaje się do organizmu człowieka przez żołądek lub drogi oddechowe, główne lokalizacje to wątroba i kości. Choroba objawia się drażliwością i letargiem, zauważalnie zmniejsza się koncentracja uwagi i pamięci, ból pojawia się w nogach i rękach. Objawami choroby mogą być również drżenie palców i tzw. „Chód koguta”.

n

Dla skutecznego wyleczenia konieczne jest jak najszybsze zaprzestanie kontaktu z ołowiem, w takim przypadku w połączeniu z przyjmowaniem odpowiednich leków można bezpiecznie wyleczyć chorobę.

Przyczyną choroby są substancje zawierające arsen - mogą to być leki lub środki owadobójcze (choć należy zaznaczyć, że w ostatnich latach arsen nie był używany do celów leczniczych). Odurzenie związane ze szkodliwością zawodu można w łagodnej postaci wykryć u pracowników huty. Pojedyncza duża dawka arsenu w organizmie może prowadzić do utraty przytomności i ciężkich wymiotów.

Jeśli po tym ofiara żyje, pod koniec okresu utajonego (trwającego do trzech tygodni) pojawia się polineuropatia. Głównym objawem jest osłabienie mięśni o różnej lokalizacji, najczęściej obserwowane w mięśniach kończyn dolnych. Jeśli ekspozycja na arsen nie zostanie zatrzymana, a nadal w małych dawkach dostanie się on do organizmu, może rozwinąć się dystalna neuropatia czuciowo-ruchowa, która charakteryzuje się bólem i zmniejszoną wrażliwością aż do całkowitej utraty.

Pojawia się pigmentacja skóry, różne wysypki, łuszczenie się skóry, na paznokciach dłoni i stóp pojawiają się poprzeczne białawe paski. Wyleczenie tej choroby może zająć wiele miesięcy. Chorobę rozpoznaje się na podstawie analizy moczu pod kątem obecności w niej dużej ilości arsenu, pobiera się również włosy i paznokcie.

W praktyce występuje ostra i podostra postać choroby. Istnieje inna opcja, zwana subkliniczną, gdy objawy choroby są wykrywane tylko w wyniku badania pacjenta. Polineuropatia alkoholowa ma największy wpływ na włókna nerwowe odpowiedzialne za funkcje motoryczne i wrażliwość. Ale istnieją wyłącznie polineuropatie ruchowe z zatruciem alkoholem.

Medycyna nie do końca zbadała patogenezę polineuropatii przy nadmiernym spożyciu alkoholu. Przede wszystkim rozwój choroby wiąże się z niedoborem tiaminy w organizmie człowieka. Nie należy jednak lekceważyć toksycznych skutków samego alkoholu.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.