Złamanie Stawu Nadgarstkowego

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Złamanie stawu nadgarstkowego

Kości trójkątne, księżycowate i łódeczkowate tworzą staw kostny zwany stawem nadgarstkowym. Łączy przedramię i dłoń. W większości przypadków urazy stawu nadgarstkowego powodują uszkodzenie kości łódeczkowatej i księżycowatej. Złamania w tym obszarze są częste i stanowią jedną piątą wszystkich złamań szkieletu.

Urazy dystalnej kości promieniowej są niebezpieczne, ponieważ mogą powodować deformację stawu nadgarstkowego z powodu nieprawidłowego zrośnięcia. W rezultacie obserwuje się jego niestabilność, obciążenie aparatu więzadłowego jest nierównomiernie rozłożone. Po niewłaściwym zespoleniu kości lub braku szybkiego leczenia złamania, pacjent może odczuwać ból przy podnoszeniu ciężarów, ręka słabnie, zmniejsza się objętość ruchów stawu nadgarstkowego, często pojawia się artroza.

Na starość częściej dochodzi do złamań stawu nadgarstkowego. Wynika to z faktu, że z czasem tkanka kostna słabnie, szkielet staje się kruchy, a każdy nieostrożny ruch może spowodować uszkodzenie. U kobiet ryzyko złamania nadgarstka wzrasta wraz z nadejściem menopauzy. W tym momencie tło hormonalne znacznie się zmienia, brakuje wapnia, co przyczynia się do osłabienia kości. Mężczyźni są mniej podatni na złamania stawu nadgarstkowego. W końcu ich kości są większe i mocniejsze, a zmiany hormonalne wraz z wiekiem nie są tak znaczące jak u kobiet.

Zadowolony:

• Przyczyny złamania stawu nadgarstkowego
• Objawy złamania stawu nadgarstkowego
• Rodzaje złamań stawu nadgarstkowego
• Diagnostyka i leczenie
• Rehabilitacja po złamaniu stawu ramiennego

Przyczyny złamania stawu nadgarstkowego

Staw nadgarstkowy jest kontuzjowany w wyniku upadku na wyciągnięte ramię lub z naciskiem na dłoń. W drugim przypadku złamaniu towarzyszy przemieszczenie odłamka. Podczas upadku osoba instynktownie wysuwa ręce do przodu, aby chronić przód ciała i twarz przed uderzeniem, a kości są uszkodzone przez zwiększone obciążenie całego ciała.

Osteoporoza to kolejna częsta przyczyna złamań nadgarstka. Ta ogólnoustrojowa choroba układu kostnego powoduje zmniejszenie gęstości kości i wzrost łamliwości kości. Osteoporoza dotyka głównie pacjentów w podeszłym wieku, dlatego ryzyko uszkodzenia stawu nadgarstkowego wzrasta po 60 latach. Jednak złamanie może również wystąpić w młodym wieku w wyniku wypadku samochodowego, upadku z wysokości lub bezpośredniego urazu.

Objawy złamania stawu nadgarstkowego

Głównym objawem złamania stawu nadgarstkowego jest silny ból w tej okolicy. Podczas badania palpacyjnego lub podczas próby wykonania ruchu staje się bardziej zauważalny. Po pewnym czasie w okolicy nadgarstka tworzy się obrzęk. Wykonywanie jego głównych funkcji staje się niemożliwe.

Zewnętrznie zauważalne odkształcenie w okolicy nadgarstka. W zależności od rodzaju złamania może mieć różny wygląd. W większości przypadków deformacja ma kształt bagnetu i widelca. Pacjent może odczuwać drętwienie i mrowienie w dłoni. Przy otwartym złamaniu stawu nadgarstkowego możliwy jest krwotok. Innym objawem kontuzji jest chrupanie fragmentów kości.

Rodzaje złamań stawu nadgarstkowego

1. Złamanie Kollesa. Zawsze pada w „typowe miejsce”, to znaczy promień jest uszkodzony kilka centymetrów wyżej od jego dalszego końca. Przyczyną takiego urazu jest upadek na proste ramiona lub uderzenie otwartymi dłońmi, dlatego złamanie nazywa się prostownikiem. Fragmenty kości są przemieszczane w kierunku przeciwnym do dłoni. Umożliwia to zdiagnozowanie złamania Kollesa na podstawie wyglądu i radiografii. Uzdrowienie w tym przypadku następuje szybko z powodu dobrego dopływu krwi do dolnej części promienia.
2. Złamanie Smitha. Znane jest jako odwrócone złamanie Collesa. Uraz ten jest znacznie mniej powszechny i jest spowodowany upadkiem na plecy, któremu towarzyszy bezpośredni cios w przedramię. Fragmenty promienia ze złamaniem Smitha są przesunięte do przodu w kierunku dłoni.

Oprócz tych podstawowych typów złamania stawu nadgarstkowego mogą być otwarte i rozdrobnione. W pierwszym przypadku skóra jest zraniona. Ten rodzaj złamania jest niebezpieczny w przypadku zakażenia przez otwartą ranę, dlatego należy natychmiast zwrócić się o pomoc do szpitala. Rozdrobniony typ złamania stawu nadgarstkowego różni się tym, że kość jest uszkodzona w kilku miejscach, w wyniku czego zostaje rozbita na 3 lub więcej części.

Na temat: Ból stawu łokciowego: co robić?

Diagnostyka i leczenie

Złamanie ma objawy podobne do skręceń, zwichnięć lub siniaków. Dlatego tylko lekarz może postawić dokładną diagnozę. Powinieneś skonsultować się z traumatologiem natychmiast po urazie, aby wykluczyć obecność złamania. Opóźnienie w przypadku poważnych uszkodzeń może prowadzić do komplikacji.

Radiografia może określić obecność złamania stawu nadgarstkowego. W niektórych przypadkach wymagana jest również tomografia komputerowa. Zabieg ten jest konieczny w przypadku złamań śródstawowych lub po leczeniu operacyjnym.

Jeśli złamanie stawu nadgarstkowego nastąpiło bez przemieszczenia, wystarczy nałożenie gęstego gipsu lub bandaża polimerowego. Można go usunąć po całkowitym stopieniu kości. Jeśli podczas złamania doszło do przemieszczenia i powstały fragmenty, konieczne jest przywrócenie ich do pierwotnego miejsca, a następnie naprawienie. W przeciwnym razie może rozwinąć się artroza, a ruchy dłoni będą ograniczone.

Gips jest usuwany po kilku tygodniach. W tym czasie na zlecenie lekarza wykonywane są kontrolne radiogramy. Jest to konieczne, aby określić w czasie obecność powtarzającego się przemieszczenia. Czasami konieczna jest interwencja chirurgiczna, aby go wyeliminować. Może być zamknięty lub otwarty. W przypadku otwartych złamań promienia stosuje się specjalne zewnętrzne urządzenia mocujące.

Po założeniu opatrunku gipsowego pacjent może odczuwać bóle. Zastosowanie zimna pomoże się ich pozbyć. W przypadku silnego bólu stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne. Podczas noszenia gipsu należy zwrócić uwagę, aby nie uciskał dłoni. Brak wrażliwości dłoni, bladość i drętwienie palców - powód do wizyty u lekarza.

Rehabilitacja po złamaniu stawu ramiennego

Po usunięciu struktury tynku poszkodowany musi przejść kurs intensywnych zabiegów rehabilitacyjnych. Ale zaleca się rozpoczęcie samorehabilitacji, począwszy od drugiego dnia, po otrzymaniu złamania.

Aby rozpocząć, wystarczy poruszać palcami i stawem barkowym tak mocno, jak to możliwe. Po dwóch tygodniach można spróbować zacisnąć dłoń w pięść, ale żeby nie nadwyrężać mięśni znajdujących się pod gipsem. Ponadto pacjent będzie musiał uczestniczyć w sesjach magnetoterapii.

Po usunięciu gipsu procedury fizjoterapeutyczne znacznie się rozszerzają, obejmują: elektroforezę, UHF, ozokeryt, kąpiele solankowe, okłady borowinowe. Ponadto pokazano zestaw zabiegów fizycznych, które lekarz zaleca indywidualnie w każdym przypadku.

Trudno jest przewidzieć powodzenie lub niepowodzenie leczenia, ponieważ staw łokciowy jest dość złożonym mechanizmem. Charakter urazu wpływa również na szybkość powrotu do zdrowia. Ale w każdym razie wdrożenie wszystkich zaleceń daje wielką gwarancję, że powrót do zdrowia zakończy się sukcesem, aw przyszłości wynikający z tego uraz nie spowoduje takich problemów, jak artroza i rozwój przykurczów.

Autor artykułu: Kaplan Alexander Sergeevich | Ortopeda

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” uzyskany w 2009 roku na Akademii Medycznej. I. M. Sechenov. W 2012 roku ukończył podyplomowe studia z zakresu Traumatologii i Ortopedii w Miejskim Szpitalu Klinicznym im Botkin na Oddziale Traumatologii, Ortopedii i Chirurgii Katastrof.