Rewolucja W Immunologii: Nowa Generacja Leków Immunomodulujących

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Nowa generacja leków immunomodulujących

Czynniki transferowe - tak zwane immunoaktywne cząsteczki sygnałowe - zostały odkryte w 1949 roku przez amerykańskiego naukowca Lawrence'a i od tego czasu na podstawie tego ważnego odkrycia przeprowadzono setki badań naukowych z zakresu immunologii. Efektem pracy naukowców na całym świecie stał się wyrób medyczny, którego zasada jest wyjątkowa: Transfer Factor udowadnia, że oddawanie odporności jest tym samym, co oddawanie krwi.

Podstawą leku są czynniki transferowe o tej samej nazwie, które są peptydami składającymi się z czterdziestu czterech aminokwasów. Peptydy te różnią się od dotychczas znanych przeciwciał znacznie niższą masą cząsteczkową - od 3,5 do 10 tysięcy daltonów, co ułatwia ich integrację z układem odpornościowym. Główną cechą czynników przenoszenia jest to, że działają skutecznie, niezależnie od tego, czy dawca i biorca są przedstawicielami tego samego gatunku biologicznego. Innymi słowy, czynniki przenoszące pochodzące od dowolnego ssaka mogą pomóc ludziom radzić sobie z chorobą.

Zadowolony:

• Jak działają współczynniki transferu?
• Trzy aktywne frakcje transferów
• Unikalne zalety transferów
• Historia rozwoju leków
• Wyniki badań naukowych
• Skład i forma wydania
• Recenzje lekarzy na temat czynnika przenoszenia leku

Jak działają współczynniki transferu?

Przez ponad pół wieku badań naukowych w tej dziedzinie ustalono, że czynniki przenoszące dawcę regulują aktywność trzech typów komórek odpornościowych w organizmie człowieka:

• Zabójców T;
• T-tłumiki;
• Makrofagi.

Lek Transfer Factor amerykańskiej firmy „4Life Research” jest skuteczny w wielu schorzeniach związanych z zaburzeniami układu odpornościowego. Ponadto jest całkowicie bezpieczny i hipoalergiczny, ponieważ zawiera tylko aktywne frakcje cytokin, podobne do ludzkich cytokin leukocytów. Wszystkie potencjalne alergeny (kazeina, laktoglobulina) są całkowicie usunięte z preparatu.

W naszym kraju lek ten został dokładnie zbadany przez akademika Rosyjskiej Akademii Nauk Medycznych A. A. Vorobyov. Wyniki badań wyglądają obiecująco: Transfer Factor nie daje skutków ubocznych, nie uzależnia, nie ma przeciwwskazań, a jednocześnie ma pozytywny wpływ na leczenie wszelkich chorób układu odpornościowego. Można go bezpiecznie polecić pacjentom w każdym wieku i na każdym etapie choroby. Nie stwierdzono również niepożądanych skutków połączenia czynników przenoszenia z innymi lekami.

Trzy aktywne frakcje transferów

Jeśli spróbujemy podać Transfer Factor jak najdokładniej, to lepiej nazywać go nie immunomodulatorem, nie immunosupresantem, ale immunokorektorem. Faktem jest, że ten lek jest w stanie zarówno aktywować, jak i osłabić odpowiedź immunologiczną w organizmie człowieka, w zależności od tego, jaki efekt jest naprawdę potrzebny. Jak wiecie, większość chorób rozwija się, ponieważ układ odpornościowy nie radzi sobie z nimi lub dlatego, że „przesadził” (choroby autoimmunologiczne).

Transfer Factor zawiera trzy aktywne frakcje, dzięki czemu zawsze osiągany jest pożądany efekt:

• Cewki indukcyjne;
• Tłumiki;
• Czynniki transferu specyficzne dla antygenu.

Pierwszy rodzaj komponentów odpowiada za szybkość, z jaką wyzwalana jest odpowiedź immunologiczna, czyli wprowadza nasz organizm w stan czujności, tak że gdy pojawia się zagrożenie, wszystkie siły są rzucane, aby bezzwłocznie z nim walczyć. Tłumiki uspokajają oczyszczoną odporność i zmuszają ją do „wycofania wojsk z pola bitwy” na czas, ponieważ jeśli tego nie zrobi, inne zagrożenie może wykorzystać brak regularnej armii i uderzyć nieoczekiwanie gdzie indziej. Wreszcie, specyficzne dla antygenu czynniki transferowe, które nadają lekowi jego nazwę, to gotowy do użycia zestaw cytokin i antygenów, które są w stanie poradzić sobie z prawie każdą infekcją.

Transfer Factor pozwala człowiekowi dokonać pozornie niemożliwego - przejąć kontrolę nad układem odpornościowym w swoje ręce. Aktywne składniki tego leku z jednej strony zapewniają odpowiednią odpowiedź komórek odpornościowych na zagrożenie zewnętrzne, z drugiej zaś przyspieszają proces rozpoznawania i prezentacji infekcji na wszystkie komórki immunokompetentne. Im szybciej nasze limfocyty T poznają obce antygeny, tym szybciej będą wytwarzane przeciwko nim przeciwciała i rozpocznie się walka organizmu z chorobą.

Unikalne zalety transferów

Czynniki transferowe mają szereg zalet w porównaniu z innymi substancjami czynnymi stosowanymi w medycynie do regulacji układu odpornościowego:

• Najszersze spektrum działania i największa lista uleczalnych chorób;
• Całkowity brak przeciwwskazań i skutków ubocznych;
• Wzmocnienie aktywności komórek makrofagów odpowiedzialnych za rozpoznawanie wrogich przeciwciał i przyspieszanie reakcji makrofagów;
• Cały zestaw antygenów i cytokin już gotowy do pracy;
• Zapobieganie nieproporcjonalnym i niewłaściwym reakcjom układu odpornościowego oraz walka z istniejącymi awariami.

Przykładem działania makrofagów są łaty Peyera zlokalizowane na wewnętrznej powierzchni ludzkiego jelita. Tam nieustannie syntetyzowane są makrofagi, dzięki czemu nasz organizm otrzymuje ochronę przed infekcjami, które towarzyszą pożywieniu. Podczas trawienia makrofagi rozpoznają i niszczą szkodliwe bakterie, a także przekazują informacje o nich (specjalny kod białkowy) do limfocytów T. Te z kolei wyzwalają produkcję przeciwciał, dzięki czemu organizm w przyszłości zdobędzie broń przeciwko temu zagrożeniu. Tak więc lek Transfer Factor między innymi aktywuje makrofagi, przyspiesza proces rozpoznawania i niszczenia infekcji oraz przygotowuje układ odpornościowy na ewentualne przyszłe z nią spotkanie.

Historia rozwoju leków

Pierwsze czynniki transferu otrzymujemy w okresie niemowlęcym z mlekiem matki. To jest naturalny dar immunitetu. Każdy położnik-ginekolog stara się dać rodzącej kobiecie możliwość przyczepienia dziecka do piersi zaraz po porodzie, ponieważ zawarte w siarze hormony i frakcje odpornościowe są bezcenne. Matka może udzielić takiej pomocy swojemu dziecku dopiero od pierwszych dni po porodzie, a jeśli nadarzy się okazja, nigdy nie będzie możliwe nadrobienie straty.

Colostrum zawiera gotowy zestaw przeciwciał przeciwko wszystkim infekcjom, z jakimi spotkała się w życiu matka. Pozwala to mieć nadzieję, że dziecko będzie chronione przed większością potencjalnych zagrożeń. Nawet jeśli na szczęście nie zmierzy się z nimi od razu, jego układ odpornościowy zapozna się z potencjalnymi wrogami i będzie w stanie poradzić sobie w przyszłości z wieloma chorobami. Porzekadło „lepiej uczyć się na błędach innych niż samemu sobie radzić” może być najlepszym motywem przewodnim tego procesu.

Od ponad 60 lat człowiek wie o czynnikach transferowych iw tym czasie na ich kompleksowe badania wydano około czterdziestu milionów dolarów. Naukowcy z całego świata opublikowali około trzech tysięcy artykułów naukowych, odbyło się już jedenaście międzynarodowych sympozjów. Ale to nie jest ograniczenie - badania trwają, więc mamy nadzieję, że w przyszłości z tego odkrycia przyniesie jeszcze więcej korzyści.

Byłoby błędem sądzić, że czynniki przenoszące mają znaczenie tylko w przypadkach osłabienia odporności lub chorób autoimmunologicznych. Spróbuj nazwać patologię, w rozwoju lub walce przeciwko której komórki odpornościowe nie byłyby zaangażowane w taki czy inny sposób. Jest mało prawdopodobne, że odniesiesz sukces. Wszystko, od alergii po onkologię, w taki czy inny sposób, nadaje się do przenoszenia czynników. Oznacza to, że badanie tych substancji będzie istotne przez wiele lat.

Na ostatnim międzynarodowym sympozjum poświęconym czynnikom transferowym naukowcy z kilku krajów zaprezentowali wyniki szeroko zakrojonych badań, w tym prowadzonych z użyciem amerykańskiego leku o tej samej nazwie Transfer Factor. Lista chorób, w leczeniu których lek ten wykazał doskonałe wyniki, jest bardzo imponująca: nowotwory złośliwe, alergie, astma oskrzelowa, reumatoidalne zapalenie stawów, stwardnienie rozsiane i wiele innych.

Warto również zauważyć, że Transfer Factor jest skuteczny na każdym etapie choroby - pomagał zarówno osobom z drobnymi problemami zdrowotnymi, jak i ciężko chorym, obłożnie i niemal pozbawionym nadziei na wyzdrowienie. Zwrócono szczególną uwagę na bezpieczeństwo i wszechstronność leku - nie zarejestrowano ani jednego przypadku skutków ubocznych lub reakcji niepożądanych skojarzonego stosowania Transfer Factor z innymi lekami (taktivin, immunal, myelopid, tymogen).

Wyniki badań naukowych

Firma „4Life Research” produkuje dwa rodzaje leków immunokorygujących: Transfer Factor i Transfer Factor plus (z dodatkiem adaptogenów). Badania wykazały, że pierwszy lek zwiększa aktywność limfocytów T zabójców o około 103%, a drugi aż o 243%. Żaden inny immunomodulator znany nauce nie daje takich wyników.

W Rosyjskim Centrum Onkologii profesorowie E. O. Khalturina i M. V. Kiselev testowali również amerykańskie leki. Badali wpływ czynników transferowych na krew dawcy. Stwierdzono, że leki znacznie zwiększają aktywność cytotoksyczną i przeciwnowotworową jednojądrzastych komórek odpornościowych, a leki działają najlepiej nie pojedynczo, ale razem, w stosunku 70:30 lub 50:50 Transfer Factor i Transfer Factor plus. Połączenie leków pozwala aktywować pracę komórek odpornościowych nie o 18%, ale o 80-99%. Dla porównania, interleukina-2, unikalna substancja wytwarzana przez nasz organizm, ma takie samo działanie cytotoksyczne i przeciwnowotworowe, ale niestety w niewystarczających ilościach, aby pokonać raka.

Skład i forma wydania

Preparat Transfer Factor jest syntetyzowany z bydlęcej siary, a Transfer Factor plus zawiera dodatkowo szereg dodatkowych aktywnych składników:

• Monometionina cynku;
• Fitosterole sojowe;
• Heksafosforan inozytolu;
• D-beta glukan;
• Cordyceps sinensis;
• Ekstrakt z cytryny, aloesu i owsa;
• Liście oliwne;
• Grzyby Aqaricus blazeii, Grifolea frondosa, Lentinus edodes.

Składniki te wzmacniają działanie leku i nadają mu właściwości regenerujące. Oba leki są dostępne w postaci żelatynowych kapsułek zapakowanych w plastikowe, szczelnie zamknięte pojemniki.

Recenzje lekarzy na temat czynnika przenoszenia leku

Victor Alexandrovich Tutelyan, profesor, doktor nauk medycznych, członek Rosyjskiej Akademii Nauk Medycznych, dyrektor Instytutu Żywienia:

Transfer Factor jest jednym z najważniejszych i najbardziej obiecujących osiągnięć w medycynie w ciągu ostatniego półwiecza.

Alexey Ivanovich Egorov, lekarz chorób zakaźnych, kandydat nauk medycznych:

Sam przez wiele lat cierpiałem na alergiczny nieżyt nosa, przewlekłe zapalenie zatok, skarżyłem się na osłabienie węchu. Po zapoznaniu się z lekiem Transfer Factor postanowiłam go wypróbować na sobie, ponieważ doskonale zrozumiałam, że moje rany mają charakter alergiczny, co oznacza, że należy je leczyć czynnikami przenoszącymi.

Nie mogę powiedzieć, że lek działa szybko. Osiągnięcie trwałego pozytywnego efektu zajęło mi około trzech miesięcy, ale teraz czuję się dobrze - oddychanie przez nos jest swobodne, sen jest spokojny, nie było nawrotu zapalenia zatok, powrócił węch. Cóż za radość znów powąchać!

Dodatkowo mogę powiedzieć, że w zeszłym roku na wakacjach wspiąłem się na szczyt Elbrus w towarzystwie znajomego, który przeszedł trzyścienny zawał mięśnia sercowego. Jak zdecydował się na taką przygodę? Za moją radą od kilku miesięcy biorę Transfer Factor!

Alexey Yaroslavovich Chizhov, profesor, doktor medycyny, zasłużony naukowiec Federacji Rosyjskiej:

Od dawna cierpię na nadciśnienie i przez lata nie próbowałem jakich leków. Z polecenia kolegi zakupiłem Transfer Factor. Nie było nadziei na sukces, ponieważ zwykle im więcej szumu wokół narkotyku, tym mniej jest on przydatny. Piję miesiąc - wynik zero, dwa miesiące piję - wynik zero. Chciałem zrezygnować z tego przedsięwzięcia, ale kolega zapytał mnie:

- Posłuchaj, jak długo przyjmowałeś przepisane leki na nadciśnienie?

- Cóż, przez sześć miesięcy … A niektórzy przez lata.

- A co, pomocy?

- Nie wszystko naraz i nie wszystko. (Jako lekarz rozumiem, że pacjenci z nadciśnieniem będą musieli pić takie leki przez całe życie)

- Cóż, chcesz, aby Transfer Factor dawał fantastyczne rezultaty w ciągu kilku miesięcy.

Kontynuowałem przyjmowanie leku i po około dziewięciu miesiącach ciśnienie stopniowo wracało do normy! Teraz moje górne ciśnienie nigdy nie podnosi się powyżej 140, ponadto nie piję żadnych innych leków.

n

Wszystkie artykuły o raku! (Informacje o ponad 30 rodzajach onkologii)

Autor artykułu: Kuzmina Vera Valerievna | Endokrynolog, dietetyk

Edukacja: Dyplom Rosyjskiego Państwowego Uniwersytetu Medycznego im NI Pirogov z dyplomem z medycyny ogólnej (2004). Rezydencja na Moskiewskim Państwowym Uniwersytecie Medycyny i Stomatologii, dyplom z Endokrynologii (2006).