Koksartroza Stawów - Przyczyny I Objawy Koksartrozy 1, 2 I 3 Stopnie. Jak Traktować?

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Przyczyny i objawy koksartrozy 1, 2 i 3 stopnie

Zadowolony:

• Co to jest koksartroza stawów?
• Przyczyny i rodzaje klasyfikacji
• Stopnie i objawy rozwoju koksartrozy
• Lokalizacja i prognoza
• Diagnoza koksartrozy
• Jak leczyć koksartrozę?

Co to jest koksartroza stawów?

Koksartroza, deformująca artroza stawu biodrowego, jest bardzo częstą chorobą. Na rozwój tej choroby ma wpływ wiele faktów, w szczególności nieprawidłowy rozwój kości miednicy, kręgosłupa i kończyn dolnych: zmniejszenie panewki stawu biodrowego, wrodzone zwichnięcia i podwichnięcia, skolioza kręgosłupa, asymetria wzrostu, różne długości kończyn dolnych. Wtórna koksartroza często dotyka obu stawów nierówno lub jest jednostronna. Pierwotne są zwykle symetryczne.

Statystyki koksartrozy są rozczarowujące. Spośród wszystkich typów choroby zwyrodnieniowej stawów duże stawy stanowią 50%. Spośród nich częstość występowania koksaratrozy wynosi 25%.

Po analizie naukowcy otrzymali następujące dane:

• koksartroza o nieznanej etiologii stanowi 40% całkowitej zachorowalności;
• wtórna koksartroza występuje w 20% przypadków;
• pozostałe 40% to skutki urazów, nadmiernego stresu fizycznego i zawodowego.

Częściej dotyczy to osób w średnim wieku produkcyjnym. Ostatnio koksartroza staje się coraz młodsza.

Mechanizm choroby

W stawie biodrowym kości bezimienne (miednica) i uda są przegubowe. W jamie miednicy znajduje się panewka, w której umieszczona jest głowa kości udowej. Sama panewka jest pokryta chrząstkową osłoną. Jest nieco cieńsza od dołu iz przodu, grubsza od góry i od tyłu. Sama głowa kości udowej jest również pokryta chrząstką. Szczelina pozostająca wewnątrz stawu jest wypełniona płynem maziowym. Jest przezroczysty, lepki, przypominający białko jajka. Płyn maziowy, będąc pochodną osocza krwi z dodatkiem kwasu hialuronowego, pełni funkcje metaboliczne w stawie, jest przedstawicielem układu odpornościowego.

Ponieważ staw jest mocny i podlega dużemu obciążeniu, jest wyposażony w dużą liczbę więzadeł tworzących jego torebkę. Chrząstka nie jest penetrowana przez naczynia krwionośne i włókna nerwowe. Są pozbawione wrażliwych pól nerwowych, które mogłyby sygnalizować nadmierny stres. Dlatego pod ich wpływem tkanka chrzęstna ulega stopniowemu rozluźnieniu, zmieniają się właściwości fizykochemiczne macierzy zewnątrzkomórkowej. Odnowione komórki chrząstki są uszkodzone. W rezultacie chrząstka traci swoje właściwości biomechaniczne.

Płyn maziowy wychwytuje najmniejsze cząsteczki złuszczonej chrząstki. Znajdując się pomiędzy powierzchniami trącymi, kawałki te wnikają do błony maziowej i torebki stawowej. Błona ulega zapaleniu, wydzielane jest więcej mazi stawowej, ale jej jakość się pogarsza. Zwiększa to zniszczenie stawu. Pęcznieje, pokrywa się naroślami kostnymi (osteofitami), które powodują ból podczas ruchu.

Oprócz fizjologii, biomechanika stawu jest poważnie zaburzona.

Przyczyny i rodzaje klasyfikacji koksartrozy

Istnieje pierwotna i wtórna koksartroza:

• w pierwszym przypadku choroba rozwija się w stawie, którego chrząstka była zdrowa od urodzenia, a problemy pojawiły się z powodu nadmiernego stresu;
• z wtórnym zwyrodnieniem już zmienionej chrząstki.

Formy drugorzędne obejmują:

• dysplastyczna koksartroza (wrodzony niedorozwój stawu, który objawia się bardzo wcześnie);
• wrodzone anomalie (zwichnięcie biodra);
• Choroba Koeniga (osteochondroza dysekansy stawu biodrowego);
• Choroba Perthesa (osteochondropatia głowy kości udowej);
• aseptyczna martwica głowy kości biodrowej.

Ponadto, w zależności od lokalizacji procesu patologicznego, zwykle rozróżnia się następujące kliniczne postacie koksartrozy:

• porażka górnego bieguna stawu biodrowego. Ten rodzaj pochodzi z wad wrodzonych. Zaczynasz chorować wcześnie i często odczuwasz ból;
• porażka dolnego bieguna stawu biodrowego. Ból kości nie jest szczególnie odczuwalny, wszystko jest widoczne na zdjęciu rentgenowskim;
• uszkodzenie środkowej części stawu biodrowego, centralna artroza. Forma tej choroby jest korzystna.

Na tej podstawie można zidentyfikować główne przyczyny i rodzaje koksartrozy.

• Inwolutywny - taki, który jest związany ze zmianami związanymi z wiekiem. Przejawia się w okresie 50 lat.
• Idiopatyczny - gdy przyczyna zdarzenia nie jest jasna. Ten typ jest często określany jako pierwotna koksartroza.
• Wrodzony lub dysplastyczny.
• Pourazowe - gdy pojawienie się koksartrozy poprzedzone było urazem. Częściej jest to złamanie kości miednicy, głowy kości udowej. Czasami nawet odpowiednie leczenie urazu nadal prowadzi do koksartrozy.
• Koksartroza pozakaźna może wystąpić po urazie, z powodu uwięzionej i nieleczonej infekcji z reumatoidalnym zapaleniem stawów.
• Koksartroza dyshormonalna lub metaboliczna objawia się w przypadku zaburzeń metabolicznych, nadużywania niektórych leków (hormonów, kortykosteroidów).
• Najczęstszą przyczyną jest upośledzenie przepływu krwi i odpływu do stawu. Może to być spowodowane żylakami.
• Koksartroza występuje częściej u osób z chorobami kręgosłupa. W przypadku skoliozy, lordozy, przepuklin międzykręgowych i innych patologii, z powodu zespołów bólowych, zaburzona jest biomechanika ruchu. Zwiększa to obciążenie stawu biodrowego. W ten sposób organizm dostosowuje się do istniejących problemów.
• Niewystarczająca aktywność fizyczna może prowadzić do koksartrozy.
• Jednym z głównych powodów jest dziedziczność. Jeśli w rodzinie występuje osłabienie szkieletu, niektóre cechy budowy i rozwoju tkanki chrzęstnej, choroby metaboliczne - ryzyko wystąpienia koksartrozy znacznie wzrasta.

Typowe przyczyny rozwoju koksartrozy to:

• wrodzone podwichnięcie głowy kości udowej, które stanowi około 20% wszystkich zwyrodnieniowych artrozy stawu biodrowego i występuje częściej u kobiet;
• złamania miednicy i panewki;
• złamania biodra;
• złamania i martwica głowy kości udowej ze zmianą kąta szyjno-trzonowego;
• łagodne i złośliwe guzy kości;
• artroza spowodowana chorobą Pageta;
• zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa i reumatoidalne zapalenie stawów.

Stopnie i objawy rozwoju koksartrozy

Objawem koksartrozy jest ból stawów, zwłaszcza nóg, który pojawia się po raz pierwszy pod koniec dnia pracy. Następnego dnia ból stawów utrzymuje się przez cały dzień. Później po prostu nie będziesz mógł spać.

Bardzo wcześnie Twoje uda i pośladki zaczynają zanikać. Chodzenie staje się dla ciebie problematyczne. Następnie kończyny są skracane, a ty po prostu zaczynasz utykać. Następuje porażka samego stawu, co prowadzi do jego zmiany i przestaje pełnić swoją funkcję. We wczesnych stadiach ruch stawu jest po prostu ograniczony, a potem może nawet całkowicie unieruchomić.

Początkowy ból i znaczne ograniczenie ruchomości stawów pojawiają się przy 2 lub nawet 3 stopniach koksartrozy:

1 stopień koksartrozy

I stopień choroby charakteryzuje się:

• niewielki ból, który jest zlokalizowany w okolicy stawu po znacznym wysiłku. W tym przypadku biomechanika ruchu nie jest zaburzona, ból szybko mija;
• na zdjęciu RTG widać niewielkie zwężenie szpar stawowych, osteofity.

2 stopień koksartrozy

Z II stopniem:

• ból wzrasta, ruchliwość stawów jest upośledzona;
• wyprost nie jest doprowadzany do kąta 20 ° C, kąt zgięcia zmniejsza się i nie osiąga normy 115 ° C. Amplituda przywodzenia jest mniejsza niż 40, a amplituda odprowadzeń 45 ° C. Szczególnie silnie odczuwalne jest naruszenie i ograniczenie ruchów obrotowych;
• ból promieniuje do pachwiny, kolana, więzadła podkolanowego. Często te bóle są związane z chorobami kręgosłupa lub stawu kolanowego. Diagnoza jest nieprawidłowa;
• bolące bóle pojawiają się w spoczynku, które są spowodowane rozwijającym się stanem zapalnym;
• upośledzona biomechanika, spadają zdolności funkcjonalne;
• w stawie podczas ruchu pojawiają się charakterystyczne dźwięki (trzeszczenie);
• zaczyna pojawiać się dystrofia mięśni pośladkowych, niewielka specyficzna kulawizna. Kończyna jest wizualnie skrócona z powodu pochylenia miednicy;
• Zdjęcia RTG pokazują znaczny wzrost osteofitów, głowa kości udowej jest zdeformowana, zmienia się jej kontur. Występuje zwężenie przestrzeni stawowej o jedną trzecią jej normalnego stanu fizjologicznego. Głowa kości biodrowej zaczyna się poruszać w górę.

3 stopień koksartrozy

• mięśnie są silnie zanikłe;
• bóle stają się trwałe i przeszkadzają w nocy;
• biomechanika stawu jest poważnie upośledzona;
• ostry ból początkowy znacznie komplikuje ruch;
• zwiększa się pochylenie miednicy, kończyna jest skrócona;
• chód staje się specyficzną „kaczką”;
• RTG pokazuje znaczne odkształcenie głowy kości, dużą liczbę osteofitów. Szczelina w stawie jest albo mocno zawężona, albo w ogóle jej nie ma. Szyjka kości udowej pogrubia się.

W obecności 3 stopni koksartrozy możemy mówić o niepełnosprawności pacjenta. Często tacy pacjenci nie mogą się poruszać bez laski.

Temat: 15 chorób prowadzących do bólu kolana

Lokalizacja i prognoza

W zależności od tego, gdzie staw jest bardziej dotknięty, można przewidzieć przebieg choroby:

• Jeśli zmiana dotyczy części centralnej, daje to nadzieję na spokojniejszy i dłuższy przebieg choroby. W tym samym czasie ból jest umiarkowany. Szczelina stawowa jest bardziej zwężona w środkowej części panewki. Dzięki takiej lokalizacji pacjent może być przez długi czas wspomagany leczeniem zachowawczym, bez uciekania się do zabiegów chirurgicznych.
• W przypadku lokalizacji w dolnym biegunie ból jest łagodny. Rotacja wewnętrzna jest bardziej zaburzona niż rotacja zewnętrzna. Obserwuje się stwardnienie płytki końcowej. Ten typ koksartrozy może również nie przebiegać bardzo agresywnie przez wiele lat. Rokowanie w leczeniu zachowawczym i utrzymaniu stawu jest pozytywne.
• Za najtrudniejsze uważa się koksartrozę z uszkodzeniem górnego bieguna. Taka lokalizacja jest częstsza w przypadku wrodzonych wad stawów. Ból jest silny i może zacząć się objawiać już w okresie dojrzewania. W zaawansowanym stadium dochodzi do podwichnięcia stawu. Rotacja zewnętrzna jest bardziej zaburzona. Górna część głowy kości i panewki są zabite. Prognozy dotyczące przebiegu choroby nie są zbyt obiecujące. Tacy pacjenci muszą uciekać się do interwencji chirurgicznych.

Diagnoza koksartrozy

W diagnostyce koksartrozy duże znaczenie mają kwalifikacje lekarza. Jeśli ortopeda zacznie leczyć kręgosłup i zapomni o zaplanowaniu prześwietlenia biodra, czas zostanie zmarnowany. Dzieje się to bardzo często.

4 nowoczesne metody są uznawane za najbardziej prawdziwe i dokładne w ustalaniu diagnozy koksartrozy:

1. Radiografia. Zdjęcie pokaże wielkość szpary stawowej, obecność lub brak osteofitów, stan głowy kości udowej.
2. Ultrasonografia. Pozwala ustalić stopień zaawansowania choroby. Zobacz lokalizację, liczbę narośli, stan panewki. Obecność zmian w aparacie więzadłowym.
3. CT (tomografia komputerowa). W istocie niewiele różni się od zdjęcia rentgenowskiego, ale pozwala uzyskać bardziej obszerne i szczegółowe obrazy.
4. MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego). Jest uważana za najbardziej kompletną i prawdziwą metodę ankietową. Pozwala na skanowanie stawu warstwami, naprawiając najmniejsze zmiany w budowie kości i chrząstki.

Dodatkowe badania laboratoryjne pomogą określić stopień zapalenia stawu. Jednocześnie badanie przez lekarza ortopedę pozostaje integralną częścią diagnozy. Dopiero podsumowując wszystkie dane, można z pewnością postawić diagnozę, wskazując stopień rozwoju choroby.

Jak leczyć koksartrozę?

Leczenie można podzielić na kilka obszarów.

1. Leczenie obejmuje:

   • korekta zaburzeń wewnątrz stawu;
   • łagodzenie bólu;
   • poprawione ukrwienie;
   • stymulacja procesów metabolicznych,
   • redukcja lub usuwanie procesów zapalnych;
   • terapia chondroprotekcyjna.

2. Fizjoterapia. To zawiera:

   • procedury elektryczne;
   • terapia parafinowa i błotna.
3. Masaż i terapia manualna.
4. Plazmolifting. Nowa technika oparta na iniekcjach autoplazmy płytek krwi.

5. Niekonwencjonalne metody:

   • akupunktura;
   • refleksologia;
   • apiterapia.
6. Tradycyjna gimnastyka lecznicza.
7. Techniki autorskie.
8. Interwencja operacyjna.

Farmakoterapia

NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne)

Pierwszym krokiem jest złagodzenie stanu zapalnego i bólu. Aby to zrobić, użyj niesteroidowych leków przeciwzapalnych:

• Kwas acetylosalicylowy, courantil (lek na serce, który jednocześnie rozrzedza krew) i paracetamol. Nie mają wystarczającej siły, ale dla pacjentów zagrożonych zakrzepicą konieczny jest kwas acetylosalicylowy w małych dawkach lub courantil.
• Olfen, naklofen, indometacyna - mogą szybko złagodzić stany zapalne i ból, ale nie nadają się do długotrwałego stosowania, ponieważ mają szereg skutków ubocznych. Są to leki ratunkowe, na przykład na zaostrzenia
• Meloxicam (rheumoksikam), nabumeton, etodolac, nimesil - mają wystarczającą siłę, mają mniej skutków ubocznych. Spośród wszystkich powyższych, meloksykam jest uważany za najlepszą opcję do długotrwałego stosowania, który najlepiej stosować w postaci czopków.

Leki przeciwskurczowe i leki poprawiające krążenie krwi

W przypadku koksartrozy mięśnie ud, mięśnie pośladkowe są w stanie skurczu, ponieważ ze względu na napięcie układ mięśniowo-szkieletowy próbuje zrekompensować stabilność stawu. Wpływa to negatywnie na krążenie krwi.

Aby rozwiązać ten problem, stosuje się środki zwiotczające mięśnie i środki zmniejszające przepuszczalność naczyń:

1. Leki zwiotczające mięśnie: no-shpa, midocalm, sirdalud, riabal.
2. Środki zmniejszające przepuszczalność i poprawiające krążenie obwodowe: askorutin, upsavit, trental, cavinton.

Terapia aplikacyjna koksartrozy

Polega na nakładaniu na dotknięty staw maści, aerozoli, żeli, okładów zawierających leki przeciwzapalne.

Korzyść:

• zmniejsza zapotrzebowanie na leki przepisywane ogólnoustrojowo;
• wygodna, bezpieczna i bezbolesna metoda, z której pacjent może korzystać samodzielnie.

Większość leków zawiera mentol, salicylany, terpentynę, estry kwasu nikotynowego. Dla uzyskania efektu klinicznego konieczne jest długotrwałe stosowanie.

Najczęściej stosowanymi lekami są:

• finalgel;
• żel olfen;
• żel ibuprofen;
• maść chondroksydowa;
• voltaren;
• żel diclak.

FPVS (steroidowe leki przeciwzapalne)

W ostrych procesach kortykosteroidy są stosowane miejscowo, dostawowo. Takie zastrzyki pozwalają zatrzymać ból na długi czas.

Do takiej terapii częściej stosuje się leki krótko działające:

• octan hydrokortyzonu;
• deksametazon;
• kenalog;
• diprospan;
• metipred.

Należy zauważyć, że w przypadku koksartrozy częste leczenie będzie nieskuteczne, ponieważ przyczyna zapalenia ma charakter biomechaniczny. Ponadto nie nadaje się do częstego stosowania, ponieważ nie przywraca tkanki chrzęstnej. To karetka umożliwiająca przygotowanie stawu do dalszego kompleksowego leczenia.

Na temacie: Lista nowoczesnych leków i leków na stawy

Chondroprotectors

Są najnowocześniejszymi i najskuteczniejszymi lekami do leczenia koksartrozy, ponieważ pozwalają wpływać nie tylko na następstwa zniszczenia, ale także zapobiegać ich dalszemu rozwojowi.

Tę grupę można warunkowo podzielić na dwa rodzaje funduszy.

1. Naturalne składniki chrząstki.
2. Preparaty kwasu hialuronowego.

Pierwszy typ obejmuje siarczan glukozaminy i siarczan chondroityny.

Preparaty chondroityny:

• Kondronova;
• mukosat;
• Struktura;
• teraflex;
• chondrollar;
• chondrolon;
• chondrotek;
• Chondroityna artra 750.

Preparaty glukozaminy:

• glukozamina;
• don;
• Kondronova;
• teraflex;
• jednostka;
• chondro;
• aminoartryna;
• artra.

Ta grupa leków hamuje proces degeneracji i aktywuje regenerację chrząstki. Działa przeciwzapalnie, chondroprotekcyjnie i przeciwbólowo. Wpływa na metabolizm fosforu i wapnia w tkance chrzęstnej. Umożliwia przywrócenie mechanicznej, elastycznej integralności macierzy chrząstki. Służy jako lubrykant do powierzchni stawowych.

Temat: Nowoczesne suplementy diety na odbudowę stawów, zawierające wszystkie 4 składniki aktywne

Preparaty kwasu hialuronowego:

• synovisk;
• ortoisk;
• synocorm;
• ostenil;
• fermatron;
• szklisty;
• coxartrum.

Kwas hialuronowy to naturalny czynnik, naturalny składnik chrząstki i mazi stawowej. Bierze czynny udział w odżywianiu chrząstki. Używany do podawania dostawowego. Nazywa się to „protezą” lub substytutem mazi stawowej.

Preparaty kwasu hialuronowego smarują powierzchnie stawów i eliminują tarcie mechaniczne. To oszczędza staw i zatrzymuje dalszą degenerację.

Z całej listy najbardziej skutecznym w przypadku koksartrozy jest koksartrum. Ten lek jest specjalnie zaprojektowany do leczenia stawu biodrowego, ponieważ łączy w sobie wysokie stężenie i masę cząsteczkową kwasu hialuronowego. Ponadto jedna dawka to 3 ml w przeciwieństwie do 2 ml innych leków. Pozwala to ograniczyć się do 1 wstrzyknięcia.

Grupa leków zawierających kwas hialuronowy może być wstrzyknięta dopiero po usunięciu stanu zapalnego.

Plazmolifting

Jedna z najnowszych i najbardziej postępowych metod leczenia koksartrozy. Pozwala na stymulację odbudowy kości i tkanek miękkich stawów za pomocą autoplazmy z wysoką koncentracją płytek krwi. Lek uzyskuje się za pomocą specjalnego aparatu i ampułek. Płytki krwi zawierają ponad 30 czynników wzrostu. Są skutecznymi biostymulatorami procesów regeneracyjnych. Znajduje zastosowanie w różnych gałęziach medycyny. Wskazane jest stosowanie procedury w I - II stadium koksartrozy.

Fizjoterapia, masaż, terapia manualna

Fizjoterapia ma na celu złagodzenie bólu, poprawę wnikania leków do stawu.

Najbardziej skuteczne i powszechne:

• elektroforeza z nowokainą i dimeksydem;
• radioterapia;
• ultradźwięk;
• magnetoterapia.

Masaż poprawia krążenie krwi, poprawia trofizm tkankowy, wzmacnia aparat więzadłowy, łagodzi napięcie mięśni spazmatycznych. Masaż wibracyjny jest szczególnie przydatny w przypadku koksartrozy, która lepiej wpływa na głęboko położony staw.

Terapia borowinowa (terapia borowinowa)

Jest to bardzo skuteczna metoda leczenia koksartrozy. Błoto lecznicze o różnym składzie (torf, muł siarczkowo-siarczkowy) wspomaga regenerację tkanek i trofizm. Nasycają stawy minerałami, stymulują regenerację chrząstki i dobrze łagodzą stany zapalne.

Do celów leczniczych stosuje się technikę aplikacji. W przypadku koksartrozy błoto nakłada się od odcinka lędźwiowego do połowy uda. Do celów leczniczych konieczne jest poddanie się terapii błotnej 2 razy w roku.

Terapia manualna koksartrozy obejmuje:

• manipulacja (wykonywanie ostrych ruchów mających na celu przywrócenie zakresu ruchu, złagodzenie skurczu);
• mobilizacja (rozciągnięcie kończyny, zwiększenie odległości między panewką a głową kości udowej).

Jedną z najczęstszych i najskuteczniejszych w chorobie zwyrodnieniowej stawów jest metoda kręgarza V. Gitta.

Nietradycyjne techniki (akupunktura, apiterapia) są skutecznym dodatkowym sposobem walki z koksartrozą.

Terapia ruchowa w przypadku koksartrozy

Metodą doboru ćwiczeń na koksartrozę jest wykluczenie obciążeń osiowych stawu. Odpowiednio dobrany kompleks pozwala zmniejszyć ból, rozluźnić mięśnie przywodzicieli, poprawić ukrwienie i trofizm. Ćwiczenia najlepiej wykonywać rano i wieczorem.

• Ciągnięcie. Leżymy plecami na macie, przyciskamy do maty dołu podkolanowe, zaciskamy pośladki, wyciągamy skarpetki i pozostajemy w tej pozycji przez minutę.
• Z tej samej pozycji ściągamy skarpetki na siebie i od siebie.
• Kłamiemy w ten sam sposób. Lekko rozstawiamy nogi na boki. Naprzemiennie od biodra obróć nogę w lewo i prawo. Następnie robimy to dwoma nogami w tym samym czasie.
• Podnieś jedną nogę nad podłogę o 10 cm, naciągnij skarpetkę na siebie i „zamroź”.
• Leżąc na plecach, zegnij nogę tak mocno, jak to możliwe i przyciągnij kolano do klatki piersiowej.
• Leżąc, zginamy lewą nogę i stawiamy stopę pod prawym kolanem. Prawą ręką ściągamy kolano lewą do podłogi.
• Leżąc, ugnij nogi w kolanach, rozłóż biodra jak najszerzej na boki. Jeden po drugim staramy się przyciskać kolana do podłogi.
• Podnieś nogę 10 cm nad podłogą. Od biodra odsuwamy go jak najbardziej na bok, a następnie krzyżujemy na drugiej nodze.
• Leżąc, zginamy obolałą nogę w kolanie i nie podnosząc stóp z podłogi, staramy się wykonywać ruchy obrotowe.
• Leżąc na plecach, podnieś nogi prostopadle do podłogi. Rozprzestrzeniamy się i zmniejszamy od biodra.
• Leżąc na brzuchu, unieś nogę od biodra do niewielkiej wysokości, starając się utrzymać ją do 5 sekund.
• Leżąc na brzuchu, zegnij i rozluźnij nogę w kolanie, piętą do pośladka.
• Leżąc na lewym boku, zdejmij i przyłóż prawą nogę. Następnie to samo po drugiej stronie.
• Stojąc na kolanach, odrywamy jedną nogę od podłogi i gwałtownie odrzucamy, jakbyśmy chcieli kogoś kopnąć.
• Stojąc w ten sam sposób, podnieś nogę, zegnij ją i rozwiń.
• Klękając, łączymy nogi, odwracamy stopy na zewnątrz i ściskamy pięty. Próbujemy usiąść na piętach.

Metody autorskie

Do najskuteczniejszych metod leczenia koksartrozy za pomocą ćwiczeń należą metody V. Gitta, S. Bubnovsky'ego i V. Evminova.

Każdy z nich oferuje ciekawe ćwiczenia na odciążenie osiowe, rozciągnięcie stawu. Jednocześnie pozostaje fizyczny wpływ na mięśnie i więzadła okołostawowe. Dzięki temu staw może rozciągać się i jednocześnie wzmacniać.

Technika V. Gitty opiera się na wykonywaniu ruchów o niskiej amplitudzie z dużą liczbą powtórzeń. Pozwala to na rozgrzanie stawu bez większego wysiłku:

• Leżąc na plecach, umieszczając wałek pod kolanami, rozłóż nogi lekko na boki i wykonuj małe odwodzenia i przywodzenia stopą od biodra do stóp, od lewej do lewej, od prawej do prawej.
• Leżąc na brzuchu, połóż głowę na boku na rękach. Umieść rolkę pod stawami skokowymi. Ruchy oscylacyjne wykonujemy miednicą w prawo iw lewo. Możesz umieścić rolkę pod stawami biodrowymi.
• Siadamy na krześle tak, aby nogi były lekko rozstawione, a udo i podudzie miały 90 ° C. Stopy leżą płasko na podłodze. Wykonujemy niewielkie odwodzenie i redukcję kolan.
• Z tej samej pozycji wykonujemy naprzemiennie ciosy piętami w podłogę, bez podnoszenia palców.

Proste ćwiczenia oparte na ruchach o małej amplitudzie pozwalają pacjentowi samodzielnie osiągnąć dobre rezultaty.

Technika S. M. Bubnovsky oferuje ćwiczenia wykonywane za pomocą specjalnych bloków z różnych pozycji wyjściowych. Ćwiczenia z tej techniki należy wykonywać na siłowni pod okiem doświadczonego instruktora.

Ćwiczenia na ambulatorium Evminova pozwalają na usunięcie obciążenia osiowego i rozciągnięcie stawu podczas wibracyjnych ruchów oscylacyjnych w zawieszeniu pod różnymi kątami.

Temat: Przepisy medycyny tradycyjnej stosowane w leczeniu koksartrozy

Interwencja operacyjna

Jeśli mówimy o zaawansowanym III stopniu choroby, możemy mówić o nieskuteczności leczenia zachowawczego i potrzebie endoprotetyki czy artrodezy:

1. Endoprotetyka umożliwia zastąpienie uszkodzonego stawu protezą. Trwałość istniejących protez wynosi 15–20 lat. Następnie pod wpływem obciążenia struktura rozluźnia się i należy ją zmienić. Każda kolejna operacja będzie trudniejsza, a okres rehabilitacji dłuższy.

   Współczesna medycyna oferuje stawy od:

   • stopy polimerowe;
   • metal;
   • ceramika.

   Zwykle para cierna (głowa kości, panewka) może zawierać produkty wykonane z metalu i tworzywa sztucznego lub metalu i metalu. Druga opcja jest bardziej trwała i niezawodna.

2. Artrodezę, czyli łączenie kości płytkami i śrubami, stosuje się w przypadkach, gdy nawet endoprotetyka jest niemożliwa. Operacja zachowuje jedynie funkcję podparcia nogi. Kończyna pozostaje nieruchoma.

Ponadto istnieją jeszcze 2 rodzaje interwencji chirurgicznych przeprowadzanych we wczesnych stadiach choroby:

1. Osteotomia to metoda preparowania kości w celu usunięcia deformacji, a następnie ich zamocowania. Przy tego rodzaju technice operacyjnej zachowana jest funkcja motoryczna i podporowa kończyny.
2. Artroplastyka to metoda rekonstrukcji lub modelowania powierzchni zniszczonej kości i chrząstki. Utrzymuje również funkcję silnika i wsparcia.

Nie należy zapominać, że każda interwencja chirurgiczna ma swoje własne ryzyko:

• występowanie procesów zapalnych;
• odrzucenie ciał obcych (w tym protez);
• powikłania, które mogą wystąpić podczas operacji (krwawienie, słaba tolerancja znieczulenia, zakrzepica);
• niedokładnie dopasowana proteza, która zacznie się poluzowywać w bardzo krótkim czasie.

Dlatego należy starać się zapobiegać dalszemu zwyrodnieniu stawów metodami zachowawczymi. Pomysł syntetyzowania i budowania sztucznej chrząstki na głowie kości już dawno się zrodził. Być może w przyszłości leczenie koksartrozy stanie się procesem mniej energochłonnym i kosztownym.

Autor artykułu: Kaplan Alexander Sergeevich | Ortopeda

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” uzyskany w 2009 roku na Akademii Medycznej. I. M. Sechenov. W 2012 roku ukończył podyplomowe studia z zakresu Traumatologii i Ortopedii w Miejskim Szpitalu Klinicznym im Botkin na Oddziale Traumatologii, Ortopedii i Chirurgii Katastrof.