Bunion Dużego Palca

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Bunion dużego palca

Bunion stopy jest konsekwencją specyficznego palucha koślawego, w którym następuje stopniowe skrzywienie dużego palca na zewnątrz. Można argumentować, że ta patologia jest określana z genetycznego punktu widzenia, chociaż nie jest to jedyny czynnik jej powstawania.

Do grupy ryzyka należą więc osoby, które z natury swojej działalności muszą długo stać na nogach. Dotyczy to zwłaszcza baletnic, które prawie cały czas spędzają na próbach, a podczas tańca używają palców u nóg.

Zadowolony:

• Objawy zapalenia kaletki maziowej
• Przyczyny haluksów
• Leczenie zapalenia kaletki maziowej

Objawy zapalenia kaletki maziowej

W związku z rozszerzaniem się zapalenia kaletki dużego palca i okresowymi podrażnieniami dochodzi do stanu zapalnego komórek torebki stawowej pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego. W jamie stawowej zaczyna gromadzić się płyn zwany wysiękiem. Z biegiem czasu wysięk może ulec ropieniu.

Wszystko to dzieje się, gdy towarzyszą im takie objawy, jak:

• bolesne odczucia;
• niedokrwistość;
• utrata pewności siebie podczas chodzenia i inne zaburzenia chodu. Podstępność tej patologii polega na tym, że początkowo bolesne odczucia i zaburzenia chodu nie są zbyt zauważalne, a pacjent nie przywiązuje do nich szczególnej wagi.

Dość łatwo jest jednak przeprowadzić niezależną diagnozę przedstawionej dolegliwości, do tego wystarczy przykucnąć i zrobić kilka kroków w pozycji wyjściowej. Powstały ból palucha wskazuje na zapalenie kaletki.

Późniejsze objawy są następujące:

• nie tylko zmiana kształtu, ale także skrzywienie kciuka;
• bolesne odczucia o falistej naturze. Pojawiają się wyłącznie w tych momentach, w których stan zapalny kaletki zaczyna się zapalać (to znaczy torebka stawowa lub worek wokół stawu, który jest wypełniony płynem);
• problemy pojawiają się w trakcie noszenia butów (stare buty są niewygodne, a nawet małe);
• Modzele powstają bezpośrednio na guzie, co w późniejszych etapach może powodować bolesne odczucia.

Wszystko to świadczy o tym, że haluks jest na ostatnim etapie swojego powstawania.

Objawy ostatniego stadium zapalenia kaletki są następujące:

• pojawienie się ropnego zapalenia kaletki w wyniku zapalenia worka;
• uporczywy ból, nie tylko podczas chodzenia, ale także w pozycji statycznej.

Z fizjologicznego punktu widzenia objawy opisywanej choroby są następujące:

• występuje odchylenie dużego palca od zewnętrznej części, w wyniku czego przodostopie zmienia swój kształt, co oznacza naruszenie amortyzacji
• w miarę rozwoju choroby chrząstka zaczyna boleć, powstaje specyficzna artroza stawów okolicy śródstopno-paliczkowej i powstaje trwałe zapalenie kaletki;
• zaczyna rosnąć wierzchołek pierwotnej kości śródstopia („kości” pierwszych palców w okolicy stopy);
• przejawia się płaskość stopy, która charakteryzuje się przepływem krzyżowym;
• bolesne odczucia powstają w podeszwach stóp w pobliżu łęku pierwotnej kości śródstopia;
• powstają deformacje łuku krzyżowego stopy;
• ciśnienie jest przenoszone na wierzchołki środkowych tkanek śródstopia, to znaczy są znacznie przeciążone;

• w okolicy podeszwowej stopy zaczynają się tworzyć nie tylko modzele, ale także zrogowacenia, które znacznie komplikują proces chodzenia z powodu nagłych i ostrych bolesnych wrażeń.

Przyczyny haluksów

Zapalenie kaletki dużego palca powstaje w wyniku gromadzenia się nadmiaru płynu, który czasami jest ropny, w worku maziowym.

Może to być poprzedzone takimi przyczynami jak:

• siniaki w okolicy tej części stopy;
• brak lub nadmiar wapnia;
• drobne urazy, które nie goją się przez długi czas;
• złej jakości lub niewygodne buty (wąskie, wykonane z twardego materiału);
• płaskie stopy (nabyte lub wrodzone, które są zaniedbane i nigdy nie były leczone);
• deformacja stopy uzyskana przy urodzeniu;
• reakcje alergiczne (występują dość rzadko, głównie przy zmianie miejsca zamieszkania np. z Europy do Afryki);
• choroby o charakterze autoimmunologicznym (niezależnie od rodzaju mogą wpływać na zapalenie kaletki dużego palca tylko wtedy, gdy nie zostanie przeprowadzona wczesna profilaktyka);
• destabilizacja wszystkich procesów metabolicznych;
• procesy zatrucia;
• infekcja.

Pierwsze pięć punktów należy uznać za główne i najczęstsze przyczyny, wszystkie kolejne są dość rzadkie lub dość specyficzne. Procesy zapalne, które powodują zapalenie kaletki dużego palca, mogą również wylać się z tkanek znajdujących się w pobliżu, jeśli obserwuje się w tym obszarze silny proces zapalny.

Innym powodem są choroby, które z czasem prowadzą do zniszczenia tkanek stawowych:

• artretyzm;
• łuszczyca;
• reumatyzm.

Jeśli rozpatrzymy ten problem z fizjologicznego punktu widzenia, to dwa naruszenia procesów biomechanicznych prowadzą do powstania przedstawionej patologii, takich jak:

• połączenie z naruszeniem zdolności do poruszania się;
• nadmiernie wysoki stopień ruchomości pierwotnej kości śródstopia.

W przypadku, gdy obie powyższe nieprawidłowości występują jednocześnie w wywiadzie, staw palucha narażony jest na nadmierny nacisk już na etapie gotowości kończyny do odepchnięcia się od podłoża. W którym:

• mięśnie i ścięgna kciuka muszą być rozciągnięte, aby wytrzymać napięcie, a także w celu ograniczenia zdolności motorycznych i stopnia ruchomości stawów;

• będąc w takiej pozycji rozciągniętej, duży palec u nogi wygina się na zewnątrz tak, że czubek palca jest skierowany w stronę najbardziej zewnętrznego palca;
• wszystkie części kciuka naciskają na pierwszą kość śródstopia, a także zaczyna się przesuwać na zewnątrz.

W rezultacie proksymalna paliczka i kość śródstopia tworzą formację przypominającą łuk. Zatem haluks jest powoli postępującą chorobą, która występuje w kilku etapach. Dlatego bardzo ważne jest zapewnienie odpowiedniego i terminowego leczenia. Ponieważ każda dolegliwość jest znacznie łatwiejsza do wyleczenia na wczesnym etapie niż na późniejszym etapie.

Leczenie zapalenia kaletki maziowej

Proces leczenia zapalenia kaletki dużego palca należy rozpocząć od środków higienicznych. Wybór odpowiedniego obuwia znacznie zmniejszy nacisk na duży palec u nogi. W ramach tego wskazane jest, aby przedstawiciele kobiet porzucili „łódki” i wszelkie buty na wysokim obcasie. W przypadku deformacji dużego palca wskazane jest noszenie określonych butów z wkładkami ortopedycznymi i miękkimi wkładkami umieszczonymi w dużym palcu.

Samo zapalenie kaletki należy leczyć przeciwzapalnymi maściami i żelami, na przykład „Voltaren emulgel”. W przypadku nagromadzenia się wysięku w jamie stawowej specjaliści przeprowadzają nakłucie, czyli nakłucie. Następnie wysięk jest odsysany i do jam stawowych wstrzykuje się Kenalog lub inny hormon steroidowy. Cel pozostaje ten sam - zneutralizować stan zapalny. Jeśli pojawiają się infekcyjne powikłania zapalenia kaletki maziowej i ropa zaczyna się gromadzić, konieczne jest przyjmowanie antybiotyków.

W okresie rekonwalescencji konieczne jest przeprowadzenie zabiegów fizjologicznych, takich jak elektroforeza, leczenie parafiną, ozokneryt. Choć w prezentowanym przypadku takie traktowanie ma charakter wyłącznie pomocniczy. Jednocześnie, gdy zapalenie kaletki dużego palca jest tylko powikłaniem innej dolegliwości, leczenie tej choroby przeprowadza się w całym kompleksie zabiegów.

Najczęstszy scenariusz odzyskiwania jest następujący:

• na pacjenta nakładany jest specjalny plaster, który mocuje wymagane połączenie;
• przepisywane są niezbędne leki, najczęściej mówimy o lekach przeciwzapalnych;
• istnieje potrzeba odpoczynku w domu lub szpitalu. Jednocześnie zabroniona jest wszelka praca fizyczna i stres związany ze sportem. Dopuszczalna jest terapia ruchowa, w której ćwiczenia będą wykonywane w porozumieniu ze specjalistą;
• w najbardziej zaawansowanych przypadkach wskazane jest przeprowadzenie kuracji antybiotykowej, która odbędzie się osobno lub razem z lekami hormonalnymi, co określa się w zależności od stadium i ciężkości choroby;
• po kilku dniach przepisuje się promieniowanie UV, terapię UHF i przepisuje się okłady z alkoholu.

W trudniejszych przypadkach, gdy zapalenie kaletki dużego palca zaczyna być ropne, może być konieczna interwencja chirurgiczna. W takim przypadku ropa jest usuwana operacyjnie.

Wskazaniami do interwencji chirurgicznej w przypadku zapalenia kaletki mogą być:

• niska skuteczność w realizacji leczenia zachowawczego;
• zmiana charakteru bolesnych wrażeń na silniejsze;
• zmiana wielkości kąta koślawego;
• pogłębienie się naruszeń w czasie.

Bursektomię należy uznać za najprostszą i najmniej traumatyczną metodę. W ramach tej operacji usuwa się narośle kostne i, jeśli to konieczne, przerośnięty obszar kości śródstopia. Aby to zrobić, należy wykonać nacięcie w obszarze narostu. Dzięki niemu za pomocą chirurgicznego noża elektrycznego usuwa się nadmiar tkanki kostnej.

W tym samym przypadku, gdy rozpoczyna się zapalenie kaletki dużego palca, wykonuje się plastyczny w tym obszarze za pomocą osteotomii. W ramach operacji wykonywana jest pewna liczba głębokich cięć, zarówno na paluchu, jak i z tyłu stopy. Następnie, zgodnie z określoną metodą, przesuwa się tkanki kostne palca i pierwotną kość śródstopia. Te kości, które zostały przemieszczone, są mocowane za pomocą metalowych konstrukcji. Celem tej metody leczenia jest wyeliminowanie, a przynajmniej redukcja palucha koślawego.

Przez następne sześć do ośmiu tygodni wymagana jest staranna pielęgnacja okolicy stopy - noszenie wygodnych i niezbyt obcisłych butów, czyszczenie nie tylko samej rany, ale także okolic. Wskazane jest również unikanie wilgoci i hipotermii.

W niektórych przypadkach lekarze przepisują kurację wapniową. Ten powód powstawania zapalenia kaletki maziowej jest dość rzadki i można go łatwo rozwiązać, jeśli zaczniesz z czasem przyjmować leki o wysokiej zawartości wapnia. W przypadku, gdy w organizmie występuje nadmiar tej substancji, mówimy o tym, jak ją usunąć lub skompensować inne elementy.

Kiedy choroba jest spowodowana niedoborem wapnia, postępuje bardzo szybko, ale jeśli jest go dużo, to wręcz przeciwnie, przez długi czas. Wynika to z procesów chemicznych zachodzących w organizmie człowieka. Dlatego terapię zastępczą, a także badanie nie tylko poziomu hormonów, ale także ogólnych badań krwi i moczu należy przeprowadzać co sześć miesięcy.

Po przeprowadzeniu zabiegu do końca życia pacjent będzie musiał nosić specjalne obuwie, codziennie wykonywać proste ćwiczenia oraz monitorować poziom wapnia.

Nie należy lekceważyć norm profilaktyki prezentowanej choroby. Sprowadzają się one do unikania przyczyn, które początkowo przyczyniły się do rozwoju choroby, a także generalnie do niedopuszczania do noszenia niewygodnych butów, gojenia ran na czas, pamiętania o higienie stóp, unikania niepotrzebnego stresu fizycznego.

Autor artykułu: Kaplan Alexander Sergeevich | Ortopeda

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” uzyskany w 2009 roku na Akademii Medycznej. I. M. Sechenov. W 2012 roku ukończył podyplomowe studia z zakresu Traumatologii i Ortopedii w Miejskim Szpitalu Klinicznym im Botkin na Oddziale Traumatologii, Ortopedii i Chirurgii Katastrof.