Istod - Użyteczne Właściwości I Zastosowanie Istody, źródła Istody. Syberyjska Istode, Mirtolistna, Cienkolistna, Zwyczajna

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Istod

Przydatne właściwości i zastosowanie istodu

Charakterystyka botaniczna istody

Istod to wieloletnia roślina dwuliścienna o nierozgałęzionych, wyprostowanych łodygach o wysokości 15–30 cm, liście naprzemiennie siedzące, lancetowate, tworzące u podstawy wyraźną rozetkę u podstawy. Kwiaty zygomorficzne, na krótkich szypułkach, niebieskie, białe, rzadziej czerwonawe, z owalnymi podłużnymi płatkami (5–7 mm), tworzą pędzle na wierzchołkach gałęzi. Okres kwitnienia to maj-czerwiec, owoce dojrzewają w lipcu-sierpniu. Owoce są kapsułkami w kształcie awersów, spłaszczonymi z boków. Nasiona są nagie lub owłosione, z prunusem.

Istode rośnie w prawie wszystkich umiarkowanie ciepłych strefach. Roślina preferuje wilgotną glebę i jasne miejsca. Źródła można znaleźć na poboczach dróg, wzdłuż tarasów i zboczy rzek, na pastwiskach, a nawet na suchych łąkach.

Przydatne właściwości istode

Istod jest szeroko stosowany w medycynie ludowej, mimo że zawiera wiele gorzkich substancji. Do przygotowania leków używa się części nadziemnej i korzeni. Liście i kwiaty są ścinane podczas kwitnienia, korzenie wykopywane są później. Trawa jest suszona pod baldachimem lub w pomieszczeniu z wolnym dostępem powietrza, przechowywana w suchym miejscu.

Korzenie i kłącza zawierają saponiny (do 6%), w tym bezpostaciową mieszankę zwaną seneginą. Korzenie zawierają również dużo garbników i barwników, olejki eteryczne i tłuszczowe, kwas poligalowy. Liście zawierają kwas askorbinowy i flawonoidy. Roślina ma działanie żółciopędne, przeciwcukrzycowe, wykrztuśne, przeciwzapalne i gojące rany. Zgodnie ze starożytnymi chińskimi naukami jego regularne stosowanie sprzyja długowieczności.

Korzystanie z istode

Wywary i napary przygotowywane są z korzeni, stosowane jako środek wykrztuśny w leczeniu astmy oskrzelowej, zapalenia płuc, przewlekłego zapalenia oskrzeli, rozedmy. Zwiększają wydzielanie błon śluzowych oskrzeli, co prowadzi do rozrzedzenia śluzu. Odwary z korzenia są również dobre na zapalenie pęcherza. Napary ziołowe stosuje się przy biegunkach, nieżytach żołądka i jelit, a także na apetyt. Są w stanie zwiększyć laktację u kobiet karmiących.

Napary z liści działają kojąco i korzystnie na skurcze, są przydatne przy impotencji i utracie pamięci, jako lek przeciwgorączkowy. W postaci okładów i wcierania napary ziołowe są przepisywane na ropnie i egzemy.

Odwar z korzenia: 8 g suchych zmiażdżonych korzeni zalać szklanką wrzącej wody i gotować w łaźni wodnej przez 20-30 minut, następnie pozostawić do zaparzenia, a następnie odcedzić i doprowadzić powstały bulion do poprzedniej objętości, wlewając do niego przegotowaną wodę. Lek należy przyjmować 30 minut przed posiłkiem 4 razy dziennie po 1 łyżce stołowej.

Napar z kwiatów i liści: 1 łyżeczkę posiekanych ziół zalać 400 ml wrzącej wody, parzyć przez 2 godziny i przesączyć. Dawkowanie: 10-15 minut przed posiłkiem, 100 mg naparu 4 razy dziennie.

Herbata ziołowa: 2 łyżeczki suchych liści i kwiatów wsypać do 1/3 szklanki przegotowanej wody, zagotować i po 1–2 minutach przefiltrować. Herbatę można pić jedną filiżankę 2-3 razy dziennie, słodzoną miodem.

Root of istode

Podczas zbierania korzeni i kłączy są one ostrożnie wykopywane z ziemi i dobrze czyszczone (nie można ich myć!). Surowce suszy się na zewnątrz w cieniu, w wentylowanym pomieszczeniu lub w suszarniach w temperaturze 45-50 ° C. Po wysuszeniu korzenie ponownie wstrząsa się na specjalnych sitach, aby całkowicie usunąć pozostałą ziemię. Suszone korzenie są przechowywane w płóciennych workach w suchym miejscu, okres przydatności do spożycia surowców wynosi do trzech lat. Zbiór korzeni odbywa się od sierpnia do września.

Przez długi czas korzenie istody były sprowadzane do Rosji, ale z biegiem czasu krajowi botanicy badali lokalne odmiany roślin i doszli do wniosku, że mają one również doskonałe właściwości lecznicze.

Syberyjski isstod

Istod Siberian rośnie w strefach stepowych i leśno-stepowych południowo-wschodniej części Rosji, na Syberii Wschodniej i Zachodniej, na Dalekim Wschodzie i na Kaukazie. Ta mała wieloletnia roślina ma cienkie, krótko dojrzewające, mniej lub bardziej krzaczaste łodygi. Liście górne lancetowate, dolne eliptyczne, ostro zakończone. Płatki są zielone z białawymi krawędziami, korona jest niebieska lub jasnofioletowa. Roślina kwitnie od końca maja do połowy czerwca.

Korzenie tego typu istody zawierają saponiny, garbniki, kwas salicylowy, alkohol metylowy, olej tłuszczowy, glikozydy. Leki z korzeni stosuje się przy chorobach płuc i oskrzeli, przy biegunkach śluzowych, nieżytach jelit i żołądka. Dobre wyniki uzyskuje się przy zewnętrznym stosowaniu naparów i wywarów do leczenia czyraków, płukania gardła z zapaleniem krtani.

Sprężyna liści mirtu

Jest to wiecznie zielony krzew o wysokości ponad 1 metra. Jego cienkie gałęzie są gęsto pokryte liśćmi. Liście są owalne, w różnych odcieniach zieleni. Na końcach krótkich gałęzi kwiaty zbiera się w małych pędzelkach. Kwiaty są duże, fioletowe lub jaskrawo fioletowe, podobne do fruwających motyli. Kwitnie od maja do września.

Ta południowoafrykańska roślina potrzebuje dużo światła i uprawiamy ją w doniczkach. Właściwości lecznicze tego gatunku nie zostały zbadane.

Istod o cienkich liściach

Ten typ istody występuje w Primorye, regionie Amur, Ałtaj, w południowych regionach wschodniej Syberii. Rośnie wzdłuż tarasów rzecznych, na kamienistych zboczach gór, na suchych łąkach. Wysokość rośliny wynosi od 10 do 30 cm, ma wiele cienkich rozgałęzionych łodyg. Dolne liście lancetowate, górne wąsko-liniowe do nitkowatych. Kwiaty są niebieskawe lub jasnofioletowe, na opadających szypułkach, zebrane w rzadkie kwiatostany. Owoce to dwukomórkowe zaokrąglone kapsułki z ciemnobrązowymi nasionami.

Tradycyjna medycyna chińska zaleca wywary z korzeni istody cienkolistnej w przypadku nerwic serca, dystonii wegetatywno-naczyniowej, cukrzycy, nadciśnienia i zapalenia nerek. W medycynie tybetańskiej istod jest stosowany w stanach zapalnych nerek i pęcherza, chorobach żołądka i jelit, obrzękach i braku apetytu. W ramach złożonych opłat jest przepisywany na zaburzenia snu, miażdżycę, niedokrwistość, zaburzenia układu nerwowego, skurcze naczyniowe.

Korzenie istody cienkolistnej wyróżniają się anomalną strukturą drewna. Przekrój wyraźnie pokazuje brak pełnej tarczy. Najczęściej drewno to tylko 1/2 lub 3/4 dysku, resztę przestrzeni wypełnia miąższ korowy. Korzenie są bezwonne, mają białawą przerwę, słodkawy smak, drażni gardło.

Zwykłe źródło

Gatunek ten występuje w całej europejskiej części Rosji, na Ukrainie (w Karpatach), rzadziej na Polesiu. Rośnie na wilgotnych łąkach, wzdłuż brzegów rzek, na skrajach lasów, w zaroślach. Jest wiele łodyg, są rozgałęzione lub proste, prawie nagie. Wysokość rośliny 15–30 cm Dolne liście naprzemiennie owalne o długości 0,5–2 cm, górne wydłużone, siedzące, ostre. Kwiaty pięciopłatkowe, niebieskie, rzadziej różowawe, zebrane w rzadkie pędzle. Owoce są pudełkami. Okres kwitnienia to czerwiec-lipiec, owoce dojrzewają w lipcu-sierpniu.

Buliony i napary z popularnej istody przyczyniają się do rozrzedzenia plwociny, działają przeciwzapalnie i zwiększają wydzielanie gruczołów oskrzelowych. Przepisane fundusze oparte na istodzie na zapalenie krtani, zapalenie płuc, astmę oskrzelową i zapalenie oskrzeli. Pozytywny efekt terapeutyczny związany jest z działaniem saponin triterpenowych.

Przeciwwskazania do stosowania istode

Korzeń istody może podrażniać przewód pokarmowy, dlatego nie jest zalecany pacjentom z chorobą wrzodową i zapaleniem żołądka. Możliwa jest również indywidualna nietolerancja leku. Leczenie dzieci poniżej trzeciego roku życia jest przeciwwskazane.

Autor artykułu: Sokolova Nina Vladimirovna | Fitoterapeuta

Wykształcenie: Dyplom z „medycyny ogólnej” i „terapii” uzyskany na Uniwersytecie Pirogov (2005 i 2006). Szkolenie zaawansowane na Wydziale Fitoterapii Uniwersytetu Przyjaźni Ludów w Moskwie (2008).