Neuropatia Pourazowa

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Neuropatia pourazowa

Patologia, taka jak neuropatia, jest dość powszechna. Objawia się ciężkim uszkodzeniem nerwów. W neuropatii pourazowej dochodzi do urazów z powodu skaleczeń, siniaków i złamań. Pomimo tego, że sam nerw nie uległ uszkodzeniu w wyniku bezpośredniej ekspozycji, w obszarze gojenia się rany zachodzą procesy bliznowaciejące, które ściskają nerwy. Z reguły ta patologia jest najczęściej charakteryzowana dla nerwów łokciowych, pośrodkowych i promieniowych.

W samym kanale nerw można ścisnąć bezpośrednio przez pogrubioną ścianę kanału, co często występuje na tle artrozy ściany kostnej kanału, deformującej artrozę mięśni lub po złamaniu. To zaburzenie charakteryzuje się takimi objawami, jak zanik mięśni, drętwienie lub osłabienie czucia. Wielu pacjentów skarży się czasem na bardzo nieprzyjemne odczucia w palcach, które zwykle nasilają się w nocy. Zmniejsza się również siła chwytu dłoni, obserwuje się parestezję, zmianę przeczulicy i zauważalny obrzęk dłoni.

Przede wszystkim do diagnozy wymagane będzie badanie wizualne w celu zidentyfikowania obszarów o zwiększonej lub zmniejszonej wrażliwości. Konieczne jest również ustalenie obecności zespołu Tinela i naruszenia istniejącej wrażliwości dyskryminacyjnej, czyli zdolności do rozróżniania i postrzegania tych samych bodźców po nałożeniu na skórę.

Dodatkowo podczas badania konieczne jest stwierdzenie zaniku mięśni lub wzmożonego drętwienia podczas zgięcia. Należy zauważyć, że częściej takie zaburzenia motoryczne pojawiają się nieco później w zaburzeniach czucia. W przyszłości, po pierwszym badaniu i zebraniu niezbędnej historii, nastąpi niezbędne badanie instrumentalne. Najskuteczniejszą metodą we współczesnej diagnostyce jest elektrroneuromyografia, która określa dokładne przejście impulsu wzdłuż nerwu.

Ponadto w większości przypadków wykonuje się ultrasonografię i badanie ultrasonograficzne w celu uzyskania wyraźnej wizualizacji. Najlepszym sposobem diagnozy jest wariant rezonansu magnetycznego, który pozwala uzyskać pełny obraz rozmiaru, rodzaju i lokalizacji określonej lokalizacji zaburzenia. Następnie na podstawie uzyskanych danych specjalista w razie potrzeby wybiera rodzaj niezbędnego leczenia operacyjnego neuropatii pourazowej.

Jak pozbyć się neuropatii pourazowej?

Udowodniono, że skuteczność leczenia prezentowanego zaburzenia zależy bezpośrednio od czasu trwania i rodzaju uszkodzenia. Poważne uszkodzenie określonego pnia nerwu na jakimkolwiek przedramieniu (nerw promieniowy, łokciowy i pośrodkowy) należy jak najszybciej leczyć za pomocą nowoczesnego przywrócenia integralności anatomicznej. W tym przypadku pokazano przede wszystkim przebieg neurolizy, która jest prostą operacją chirurgiczną, mającą na celu jedynie uwolnienie określonego nerwu z silnego ucisku przez tkankę bliznowatą.

Należy zaznaczyć, że konieczne jest jak najszybsze skontaktowanie się ze specjalistami z neuropatią pourazową, aby cały proces leczenia był łatwy i jak najmniej powikłań. Gdy od początku rozwoju istniejącej zmiany minęły ponad dwa miesiące, konkretna interwencja chirurgiczna jest bardziej obszerna.

Prawdopodobieństwo wystąpienia groźnego przykurczu neurogennego ręki zależy bezpośrednio od czasu, jaki upłynął od urazu. Występują nieodwracalne zmiany, dzięki którym nerw praktycznie przestaje prawidłowo unerwić niektóre mięśnie. W takim przypadku przepisywane są wszelkiego rodzaju operacje ortopedyczne, w których wykonywana jest niezbędna transpozycja ścięgien i mięśni. Szybka odbudowa utraconego unerwienia pożądanych mięśni jest również dość popularną metodą interwencji chirurgicznej.

Dodatkowe leczenie w pewnym okresie pooperacyjnym obejmuje unieruchomienie operowanej kończyny w prawidłowej pozycji fizjologicznej. Ponadto czasami wskazane jest ustawienie w wymuszonej pozycji, gdy napięcie nerwu jest najmniejsze.

Niezależnie od przyczyny zmiany, w leczeniu neuropatii pourazowej stosuje się również niezbędną terapię lekową. Ponadto przepisywany jest odpowiedni kompleks preparatów witaminowych. Leczeniu zawsze towarzyszy unieruchomienie określonej kończyny operowanej. Okres ten trwa do trzech tygodni, aby blizny w okolicy operowanej pojawiały się minimalnie. Wraz z tym ważne jest również unieruchomienie, aby zmniejszyć ryzyko ewentualnego zerwania szwów w dalszym okresie pooperacyjnym.

Potrzebna jest również odpowiednia fizjoterapia. Ma na celu zapobieganie niebezpiecznemu rozwojowi przykurczów operowanej kończyny. Wskazana jest również fizjoterapia, której głównym celem jest szybkie ograniczenie powstawania istniejącej tkanki bliznowatej.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.