Ledum - Właściwości I Zastosowania Dzikiego Rozmarynu

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Ledum

Właściwości i zastosowania dzikiego rozmarynu

Marsh Ledum

Rozmaryn to wiecznie zielony krzew. Przewyższa inne rośliny i trawy rosnące na bagnach i wilgotnych lasach. Występuje głównie w Ameryce Północnej, Grenlandii i na Dalekim Wschodzie, ale może rosnąć na większości półkuli północnej. Często spotykany na Białorusi, rośnie na zalesionych torfowiskach.

Jeśli spojrzysz na dziki rozmaryn, na jego gałęziach zobaczysz brązowawy filcowy puch, ale dojrzała roślina nie ma tej drzemki i ma szarawy kolor. Na wysokości dziki rozmaryn może osiągnąć sto trzydzieści centymetrów, a jego minimalna wysokość to piętnaście centymetrów. Jego liście są ułożone równomiernie, w wyraźnej kolejności, a talerze na nich są lekko zakrzywione do wewnątrz. Wierzchołek jego liścia jest zielony, ciemny i gładszy na powierzchni, a spód pokryty jest czerwono-brązowym puchem i tam, jeśli przyjrzysz się uważnie, zobaczysz gruczoły olejku eterycznego.

Kwiaty Ledum są białe i małe, blisko siebie i tworzą parasol u góry. Można je zobaczyć w maju lub czerwcu. Kwiaty zapylane są przez owady. Powstały nektar jest trujący dla pszczół, ale mimo to zapylają one również dziki rozmaryn. A miód, który tworzy się w kwiatach, jest trucizną dla ludzi.

Owoc rozmarynu wygląda jak wydłużona kapsułka składająca się z pięciu desek. Nasiona zawarte w owocach są małe i na jednym końcu mają wyrostki skrzydełkowe.

Ledum rośnie razem z grzybami glebowymi, które z kolei rozciągają się przez małe korzenie dzikiego rozmarynu. Ale w porównaniu z innymi roślinami jest plus: z nasion rozmaryn rośnie niezależnie, bez żadnej pomocy.

Właściwości dzikiego rozmarynu

Wśród jego głównych przydatnych składników są takie jak witamina C, flawonoidy, olejek eteryczny zawierający palyustrol i lód, cukier, guma, różne pierwiastki śladowe, fitoncydy, barwniki i garbniki i wiele innych. Olejek eteryczny zawarty w dzikim rozmarynie ma wygląd gęstej, jednorodnej masy o zielonkawym odcieniu i palącej się w smaku. Olejek ten znajduje się w każdej części rośliny, która znajduje się na powierzchni, a nie pod ziemią i to właśnie ten olej ma największy wpływ na zabieg. W konsekwencji największa jego ilość poprawia siłę oddziaływania.

Jest jednak jedna rzecz - nie zapominajcie o tym, co już zostało powiedziane: jedna z substancji zawartych w oleju, czyli lodołamacz, jest bardzo silną trującą substancją. Dlatego duża ilość oleju na raz może prowadzić do tego, że człowiek zacznie łapać oddech, niewydolność ośrodkowego układu nerwowego, a także w funkcjonowaniu serca. W różnych okresach kwitnienia dzikiego rozmarynu ilość zawartego w nim olejku eterycznego jest różna i znacząco. Przykładowo, jego największy wolumen występuje na początku sierpnia i pod koniec lipca, kiedy pojawiają się nasiona, a najmniejszą zawartość notuje się na początku, a także pod koniec procesu wegetatywnego.

W składzie liści i gałęzi krzewu w pierwszym roku, a także w jego owocach i kwiatach występuje olejek eteryczny, którego ilość jest dość duża w porównaniu z łodygami i liśćmi starszych roślin. Ponadto jego zawartość przy suchej pogodzie latem jest wyższa niż przy zwykłym deszczu.

Zastosowanie dzikiego rozmarynu

Należy zauważyć, że leki z dzikim rozmarynem podnoszą puls (a tym samym przyspieszają tętno), tłumią kaszel i jego objawy, rozszerzają naczynia wieńcowe i obwodowe oraz wspomagają wydalanie moczu z organizmu. Dlatego dziki rozmaryn jest skuteczny i pomaga w zapaleniu oskrzeli, gruźlicy, astmie oskrzelowej, nadciśnieniu i krztuścu.

W domu maść rozmarynową stosuje się przy chorobach skóry, w miejscach odmrożeń czy siniaków. Odwar lub napar uzyskany z jego kwiatów i liści stosuje się w leczeniu zapalenia jelit, bólów głowy lub chorób układu krążenia, zapalenia oskrzeli, astmy oskrzelowej itp. Ledum stosuje się do wcierania i nakładania okładów przy chorobach stawów, zapaleniu mięśni lub zapaleniu nerwu itp.

Sok z rośliny zabija szkodliwe bakterie, to znaczy jest protistocydalny i fitocydowy, i zatrzymuje rozprzestrzenianie się niektórych chorób wirusowych: luminescencji, krztuśca lub pręcików błonicy, paciorkowców hemolitycznych.

Olejek eteryczny zawarty w dzikim rozmarynie zmniejsza drgawki, wspomaga złuszczanie śluzu oskrzelowego, szybko i skutecznie łagodzi stany zapalne, zwiększa przepływ krwi, zwiększa odporność tkanek żołądka, jest wysoce skuteczny we właściwościach przeciwwysiękowych, a także łagodzi skurcze itp.

Ponadto jego zastosowanie różni się w zależności od kraju. Na przykład Bułgaria gorącym naparem otrzymanym z kwiatów rośliny leczy zapalenie pęcherzyka żółciowego i stosuje go jako środek poronny. Japonia czy Buriacja używają dzikiego rozmarynu na świerzb, choroby kobiecego układu rozrodczego, jako środek na pasożyty, a także na ukąszenia owadów, przeziębienia, zapalenie spojówek, czerwonkę, choroby skóry, ospę wietrzną, zapalenie powiek i wiele innych oraz jako środek promujący wzrost i odbudowa włosów. Mieszkańcy Komi traktują ich na alkoholizm, dodając do wina sok roślinny. Mieszkańców Francji i Niemiec leczy się tym sokiem na reumatyzm o różnym charakterze, przeziębienia z obecnością kaszlu, a także na dusznicę bolesną itp.

W medycynie alternatywnej, w szczególności w homeopatii, roślina stosowana zewnętrznie w leczeniu chorób skóry, odmrożeń, guzów, artretyzmu, ran, astmy. Używają również specjalnego alkoholu na dziki rozmaryn, zwanego alkoholem dr Lori, który pomoże pacjentom z reumatyzmem. Aby pozbyć się kaszlu, istnieje także specjalny lek rosyjskiej produkcji, zwany „Ledin”, który zawiera również dziki rozmaryn.

Przygotowanie naparu: należy dodać sto osiemdziesiąt mililitrów wrzącej wody do sześciu wcześniej pokruszonych gramów kwiatów i liści rośliny i umieścić w łaźni wodnej na piętnaście minut. Ponadto, po wyjęciu z niego, pozostaw produkt na czterdzieści pięć minut, po czym należy go przepuścić przez sitko lub gazę. Napar zaleca się pić trzy lub cztery razy dziennie po dwie łyżki preparatu.

Przygotowanie bulionu: dwieście mililitrów wrzącej wody należy dodać do dziesięciu gram pokruszonych pędów rośliny i umieścić w łaźni wodnej na pół godziny, następnie odstawić na dziesięć minut, następnie przepuścić przez gazę lub sitko i dopełnić płyn do dwustu mililitrów. Bulion należy pić trzy razy w ciągu dnia, dwie łyżki stołowe po posiłkach.

Przeciwwskazania do stosowania dzikiego rozmarynu

Marsh ledum jest przeciwwskazany dla osób szczególnie wrażliwych na substancje wchodzące w skład rośliny. Ponadto odbiór należy przeprowadzić po wstępnej konsultacji z lekarzem i biorąc pod uwagę załączone instrukcje i ścisłe ich przestrzeganie, w przeciwnym razie istnieje ryzyko niepożądanego działania leku na organizm lub przedawkowania.

Autor artykułu: Sokolova Nina Vladimirovna | Fitoterapeuta

Wykształcenie: Dyplom z „medycyny ogólnej” i „terapii” uzyskany na Uniwersytecie Pirogov (2005 i 2006). Szkolenie zaawansowane na Wydziale Fitoterapii Uniwersytetu Przyjaźni Ludów w Moskwie (2008).