Nadczynność Tarczycy U Kobiet I Mężczyzn - Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Nadczynność tarczycy u kobiet i mężczyzn

Nadczynność tarczycy to uwalnianie do krwioobiegu dużych ilości hormonów tarczycy. Choroba może być wrodzona, w tym przypadku da się odczuć niemal natychmiast po urodzeniu dziecka. Nabyta nadczynność tarczycy rozwija się w każdym wieku. Najczęściej kobiety cierpią na patologię. Mężczyźni chorują 5 razy rzadziej.

Wszystkie procesy zachodzące w organizmie z nadczynnością tarczycy nabierają maksymalnej szybkości, a uczucia nasilają się. W rezultacie narządy szybko się zużywają, a osoba może umrzeć. Aby rozpocząć leczenie na czas, musisz znać główne objawy nadczynności tarczycy.

Zadowolony:

• Co to jest nadczynność tarczycy?
• Objawy nadczynności tarczycy
• Przyczyny nadczynności tarczycy
• Niedoczynność tarczycy i niedoczynność tarczycy: jakie są różnice?
• Rodzaje nadczynności tarczycy
• Formy nadczynności tarczycy
• Diagnoza nadczynności tarczycy
• Leczenie nadczynności tarczycy
• Powikłania nadczynności tarczycy
• Zapobieganie nadczynności tarczycy

Co to jest nadczynność tarczycy?

Nadczynność tarczycy to choroba, w której gruczoł tarczycy działa zbyt aktywnie, co prowadzi do nadmiernego uwalniania do krwi jej hormonów T3 (tyroksyna) i T4 (trójjodotyronina). Wchodzą do wszystkich tkanek organizmu i przyspieszają ich naturalne procesy metaboliczne. Brak równowagi hormonalnej wpływa negatywnie na stan układu odpornościowego, prowadzi do ogólnego pogorszenia samopoczucia i uszkodzenia nadnerczy. Ponadto w przypadku nadczynności tarczycy u pacjenta może dojść do śpiączki, która doprowadzi do śmierci. Dlatego nie należy lekceważyć objawów patologii. W medycynie nadczynność tarczycy określa się terminem „tyreotoksykoza”.

Cechy nadczynności tarczycy u kobiet

Według niektórych statystyk u kobiet nadczynność tarczycy występuje nie 5, ale 10 razy częściej niż u mężczyzn. Eksperci przypisują to faktowi, że to ciało kobiety jest bardziej podatne na wahania hormonalne przez całe życie. Gwałtowny wzrost poziomu hormonów występuje podczas każdego cyklu miesiączkowego, podczas ciąży, porodu, karmienia piersią i w okresie menopauzy. Przede wszystkim ładunek spada na tarczycę.

Dlatego wszystkie kobiety muszą odwiedzać endokrynologa przynajmniej raz w roku w celach profilaktycznych. Lekarz powinien nie tylko zbadać tarczycę, ale także udzielić wskazówek dotyczących oddania krwi w celu określenia poziomu zawartych w niej hormonów tarczycy.

Cechy nadczynności tarczycy podczas ciąży

Jeśli kobieta cierpi na nadczynność tarczycy, to po poczęciu dziecka objawy choroby staną się bardziej intensywne. Leczenie jest obowiązkowe, w przeciwnym razie u pacjenta może rozwinąć się śpiączka obrzęku śluzowatego. Ten stan jest śmiertelny w 80% przypadków.

Wrodzona nadczynność tarczycy jest niebezpieczna dla noworodków. Jeśli dziecko nie zostanie poddane leczeniu, umrze. Dlatego wszystkie kobiety, które planują zostać matką, muszą przejść testy w celu wykrycia utajonej nadczynności tarczycy. To urodzi zdrowe dziecko.

Cechy nadczynności tarczycy u mężczyzn

U mężczyzn nadczynność tarczycy rozwija się rzadziej, ale jednocześnie rozwija się u nich utajona postać choroby, która nie daje wyraźnych objawów. Z tego powodu mężczyźni zaczynają otrzymywać leczenie, gdy jest już nieskuteczne. Ponadto nie można poradzić sobie z naruszeniem ani za pomocą leków, ani za pomocą operacji.

Nadczynność tarczycy wpływa na funkcjonowanie układu rozrodczego. Wysoki poziom hormonów tarczycy prowadzi do zwiększonego poziomu SHBG (białka, które wiąże męskie hormony płciowe). Z tego powodu spada poziom testosteronu i dihydrotestosteronu, co oznacza, że potencja się pogarsza, dochodzi do poważnych zmian w składzie jakościowym nasienia.

Objawy nadczynności tarczycy

Nawet we wczesnych stadiach rozwoju wyłupiastych oczu osoba natychmiast szuka pomocy medycznej. Natomiast wole rosnące na szyi mogą przetrwać latami, mimo że zakłócają proces połykania pokarmu. Oprócz tych objawów u pacjenta z nadczynnością tarczycy występują zaburzenia w funkcjonowaniu wszystkich narządów wewnętrznych. Cierpią z powodu toksycznego działania na nie dużej ilości hormonów tarczycy.

Objawy u kobiet

U kobiet objawy nadczynności tarczycy nie mogą pozostać niezauważone, ponieważ od razu wpływają na ich wygląd. Tarczyca reguluje pracę wszystkich narządów wewnętrznych, więc one również będą cierpieć. Pacjentka zacznie przybierać na wadze, pogorszy się jej sprawność i pojawią się pewne zmiany nastroju.

Ośrodkowy układ nerwowy pacjentów z nadczynnością tarczycy jest upośledzony. Kobieta płacze, jej sen się pogarsza i pojawiają się wahania nastroju. Inne objawy nadczynności tarczycy obejmują zmiany w wyglądzie. Włosy pacjentki zaczynają wypadać, paznokcie złuszczają się, a skóra ulega pogorszeniu. Sam gruczoł tarczycy powiększa się. Dlatego nawet przy niewielkim obrzęku należy skonsultować się z lekarzem.

Zaburzenia układu i narządów:

• Ośrodkowy układ nerwowy. Sen się pogarsza, pojawia się drażliwość. Kobieta może zauważyć ataki paniki, których wcześniej nie było. Pogarszają się zdolności poznawcze.
• Układ sercowo-naczyniowy. U pacjenta rozwija się utrzymujący się tachykardia zatokowa, puls przyspiesza, wzrasta ciśnienie krwi.
• Wizja. Gałka oczna przesuwa się do przodu, staje się nieaktywna. Kobieta ma pęknięte oczy, zwiększa się łzawienie.
• Procesy wymiany. Kobieta dramatycznie traci na wadze, chociaż zwiększa się jej apetyt. Nadmierne pocenie się rozwija się równolegle.

• Mięśnie. Kobieta wygląda na zmęczoną i osłabioną, nie toleruje intensywnej aktywności fizycznej. Nawet chodzenie na krótkie odległości staje się dla niej niemożliwe. Ból i osłabienie mięśni utrudniają poruszanie się.
• Układ rozrodczy. Cykl miesiączkowy zostaje przerwany, może rozwinąć się bezpłodność. Nawet jeśli możliwe jest poczęcie dziecka, pacjentka najczęściej poroniła. Krwawienie podczas menstruacji jest skąpe, żołądek spuchnięty i bolesny.

Objawy u mężczyzn

Objawy nadczynności tarczycy u mężczyzn różnią się od objawów choroby u kobiet.

Jednocześnie istnieje kilka podobnych znaków, w tym:

• Zmęczenie.
• Utrata apetytu.
• Zwiększona potliwość.
• Zwiększony niepokój.
• Słaba tolerancja na ciepło.
• Pogorszenie zdolności poznawczych.
• Tracić na wadze.

Najpierw mężczyzna zaczyna tracić na wadze. Aktywacja procesów metabolicznych prowadzi do zwiększenia apetytu. Wraz z wiekiem mężczyzna zaczyna przybierać na wadze i znacznie.

Rzadkie objawy nadczynności tarczycy u mężczyzn to:

• Skóra staje się „lepka”.
• Włosy zaczynają wypadać.
• Ręce drżą.
• Rozwija się biegunka.
• Nudności i wymioty mogą być niepokojące.
• Narasta osłabienie.

Serce może bić szybciej, a przyspieszenie jego rytmu następuje nawet w spoczynku. Skurcze mięśnia sercowego tracą swoją dawną regularność, stają się silniejsze. Wielu pacjentów wskazuje, że ich serce dosłownie „wybucha z klatki piersiowej”. U starszych mężczyzn rozwija się niewydolność serca.

Przyczyną nadczynności tarczycy u mężczyzn jest często choroba autoimmunologiczna występująca na tle choroby Gravesa-Basedowa. Dlatego komórki odpornościowe zaczynają atakować tkankę gruczołu, zmuszając ją do nadmiernej produkcji hormonów. Jeśli przyczyną nadczynności tarczycy była rzeczywiście choroba Gravesa-Basedowa, to narządy wzroku będą zaangażowane w proces patologiczny.

Zmiany, które występują u mężczyzn:

• Wokół oczu pojawia się obrzęk.
• Gałki oczne zaczynają wybrzuszać się na zewnątrz.
• Oczy są bardzo podrażnione.
• Zwiększa się łzawienie.

Przyczyny nadczynności tarczycy

Do chwili obecnej nie ustalono dokładnych przyczyn rozwoju nadczynności tarczycy. Często utajona (subkliniczna) postać choroby jest dziedziczona. Różne czynniki zewnętrzne negatywnie wpływają na pracę tarczycy. Choroba rozwija się głównie u osób powyżej 50 roku życia.

Przyczyny u mężczyzn

U mężczyzn nadczynność tarczycy może rozwinąć się z następujących powodów:

• Genetyczne predyspozycje.
• Częsty stres.
• Życie na obszarach o niskim poziomie jodu w żywności.
• Nadużywanie alkoholu, palenie.
• Zła sytuacja środowiskowa w okolicy.
• Narażenie organizmu na promieniowanie.
• Przełożona autoimmunologiczna tyreotoksykoza tarczycy (AIT).
• Praca w niebezpiecznej produkcji.
• DTZ (rozlane wole toksyczne) prowadzi do rozwoju nadczynności tarczycy w 80% przypadków.
• Wole guzkowe toksyczne.
• Toksyczny gruczolak prostaty, który samodzielnie wytwarza hormony.
• Choroby tarczycy, które nie zostały odpowiednio leczone.
• Długotrwałe stosowanie preparatów jodu w dużych dawkach.
• Cukrzyca.
• Zaburzenia interakcji tarczycy i przysadki mózgowej.
• Wielkość tarczycy.
• Zmniejszona ochrona ciała.
• Gruźlica.

W przypadku wola rozlanego, twoje własne komórki odpornościowe zaczynają atakować tkankę tarczycy. W odpowiedzi na to będzie produkować nadmierne ilości hormonów.

Przyczyny u kobiet

Przyczyny, które mogą wywołać rozwój nadczynności tarczycy u kobiet:

• Rozlane toksyczne wole lub choroba Gravesa-Basedowa. Ten powód jest uważany za wiodący pod względem rozwoju nadczynności tarczycy. Choroba Basedowa jest patologią autoimmunologiczną, w której układ odpornościowy człowieka zaczyna wytwarzać przeciwciała, które powodują, że tarczyca wytwarza duże ilości hormonów. Wiele osób z wolem toksycznym ma również inne patologie autoimmunologiczne, na przykład zapalenie kłębuszków nerkowych, zapalenie żołądka, zapalenie wątroby. Nadczynność tarczycy i obecność wola to dwa główne objawy choroby Gravesa-Basedowa.
• Zapalenie tarczycy. W tej chorobie stan zapalny koncentruje się w okolicy tarczycy. Infekcje wirusowe stają się impulsem do rozwoju patologii.
• Nadmierne spożycie hormonów tarczycy w organizmie. Najczęściej występuje to podczas przyjmowania leków.
• Wole guzkowe. W przypadku tego naruszenia obserwuje się patologiczną aktywność w pewnym obszarze tarczycy. Lekarze nazywają te obszary gorącymi węzłami.

Niedoczynność tarczycy i niedoczynność tarczycy: jakie są różnice?

Nadczynność i niedoczynność tarczycy to różne choroby. W niedoczynności tarczycy gruczoł działa słabo, produkuje niewystarczające ilości hormonów, więc ich poziom będzie obniżony. Wszystkie procesy, w których uczestniczą, są spowolnione. Pacjenci zaczynają przybierać na wadze, ich skóra jest blada i sucha, kołatanie serca jest rzadkie, cierpi na zaburzenia mowy, ruchy zostają zahamowane.

Przeciwnie, w przypadku nadczynności tarczycy metabolizm przyspiesza, ponieważ w organizmie jest zbyt wiele hormonów tarczycy. To powoduje przyspieszenie wszystkich procesów. Dlatego objawy nadczynności tarczycy i niedoczynności tarczycy są różne. Pacjenci stają się bardzo drażliwi, ich skóra jest wilgotna, spada waga, zwiększa się apetyt, przyspiesza tętno itp.

Rodzaje nadczynności tarczycy

W produkcji hormonów tarczycy bierze udział nie tylko tarczyca, ale także przysadka mózgowa z podwzgórzem.

W zależności od przyczyny nadczynności tarczycy typy chorób będą się różnić:

1. Pierwotna nadczynność tarczycy. Wynika z nieprawidłowego działania samej tarczycy lub ektopowej tkanki tarczycy. Patologia występuje w obecności wola, z powodu nadmiernego spożycia hormonów jodu w organizmie lub toksycznego gruczolaka tarczycy.
2. Wtórna nadczynność tarczycy. Objawia się zaburzeniami w pracy przysadki mózgowej, co powoduje, że tarczyca produkuje nadmierne ilości hormonów. Najczęściej naruszenie rozwija się z powodu wzrostu gruczolaka przysadki.
3. Trzeciorzędowa nadczynność tarczycy. Rozwija się z powodu wadliwego działania podwzgórza, które najczęściej występują na tle nerwic.

Formy nadczynności tarczycy

Formy pierwotnej nadczynności tarczycy mogą wyglądać następująco:

• Subkliniczna nadczynność tarczycy. W tym przypadku choroba przebiega bezobjawowo, więc trudno ją zidentyfikować. Poziomy T3 i T4 w badaniu krwi będą prawidłowe, a poziomy TSH wytwarzane przez przysadkę mózgową będą niskie.
• Wyraźna lub jawna nadczynność tarczycy. W tej postaci choroby zwiększa się poziom T3 i T4, a poziom TSH obniża.
• Skomplikowana nadczynność tarczycy. Pacjent z tą postacią choroby rozwija migotanie przedsionków, psychozę, niewydolność nerek i serca, nagłą utratę wagi itp.

Diagnoza nadczynności tarczycy

Aby zidentyfikować nadczynność tarczycy, pacjent jest badany, po czym kierowany na badania laboratoryjne i instrumentalne, w tym:

• Oddawanie krwi na poziom T3, T4, TSH i przeciwciał.
• EKG przeznaczone do wykrywania nieprawidłowości w pracy serca.
• USG i TK tarczycy. Badania te pozwalają ocenić stan tarczycy, jej wielkość, obecność węzłów chłonnych i naciek zapalny.
• Biopsja guzka tarczycy z dalszą histologią pobranego materiału.
• Scyntygrafia tarczycy pozwala na określenie czynności narządu.
• Ocena wzroku za pomocą różnych testów okulistycznych.

Ponadto pacjenci z nadczynnością tarczycy mają pewne zmiany w wyglądzie, a także przedstawiają lekarzowi charakterystyczne dolegliwości. Stanowią podstawę do szczegółowego badania pacjenta.

Leczenie nadczynności tarczycy

Jeśli leczenie rozpocznie się na czas, można poradzić sobie z nadczynnością tarczycy. Tylko w takim przypadku możesz liczyć na sukces i uniknąć rozwoju poważnych chorób. W przypadku braku terapii u pacjenta występują poważne zaburzenia pracy układu sercowo-naczyniowego, patologie kości i przełom tyreotoksyczny.

Leczenie może mieć charakter medyczny i chirurgiczny. Ponadto praktykują radioaktywną terapię jodem. Nie zapomnij o diecie i fizjoterapii.

Farmakoterapia

Głównym celem lekowej korekcji nadczynności tarczycy jest osiągnięcie trwałego obniżenia poziomu hormonów tarczycy w organizmie. To wyeliminuje ich toksyczny wpływ na narządy.

Jeśli pacjent ma mniej niż 50 lat, a choroba została u niego zdiagnozowana we wczesnym stadium, wówczas przepisuje mu się leki tyreostatyczne, które hamują funkcjonowanie tarczycy. Musisz je brać przez długi czas. Kiedy osoba przestaje używać narkotyków, wszystkie objawy nadczynności tarczycy powracają.

Mercazolil jest lekiem z wyboru w leczeniu nadczynności tarczycy. Ma na celu zablokowanie syntezy hormonów tarczycy. Jest przepisywany w przypadku, gdy ich wzrost jest nieznaczny i został odkryty po raz pierwszy. Jeśli nadczynność tarczycy jest ciężka, Mercazolil nie jest stosowany w leczeniu. Terapia tym lekiem może trwać nie dłużej niż 2 lata. Ponadto czasami blokowanie hormonów jest tak intensywne, że konieczna jest terapia zastępcza tymi samymi hormonami.

Z reguły po 21 dniach od rozpoczęcia leczenia samopoczucie pacjenta stabilizuje się. Wszystkie objawy choroby znikają. Wskaźnikami skutecznego leczenia są normalizacja tętna, a także przyrost masy ciała. Podczas terapii należy monitorować obraz krwi.

Niemożliwe jest nagłe anulowanie Mercazolilu, ponieważ może to spowodować kryzys. Najczęstszymi powikłaniami związanymi z przyjmowaniem leku są agranulocytoza, leukopenia i dławica agranulocytarna.

Leczenie nadczynności tarczycy radioaktywnym jodem

Jod radioaktywny jest przepisywany na wczesnym etapie rozwoju choroby. Jeśli terapia nie przyniesie efektu, pacjentowi pokazano, że przyjmuje Mercazolil. W ciężkim przebiegu choroby i w ramach przygotowań do operacji lekarz może przepisać jednoczesne przyjmowanie radioaktywnego jodu i merkazolilu.

Jod radioaktywny można pokazać osobom starszym, które wymagają operacji, ale ze względów zdrowotnych nie będą w stanie go przenieść. Jod pomaga zmniejszyć aktywność tarczycy, ale jednocześnie niszczy jej tkanki. Dlatego tak ważne jest prawidłowe obliczenie dawki.

Głównym skutkiem ubocznym terapii jodowej jest uwolnienie do krwioobiegu dużych ilości hormonów. Dzieje się to 7-10 dnia od rozpoczęcia leczenia. Aby zapobiec rozwojowi kryzysu, wymagane jest równoległe podawanie tyreostatyków.

Operacja

Jeśli pacjent ma jedno wole, co prowadzi do nadmiernej aktywności tarczycy, a także do wzrostu jej oddzielnego obszaru, wówczas pokazano mu operację. Jeśli go usuniesz, narząd zacznie działać jak poprzednio. Gdy pacjent ma znaczną proliferację tkanek gruczołów lub kilka węzłów, operacja jest przeciwwskazana. W przeciwnym razie u pacjenta wystąpi niedoczynność tarczycy.

Tak więc wskazania do interwencji chirurgicznej:

• Wole duże.
• Indywidualna nietolerancja leków blokujących hormony tarczycy.
• Nawrót choroby po leczeniu zachowawczym.

Podczas leczenia i podczas fazy rekonwalescencji będziesz musiał ściśle przestrzegać diety. Aby wyeliminować naruszenia w pracy układu sercowo-naczyniowego, pacjentom pokazano 2 specjalistyczne kursy leczenia rocznie.

Dieta

Aby odnieść sukces w leczeniu nadczynności tarczycy, należy ściśle przestrzegać diety. Pozwala nie tylko radzić sobie z chorobą, ale także zapobiegać jej rozwojowi. Lekarz powinien skomponować dietę. Czasami dobrze dobrana dieta pozwala obejść się bez przyjmowania leków.

Jedzenie powinno być tak wzmocnione, jak to tylko możliwe.

Produkty, które muszą znaleźć się w menu:

• Niskotłuszczowe mięso z kurczaka i królika.
• Owoce morza: kalmary, małże, krewetki.
• Kawa i czekolada, ale tylko dobrej jakości.
• Kefir i jogurt.
• Grzyb herbaciany.
• Kapusta kiszona.
• Płatki.

Stosowanie tych produktów pozwoli na normalizację jelit, a także nasycenie organizmu witaminami. Oprócz prawidłowego odżywiania, pacjent powinien otrzymać wystarczającą ilość wody, która pozbędzie się zaparć, normalizuje procesy metaboliczne i reguluje funkcje trawienia.

Wideo: chirurg, doktor nauk medycznych Kosovian Viktor Nikolaevich opowie o metodach leczenia nadczynności tarczycy:

Powikłania nadczynności tarczycy

Jeśli choroba jest ciężka lub nie ma leczenia, zwiększa się prawdopodobieństwo powikłań. Najgroźniejszym z nich jest przełom tyreotoksyczny. Wszystkie objawy nadczynności tarczycy nasilają się, co prowadzi do poważnych zaburzeń w funkcjonowaniu narządów wewnętrznych. W 70% przypadków kryzys ma ciężki przebieg, najczęściej występuje u kobiet.

Zapobieganie nadczynności tarczycy

Aby zapobiec rozwojowi choroby, należy zapewnić dostarczenie organizmowi odpowiedniej ilości jodu, a także skontaktować się z endokrynologiem w odpowiednim czasie.

Inne środki zapobiegające nadczynności tarczycy obejmują:

• Prawidłowe odżywianie bez nadużywania tłustych, smażonych, pikantnych i wędzonych potraw. W menu powinno znaleźć się więcej warzyw i owoców, a także sfermentowanych napojów mlecznych.
• Musisz przyjmować jedzenie zgodnie ze schematem.
• Odrzucenie złych nawyków.
• Zwiększona aktywność fizyczna.
• Regularne badania krwi na obecność hormonów.
• Odmowa spędzenia długiego czasu na słońcu.

Jeśli u pacjenta zdiagnozowano nadczynność tarczycy, należy go zarejestrować u endokrynologa.

Autor artykułu: Kuzmina Vera Valerievna | Endokrynolog, dietetyk

Edukacja: Dyplom Rosyjskiego Państwowego Uniwersytetu Medycznego im NI Pirogov z dyplomem z medycyny ogólnej (2004). Rezydencja na Moskiewskim Państwowym Uniwersytecie Medycyny i Stomatologii, dyplom z Endokrynologii (2006).