Leczenie ścięgna Kolana

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Leczenie ścięgna kolana

Ścięgna kolana łączą rzepkę i mięsień czworogłowy uda. Ścięgno podkolanowe tworzą trzy mięśnie umiejscowione z tyłu uda i poniżej kolana. Ścięgna kolana są częstym problemem sportowców i osób nie uprawiających sportu. Najczęściej z powodu urazów ścięgien kolan wiele osób pozbawionych jest funkcji motorycznych nóg i ramion.

Zarówno dorośli, jak i dzieci mogą odczuwać sztywność ścięgien podkolanowych, która spłaszcza normalną krzywiznę dolnej części pleców i usztywnia mięśnie. Mięśnie i ścięgna zginają kolano i przyciągają piętę w kierunku pośladków, prostują biodro i pomagają utrzymać wyprostowane plecy. Dzięki ścięgnowi podkolanowej osoba nie przewraca się do przodu podczas ruchu.

Ucisk ścięgna podkolanowego często powoduje ból w dolnej części pośladków i ud, tylnej części uda i kostki. Ból podczas chodzenia może powodować kulawiznę. Ból ustępuje po osłabieniu ścięgna podkolanowego. Ćwiczenia rozciągające mogą pomóc rozluźnić wszystkie punkty napięcia w ścięgnach.

Ćwiczenie nr 1: siedząc na podłodze, wyciągnij nogi na bok. Bez zginania kolana musisz sięgać dłonią do stopy. Pociągnij kciuk do siebie i utrzymuj tę pozycję przez 15-20 sekund.

Ćwiczenie 2: Rozciągnij mięśnie, umieszczając piętę na podwyższeniu. W takim przypadku należy lekko pochylić się do przodu, upewnić się, że udo się nie skręca, skarpetki są skierowane w jednym kierunku i zachowany jest kąt między udami. Przy prawidłowej pozycji powinno być wyczuwalne napięcie. W tej pozycji trwaj 15-20 sekund. Wykonuj ćwiczenie kilka razy dziennie.

U skoczków często występuje zapalenie ścięgna łączącego piszczel i rzepkę. Jeśli w pierwszym stadium choroby ból jest ledwo zauważalny, w drugim charakteryzuje się napadowymi objawami bolesności podczas treningu z lekkimi obciążeniami, to w trzecim etapie ból pojawia się i nasila się nawet w stanie spokojnym. Większość stanów zapalnych kolana rozwija się u osób powyżej 40 roku życia. Eksperci uważają, że wstrzyknięcia kortykosteroidów nie powinny być stosowane podczas leczenia ścięgien rzepki, ponieważ zwiększa się ryzyko zerwania ścięgna. Brak efektu konwencjonalnych metod zachowawczych jest wskazaniem do leczenia operacyjnego.

Proces zapalny ścięgna, zewnętrznie objawiający się obrzękiem i zaczerwienieniem w okolicy kolana. Powoduje osłabienie i ból w kolanie. Jeśli ból kolana występuje w trakcie lub po wysiłku fizycznym i nie ustępuje nawet po odpoczynku i nałożeniu zimnych okładów, należy skonsultować się z traumatologiem. Po badaniu, jeśli uraz jest spowodowany zapaleniem ścięgien, pacjent jest kierowany do specjalisty leczącego narządu ruchu.

Podczas badania lekarz bada różne części kolana, aby określić, gdzie ból jest najbardziej. Wtedy będziesz musiał użyć sprzętu rentgenowskiego i ultradźwiękowego, obrazowania rezonansu magnetycznego, aby dokładniej wykryć zmiany w ścięgnach kolana.

Leczenie zwykle rozpoczyna się od leków przeciwbólowych, takich jak ibuprofen lub naproksen, aby tymczasowo złagodzić ból. Różne metody fizjoterapii mogą złagodzić objawy związane z problemami z kolanem.

n

Specjaliści medycyny sportowej zalecają ćwiczenia rozciągające, aby zmniejszyć skurcze mięśni i wydłużyć ścięgna. Ćwiczenia wzmacniające wzmocnią słabe mięśnie ud i zmniejszą objawy bólowe. Do celów leczniczych stosuje się specjalne urządzenie - pas na ścięgna kolana. On, wywierając nacisk na ścięgna kolana, pomaga rozprowadzić siły w okolicy ścięgna okołostawowego.

Metoda jonoforezy pomaga nasycić skórę kortykosteroidami przy pomocy słabych wyładowań elektrycznych. Wśród innych zabiegów na popularności zyskują zastrzyki z osocza bogatopłytkowego, które sprzyjają tworzeniu się nowej tkanki i całkowitemu wygojeniu uszkodzonego ścięgna. Chirurdzy interweniują w procesie leczenia, jeśli zachowawcze podejścia nie pomagają, operacje wykonuje się poprzez niewielkie nacięcia wokół kolana.

Zerwanie więzadła kolanowego jest jednym z najpoważniejszych urazów, występuje w wyniku uderzenia w kolano, ostrego skrętu ciała, gdy dolna część nogi jest unieruchomiona w przeciwnym kierunku. Przydziel zerwanie więzadła krzyżowego tylnego, więzadła krzyżowego przedniego i więzadła bocznego wewnętrznego. Często procesom tym towarzyszy naruszenie integralności naczyń krwionośnych i krwotok do stawu.

W przypadku potwierdzenia rozpoznania „zerwanie więzadeł stawu kolanowego” ruch stawu jest ograniczony, w pierwszych dniach zaleca się zimne okłady w celu zwężenia naczyń krwionośnych, zmniejszenia obrzęku i dalszego krwotoku w tkankach. Bandaże, szelki i elastyczne materiały ograniczające ruchy stabilizują staw kolanowy i zapobiegają obrzękom.

Leczenie zerwanego więzadła kolana obejmuje doustne NLPZ, różne płyny przeciwbólowe, maści i kremy. Kilka dni po urazie stosuje się procedury termiczne. Fizjoterapia jest obowiązkowa, zalecane są złożone ćwiczenia i masaż. Przy całkowitym zerwaniu więzadeł wskazana jest operacja.

Terminowa wizyta u lekarza oznacza szybką rehabilitację bez dodatkowych komplikacji. W leczeniu zachowawczym na udo i podudzie zakładany jest opatrunek gipsowy pod kątem 170 °, odchylając dolną część nogi w kierunku zerwania więzadła, a tym samym zbliżając końce ścięgien do zespolenia. Tynk usuwa się po około 3-4 tygodniach.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.