Chorzy Na Trąd I Historia Trądu W Rosji

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Chorzy na trąd i historia trądu w Rosji

Historia trądu

Trąd (trąd) to jedna z najpoważniejszych chorób znanych ludzkości od dawna i dobrze zbadana przez oficjalną medycynę. Historia trądu sięga czasów Starego Testamentu, pacjenci z trądem są opisani w starożytnych indyjskich Wedach i prawach Manu, książkach medycznych starożytnych Chin i egipskich papirusach. Przez długi czas jedynym lekarstwem na trąd była izolacja. Chorzy na trąd stawali się wyrzutkami, ludzie robili wszystko, co w ich mocy, aby chronić trędowatych przed społeczeństwem, później pojawiły się dla nich specjalistyczne szpitale - kolonia trędowatych.

Trąd został sprowadzony z krajów afrykańskich do Grecji, az Grecji przedostał się do Europy. Krucjaty w Palestynie spowodowały rozprzestrzenianie się patogenów w Europie Zachodniej. Do XIV wieku zapadalność wśród Europejczyków osiągnęła maksimum, po czym stopniowo zaczęła spadać. Trąd przestał być powszechny i pozostał tylko w niektórych regionach: na Morzu Śródziemnym, w niektórych regionach Rosji i Skandynawii.

Trąd został przywieziony do Ameryki przez niewolników, którzy przybyli do kraju z kolonii afrykańskich.

W latach osiemdziesiątych na całym świecie zarejestrowano 12-14 milionów osób z trądem. Chociaż współczesna medycyna dysponuje wystarczającymi środkami do leczenia trądu, w niektórych krajach walka z rozprzestrzenianiem się tej choroby pozostaje pilnym problemem. Do krajów znajdujących się w niekorzystnej sytuacji pod tym względem należą Indie, Indonezja, Brazylia, kraje położone w Afryce Środkowej, Bangladesz. Według oficjalnych statystyk na trąd cierpi obecnie ponad 213 tys. Osób, z których większość mieszka w krajach Azji czy Afryki.

Pacjenci z trądem

W starożytności wobec chorych na trąd obowiązywały surowe prawa, które pozbawiły ich prawie wszystkich praw i przyczyniły się do maksymalnego oddalenia od społeczeństwa. Co więcej, prawo było surowe w stosunku do przedstawicieli dowolnej klasy społecznej, nie oszczędzał nawet monarchów.

Pacjenci nie mieli prawa dziedziczyć, nie mogli przebywać w miejscach publicznych (rynek, kościół, karczma), nie wolno im było się myć w bieżącej wodzie, jeść ze zdrowymi ludźmi, dotykać ich rzeczy. Podczas rozmowy z ludźmi pacjent musiał stać z wiatrem.

Wraz z pojawieniem się kolonii trędowatych warunki życia chorych na trąd stały się bardziej cywilizowane. Dziś kolonia trędowatych to placówka medyczna, do której zadań należy identyfikacja nosicieli infekcji, izolowanie ich, leczenie trądu i podejmowanie działań profilaktycznych.

Leprozoria najczęściej zlokalizowana jest na terenach wiejskich, w regionach, w których choroba ma charakter endemiczny. Na terenie tej placówki znajduje się szpital, ambulatorium i oddział epidemiologiczny. Osoby leczone mieszkają w oddzielnych domach, na życzenie otrzymują działki pod prace rolnicze, a także możliwość odwiedzenia warsztatów rzemieślniczych.

Pacjenci z trądem przebywają w kolonii trędowatych przez miesiące lub lata, w zależności od ciężkości choroby. Dla personelu serwisowego przewidziano oddzielne miejsce do zamieszkania bezpośrednio na terenie placówki medycznej.

W niektórych krajach chorzy na trąd są leczeni bez hospitalizacji.

Światowy dzień walki z trądem. Trąd w Rosji

Światowy Dzień Trądu przypada 30 stycznia. Dziś ta choroba nie wywołuje takiego strachu, jak za dawnych lat. W Ameryce cała kolonia trędowatych jest już zamknięta, tutaj pacjenci leczeni są tylko ambulatoryjnie. W Rosji każdego roku dochodzi do kilku przypadków zakażenia trądem. W naszym kraju system kolonii trędowatych jest nadal zachowany, ale liczba pacjentów wyraźnie spada. Tutaj można spotkać osoby, które zaraziły się przed wprowadzeniem nowych metod leczenia trądu oraz osoby niedawno zarażone, które szybko wracają do zdrowia.

Trąd w Rosji został praktycznie pokonany po wprowadzeniu do praktyki schematów leczenia opartych na pracach naukowych profesora Nikołaja Goloshchapova.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.