Leki Na Chorobę Parkinsona

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Leki na chorobę Parkinsona

Zadowolony:

• Jakie leki są używane
• Wstępna terapia lekowa
• Skutki uboczne terapii lekowej

Jakie leki są stosowane w chorobie Parkinsona?

Głównym sposobem leczenia choroby Parkinsona jest farmakoterapia. Dopamina to substancja chemiczna z grupy neuroprzekaźników, której brak jest spowodowany objawami choroby. Z tego powodu nadrabianie braku tego pierwiastka jest głównym celem terapii odwykowej. Upośledzający charakter objawów wskazuje na potrzebę takiej terapii. Stosowanie produktów farmaceutycznych jest wymagane, gdy objawy choroby Parkinsona zakłócają codzienne życie pacjenta.

Lekarz przepisuje określone leki. Objawy, wiek, obecność reakcji alergicznych - wszystko to wpływa na dobór leków. W końcu mogą stać się nie tylko skutecznym narzędziem w walce z objawami choroby, ale także powodować skutki uboczne. Ponieważ leki są współzależne, mogą wzmacniać swoje działanie, konieczne jest określenie najbardziej odpowiedniej kombinacji.

Lewodopa pozwala skutecznie kontrolować objawy choroby Parkinsona. Przez długi czas był używany na początkowych etapach rozwoju choroby. Lek jest nadal popularny, ale jest stosowany rzadziej niż wcześniej. Wynika to z faktu, że duże dawki lewodopy przyjmowane przez długi czas stają się przyczyną trudnych do wyeliminowania zaburzeń motorycznych. Obecnie powszechnie stosuje się agoniści dopaminy. Możesz zastąpić lewodopę pramipeksolem i ropinirolem. Są również wykorzystywane do zwalczania wczesnych objawów choroby Parkinsona. Unikając w ten sposób przyjmowania lewodopy, można zapobiec problemom motorycznym. Jednak agoniści dopaminy mają inne skutki uboczne i powodują szereg komplikacji.

Temat: Pokarmy, które zwiększają poziom dopaminy

Nie wiadomo jeszcze dokładnie, które leki są skuteczniejsze w leczeniu choroby Parkinsona na początku jej rozwoju. Uciekają się do pomocy lewodopy, ponieważ lek ten jakościowo eliminuje pierwsze objawy choroby. Jednak przy długotrwałym użytkowaniu zdolności motoryczne są zaburzone, co jest trudne do przywrócenia. Agoniści dopaminy nie są tak skuteczni w kontrolowaniu i łagodzeniu objawów choroby Parkinsona, ale są mniej szkodliwi dla organizmu. Z tego powodu lewodopa jest zalecana tylko dla pacjentów w podeszłym wieku.

Apomorfina jest wybierana przez ekspertów jako szybko działający agonista dopaminy. Nazywa się go również apokiną i jest stosowany w nagłych przypadkach, na przykład, gdy pacjent z chorobą Parkinsona traci ruchomość kończyny. Zmniejszona aktywność ruchowa, paraliż mięśni - wszystko to pomaga wyeliminować podskórne wstrzyknięcie Apomorfiny. przyjmowanie leku, ze względu na przejściowe trudności w poruszaniu się, działa oszczędzająco na organizm i pozwala zrezygnować z regularnego stosowania silnych leków. Dzięki temu unika się drgawek, które są możliwym powikłaniem farmakoterapii, na przykład lewodopy.

Pacjent powinien poinformować lekarza o bólu, dyskomforcie. Jest to konieczne, aby skomponować właściwą kombinację i określić dawkowanie leków, na czas dostosować zestaw leków stosowanych w terapii lekowej. Leki doustne, choć z upływem czasu zmniejszają swoją skuteczność, wymagają zwiększenia dawki. Zamiast tego możesz regularnie przyjmować lewodopę i agonistę dopaminy, od czasu do czasu wstrzykując apomorfinę. Apomorfina u niektórych pacjentów wywołuje nudności, dlatego zaleca się pić z nią leki przeciwwymiotne.

Terapia lekowa we wczesnych stadiach choroby Parkinsona

Wybór leków odbywa się zgodnie ze stopniem rozwoju choroby.

W przypadku choroby Parkinsona na początkowych etapach stosuje się następujące leki:

• Lewodopa w połączeniu z Carbidopa;
• Dopaminomimetyki;
• Amantadyna;
• Inhibitory katechiny-O-metylotransferazy;
• Leki antycholinergiczne;
• Inhibitor monoaminooksydazy-B.

Temat: 3 metody radzenia sobie z chorobą Parkinsona

Skutki uboczne terapii lekowej w chorobie Parkinsona

Stosowanie różnych leków ma nie tylko efekt terapeutyczny. Możliwe są różne skutki uboczne. Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia działań niepożądanych na organizm pacjenta, lek przyjmuje się w małych dawkach, które w razie potrzeby są zwiększane. Leczenie zwykle przeprowadza się jednym lekiem. Pozwala to z całą pewnością wiedzieć, czy zmiany w samopoczuciu pacjenta są związane ze zwiększeniem i zmianą dawki, czy też nie. Może się wydawać, że lek jest mało skuteczny. Jednak w większości przypadków, gdy przestajesz go używać, objawy choroby Parkinsona wydają się wyraźniejsze.

W terapii lekowej fundamentalne znaczenie ma nawet połączenie przyjmowania leku z posiłkiem. Produkty białkowe znacznie zmniejszają skuteczność funduszy. Dlatego nie zaleca się przyjmowania leku jednocześnie z mięsem, serem, twarogiem.

Wahania ruchliwości to kolejny potencjalny efekt uboczny długotrwałych leków na chorobę Parkinsona. Przejawia się w postaci nagłej reakcji lub dyskinezy, co oznacza mimowolne drganie.

Przyjmowanie leków na chorobę Parkinsona może powodować senność. Efekt ten jest często określany jako „atak snu”. Pacjent nie radzi sobie z nieodpartą potrzebą snu, a to może się zdarzyć w dowolnym momencie, na przykład podczas prowadzenia samochodu. Przed rozpoczęciem przyjmowania leku należy skonsultować się z lekarzem w sprawie prawdopodobieństwa wystąpienia takich skutków ubocznych.

Niektórzy pacjenci mają również skłonności nietypowe dla nich w ich zwykłym stanie. Ktoś traci kontrolę nad sobą, uprawia hazard, dokonuje nieplanowanych zakupów, ktoś wykonuje niewłaściwą aktywność seksualną. Po zauważeniu dziwnego zachowania pacjenta krewni powinni skontaktować się z jego lekarzem. Właściwe i terminowe leczenie pomoże przezwyciężyć objawy choroby Parkinsona.

Autor artykułu: Sokov Andrey Vladimirovich | Neurolog

Wykształcenie: W 2005 roku odbył staż w Pierwszym Moskiewskim Uniwersytecie Medycznym im. Seszenowa i uzyskał dyplom z neurologii. W 2009 roku ukończył studia podyplomowe na specjalności „Choroby układu nerwowego”.