Wysoka Krótkowzroczność 3

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Wysoka krótkowzroczność 3

Wysoka krótkowzroczność 3 to poważna choroba charakteryzująca się tym, że obraz skupia się nie na siatkówce, ale przed nią, podczas gdy odległość wynosi 6 dioptrii lub więcej. Krótkowzroczność III stopnia jest niebezpieczna przede wszystkim z powodu poważnych powikłań, na które cierpi dno oka i jego naczynia.

Według statystyk liczba osób z wysoką krótkowzrocznością waha się od 6 do 8% w całkowitej masie pacjentów.

Objawy krótkowzroczności 3. stopnia

Osoba z pierwszym stopniem krótkowzroczności ma trudności z patrzeniem na obiekty znajdujące się w oddali. Osoby z trzecim stopniem praktycznie ich nie widzą, ponieważ otaczający ich świat zlewa się dla nich bez okularów.

Dlatego objawy wysokiej krótkowzroczności są następujące:

• Niemożność rozróżnienia obiektów z odległości większej niż 10 cm.
• Bóle głowy i oczu.
• Przerzedzenie siatkówki i naczyń krwionośnych oka.
• Dystrofia siatkówki.
• Wysokie zmęczenie oczu.
• Zmrużone oczy.
• Wydłużenie oka.

Często krótkowzroczności trzeciego stopnia towarzyszy astygmatyzm. W związku z tym pojawiają się dodatkowe objawy, takie jak podwójne widzenie, zamazane obrazy, zniekształcenie obiektów wizualnych.

Jeśli krótkowzroczność nie była wrodzona, najczęściej objawia się w wieku od 7 do 12 lat i może szybko postępować. Do 20 roku życia, kiedy kończy się wzrost oczu, osoba może całkowicie stracić wzrok, jeśli choroba nie zostanie skorygowana na czas. Co więcej, wysoki stopień krótkowzroczności jest obarczony komplikacjami.

Przyczyny krótkowzroczności 3 stopnia

Wśród przyczyn prowadzących do rozwoju krótkowzroczności są:

• Dziedziczna predyspozycja do rozwoju choroby. Szczególnie często krótkowzroczność występuje u tych dzieci, których oboje rodzice cierpią na krótkowzroczność.
• Na postęp choroby wpływa niekorzystna sytuacja ekologiczna.
• Brak korekcji krótkowzroczności 1 i 2 stopni nasilenia.
• Częste choroby zakaźne.
• Zaburzenia higieny wzroku.
• Poważny uraz mózgu.
• Wzrost długości i deformacja gałki ocznej.

Najczęściej osobie z 3 stopniem krótkowzroczności przypisuje się 2 lub 3 grupę niepełnosprawności. Wszystko zależy od ostrości oka, od tego, jak zawężone jest pole widzenia, od tego, czy dana osoba jest w stanie służyć sobie, czy nie, potrzebuje też ochrony socjalnej. Pierwsza grupa upośledzenia wzroku jest rzadko podawana i prawie z całkowitą ślepotą osoby.

Leczenie krótkowzroczności 3. stopnia

Nadrzędnym zadaniem stojącym przed lekarzem i pacjentem z III stopniem krótkowzroczności jest zahamowanie postępu choroby. Konieczne jest jak najszybsze uporanie się z tym, aby krótkowzroczność nie powodowała groźnych powikłań, na przykład zaćmy lub jaskry.

Ważne jest, aby ostrzec osobę, że nie powinna doświadczać dużego wysiłku fizycznego, że ma poważne ograniczenia w uprawianiu sportu. Osoby takie nie powinny podnosić ciężarów, wykonywać gwałtownych ruchów, skakać, szybko zmieniać pozycji ciała, odczuwać wibracji czy wstrząsów.

Jeśli chodzi o kobiety w ciąży, trzeci stopień krótkowzroczności jest jednoznacznym wskazaniem do cięcia cesarskiego. Naturalnie poród nie zadziała, ponieważ doprowadzi to do całkowitej ślepoty.

Jednak nie rozpaczaj, jeśli zdiagnozowano trzeci stopień krótkowzroczności, ponieważ w większości przypadków stan ten jest skutecznie korygowany i można go leczyć:

• Okulary. Przede wszystkim osoba musi poprawnie wybrać okulary, które mają dużą moc optyczną i soczewki ujemne. Będą grubsze na krawędziach i cieńsze w miarę zbliżania się do środka. Oprócz standardowych okularów wykonanych ze szkła, często są one wykonane z tworzywa sztucznego dla wysokiej krótkowzroczności. To sprawia, że urządzenia korekcyjne są cieńsze i lżejsze, a przez to wygodniejsze w noszeniu.
• Soczewki. Soczewki kontaktowe są alternatywą dla okularów. Należy jednak pamiętać, że mimo całej swojej wygody pomagają poprawić widzenie znacznie gorzej w przypadku wysokiej krótkowzroczności.
• Ortokeratologia. Istnieje inna metoda leczenia zwana ortokeratologią. Jego istota polega na tym, że osoba musi nosić specjalne soczewki podczas nocnego odpoczynku. Kiedy osoba śpi, działają na rogówkę, przyczyniając się do jej spłaszczenia. Po przebudzeniu soczewki są zdejmowane, a rogówka nadal zachowuje swój uzyskany kształt przez cały dzień, znacznie poprawiając widzenie osoby krótkowzrocznej.

• Korekcja laserowa. Czasami u pacjentów z dużym stopniem krótkowzroczności trudno jest skorygować widzenie za pomocą samych okularów. Dlatego musisz uciekać się do interwencji chirurgicznej. Jeśli choroba nie postępuje i nie osiągnęła 15 dioptrii, na ratunek może przyjść metoda korekcji laserowej. Działając na rogówkę laserem mikrochirurg zmienia jej kształt, po czym obraz skupia się na siatkówce, a nie przed nią.
• Wymiana soczewki. Czasami wymagana jest całkowita wymiana soczewki oka, co pozwoli pozbyć się krótkowzroczności, nie przekraczającej 20 dioptrii.
• Implantacja soczewek wewnątrzgałkowych. Jeśli krótkowzroczność nie osiągnęła 25 dioptrii, implantacja soczewek wewnątrzgałkowych pomoże osobie przywrócić wzrok. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że żadna operacja nie może być wykonana na osobie w trakcie postępu choroby. Ale nawet w tym stanie istnieje ryzyko powikłań, na przykład wystąpienia zespołu suchego oka, zaczerwienienia oka, infekcji narządu wzroku. Ponadto warto pamiętać o możliwych niepożądanych konsekwencjach znieczulenia. W niektórych przypadkach może być wymagana druga operacja lub dodatkowa korekcja wzroku przy użyciu okularów lub specjalnych soczewek o ekskluzywnym designie.
• Witaminy i nootropy. Oprócz ogólnego oszczędzającego schematu ważne jest, aby poddać się leczeniu choroby przepisanemu przez lekarza. Jest to kurs przyjmowania leków nootropowych i terapii witaminowej oraz usuwania skurczu akomodacyjnego i terapii tkankowej. Fizjoterapia zapewnia całkowite zatrzymanie choroby lub wolniejszy postęp.

Autor artykułu: Degtyareva Marina Vitalievna, okulista, okulista