Zwichnięte Nogi - Co Robić I Jak Leczyć?

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Zwichnięte nogi

Spośród wszystkich urazów kończyn za najczęstszy uraz należy uznać zwichnięcie nogi. Według statystyk najczęściej spotykają go osoby w wieku od 20 do 50 lat, a to stanowi około 15% ogólnej liczby obrażeń. Dzieci poniżej 10 roku życia mają jakiekolwiek zwichnięcia tylko w 5% przypadków. Dzieje się tak, ponieważ aparat więzadłowy w młodym wieku może z łatwością wytrzymać znaczne obciążenia. Jeśli mówimy o ludziach starszych i starszych, to ich zwichnięcia są tak rzadkie jak u dzieci - nie więcej niż 5%, ale fakt ten tłumaczy się już ostrożnym i niespiesznym ruchem.

Zwichnięte urazy nóg obejmują również:

• zerwanie ścięgna Achillesa;
• skręcenie więzadłowej części stawu skokowego, które występuje dość często.

Zadowolony:

• Objawy zwichnięcia nóg
• Przyczyny zwichnięcia nogi
• Rodzaje zwichniętych nóg
• Zwichnięcie nogi
• Leczenie zwichniętej nogi
• Profilaktyka i rehabilitacja

Objawy zwichnięcia nóg

Zwichnięciu nogi towarzyszą charakterystyczne objawy, a głównym z nich jest bardzo silny, rozdzierający ból w okolicy zwichnięcia. Odczuwa się to nie tylko w momencie kontuzji, ale także w przyszłości, podczas próby obciążenia lub przesunięcia kończyny.

Na części nogi, która uległa uszkodzeniu, można zauważyć zmianę kształtu stawu, obrzęk, mogą również wystąpić miejsca z licznymi siniakami i bolesnym obrzękiem, które następnie przekształcą się w krwiaki. W przypadku braku szybkiego leczenia pojawiają się objawy, takie jak drętwienie, a nawet paraliż. Jest zawsze zaznaczony poniżej miejsca, którego dotyczy problem. Paraliż może być spowodowany znacznym naciskiem na naczynia krwionośne i szczypaniem włókien nerwowych podczas zwichnięcia.

Wszelkim próbom zmiany pozycji nogi ofiary towarzyszy silny ból, dlatego po udzieleniu pierwszej pomocy konieczne jest zapewnienie mu pełnego odpoczynku do przybycia specjalistów. Należy również pamiętać, że ucisk zakończeń nerwowych może być katalizatorem drętwienia kontuzjowanej kończyny.

Powikłania zwichniętej nogi to:

• pęknięcie w okolicy mięśni, więzadeł i ścięgien;
• uszkodzenie nerwów i naczyń krwionośnych w obszarze zwichniętego stawu. Te komplikacje mogą wystąpić zarówno razem, jak i niezależnie od siebie;
• zwiększone prawdopodobieństwo powtarzających się zwichnięć nogi;
• powstanie zapalenia stawów w okolicy zwichniętego stawu (takie powikłanie objawia się najczęściej lata później, w starszym wieku).

Przyczyny zwichnięcia nogi

Uraz, taki jak zwichnięcie nogi, może wystąpić z różnych powodów - na przykład od upadku z niezbyt dużej wysokości, bezpośredniego lub pośredniego uderzenia w nogę lub kostkę. Również zwichnięcie może wystąpić w wyniku rozciągnięcia więzadeł nogi.

Najczęściej (w 90% przypadków) zwichnięcie nóg jest wynikiem jakiegokolwiek urazu. Pozostałe 10% to wady wrodzone, które powstają u nienarodzonego dziecka na etapie rozwoju wewnątrzmacicznego. Wrodzone zwichnięcie nogi nie pojawia się od razu, zwykle tylko wtedy, gdy dziecko już uczy się chodzić. Ważne jest, aby zidentyfikować to odchylenie tak wcześnie, jak to możliwe, aby przeprowadzić skuteczne leczenie.

Rodzaje zwichniętych nóg

W trakcie diagnostyki lekarz ustala, do jakiego typu należy wynikające zwichnięcie nogi. Jeśli torebki stawowe są całkowicie przesunięte względem siebie i nie mają punktów styku, takie zwichnięcie należy uznać za całkowite.

W przypadku niepełnego zwichnięcia (lub podwichnięcia) obserwuje się kontakt stawowy, ale tylko częściowy. Należy zauważyć, że takiemu urazowi zawsze towarzyszy pęknięcie torebki stawowej. W niektórych sytuacjach może nawet wystąpić zerwanie ścięgna, a krwotok zaczyna się w miejscu, które zostało uszkodzone.

Osobno warto jak zwykle rozważyć ten rodzaj zwichnięcia nogi. Jest to zwichnięcie, które występuje w jednym określonym obszarze częściej niż dwukrotnie. Jeśli po pierwszym zwichnięciu nie zwrócisz się niezwłocznie o wykwalifikowaną pomoc do specjalisty, ryzyko powtórzenia się sytuacji jest bardzo wysokie. Terminowości wymaga również diagnostyka, którą trzeba przeprowadzić dosłownie w ciągu kilku godzin.

Zwichnięcie nogi

W procesie diagnozowania zwichnięcia należy wziąć pod uwagę obecność takiego urazu w wywiadzie. Wizualnie specjalista zauważa zmianę skóry w okolicy uszkodzonego stawu; wymuszona pozycja, w której znajduje się kończyna; zmiana długości w stosunku do zdrowej nogi.

Konieczne jest zbadanie tętna na kończynie, która została przemieszczona i określenie stopnia jej wrażliwości.

Aby uzyskać najdokładniejszą diagnozę, wykonuje się prześwietlenie nogi lub badanie ultrasonograficzne (jeśli prześwietlenie jest niemożliwe).

Leczenie zwichniętej nogi

Kwalifikowane leczenie zwichniętej nogi jest bardzo ważne, ponieważ jeśli nie zostanie przeprowadzone na czas, prawdopodobne są poważne komplikacje. Absolutnie niemożliwe jest samodzielne skorygowanie zwichnięcia kończyny bez bycia specjalistą. Tylko doświadczony specjalista będzie w stanie przeprowadzić odpowiednią diagnozę urazu i wyregulować staw bez pogorszenia stanu poszkodowanego.

Algorytm pierwotnego leczenia zwichniętej nogi wygląda następująco:

• Aby złagodzić ostry ból, ofierze należy podać dowolny środek przeciwbólowy. Następnie kontuzjowaną kończynę należy unieruchomić za pomocą szyny. Jest łatwy do wykonania z dowolnego dostępnego stałego materiału. Może to być drewniana deska, żelazny pręt lub coś innego, o ile opona jest wystarczająco prosta;
• Zimny kompres nałożony na zraniony obszar pomoże zmniejszyć stopień obrzęku. W tym celu dopuszczalne jest stosowanie balsamów lodowych lub zimnych, które najlepiej wykonywać ręcznikiem zwilżonym wodą;
• W takim stanie ofiara powinna zostać przewieziona do pobliskiego ośrodka urazowego w celu wykonania badania rentgenowskiego, diagnozy i leczenia.

Ważne jest, aby zdecydować, o jakim urazie mówimy, czyli odróżnić zwichnięcie od złamania i innych urazów. Jeśli diagnoza „zwichnięcia” nadal się potwierdza, należy wyregulować staw. Podczas ustawiania kończyny wszystkie czynności należy wykonywać bardzo powoli, bez szarpnięć. Pozwoli to uniknąć dodatkowych uszkodzeń. W niektórych sytuacjach ręczna redukcja zwichnięcia jest niemożliwa, wówczas lekarz musi się uciec do redukcji chirurgicznej.

Po wyregulowaniu zwichnięcia nogi nakłada się bandaż elastyczny lub specjalne opatrunki zwane szyną. Są dobierane w zależności od nasilenia zwichnięcia: im trudniejsze, tym sztywniejszy powinien być materiał.

Niezwykle ważne jest unieruchomienie zranionej nogi w jej zwykłej pozycji. Oznacza to, że zakładana jest tylko taka szyna gipsowa, która może zapewnić odpoczynek wszystkim grupom mięśni i szybkie gojenie się uszkodzonej torebki stawowej. Szynę można nosić przez 3 do 10 tygodni. Okres ten zależy od charakterystyki zwichnięcia i ciężkości otrzymanego urazu.

W przypadku silnego bólu pacjent może przyjmować leki przeciwbólowe. Ale wolno to robić tylko w małych ilościach, aby nie powodować późniejszego uzależnienia organizmu.

Wraz z powstaniem tak zwanego zwichnięcia nawykowego konieczne jest przeprowadzenie interwencji chirurgicznej. W tym przypadku stosuje się metodę artroskopową, czyli operację przeprowadza się bez nacięć, wyłącznie przez nakłucia. Specyficzne urządzenie optyczne zwane artroskopem jest wprowadzane do jamy stawu nogi przez nakłucie.

Umożliwia:

• zbadać okolicę stawową;
• zidentyfikować uszkodzenie aparatu więzadłowego;
• określić ostateczną przyczynę niestabilności.

Poprzez kolejne nakłucie w okolicę stawu wprowadza się specjalne narzędzia, które umożliwiają przyczepienie lub ustawienie miejsca stawu. Jego późniejsze mocowanie odbywa się za pomocą zacisków samowchłanialnych, zwanych kotwami.

Przy prawidłowej operacji artroskopowej sukces jest gwarantowany w 95% przypadków.

Profilaktyka i rehabilitacja

Po całkowitym usunięciu gipsu przeprowadza się fizjoterapię, a także bardzo przydatne jest powołanie terapii ruchowej (terapii ruchowej). To właśnie wychowanie fizyczne pomaga rozwinąć uszkodzony staw.

Wskazane jest podzielenie zapobiegania zwichnięciom nogi na trzy równoważne etapy:

• W pierwszym etapie profilaktyki bardzo ważne są ruchy w stawach kolanowych i biodrowych kontuzjowanej kończyny. Dzięki regularnym ruchom następuje znaczna poprawa ukrwienia kończyny, a także modyfikacja napięcia wszystkich mięśni nóg bez wyjątku. Jeżeli specjalista w ramach pierwszego etapu profilaktyki pozwala poszkodowanemu poruszać się w gipsie, wówczas osoba musi upewnić się, że stopa jest prawidłowo ustawiona. Ma to na celu uniknięcie ustalenia niewłaściwej pozycji nogi, która w przyszłości może wywołać potrzebę interwencji chirurgicznej;
• Drugi etap leczenia (gdy gips został już zdjęty) polega na tym, że pacjent powinien zwrócić szczególną uwagę na wytrenowanie właśnie tych mięśni, które wzmacniają łuk nogi. Jeśli stopa jest zwichnięta, do podparcia nogi należy używać tylko wkładek ortopedycznych. Nazywa się je podpórkami podbicia. Po zakończeniu drugiego i na początku trzeciego etapu ofiara może przystąpić do bardzo starannego przywrócenia sprężystej aktywności nogi. W tym celu konieczne jest wykonywanie niezbyt dużych skoków i wszelkiego rodzaju skoków. Zaleca się to zrobić na miękkiej powierzchni (dywan lub specjalna mata);
• W ramach trzeciego etapu zapobiegania konieczne jest przywrócenie pełnej aktywności ruchowej nogi. Można to osiągnąć dzięki specjalnym ćwiczeniom gimnastycznym i fizjoterapeutycznym. Ważne jest, aby w całej profilaktyce nie oddalać się ani o krok od zaleceń lekarza specjalisty. Pozwoli ci to liczyć na najszybszy możliwy powrót do zdrowia i przywrócenie normalnych nóg.

Pozytywny efekt można osiągnąć stosując gimnastykę bierną, w której ofiara utrzymuje w bezruchu nogę, ale jednocześnie obciąża mięśnie w miejscu kontuzji. Regularne wykonywanie tych ćwiczeń znacząco modyfikuje krążenie krwi i utrzymuje napięcie mięśniowe, zapobiegając w ten sposób zanikowi mięśni.

Należy rozważyć dodatkowe i równie ważne środki zapobiegające zwichnięciu nogi:

• Optymalnie skomponowana dieta zawierająca pokarmy wzbogacone wapniem i witaminami;
• Częsta, ale delikatna aktywność fizyczna.

Równie ostrożnie wybieraj wygodne buty. Powinien być nie tylko wygodny: płaski, wystarczająco przestronny; ale też poprawne - przynajmniej mówimy o specjalnych wkładkach ortopedycznych.

Tym samym zwichnięta noga obarczona jest poważnymi komplikacjami i wymaga szybkiego i wykwalifikowanego leczenia, które pozwoli uniknąć ponownego wystąpienia problemu w przyszłości. Nie mniej ważna jest profilaktyka i rehabilitacja, która przyspieszy powrót do zdrowia po kontuzji nogi.

Autor artykułu: Kaplan Alexander Sergeevich | Ortopeda

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” uzyskany w 2009 roku na Akademii Medycznej. I. M. Sechenov. W 2012 roku ukończył podyplomowe studia z zakresu Traumatologii i Ortopedii w Miejskim Szpitalu Klinicznym im Botkin na Oddziale Traumatologii, Ortopedii i Chirurgii Katastrof.