Liszajec - Liszajec U Dziecka, Przyczyny I Leczenie Liszajca U Dziecka

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Przyczyny i leczenie liszajca u dziecka

U dziecka liszajec ma kilka charakterystycznych cech, z których jedną jest wysoki wskaźnik rozprzestrzeniania się choroby zakaźnej w grupach dziecięcych.

Liszajec odnosi się do chorób skóry i wiąże się z pojawieniem się na twarzy charakterystycznych czerwonych plam, które są dość bolesne, w ich miejscu z czasem tworzą się strupy. Pomimo powszechnego rozpowszechnienia się patologii, chorobie można zapobiec i wyleczyć ją bez większych trudności.

W początkowej fazie choroby na skórze dziecka pojawiają się czerwone plamy, dość bolesne, następnie w ich miejscu tworzą się powierzchowne pęcherzyki z treścią ropną, po czym po otwarciu pęcherzyków pojawiają się strupy podobne do strupów. Najczęściej proces patologiczny jest zlokalizowany w jamie ustnej i nosie, może również dotyczyć kończyn.

Przyczyny liszajca u dziecka

Istnieje kilka rodzajów liszajca u dziecka. Najbardziej zaraźliwy jest zaraźliwy liszajec, którego czynnikiem sprawczym są paciorkowce. Podczas czesania dochodzi do samozakażenia, a proces zapalny szybko rozprzestrzenia się na zdrowe obszary skóry, dlatego choroba ta jest raczej trudna do leczenia. W początkowej fazie choroby w miejscu swędzących obszarów zaczerwienionej skóry w ciągu dnia tworzą się bąbelki, które następnie wysychają lub pękają, pozostawiając czerwone plamy w miejscu patologicznego procesu. Po przebytej chorobie nie ma śladów na skórze. Resztkowe zaczerwienienie zwykle znika w ciągu kilku tygodni.

Gronkowce stają się przyczyną liszaju pęcherzowego u dziecka. Najczęściej na tego typu choroby podatne są dzieci poniżej drugiego roku życia. Towarzyszy temu pojawienie się bąbelków z ropną zawartością na nogach, ramionach i tułowiu. Pojawiające się krosty nie powodują bólu. Po otwarciu pęcherzyków w miejscu zapalenia tworzy się żółtawa skorupa, która szybko znika przy odpowiedniej terapii. Niestety liszajec pęcherzowy u dziecka jest leczony znacznie dłużej niż zaraźliwy.

Najcięższą postacią liszajca u dziecka jest ektyma, w tym przypadku patologiczny proces wpływa na głębsze warstwy skóry - skórę właściwą. Choroba dotyczy głęboko wnikających wrzodziejących zmian skórnych. Ecthyma przebiega z powstawaniem głębokich, chrupiących wrzodów, których pojawieniu się towarzyszy ból. Proces patologiczny jest zlokalizowany w większości przypadków na nogach. Po terapii i wyleczeniu w miejscu zapalenia u pacjentów mogą pozostać blizny i blizny.

U dziecka liszajec rozwija się w wyniku wnikania patogenów (gronkowców i paciorkowców) do organizmu po skaleczeniach, ukąszeniach owadów i innych mechanicznych uszkodzeniach skóry. Należy zaznaczyć, że mikroorganizmy te są obecne na powierzchni zdrowej skóry i nie stanowią zagrożenia pod warunkiem zachowania integralności jej powłok ochronnych.

Dalsze rozprzestrzenianie się infekcji może nastąpić na kilka sposobów: poprzez czesanie, kontakt z nosicielem infekcji, używanie odzieży i artykułów pielęgnacyjnych należących do chorego, bez wcześniejszego leczenia.

Niektóre choroby skóry, takie jak egzema, opryszczka, ospa, świerzb itp., Mogą być komplikowane przez liszajec z powodu ciągłego swędzenia, które jest towarzyszem procesów patologicznych. W wyniku zarysowania mogą wystąpić mechaniczne uszkodzenia skóry oraz sprzyjające warunki do wnikania bakterii.

Nawet zdrowa skóra może nie poradzić sobie z funkcją ochrony organizmu przed wnikaniem mikroorganizmów w przypadku bezpośredniego kontaktu z chorym. W takim przypadku miejsca publiczne stanowią zagrożenie dla zdrowych dzieci: szkoła, transport, sauna itp.

Profilaktyka liszajca w grupach dziecięcych może polegać na starannej higienie, leczeniu powierzchni rany w przypadku uszkodzenia skóry (skaleczenia i zadrapania). Wszystkie rodzaje podrażnień i wysypek na skórze dziecka należy oczyścić i leczyć, ponieważ mogą one służyć jako sprzyjające środowisko do rozprzestrzeniania się patogenów liszajca.

Leczenie liszajca u dziecka

Najczęściej choroba zakaźna nie powoduje powikłań i jest skutecznie leczona ambulatoryjnie. Standardowe zalecenia: ogrodzenie miejsc zapalenia przed kontaktem z wodą, leczenie ognisk patologicznych środkami antyseptycznymi, zastosowanie maściowych opatrunków przeciwbakteryjnych. Alkohole zawierające kwas salicylowy lub kamforę mogą być stosowane jako środki dezynfekujące w leczeniu liszajca u dziecka.

Odtworzone bąbelki są natychmiast otwierane i traktowane brylantowo zieloną lub antybakteryjną maścią. Procedura jest powtarzana w ciągu tygodnia lub przez dziesięć dni co najmniej trzy do czterech razy dziennie. Leczenie zostaje przerwane po całkowitym ustąpieniu konfliktu. Bandażowanie nie jest zalecane. Profilaktycznie zmiany są leczone roztworami alkoholu, aby zapobiec nawrotom.

W ciężkich przypadkach dzieciom przepisuje się antybiotyki. Na okres leczenia należy chronić dziecko przed komunikacją z innymi dziećmi oraz przestrzegać zasad higieny osobistej, z wyłączeniem mycia dotkniętej skóry. W przypadku przestrzegania wszystkich zaleceń lekarza i przeprowadzania odpowiednich zabiegów rokowanie jest korzystne. Zaniedbana postać choroby może powodować pojawienie się nowych konfliktów i przyczynić się do rozwoju powikłań w postaci zapalenia nerek, mięśnia sercowego i innych chorób zapalnych narządów wewnętrznych.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.