Lędźwiowo-krzyżowe Zapalenie Korzonków Nerwowych - Przyczyny, Objawy I Leczenie Rwy Kulszowej Lędźwiowej

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Przyczyny, objawy i leczenie zapalenia korzonków lędźwiowo-krzyżowych

Zadowolony:

• Co to jest rwa kulszowa lędźwiowa?
• Przyczyny występowania
• Objawy rwy kulszowej lędźwiowej
• Leczenie

Co to jest rwa kulszowa lędźwiowa?

Rwa kulszowa lędźwiowo-krzyżowa jest chorobą dotykającą obwodowy układ nerwowy. Przy tej patologii w odcinku lędźwiowo-krzyżowym występuje ucisk i stan zapalny korzeni nerwów rdzeniowych.

Ta choroba występuje dość często. Według statystyk w różnym stopniu podlega jej około 10% dorosłej populacji. Grupa ryzyka obejmuje osoby w wieku produkcyjnym od 35 do 50 lat. Główną przyczyną choroby są zmiany zwyrodnieniowo-dystroficzne kręgosłupa (osteochondroza).

Zapalenie korzonków lędźwiowo-krzyżowych zwykle charakteryzuje się przewlekłym przebiegiem, z okresowymi zaostrzeniami o różnym czasie trwania. Rozwój choroby jest spowodowany przebywaniem i pracą w złych warunkach klimatycznych oraz znacznym wysiłkiem fizycznym kręgosłupa.

Przyczyny zapalenia korzonków lędźwiowo-krzyżowych

Rwa kulszowa lędźwiowo-krzyżowa to zespół objawów, które pojawiają się, gdy korzenie rdzenia kręgowego są podrażnione lub ściśnięte. Nie jest to niezależna choroba, ale wtórny proces patologiczny.

Wcześniej uważano, że przyczyną rozwoju zapalenia korzonków nerwowych jest infekcja. Obecnie większość ekspertów uważa, że jest to jedna z konsekwencji rozwoju osteochondrozy (zmiany zwyrodnieniowe zachodzące w krążkach międzykręgowych).

W przypadku niedostatecznego odżywienia krążków międzykręgowych kręgosłupa w ich tkankach zaczynają zachodzić zmiany jakościowe i strukturalne o charakterze niezapalnym. Pierścień włókniakowy otaczający jądro miażdżyste krążka wysycha i staje się gęstszy, tworząc w nim pęknięcia. Wraz z rozwojem procesu zwyrodnieniowego jądro krążka wraz z pierścieniem włóknistym wystaje do kanału międzykręgowego (wypukłość krążka) lub pierścień włóknisty pęka i wypycha jądro (przepuklina krążka).

W tym samym czasie zmniejsza się wysokość krążków międzykręgowych, aparat więzadłowy słabnie. Aby zrekompensować nadmierną ruchomość i zapobiec ewentualnemu przemieszczeniu kręgów, na krawędziach kręgów wyrastają kostne wypustki, zwane osteofitami.

W efekcie wystające lub wystające dyski, sprzężone z uszkodzonymi przez osteofity tkankami miękkimi, wywierają nacisk na blisko położone zakończenia nerwowe rdzenia kręgowego, w stosunku do których występuje charakterystyczny zespół bólowy. Postęp osteochondrozy może prowadzić do powikłań, takich jak zwężenie (zwężenie) kanału kręgowego. Ten proces może również wychwytywać kanały otworowe. Wiązki włókien nerwowych opuszczają kanał kręgowy przez otwory otworowe między kręgami i trafiają do kończyn dolnych i narządów wewnętrznych. Ściskanie ich powoduje charakterystyczne objawy uwięzienia nerwu kulszowego.

Dodatkowo rozwój lędźwiowo-krzyżowego zapalenia korzonków nerwowych może być wywołany przez:

• Urazy kręgosłupa;
• Guzy obwodowego układu nerwowego;
• Inne choroby, takie jak zapalenie stawów lub kręgozmyk;
• Proces zapalny w tkankach miękkich przykręgosłupowych;
• Zaburzenia metaboliczne (złogi soli wapiennych, prowokujące tworzenie się osteofitów);
• Patologie autoimmunologiczne;
• Regularne zwiększone obciążenie kręgosłupa;
• Hipodynamia;
• Dziedziczna predyspozycja.

Kolejny atak rwy kulszowej może być spowodowany:

• Fizyczne przepięcie;
• Hipotermia;
• Przeziębienia, grypa;
• Zatrucie ogólne;
• Nagłe lub niezręczne ruchy kręgosłupa lędźwiowego.

Zatem przyczyny lędźwiowo-krzyżowego zapalenia korzonków nerwowych mają charakter polietiologiczny.

Objawy rwy kulszowej lędźwiowej

Typowe objawy zapalenia korzonków lędźwiowo-krzyżowych obejmują:

• Zespół bólowy o różnym nasileniu i lokalizacji, który nasila się przez nagłe ruchy dolnej części ciała, podczas upadków, podnoszenia ciężarów i innego wysiłku fizycznego w dolnej części pleców;
• Zwiększony ból podczas kaszlu, kichania, napięcia mięśni brzucha;
• Ograniczenie ruchu, gdy ciało pochyla się na boki, do przodu i do tyłu;
• Zaburzenia ruchowe, takie jak niemożność stanięcia na palcach lub zginania palców.

W zależności od stopnia zmiany, ból może być zlokalizowany w różnych częściach ciała: w okolicy lędźwiowej i pośladkowej, w tylnej i przedniej części uda, w mięśniach podudzia i łydki. Zespół bólowy może również wpływać na jedną i obie strony ciała. Wyjaśnia to charakter występu krążków międzykręgowych (środkowy lub boczny).

Po pokonaniu zakończeń nerwowych znajdujących się pod dyskami lędźwiowymi I-II pojawia się lumbago w dolnej części pleców i pośladków, ból przechodzący wzdłuż pleców i bocznych powierzchni uda. Wraz z porażką nerwów dysków lędźwiowych IV-V ból schodzi do przedniej części podudzia, mięśnia brzuchatego łydki, zewnętrznej kostki i pięty; występują naruszenia zgięcia stopy i dużego palca.

Ostry okres zapalenia korzonków trwa średnio 2-3 tygodnie. Aby to zdiagnozować, stosuje się również następujący kompleks specyficznych objawów:

• Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa - przy przechodzeniu z pozycji leżącej do siedzącej następuje odruchowe zginanie nogi od strony zmiany;
• Objaw Lasegue'a - ból w okolicy lędźwiowej, pośladkowej i tylnej części nogi gwałtownie nasila się podczas unoszenia wyprostowanej nogi w pozycji leżącej;
• Objaw Dejerine - ból nasila się podczas kaszlu i kichania;
• Objaw maski - po stronie zmiany fałd pod pośladkiem jest wygładzony;
• Objaw Neri - ból w dolnej części ciała wzrasta wraz z ostrym pochyleniem głowy do przodu.

W przypadku zapalenia korzonków nerwowych wywołanego osteochondrozą charakterystyczne są również zmiany zewnętrzne w organizmie: wyprostowanie lordozy lędźwiowej, nasilona kifoza, skolioza z wybrzuszeniem w kierunku zmiany. W przypadku patologii krążka między kręgiem lędźwiowym V a kręgiem krzyżowym I można rozwinąć skoliozę ze skrzywieniem po stronie zdrowej.

Ostre (grypa, malaria) lub przewlekłe (bruceloza) infekcje mogą powodować infekcję zakaźną korzeni nerwowych okolicy lędźwiowo-krzyżowej. Ból zwiększa się, gdy ciało jest pochylone do przodu i nie zwiększa się, gdy kręgosłup jest obciążony. Możliwe są zaburzenia wegetatywne. W tym przypadku, wraz z wygaśnięciem procesu zapalnego, ból ustaje stosunkowo szybko. Na zdjęciach rentgenowskich nie ma żadnych nieprawidłowości.

Leczenie zapalenia korzonków lędźwiowo-krzyżowych

Leczenie choroby przeprowadza się w zależności od czynników sprawczych i jej stadium (ostre lub przewlekłe).

Leczenie zachowawcze jest złożone i obejmuje:

• Odpoczynek w łóżku (w ostrym okresie);
• Noszenie gorsetu do unieruchomienia kręgosłupa;
• Stosowanie leków łagodzących stany zapalne (w postaci zastrzyków, tabletek, środków zewnętrznych);
• Stosowanie środków zwiotczających mięśnie, które eliminują skurcze mięśni w okolicy lędźwiowej;
• Zabiegi fizjoterapeutyczne zapewniające działanie znieczulające i profilaktyczne;
• Trakcja kręgosłupa;
• Terapia ruchowa, mająca na celu wzmocnienie mięśni i uformowanie gorsetu mięśniowego wspierającego kręgosłup.

Leczenie rwy kulszowej lędźwiowej

Do dziś najskuteczniejsze są leki z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Zatrzymują stan zapalny i łagodzą obrzęki. Jednak NLPZ mają szereg przeciwwskazań, mają negatywny wpływ na przewód pokarmowy i nie są zalecane do długotrwałego stosowania.

Temat: Zastrzyki z rwy kulszowej

Przy ostrym zaostrzeniu tabletki Diklofenak, Ibuprofen, Ortofen są przyjmowane, w przyszłości po złagodzeniu bólu lepiej jest stosować maści i kremy, które nakłada się na miejsca lokalizacji bólu. Należą do nich Finalgon, Apizartron, Diclofenac, Nise, Indomethacin. Uznana maść na bazie jadu węża Viprosal. Zapewniając miejscowe działanie drażniące, poprawia krążenie krwi w dotkniętym obszarze.

Zastrzyki i blokady są przepisywane w przypadku bardzo silnego bólu. Ale one nie leczą choroby, a jedynie łagodzą objawy. Nowokaina, lidokaina, trymekaina są stosowane jako środki znieczulające. W zależności od charakteru przebiegu choroby umieszcza się chondroprotektory lub milgammy.

Spośród środków zwiotczających mięśnie stosuje się Mydocalm, Baksolan, Sirdalud. Jednak mają też wiele skutków ubocznych i muszą być użyte raz.

Fizjoterapia w lędźwiowym zapaleniu korzonków nerwowych

W fazie podostrej, wraz z terapią lekową, wzdłuż dotkniętego nerwu wykonuje się promieniowanie ultrafioletowe dolnej części pleców i nóg.

Często stosuje się elektroforezę z różnymi lekami: roztwór nowokainy, mieszanina roztworów fenolu, dikainy i adrenaliny, z maścią virapin. Ponadto elektroforeza jest wykonywana z użyciem ekstraktu błota leczniczego. Z zakaźnym zapaleniem korzeni - z salicylanami, roztworem miedzi, litem.

W ostrym stadium z dyskogennym zapaleniem korzonków nerwowych zalecana jest pulsacyjna terapia ultradźwiękowa, w której jako substancję kontaktową można zastosować mieszaninę środków przeciwbólowych. Gdy objawy ustępują, ultradźwięki są używane zarówno w trybie pulsacyjnym, jak i ciągłym. W przypadku zakaźnego charakteru zapalenia korzonków nerwowych skuteczne jest połączenie ultradźwięków z kąpielami siarkowodoru i chlorku sodu.

Prądy diadynamiczne, w których małe elektrody są zainstalowane na strefach wyjściowych korzeni nerwowych i wzdłuż dotkniętego nerwu, pokazały się dobrze.

Przy wyraźnej zmianie zakaźnej fizjoterapię uzupełnia się zastrzykami antybiotyków lub urotropiny (dożylnie).

W przypadku zapalenia korzonków nerwu lędźwiowego spowodowanego osteochondrozą duże znaczenie ma trakcja na pochyłej płaszczyźnie. Można go wykonać na prostym łóżku, którego głowa jest podniesiona o 10-15 cm Ciało pacjenta jest osadzone na poziomie głowy. Rozciąganie może być krótkotrwałe (2-3 razy dziennie przez 10 minut) i długotrwałe (do 2 tygodni), w zależności od indywidualnej tolerancji.

Temat: domowe sposoby na uśmierzenie bólu

Interwencja operacyjna

Wskazania do interwencji chirurgicznej to (łącznie):

• Zespół bólowy, który nie reaguje na leczenie zachowawcze przez 3-4 miesiące;
• Poważne objawy neurologiczne;
• Oznaki zmian zwyrodnieniowo-dystroficznych w krążkach na rentgenogramie;
• Zmiany w składzie płynu mózgowo-rdzeniowego;
• Zaburzenia ruchu;
• Dysfunkcja narządów miednicy.

Ćwiczenia na zapalenie korzonków nerwowych

Fizjoterapia jest ważnym elementem terapii. Należy się nią zajmować pod nadzorem lekarza w przewlekłym stadium choroby oraz w okresach podostre, aby zapobiec nawrotom.

Przed rozpoczęciem zajęć konieczna jest ocena stanu kręgosłupa, sprawdzenie chodu, określenie tolerancji trakcji i ruchów nasilających ból. W przypadku dyskogennego zapalenia korzonków nerwowych trakcja pleców jest obowiązkową częścią ćwiczeń terapeutycznych i jest wykonywana na początku i na końcu kompleksu.

Główne ćwiczenia kompleksu:

• Rozciągający;
• Relaks;
• Oddechowy;
• Ćwiczenia bierne i czynne na nogi w pozycji leżącej.

W okresie wstępnym nacisk kładziony jest na umiejętności relaksacyjne: mięśnie ramion, nóg, tułowia rozluźniają się w spoczynku i podczas podstawowych ruchów.

W głównym okresie dodawane są ćwiczenia rozciągające. Każde ćwiczenie powinno kończyć się rozluźnieniem mięśni całego ciała. Przydatne jest powieszenie na rękach na poziomym drążku lub gimnastycznej ścianie przez 30-60 sekund.

W miarę ustępowania bólu na zajęciach można włączyć ćwiczenia siłowe (z przedmiotami lub gdy ciężar własnego ciała odgrywa rolę obciążenia).

Ćwiczenia korekcyjne poprawiające postawę można wykonywać dopiero po całkowitym ustąpieniu zespołu bólowego.

Mały kompleks dla zajęć można obejrzeć na poniższym filmie:

Autor artykułu: Sokov Andrey Vladimirovich | Neurolog

Wykształcenie: W 2005 roku odbył staż w Pierwszym Moskiewskim Uniwersytecie Medycznym im. Seszenowa i uzyskał dyplom z neurologii. W 2009 roku ukończył studia podyplomowe na specjalności „Choroby układu nerwowego”.