Dodatkowa Skurcz Nadkomorowa - Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Skurcz dodatkowy nadkomorowy

Dodatkowa skurcz nadkomorowa jest jednym z wariantów arytmii serca, która charakteryzuje się przedwczesnym pobudzeniem części serca położonych powyżej rozwidlenia pęczka Hisa. Skurcze dodatkowe nadkomorowe obejmują zarówno skurcze przedsionkowe, jak i przedsionkowo-komorowe (przedsionkowo-komorowe).

Istnieją następujące rodzaje skurczów dodatkowych nadkomorowych, w zależności od częstości ich występowania:

• Rzadko, nie więcej niż pięć epizodów na minutę;
• Średnia częstotliwość, od 6 do 15 odcinków na minutę;
• Częste ponad 15 odcinków na minutę.

Wyróżnia się również pojedyncze, sparowane, regularne i sporadyczne ekstrasystole. Według statystyk podczas encefalografii w 43-63% przypadków dodatkowe skurcze nadkomorowe występują u absolutnie zdrowych osób. Rozpoznawane są głównie rzadkie zaburzenia rytmu serca. Na tle organicznych chorób serca i naczyń krwionośnych częściej stwierdza się ekstrasystolę nadkomorową, przy czym przeważają naruszenia średniej częstotliwości.

Głównym zagrożeniem związanym z dodatkowym skurczem nadkomorowym jest to, że jest w stanie wywołać cięższe zaburzenia pracy serca, wśród których są: trzepotanie i migotanie przedsionków, częstoskurcz odwrotny itp. Ponadto pacjenci dość trudno tolerują takie zaburzenia rytmu serca, a mianowicie subiektywne objawy patologii …

Zadowolony:

• Objawy skurczu dodatkowego nadżylnego
• Przyczyny ekstrasystoli nadkomorowej
• Leczenie ekstrasystoli nadkomorowej

Objawy skurczu dodatkowego nadżylnego

Objawy skurczu nadkomorowego w niektórych przypadkach są całkowicie nieobecne lub, przeciwnie, są znacząco wyrażane i naruszają jakość życia pacjenta. W każdym razie osoba nie będzie składać reklamacji tylko do pewnego momentu.

Obraz kliniczny zaburzeń rytmu serca w ekstrasystoli nadkomorowej charakteryzuje się następującymi objawami:

• Najczęstszą dolegliwością pacjentów jest pojawienie się wrażenia zatrzymania krążenia. Czują, że praca głównego mięśnia ciała ustaje, co wywołuje paniczny lęk przed rychłą śmiercią.
• Pacjenci często mają duszność, możliwe są ataki astmy.
• Ze względu na zmniejszenie wydzielania krwi dochodzi do głodu tlenu w mózgu, co prowadzi do częstych zawrotów głowy i złego samopoczucia.
• Pocenie się nasila się, czemu towarzyszą uderzenia „gorąca” do głowy.
• Ludzie zaczynają odczuwać przerwy w pracy serca (wybicia z rytmu, wstrząsy, „zamachy stanu”).

Możliwe są inne objawy, wskazujące na ekstrasystolę nadkomorową, ale będą one bardziej związane z przyczynami determinującymi jej rozwój.

Przyczyny ekstrasystoli nadkomorowej

Przyczyny ekstrasystoli nadkomorowej są zróżnicowane, wśród nich najczęstsze to choroby serca:

• Najczęstszą kardiopatologią prowadzącą do rozwoju ekstrasystoli jest choroba niedokrwienna serca.
• U prawie 95% pacjentów, którzy przeszli zawał mięśnia sercowego, następnie rozpoznaje się zaburzenia rytmu serca, w tym skurcz nadkomorowy.
• Kardiomiopatie: arytmogenne, rozstrzeniowe, przerostowe i restrykcyjne.
• Procesy zapalne w mięśniu sercowym (zapalenie mięśnia sercowego).
• Niewydolność serca o przebiegu przewlekłym.
• Choroby serca (wrodzone i nabyte).

Inne przyczyny ekstrasystoli nadkomorowej to:

• Możliwe, że podczas przyjmowania leków wystąpią zaburzenia rytmu serca. Najczęściej rozwój ekstrasystoli jest wywoływany przez terapię lekami arytmicznymi, glikozydami nasercowymi, diuretykami. Niekontrolowane przyjmowanie leków lub bardzo długie leczenie jest szczególnie niebezpieczne.
• Brak równowagi elektrolitowej (magnez, sód, potas).

• Wpływ toksyn na organizm (palenie, alkohol, narkotyki).
• Wadliwe działanie autonomicznego układu nerwowego.
• Choroby związane z zaburzeniami hormonalnymi (cukrzyca, patologia nadnerczy, tyreotoksykoza).
• Niedobór tlenu w organizmie o przewlekłym przebiegu. Ten stan często obserwuje się przy bezdechu sennym, przewlekłym zapaleniu oskrzeli, anemii.

Czasami charakter ekstrasystoli nadkomorowej pozostaje niejasny, w takim przypadku mówi się o idiopatycznym zaburzeniu rytmu serca.

Leczenie ekstrasystoli nadkomorowej

Leczenie ekstrasystoli nadkomorowej leży w gestii kardiologa. Tylko lekarz może zdecydować o powołaniu niektórych leków. Przede wszystkim na potrzebę korekty leku wskazuje obecność odczuwanych przez pacjenta objawów zaburzeń rytmu serca, a także obecność istotnych zmian organicznych serca.

Jeśli nie ma strukturalnych patologii serca, a ekstrasystola nadkomorowa przebiega bezobjawowo, leczenie nie jest wymagane. Podaje się ogólne zalecenia dotyczące zdrowego stylu życia. Należy również zminimalizować wpływ na organizm czynników obciążających (stres, spożywanie produktów z kofeiną, palenie papierosów itp.). Równie ważne jest kontrolowanie poziomu ciśnienia krwi, utrzymanie równowagi elektrolitowej organizmu oraz przestrzeganie diety.

Leczenie farmakologiczne ekstrasystoli nadkomorowej

Medyczna korekta ekstrasystolu nadkomorowego ogranicza się do przyjmowania leków przeciwarytmicznych. Wszystkie mają w przybliżeniu taką samą skuteczność, ale jednocześnie mają różne skutki uboczne i przeciwwskazania.

Istnieją 4 klasy leków przeciwarytmicznych, w tym:

• Pierwsza klasa leków to blokery kanału sodowego. Obejmują one trzy podgrupy: A (chinidyna, dizopiramid, prokainamid), B (meksyletyna) i C (flekainid, propafenon). Leki klasy A często wywołują reakcje alergiczne, leki klasy B wywołują pozasercowe skutki uboczne, leków klasy C nie można przepisywać pacjentom z niedokrwieniem serca i naczyń krwionośnych.
• Drugą klasą leków są beta-blokery lub blokery kanału potasowego. Są przepisywane pacjentom ze współistniejącą chorobą serca. Należą do nich Nebilet, Konkor, Anaprilin itp.
• Leki trzeciej klasy są przepisywane tylko wtedy, gdy istnieją choroby zagrażające życiu pacjenta. Są to leki takie jak Sotalol, Amiodaron itp.
• Leki z czwartej klasy to blokery kanału wapniowego. Najczęściej przepisywane są w celu zapobiegania patologiom takim jak migotanie przedsionków, dusznica bolesna, trzepotanie przedsionków itp. Nie mają one istotnego wpływu na samą skurcz dodatkową.
• Decyzję o dawkowaniu leku, o czasie jego podania, o wyborze konkretnego leku do leczenia podejmuje wyłącznie lekarz.

Chirurgiczne leczenie ekstrasystoli nadkomorowej

Ablację serca prądem o częstotliwości radiowej przeprowadza się z dodatkowym skurczem nadkomorowym, jeśli nie jest ona korygowana lekami, a także w przypadku migotania lub trzepotania przedsionków z możliwym rozwojem niewydolności serca.

RFA to zabieg małoinwazyjny wykonywany przy użyciu cewnika wewnątrznaczyniowego. Z reguły przy ekstrasystolii nadkomorowej powodzenie takiej procedury sięga 98%.

Jeśli chodzi o rokowanie w przypadku ekstrasystoli nadkomorowej, jest ona najczęściej korzystna, zwłaszcza na tle braku kardiopatologii.

Autor artykułu: Molchanov Sergey Nikolaevich | Kardiolog

Wykształcenie: Dyplom z kardiologii uzyskany na PMGMU. I. M. Sechenov (2015). Tutaj ukończyłem studia podyplomowe i uzyskałem dyplom „Kardiolog”.