Bakteryjne Zapalenie Pęcherza Moczowego - Przyczyny, Objawy I Leczenie Bakteryjnego Zapalenia Pęcherza

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Bakteryjne zapalenie pęcherza moczowego

Zadowolony:

• Objawy bakteryjnego zapalenia pęcherza
• Przyczyny bakteryjnego zapalenia pęcherza
• Leczenie bakteryjnego zapalenia pęcherza
• Dieta i profilaktyka

Bakteryjne zapalenie pęcherza moczowego jest chorobą pęcherza, której towarzyszy zapalenie błony śluzowej. Choroba jest spowodowana wnikaniem patologicznych bakterii do narządu i ich aktywnym wzrostem. Prowadzi to do rozwoju stanu zapalnego i wystąpienia charakterystycznego zespołu objawów.

Bakteryjna postać choroby jest najczęstszym rodzajem zapalenia pęcherza. Choroba dotyka najczęściej kobiety w wieku rozrodczym, chociaż mężczyźni i dzieci nie są odporni na rozwój patologii.

Objawy bakteryjnego zapalenia pęcherza

Wśród typowych objawów choroby są:

• Ciągła potrzeba oddania moczu. Mogą występować bardzo często, czasami do 6 razy na godzinę.
• Aby opróżnić pęcherz, osoba wymaga pewnego wysiłku. Tylko kilka kropel może opuścić kanał.
• Podczas oddawania moczu osoba odczuwa pieczenie i ból. Ona nadal torturuje go pomiędzy pójściem do toalety, ale jej charakter się zmienia. Jeśli podczas oddawania moczu ból jest ostry, przez resztę czasu ciągnie i boli. Boli głównie podbrzusze, okolice nadłonowe, czasem z napromienianiem kości krzyżowej i krocza.
• W przypadku infekcji bakteryjnej można zaobserwować wzrost temperatury ciała, pojawiają się wymioty. Dzieje się tak szczególnie często w przypadku uszkodzenia nerek.
• W moczu można znaleźć ropę i krew, co wskazuje na ostrą postać choroby. W takim przypadku wezwanie pomocy medycznej powinno nastąpić natychmiast.

Przyczyny bakteryjnego zapalenia pęcherza

Ta postać choroby rozwija się, ponieważ patologiczne bakterie dostają się do jamy pęcherza. U zdrowej osoby narząd jest sterylny. Wśród prątków, które przyczyniają się do rozwoju choroby, są:

• Escherichia coli. Jest zawsze obecna w jelicie człowieka, nie powodując chorób. Wynika to z faktu, że jego wzrost jest hamowany przez bifidobakterie i pałeczki kwasu mlekowego. Ale kiedy dostanie się do pęcherza, którego jama jest sterylna, E. coli zaczyna się aktywnie namnażać. Na tym tle pojawia się stan zapalny i rozwija się choroba. Przyczynia się do tego szereg czynników: spadek sił odpornościowych organizmu, hipotermia, regularne lekceważenie zasad higieny osobistej.

• Staphylococcus aureus saprofityczny, choć powoduje chorobę znacznie rzadziej, jest bardziej niebezpieczną bakterią niż E. coli. Wynika to z faktu, że ten typ gronkowca ma dużą oporność na antybiotyki. Bakteria może powodować częste nawroty i powodować poważne komplikacje. Wchodząc na nienaruszoną błonę śluzową, bakteria nie prowadzi do jej zapalenia. Choroba zaczyna się tylko wtedy, gdy powierzchnia pęcherza lub cewki moczowej jest uszkodzona. Dzieje się tak często w wyniku tarcia podczas stosunku. Niebezpiecznym „krewnym” gronkowca saprofitycznego jest Staphylococcus aureus. Szpitalne zapalenie pęcherza jest szczególnie niebezpieczne, które rozwija się, gdy osoba przebywa w szpitalu, a jego organizm jest podwójnie osłabiony.
• Odmieniec. Żyją również w jelitach i mogą powodować chorobę tylko wtedy, gdy dostaną się do jamy pęcherza, gdzie nie mają komu się oprzeć. Białka są często przyczyną odmiedniczkowego zapalenia nerek. Ponadto ich aktywność biochemiczna przyczynia się do tworzenia się kamieni.
• Klebsiella. Żyją w jelitach, na skórze oraz w ludzkich odchodach. Choroby wywoływane są tylko w obecności czynników usuwających. Zapalenie pęcherza na tle infekcji Klebsiella rozwija się rzadko - w około 3,5% przypadków.
• Enterococci. Zwykle są zawsze obecne w jelitach. Choroba enterokoków może powodować tylko wychodzenie stamtąd. Rzadko powodują rozwój zapalenia pęcherza, w nie więcej niż 4% przypadków.

Leczenie bakteryjnego zapalenia pęcherza

Aby leczyć chorobę, konieczne jest wstępne badanie kultury bakteryjnej moczu. Pokaże, jakim mikroorganizmem jest zakażony pacjent, na jaki lek jest wrażliwy. Czasami może być konieczne przyjęcie kilku leków z różnych grup przeciwbakteryjnych, aby wyeliminować bakterie.

Do leczenia choroby stosuje się:

• Amoksycylina;
• Monural;
• Ampicylina;
• Lewomecytyna;
• Nolicyna;
• Nevigramon;
• Furagin;
• Furadonina;
• Sulfamide Detoxin;
• Urosulfan;
• Nitroksolina itp.

Większość lekarzy przepisuje pacjentom lek Monural, ponieważ to on ma szerokie działanie bakteriobójcze. Po jej zażyciu pacjent po kilku godzinach odczuwa znaczną ulgę. Dlatego często jest przepisywany w ostrym stadium choroby.

Takie leki jak Nimesil, Diclofenac, Papaverin, No-shpa pomogą złagodzić ból i skurcze. Kąpiel nasiadowa z ciepłą wodą może złagodzić ten stan. Ból ustąpi po 15 minutach. Kurs leczenia uzależniony jest od ciężkości procesu i najczęściej trwa około 3 tygodni.

Temat: Przegląd leków i leków na zapalenie pęcherza moczowego u kobiet i mężczyzn

Dieta i profilaktyka

Dieta jest ważna dla pełnego i szybkiego powrotu do zdrowia. Sprowadza się do jedzenia produktów roślinnych i mlecznych. Ważne jest, aby wyeliminować z menu wszystko, co słone, pikantne i smażone. Takie naczynia podrażniają stan zapalny narządu i komplikują proces gojenia.

Alkohol podlega absolutnemu zakazowi. Wymagany jest zwiększony reżim picia. W tym celu odpowiednia jest czysta woda, niegazowana woda mineralna, napoje owocowe jagodowe. Życie intymne podczas leczenia jest możliwe, ale konieczne jest używanie prezerwatywy. Przeczytaj więcej o diecie na zapalenie pęcherza - co możesz jeść, a czego nie?

W przewlekłej postaci choroby wskazane jest prowadzenie leczenia profilaktycznego. Kursy odbywają się kilka razy w roku. Schemat jest wybierany indywidualnie i może nie zawierać leków przeciwbakteryjnych.

Przy odpowiednim i terminowym leczeniu rokowanie na powrót do zdrowia jest korzystne. Aby zapobiec przejściu zapalenia pęcherza do postaci przewlekłej, należy zwrócić się o wykwalifikowaną pomoc, gdy pojawią się pierwsze oznaki choroby. Samoleczenie antybiotykami często prowadzi do rozwoju oporności bakterii. Może to dodatkowo prowadzić do powstania poważnych komplikacji.

Autor artykułu: Lebedev Andrey Sergeevich | Urolog

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Andrologia” uzyskany po odbyciu rezydentury w Klinice Urologii Endoskopowej Rosyjskiej Akademii Medycznej Kształcenia Podyplomowego w centrum urologicznym Centralnego Szpitala Klinicznego nr 1 Kolei Rosyjskich SA (2007). Studia podyplomowe zostały tu ukończone do 2010 roku.