Tasiemce Szerokie (difylobotrioza) - Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Szeroki tasiemca (difylobotrioza)

Difylobotrioza to przewlekła infekcja pasożytnicza wywoływana przez szerokiego tasiemca. Ten robak należy do pasożytów taśmowych. Główną drogą inwazji człowieka jest spożywanie skażonych ryb. Powszechne występowanie tego typu robaczycy w populacji ryb zamieszkujących regiony o klimacie umiarkowanym budzi niepokój w spożyciu tego produktu. Chorobę tę rozpoznaje się w Kanadzie i Ameryce Północnej, Niemczech, Francji, Włoszech, Holandii, Finlandii i innych krajach europejskich. W Rosji dyfylobotrioza występuje w dorzeczach rzek syberyjskich - Jeniseju, Amuru, Leny, Obu, a także w jeziorach i rzekach Tatarstanu, Samary, Niżnego Nowogrodu, Wołgogradu.

Zadowolony:

• Kim jest tasiemiec szeroki?
• Objawy difylobotrioza
• Konsekwencje difylobotriozy dla zdrowia ludzkiego
• Sposoby zarażenia tasiemcem szerokim
• Leczenie difylobotrioza
• Prognozy dotyczące rozwoju difylobotriozy
• Zapobieganie inwazji szerokiego tasiemca

Kim jest tasiemiec szeroki?

Diphyllobothrium latum to tasiemca o długości od 2 do 10 metrów. Niektóre okazy przekraczają tę długość. Szeroki tasiemca należy do klasy tasiemców (Cestoda), rodziny Diphyllobothriidae. Składa się z szyi, na której znajduje się scolex (głowa) z dwoma szczelinowymi urządzeniami do mocowania robaka do błony śluzowej jelita cienkiego oraz korpusu.

Ciało tasiemca składa się z ogromnej liczby segmentów, ich liczba sięga 4 tys. W dojrzałych segmentach powstają duże owalne jaja. Chronione są dwuwarstwową pochwą i posiadają przykrywkę na jednym z masztów. Przebywając w jelitach żywiciela pośredniego lub końcowego, tasiemiec uwalnia niedojrzałe jaja, które osiągają pełną dojrzałość tylko w słodkiej wodzie zbiorników.

Objawy difylobotrioza

Od momentu wprowadzenia tasiemca do organizmu człowieka do pojawienia się pierwszych znaczących objawów może to trwać od 20 do 60 dni. Objawy choroby rozwijają się stopniowo, przez długi czas mogą być łagodne.

Objawy infekcji:

• Nudności wymioty;
• Skurczowy ból brzucha;
• Zwiększone wydzielanie śliny (nadmierne ślinienie);
• Zmęczenie;
• Nieznaczny wzrost temperatury do wartości podgorączkowych;
• Zmniejszony lub zwiększony apetyt, utrata masy ciała;
• Naprzemienne zaparcia i biegunka;
• Fragmenty ciała tasiemca pojawiają się w kale w postaci skrawków białawych wstążek;
• Niedrożność jelit z nagromadzeniem robaków w świetle jelita cienkiego;
• Objawy niedokrwistości z niedoborem witaminy B12 (osłabienie, tachykardia, zawroty głowy, bladość skóry, obrzęk twarzy, dłoni i stóp, pęknięty język, zanik kubków smakowych, uszkodzenie błony śluzowej jamy ustnej);
• Uszkodzenie układu nerwowego (drętwienie kończyn, upośledzona wrażliwość, chwiejny chód);

• Naruszenia składu krwi (zmniejszenie liczby leukocytów, erytrocytów, płytek krwi, hemoglobiny we krwi, wzrost wskaźnika koloru, pojawienie się megaloblastów, megalocytów).

Nasilenie objawów zależy od stopnia uszkodzenia organizmu, współistniejących patologii oraz diety. W ciężkich przypadkach obserwuje się powiększenie wątroby, powiększoną śledzionę, wyjątkowo niskie wydzielanie soku żołądkowego. Nagromadzenie wielu osobników robaków pasożytniczych w świetle jelita prowadzi do obturacyjnej niedrożności jelit. Istnieją przypadki utajonej (utajonej) infekcji.

Konsekwencje difylobotriozy dla zdrowia ludzkiego

Konsekwencje pobytu robaka w przewodzie pokarmowym człowieka:

• Martwica tkanek i procesy zanikowe rozwijają się w miejscu przyczepu scolex scolex do błony śluzowej jelita;
• Zaburzenia przewodu żołądkowo-jelitowego powstają z powodu uszkodzenia zakończeń nerwowych błony śluzowej i zaburzeń trofizmu jelitowego;
• Produkty przemiany materii szerokiego tasiemca uczulają organizm, wywołując reakcje alergiczne;
• Niedokrwistość megaloblastyczna pojawia się z powodu adsorbowania witamin B1, B6, B12 przez pasożyta.

Ciężka postać niedokrwistości prowadzi do zaburzeń neurologicznych: depresji, zwiększonej drażliwości, hiperrefleksji, parestezji.

Sposoby zarażenia tasiemcem szerokim

Zakażenie tasiemcem szerokim odbywa się drogą pokarmową. Do zarażenia pasożytami dochodzi podczas spożywania zakażonych ryb lub jaj, które mogą być lekko solone lub niewystarczająco przetworzone termicznie. W mięśniach lub narządach wewnętrznych takich ryb (kumpel, łosoś różowy, sandacz, miętus, batalion, szczupak) występuje plerocerkoid - pośrednia forma rozwoju szerokiego tasiemca.

Najprawdopodobniej taki kawior lub ryba solono w domu z naruszeniem proporcji lub technologii solenia. Czasami infekcja następuje przez zanieczyszczone naczynia, noże, deski do krojenia. Ci, którzy wolą jeść surową rybę lub kawior i gotować kebab rybny, są bardzo narażeni.

Cykl rozwojowy pasożyta:

• Z jelita cienkiego zakażonej osoby lub zwierzęcia jaja tasiemca szerokiego wpadają do środowiska zewnętrznego.
• W niektórych jajach, które wpadły do wody, rozwija się zarodek tasiemca. Jeśli temperatura wody nie spadnie poniżej + 15 ° C, zarodek (coracidia) trafia do otwartej wody po 1-2 tygodniach.
• W temperaturze nie wyższej niż + 20 ° C zachowuje żywotność w słodkiej wodzie do sześciu miesięcy.
• W ciele słodkowodnego skorupiaka, który połknął zarodek, zamienia się w larwę (prokerkoid).
• Ryby drapieżne lub ryby z rodziny chum połykają skorupiaki razem z procercoids.
• W organizmie ryby larwy wnikają przez ścianę jelita do mięśni i kontynuują swój rozwój, przekształcając się w ciągu miesiąca w plerocerkoid o wielkości od 1 do 5 cm wraz z obojgami. Tę formę rozwoju tasiemca można zobaczyć gołym okiem.
• Plerocercoid wraz z rybą wnika do organizmu żywiciela końcowego (człowieka) i kontynuuje swój rozwój w jelicie cienkim.
• Po 2-4 tygodniach larwa zamienia się w dojrzałego osobnika płciowego i rozpoczyna nowy cykl rozwojowy.

Od stadium jaja do pojawienia się dorosłego osobnika w sprzyjających okolicznościach mija 6-7 miesięcy. W organizmie człowieka szerokie pasożyty mogą pasożytować nawet do 20 lat. Dojrzała płciowo samica tasiemca szerokiego jest w stanie wyprodukować do 2 milionów jaj dziennie.

Oprócz ludzi ostatecznym żywicielem tego pasożyta mogą być koty, psy, świnie, lisy i niedźwiedzie. Chociaż intensywnie wydalają jaja pasożytów wraz z kałem, nie są bezpośrednio niebezpieczne dla innych, ponieważ zarodki nie przeszły ścieżki rozwojowej do stanu inwazyjnego.

Leczenie difylobotrioza

Przed leczeniem difylobotriozy lekarz diagnozuje robaczycę. Wstępnie zbierana jest anamneza objawów epidemiologicznych. Obejmuje takie przedmioty, jak życie w pobliżu zbiorników słodkowodnych, łowienie ryb, jedzenie samodzielnie złowionych i solonych ryb.

Badania laboratoryjne:

• Analiza odchodów w celu wykrycia jaj tasiemca i części jego ciała;
• Badanie krwi w celu określenia objawów niedokrwistości hiperchromicznej;
• Pełna morfologia krwi w celu wykrycia neuropenii i trombocytopenii;
• Biochemiczne badanie krwi na zawartość haptoglobiny i wodorazy mleczanowej.

Po przeanalizowaniu wszystkich wskaźników helmintolog zaleca skuteczne leki do leczenia difylobotriozy. Na etapie przygotowawczym prowadzona jest terapia niedoboru witamin i niedokrwistości z niedoboru żelaza. W ciągu miesiąca pacjent przyjmuje preparaty żelaza, zastrzyki z witaminą B ₁₂.

Leki przeciw robakom:

• Praziquantel - prowadzi do paraliżu mięśni pasożyta, stosowany jest w leczeniu dzieci od 4 roku życia, efektem ubocznym jest spadek koncentracji.
• Biltricide jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży, dawka leku wynosi 60-75 mg / kg masy ciała, dzienna dawka podzielona jest na 3 dawki.
• Niclosamide stosuje się w leczeniu dzieci od 2 roku życia (0,5 g / dobę), dawka terapeutyczna dla dorosłych i młodzieży od 14 lat wynosi 2-3 g / dobę, przy jednoczesnym zastosowaniu środków przeczyszczających.

Aby zmniejszyć intensywność toksycznych zatruć i alergii, przyjmowaniu tych leków towarzyszą leki przeciwhistaminowe - Tavegil, Suprastin, Cetrin, Diazolin.

Prognozy dotyczące rozwoju difylobotriozy

Przy starannej realizacji zaleceń lekarza rokowanie w wyzdrowieniu jest optymistyczne. Po terapii przeciwpasożytniczej rozwija się niestabilna odporność, nie wyklucza się ponownego zakażenia difylobotriozą.

Zapobieganie inwazji szerokiego tasiemca

Aby uchronić się przed infekcją szeroką latte, musisz uważnie monitorować pełnoprawne przetwarzanie kulinarne ryb: smażyć przez co najmniej 30-40 minut, solić przez 10 dni, zamrażać produkty rybne, aby zniszczyć larwy pasożytów.

Rybacy i pracownicy przemysłu przetwórczego powinni w odpowiednim czasie poddawać się badaniom zawodowym, zwłaszcza w okresie największej aktywności larw pasożytów. Gdy pojawią się pierwsze objawy choroby, należy niezwłocznie poddać się szczegółowemu badaniu przez parazytologa.

Autor artykułu: Danilova Tatyana Vyacheslavovna | Infekcjonista

Wykształcenie: w 2008 roku uzyskał dyplom z medycyny ogólnej (medycyna ogólna) na Rosyjskim Badawczym Uniwersytecie Medycznym im. Pirogowa. Od razu przeszedł staż i otrzymał dyplom terapeuty.