Lordoza Szyjna (lordoza Kręgosłupa Szyjnego) - Przyczyny, Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-15 09:51

Lordoza szyjna (lordoza kręgosłupa szyjnego)

Lordoza szyjna to naturalna lub patologiczna skrzywienie kręgosłupa z odwróceniem jego wybrzuszenia w odcinku szyjnym do przodu. Lordoza szyjki macicy, jako fizjologiczne zgięcie, występuje u każdego człowieka. Jeśli chodzi o patologiczną lordozę, będzie znajdować się w tym samym miejscu, ale jej stopień zgięcia będzie inny.

Patologia rozwija się na tle procesów zapalnych kręgosłupa, z przykurczami, wadami wrodzonymi, na tle obecności nowotworów itp. Głównymi objawami choroby są ból szyi i problemy z postawą. Jeśli chodzi o leczenie, może być zarówno operacyjne, jak i zachowawcze.

Zadowolony:

• Przyczyny lordozy szyjnej
• Objawy lordozy szyjnej
• Diagnostyka lordozy szyjnej
• Leczenie lordozy szyjnej

Przyczyny lordozy szyjnej

Przyczyny lordozy szyjnej należy rozpatrywać równolegle z anatomiczną normą charakterystyczną dla kręgosłupa. Wiadomo, że ludzki kręgosłup charakteryzuje się dwoma fizjologicznymi lordozami (szyjną i lędźwiową) oraz dwoma fizjologicznymi kifozami (piersiową i krzyżową). Te krzywe można znaleźć nawet u dziecka, jednak będą one bardzo słabo wyrażone. Gdy dziecko zaczyna dorastać, wstawać i chodzić, lordoza i kifoza stają się bardziej zauważalne. Ale będą tworzyć się przez długi czas. Tak więc kręgosłup kończy swój pełny rozwój w wieku 16-18 lat. Nie oznacza to jednak, że do tego czasu dziecko lub nastolatek nie będą w stanie rozwinąć patologicznej lordozy szyjnej.

W przypadku tej choroby kręgi szyjne są przesunięte do przodu, a ich ciała mają kształt wrzeciona. Struktura kostna przednich kręgów jest rozrzedzona, a krążki międzykręgowe rozszerzone. W tym przypadku kręgi piersiowe, a następnie kręgosłup lędźwiowy zaczynają cierpieć, ponieważ ich procesy kolczaste stopniowo stają się gęstsze i bliższe.

Szczególnie niebezpieczna jest lordoza szyjna, która objawia się we wczesnym i młodym wieku, ponieważ z powodu niedoskonałości układu mięśniowo-szkieletowego deformacja klatki piersiowej następuje szybciej. Ta deformacja z kolei nie tylko zaburza postawę, ale także wpływa na pracę narządów wewnętrznych. Im dłużej dziecko ma lordozę szyjną, tym silniejsze będą patologiczne zmiany w kościach i narządach. Prawdopodobne jest również powstawanie deformacji w innych częściach ciała.

Tak więc przyczyny lordozy szyjnej można rozróżnić w następujący sposób:

• Choroby i procesy patologiczne w samym kręgosłupie, które prowadzą do powstania pierwotnej lordozy szyjnej.

  1. Dystonia skrętna mięśniowa, która zmusza pacjenta do przyjęcia patologicznej postawy, może prowadzić do powstania pierwotnego patologicznego zgięcia w odcinku szyjnym kręgosłupa. Ta choroba ma charakter neurologiczny i stale postępuje.
  2. Każde uszkodzenie kręgosłupa, w tym uraz porodowy, stanowi zagrożenie.
  3. Wrodzone wady rozwojowe kręgosłupa.
  4. Nowotwory kręgosłupa szyjnego (guzy i przepukliny kręgosłupa).
  5. Procesy zapalne w odcinku szyjnym kręgosłupa.
• Reakcje kompensacyjne kręgosłupa, które pojawiają się w celu przystosowania się do pracy w niefizjologicznych dla niego warunkach, prowadzą do rozwoju wtórnej lordozy szyjnej. Obejmuje to ogólnoustrojowe choroby układu mięśniowo-szkieletowego - osteoporozę, zapalenie kości i szpiku, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa itp. Przyczyną choroby może być również gruźlica kości, rwa kulszowa i ciężka skolioza.

Obecność patologicznej lordozy lędźwiowej i patologicznej kifozy zwiększa ryzyko wystąpienia lordozy szyjnej. W 90% przypadków kifoza szyjna jest patologią nabytą w wyniku upośledzenia postawy w dzieciństwie.

Czynniki ryzyka to:

• Wymuszony długi pobyt osoby w złej pozycji.
• Brak aktywności fizycznej, mała aktywność fizyczna lub niewłaściwe wykonywanie ćwiczeń fizycznych, a także irracjonalne hobby na monotonne ćwiczenia.
• Nadwaga.
• Przyspieszony wzrost kręgosłupa w dzieciństwie i okresie dojrzewania.
• Nieprawidłowo dopasowana odzież.
• Niewłaściwie zorganizowane miejsce pracy dla dzieci i dorosłych (meble nie dopasowane do wzrostu i wieku właściciela, słabe oświetlenie miejsca pracy itp.).
• Choroby narządów wewnętrznych, zaburzenia słuchu i wzroku.

Z reguły lordoza szyjna, która występuje na tle reakcji kompensacyjnych kręgosłupa, ma charakter mobilny i jest w stanie całkowicie zaniknąć po wyeliminowaniu czynników prowokujących. Jednak im dłużej istnieje patologia, tym gorsze rokowanie na powrót do zdrowia. U dorosłych pacjentów utrwalona lordoza będzie się utrzymywać, nawet jeśli przyczyny, które ją spowodowały, zostaną wyeliminowane.

Objawy lordozy szyjnej

Objawy lordozy szyjnej mogą być ostre lub można je wygładzić.

Kliniczny obraz patologii charakteryzuje się:

• Obecność bólu w odcinku szyjnym kręgosłupa. Mogą promieniować do łopatek i ramion. Ból jest gorszy, gdy próbujesz odwrócić głowę.
• Patologiczne zaburzenia postawy.
• Wysokie zmęczenie.
• Pojawienie się ostrego bólu podczas obracania głowy.
• Bóle głowy, szum w uszach i częste zawroty głowy.
• Drętwienie skóry szyi i twarzy.
• Zmniejszony apetyt.
• Pogorszenie wydajności, uwagi, pamięci.
• Naruszenie wrażliwości kończyn górnych typu drętwienie, pojawienie się poczucia pełzania „gęsiej skórki”.
• Ograniczenie ruchomości szyi i okolicy barkowo-łopatkowej.

Wiadomo, że wszystkie krzywizny kręgosłupa są ze sobą w ścisłym związku, więc zwiększenie lub zmniejszenie krzywizny szyjki macicy doprowadzi do zmiany drugiej krzywizny.

Wraz z tym klatka piersiowa zacznie się deformować i pojawią się objawy fizjologicznych zaburzeń narządów wewnętrznych, w tym:

• Płytki oddech, niemożność wzięcia głębokiego oddechu;
• Trudności w pracy serca;
• Głód tlenu w organizmie wraz z rozwojem anemii;
• Zastój krwi w okolicy czaszki, miednicy, otrzewnej itp.

Dlatego tak ważne jest, aby na czas rozpoznać objawy choroby i zasięgnąć pomocy medycznej.

Diagnostyka lordozy szyjnej

Rozpoznanie lordozy szyjnej jest możliwe w gabinecie ortopedy. Na początek lekarz przeprowadzi zewnętrzne badanie pacjenta, oceni jego postawę, obmacuje kręgosłup, mierzy głębokość zgięcia i określa najbardziej wrażliwe punkty bólu. Jeśli lekarz podejrzewa obecność patologicznej lordozy szyjki macicy, pacjent jest kierowany na badanie rentgenowskie.

Podczas zdjęć rentgenowskich, które są wykonywane w dwóch projekcjach, pacjent może zostać poproszony o pochylenie głowy do przodu, a następnie maksymalnie do tyłu. Umożliwi to ocenę stopnia lordozy szyjnej. Podczas badania zostanie wykonane zdjęcie całego kręgosłupa, co da wyobrażenie o jego stanie.

Badania takie jak rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa pomagają w ustaleniu przyczyny lordozy szyjnej, ponieważ nawet niewielkie guzy i przepukliny kręgosłupa będą wyraźnie widoczne na obrazach.

Leczenie lordozy szyjnej

Leczenie lordozy szyjnej będzie najbardziej skuteczne, jeśli choroba nie zostanie rozpoczęta, a pacjent zwrócił na czas uwagę na stan kręgosłupa. Terapia zakłada podejście zintegrowane i opiera się na eliminacji przyczyny, która spowodowała patologię:

Leki na lordozę szyjną. Ból uśmierza się, przyjmując niesteroidowe leki przeciwzapalne. Może to być Ibuprofen, Diklofenak lub inny środek z tej grupy. Jeśli ból szyi jest bardzo intensywny, możliwe jest domięśniowe podanie leku Movalis raz dziennie. Pełny cykl leczenia wynosi 10 dni.

Kompleksy witaminowe pomogą przyspieszyć powrót do zdrowia. Najczęściej w przypadku lordozy szyjki macicy przepisywany jest lek Neuromultivit, który zawiera witaminy z grupy B. W przypadku skurczów mięśni szyi wskazane jest przyjmowanie środków zwiotczających mięśnie, na przykład leku Mydocalm.

• Fizjoterapia lordozy szyjnej. Techniki fizjoterapeutyczne mają na celu poprawę odżywienia tkanek, zwiększenie aktywności skurczowej mięśni w obszarze problemowym. Mają również działanie tonizujące. Szeroko stosuje się elektroforezę wapnia i fosforu, napromienianie ultrafioletowe i induktometrię.
• Realizacja kompleksu ćwiczeń fizjoterapeutycznych. Terapia ruchowa odgrywa wiodącą rolę w leczeniu lordozy szyjnej. Mają one na celu tworzenie stabilnych połączeń między mięśniami pleców a kręgosłupem, przyczyniają się do powstania gorsetu mięśniowego, który niezawodnie utrzyma kręgosłup w prawidłowej pozycji. Nawet jeśli choroby nie da się całkowicie wyeliminować, regularne ćwiczenia pozwolą zatrzymać jej postęp. Kompleksy ćwiczeń fizjoterapeutycznych wykonywane są indywidualnie, w zależności od stopnia skrzywienia kręgosłupa, wieku pacjenta i ogólnego stanu zdrowia.
• Racjonalne odżywianie i codzienna rutyna. Ważne jest, aby jadłospis pacjentów był zbilansowany i wzbogacony o sole mineralne i witaminy. To właśnie z pożywienia organizm wchłania w jak największym stopniu składniki odżywcze, w porównaniu z witaminami syntetycznymi. Pacjent powinien mieć odpowiedni odpoczynek. Dzieci powinny kupić materac ortopedyczny i poduszkę. Ważne jest, aby osoba stale monitorowała swoją postawę, zarówno podczas odpoczynku, jak i podczas pracy. Kompetentna organizacja miejsca pracy ma niemałe znaczenie.
• Masaż. Masaż jest nieodzownym składnikiem kompleksowego leczenia osób z lordozą szyjną. Stosuje się masaż ogólny pleców i karku, który powinien wykonywać wyłącznie profesjonalny masażysta. Z jego pomocą będzie można poprawić odpływ limfy, zwiększyć ukrwienie, wzmocnić mięśnie szyi i pleców oraz je wzmocnić. Poprawia się ogólne samopoczucie pacjenta.
• Interwencja chirurgiczna. Chirurgiczne wyeliminowanie patologii jest możliwe, jeśli pierwotna lordoza szyjki macicy pacjenta została wywołana przepukliną, guzem, urazem. Metoda eliminacji patologii zależy od jej natury. Aby zmniejszyć ból, można nosić gorsety i bandaże, ale z reguły nie mają one efektu terapeutycznego. Istnieje możliwość skorzystania z leczenia uzdrowiskowego w wyspecjalizowanych kurortach. Pacjenci powinni wybierać sanatoria, które oferują kąpiele mineralne, balneoterapię, talasoterapię.

Należy pamiętać, że terminowe leczenie lordozy szyjnej nie pozwoli na rozwój różnych zaburzeń narządów wewnętrznych. Ponadto zaawansowane stadia choroby mogą negatywnie wpływać na ciśnienie śródczaszkowe, pracę kończyn górnych, wzrok i słuch, a także zdolności poznawcze.

Autor artykułu: Sokov Andrey Vladimirovich | Neurolog

Wykształcenie: W 2005 roku odbył staż w Pierwszym Moskiewskim Uniwersytecie Medycznym im. Seszenowa i uzyskał dyplom z neurologii. W 2009 roku ukończył studia podyplomowe na specjalności „Choroby układu nerwowego”.