Martwica Popromienna

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Martwica popromienna

Stosowanie promieniowania jonizującego w leczeniu guzów, chorób krwi, szkieletu oraz różnych narządów i układów wiąże się z ryzykiem powikłań. Często osoby, których zawód jest związany z urządzeniami radiacyjnymi, stają się ofiarami negatywnych skutków promieniowania wysokiego napięcia. Czas rozwoju ognisk martwiczych w tkankach po napromieniowaniu zależy od dawki, objętości napromieniowanej strefy itp.

Promieniowanie penetrujące może powodować ciężkie rodzaje śmierci tkanek. Mechanizm i natura patologicznych zmian wywołanych promieniowaniem nie zostały jeszcze w pełni poznane. Wiadomo, że przyczyną martwicy popromiennej są zaburzenia naczyniowe, morfologiczne i zwyrodnieniowe. Możliwy jest również immunosupresyjny wpływ promieniowania jonizującego na tkanki.

Napromienianie organizmu sprzyja stłumieniu układów enzymatycznych zawierających żelazo oraz tkanek biorących udział w procesie oddechowym w fazie tlenowej. Pociąga to za sobą tworzenie niedotlenionych produktów przemiany materii w tkankach. Radioterapia może uszkodzić układ nerwowy i generować wolne rodniki. Badanie histologiczne z reguły ujawnia demineralizację włókien nerwowych, zgrubienie tkanki małych tętnic i martwicę tkanki mózgowej.

Nerwy splotu ramiennego i lędźwiowo-krzyżowego są podatne na rozwój martwicy popromiennej jednocześnie z martwicą popromienną ośrodkowego układu nerwowego. Choroba radiacyjna jest konsekwencją wpływu na cały organizm jako całości promieni rentgenowskich gamma, strumieni neutronów. Z reguły przebiegowi choroby towarzyszy martwica. W napromieniowanych tkankach następuje zahamowanie regeneracji, obrzęk błony śluzowej jamy ustnej i warg i może dojść do punktowego krwawienia.

W środku choroby ogólny stan się pogarsza, zmienia się trofizm błony śluzowej jamy ustnej, pojawia się pieczenie, niedokrwistość i suchość. Występuje popromienne zapalenie jamy ustnej. Zjawiska zespołu krwotocznego, obecność infekcji (zgniłych) wywołują powstawanie wrzodów i martwicy. Martwica rozwija się w jamie ustnej, zawsze jest najbardziej widoczna w obszarze kontaktu z błoną śluzową metalowych protez i wypełnień, w takich miejscach zwykle jest więcej bakterii. Występują oznaki uszkodzenia brzegów dziąseł i migdałków, następnie uszkodzenie bocznych powierzchni języka i podniebienia, ciężki obrzęk błony ustnej, warg i twarzy.

Gdy krawędź dziąseł jest martwicza, stają się luźne i krwawią. Zmiękczenie tkanki kostnej wyrostka zębodołowego powoduje rozluźnienie i utratę zębów. Metody działań terapeutycznych zależą od stanu różnych narządów i układów. Bez leczenia martwica popromienna ma duże ogniska, ale pod wpływem glukokortykoidów zmniejsza się stopień aktywnego rozwoju.

n

Najlepszym sposobem leczenia postępującej martwicy popromiennej jest zabieg chirurgiczny. Przed jakąkolwiek ekspozycją na promieniowanie konieczne jest zażywanie leków spowalniających reakcje radiochemiczne. Ryzyko negatywnych konsekwencji radioterapii jest zmniejszone w przypadku stosowania leków hormonalnych, przeciwhistaminowych i przeciwbakteryjnych.

Aby przywrócić funkcjonowanie układu krążenia i zapobiec skazie krwotocznej powodującej rozwój martwicy, przepisuje się rutynę, wicasol, glukonian wapnia i kompleks multiwitaminowy. Jeśli weźmiemy pod uwagę napromienianie podwzgórza i przysadki mózgowej, to po tym procesie dochodzi do niepowodzeń w układzie hormonalnym. Kilka miesięcy po ekspozycji na promieniowanie szkliwo zębów matowieje, traci blask, pojawiają się obszary ciemnej martwicy i tworzy się luźna martwica.

Stopniowo obszary martwicy pokrywają znaczną część zęba, pojawiają się ubytki o nierównych krawędziach wżerowych, wypadają wypełnienia. Postępującą martwicę popromienną dotykającą twarde tkanki zęba leczy się w kilku etapach, usuwając rozłożone tkanki i wypełniając dno i ściany ubytku pastą wapienną. Przed rozpoczęciem radioterapii, aby zmniejszyć bezpośredni wpływ promieniowania na zęby, należy założyć ołowianą osłonę, przeprowadzić kurację remineralizującą i zażyć antyoksydanty.

Wszystkie te metody maksymalnie ochronią organizm przed negatywnymi konsekwencjami lub zmniejszą stopień możliwych skutków. Niekorzystne dla organizmu jest napromienianie guzów wewnątrzczaszkowych, nowotworów głowy i szyi. Następnie można zaobserwować martwicę mózgu. Takie komplikacje rozwijają się szybko lub przez kilka miesięcy i lat. Mechanizm powodujący rozwój późnej martwicy ośrodkowego układu nerwowego jest uważany za uszkodzenie sieci naczyniowej mózgu.

Aby określić prawdopodobieństwo wystąpienia martwicy popromiennej mózgu, bierze się pod uwagę dawkę i czas trwania ekspozycji. Objawy kliniczne w tego typu patologii są bardzo zróżnicowane, mogą je ułatwiać różne przyczyny i stany. Jeśli rozwinie się martwica, pomocne może być wycięcie dotkniętej tkanki.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.