Śpiączka Hiperglikemiczna - Oznaki, Przyczyny, Objawy I Skutki

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Śpiączka hiperglikemiczna

Definicja śpiączki hiperglikemicznej

Śpiączka hiperglikemiczna jest najpoważniejszym i zagrażającym życiu powikłaniem cukrzycy. Rozwija się w wyniku wzrostu niedoboru insuliny i znacznego spadku wykorzystania glukozy we krwi.

W organizmie chorego dochodzi do głębokich zaburzeń metabolicznych z utworzeniem dużej liczby ciał ketonowych, z rozwojem kwasicy (naruszenie równowagi kwasowo-zasadowej), z zatruciem ośrodkowego układu nerwowego.

Oznaki rozwoju śpiączki hiperglikemicznej

Śpiączka hiperglikemiczna charakteryzuje się stopniowym rozwojem w ciągu kilku godzin lub dni. Prekursorami jego powstania, tak zwanego okresu prodromalnego, są bóle głowy, osłabienie, apatia, senność i silne pragnienie.

Często pacjent martwi się nudnościami, którym towarzyszą wymioty. Po kilku godzinach lub dniach z ust pojawia się zapach acetonu, zadyszka, której towarzyszy bardzo głęboki, częsty i głośny oddech. Następnie dochodzi do naruszenia świadomości, aż do jej całkowitej utraty i rozwoju samej śpiączki.

Przyczyny rozwoju śpiączki hiperglikemicznej

Przyczyny rozwoju śpiączki hiperglikemicznej to przedwczesna diagnoza cukrzycy, jej nieprawidłowe leczenie, niewystarczające podawanie insuliny, poniżej przepisanej przez lekarza dawki, naruszenie diety w cukrzycy, różnego rodzaju infekcje, urazy psychiczne, zabieg chirurgiczny, stres. To powikłanie praktycznie nie występuje w cukrzycy typu 2.

Objawy rozwoju śpiączki hiperglikemicznej

Rozwojowi śpiączki hiperglikemicznej towarzyszy całkowite lub częściowe upośledzenie świadomości, ostre zaczerwienienie (zaczerwienienie) twarzy, suchość skóry i błon śluzowych, ostry zapach acetonu z ust, zmniejszenie turgoru (napięcia skóry i fałdów tłuszczowych) skóry i napięcia mięśniowego.

Język pacjenta jest suchy i pokryty ciemnobrązowym nalotem. Odruchy są często spowolnione, gałki oczne zapadnięte, miękkie. Oddech Kussmaula jest głęboki, hałaśliwy, nie przyspieszony. Występują naruszenia układu sercowo-naczyniowego, upośledzona czynność nerek - najpierw wielomocz (wzrost ilości wydalanego moczu na dobę), następnie skąpomocz (zmniejszenie ilości wydalanego moczu) i bezmocz lub całkowity brak wydalanego moczu.

Ciśnienie krwi jest obniżone, puls jest częsty, nitkowaty, temperatura ciała poniżej normy. W moczu określa się ciała ketonowe, we krwi - hiperglikemię. Jeśli w tym okresie pacjent nie otrzyma wykwalifikowanej pomocy w nagłych wypadkach, może umrzeć.

Konsekwencje rozwoju śpiączki hiperglikemicznej

Od pierwszych minut rozwoju śpiączki cukrzycowej istnieje niebezpieczeństwo, że pacjent zakrztusi się własnymi wymiotami lub udusi się zatopieniem języka.

Na ostatnim etapie ujawnia się dysfunkcje wszystkich ważnych narządów i układów organizmu, co może prowadzić do śmierci pacjenta. Występuje awaria wszystkich typów wymiany. Od strony ośrodkowego układu nerwowego dochodzi do zaburzeń w funkcjonowaniu mózgu, wyrażających się utratą przytomności aż do jej całkowitego stłumienia, najczęściej występuje u osób starszych i grozi paraliżem, niedowładem, spadkiem sprawności umysłowej. Odruchy zmniejszają się lub całkowicie zanikają. Cierpi również układ moczowy, ilość wydalanego moczu zmniejsza się aż do całkowitej nieobecności. Przy dominującym uszkodzeniu układu sercowo-naczyniowego spada ciśnienie krwi, co może prowadzić do zawału mięśnia sercowego, rozwoju zakrzepicy naczyniowej, a następnie do owrzodzeń troficznych i zgorzeli.

Pierwsza pomoc w nagłych wypadkach

Zasadniczo pacjenci z cukrzycą są informowani o możliwości wystąpienia śpiączki hiperglikemicznej lub cukrzycowej. Dlatego jeśli pozwala na to stan pacjenta, zaleca się, aby dowiedzieć się od niego i udzielić mu wszelkiej możliwej pomocy: jeśli jest insulina, pomóż pacjentowi ją wprowadzić.

Jeśli pacjent jest nieprzytomny, to przed przybyciem karetki zaleca się zapewnienie wolnych dróg oddechowych w celu monitorowania tętna. Konieczne jest uwolnienie jamy ustnej od ewentualnych ruchomych protez, obrócenie pacjenta na bok, aby w przypadku wymiotów nie zakrztusił się wymiotami i zapadnięciem języka.

Przy pierwszych oznakach śpiączki konieczne jest natychmiastowe skontaktowanie się z placówką medyczną w celu zatrzymania kryzysu i jego dalszego leczenia, stan ten wymaga pilnej pomocy wykwalifikowanej w nagłych wypadkach. Ale we wszystkich przypadkach należy natychmiast zwrócić się o profesjonalną pomoc medyczną.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.