Niedokrwistość Normocytarna (normochromiczna) - Objawy, Leczenie I Przyczyny

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Niedokrwistość normocytarna (normochromiczna)

Niedokrwistość normocytarna normochromiczna to duża grupa anemii, które charakteryzują się pewnymi zmianami w obrazie krwi.

Aby zdiagnozować anemię normochromową, musisz oddać krew do analizy.

Niedokrwistość to termin, który odzwierciedla spadek poziomu hemoglobiny we krwi. Definicja niedokrwistości normochromicznej obejmuje wskaźnik barwy krwi. Charakteryzuje stopień nasycenia erytrocytów hemoglobiną, która nadaje krwinkom czerwonym charakterystyczny kolor.

Zwykle wskaźnik barwy krwi powinien wahać się między 0,8-1,05. Normalna wielkość czerwonych krwinek to 7,2 do 8 mikronów.

Zadowolony:

• Przyczyny niedokrwistości normocytarnej
• Niedokrwistość normocytowa w niewydolności nerek
• Niedokrwistość normocytowa w chorobach endokrynologicznych
• Niedokrwistość normocytarna przewlekłych procesów patologicznych w organizmie
• Niedokrwistość normocytowa w niedokrwistościach aplastycznych
• Niedokrwistość normocytarna normochromiczna i ostra niedokrwistość krwotoczna

Przyczyny niedokrwistości normocytarnej

Niedokrwistość normocytowa może towarzyszyć różnym patologiom, w tym:

• Niewydolność nerek i choroby gruczołów dokrewnych.
• Rak krwi lub rozprzestrzenianie się przerzutów w całym ciele.
• Niedokrwistość aplastyczna i hemolityczna.
• Niedokrwistość z niedoboru żelaza.
• Niedokrwistość krwotoczna na tle ostrego krwawienia.

Niedokrwistość normocytowa w niewydolności nerek

Kiedy nerki nie są w stanie sprostać swoim funkcjom, zmniejsza się produkcja erytropoetyny w organizmie. Przewlekła niewydolność nerek również przyczynia się do gromadzenia się w organizmie toksyn mocznicowych, które przeszkadzają w produkcji erytropoetyny. Przewlekła utrata krwi i inne czynniki mają negatywny wpływ na stan krwi. To z kolei prowadzi do tego, że erytrocyty szybko umierają, ich poziom we krwi spada.

Hemodializa przyczynia się również do rozwoju anemii. Ta procedura jest często zalecana w leczeniu przewlekłej niewydolności nerek.

Morfologia krwi dla niedokrwistości normocytarnej na tle patologii nerek:

• Niedokrwistość normocytarno-normochromowa.
• Retikulocytoza z niewielkim wzrostem.
• Trombocytopenia.
• Zmniejszone poziomy erytropoetyny.
• Zmniejszona liczba białych krwinek.

Ogólnie patogeneza normocytarnej niedokrwistości normochromicznej w przewlekłej niewydolności nerek jest dość złożona, ale wiodącą rolę odgrywa niedobór endogennej erytropoetyny, która powoduje przyspieszoną apoptozę komórek erytroidalnych szpiku kostnego.

Niedokrwistość normocytowa w chorobach endokrynologicznych

Niedokrwistości normocytarnej normochromicznej najczęściej towarzyszą następujące patologie:

• Choroba Cushinga.
• Nadczynność przytarczyc.
• Tyreotoksykoza.
• Choroba Addisona.
• Hipoandrogenizm.
• Panhypopituitarism.

Gruczoły dokrewne wytwarzają hormony, które są bezpośrednio zaangażowane w produkcję erytropoetyny. Dlatego porażka gruczołów dokrewnych prowadzi do niewydolności układu krwiotwórczego.

Jeśli chodzi o dane laboratoryjne obrazu krwi, są one podobne do danych laboratoryjnych uzyskanych z niewydolnością nerek.

Niedokrwistość normocytarna przewlekłych procesów patologicznych w organizmie

Najczęściej następujące zaburzenia prowadzą do rozwoju niedokrwistości normocytowej:

• AIDS, odmiedniczkowe zapalenie nerek, gruźlica, bruceloza.
• Choroby autoimmunologiczne: reumatyzm, reumatoidalne zapalenie stawów, twardzina skóry, zapalenie stawów kręgosłupa itp.
• Przewlekłe patologie wątroby.
• Złośliwe guzy nowotworowe.

Wszystkie te patologie prowadzą do zaburzeń w procesie utylizacji i metabolizmu żelaza. Ponadto w patogenezie normocytarnej niedokrwistości normochromicznej istotne znaczenie ma skrócenie życia erytrocytów i zmniejszenie erytropoezy. Często jedno badanie krwi nie wystarcza do postawienia diagnozy; wymagane jest kompleksowe badanie pacjenta.

Niedokrwistość normocytowa w niedokrwistościach aplastycznych

Anemie aplastyczne to rzadkie choroby krwi, w których poziom wszystkich zawartych w niej pierwiastków spada. Najczęściej ta patologia jest dziedziczna, ale czasami może rozwinąć się w ciągu życia.

Niedokrwistość aplastyczna jest groźna ze względu na jej powikłania, w szczególności krwawienia i choroby zakaźne powstające na tle spadku odporności.

Morfologia krwi będzie następująca:

• Niedokrwistość ze spadkiem poziomu hemoglobiny poniżej 80 g / l i erytrocytów poniżej 2,5 * 10 ¹² / l.
• Wzrost liczby retikulocytów.
• Ciężka leukopenia z absolutną neutropenią.
• Względna limfocytoza
• Trombocytopenia.

Podobny obraz krwi jest charakterystyczny dla takich zaburzeń jak: specyficzna białaczkowa infiltracja szpiku kostnego i rozprzestrzenianie się przerzutów nowotworów złośliwych. Dlatego diagnoza obejmuje nakłucie szpiku kostnego, co pozwala ustalić dokładną przyczynę zaburzenia. W niedokrwistości aplastycznej szpik kostny zawsze ma obniżoną funkcję erytropoetyczną. Lekarze nazywają ten szpik kostny „pustym”. Jeśli patologia ma ciężki przebieg, jej komórki zostaną całkowicie zastąpione tkanką tłuszczową.

Niedokrwistość normocytarna normochromiczna i ostra niedokrwistość krwotoczna

Jeśli dana osoba straciła dużą ilość krwi, rozwija się niedokrwistość krwotoczna. W pierwszej fazie obraz kliniczny może pozostać praktycznie niezmieniony, ponieważ organizm dostarcza krwinki z własnego magazynu.

Podczas drugiej fazy płyn śródmiąższowy przedostaje się do krwi, aby przywrócić utracone objętości osocza. W tym okresie pojawiają się oznaki normocytarnej niedokrwistości normochromicznej.

Po pięciu dniach organizm starając się nadrobić niedobór erytrocytów, uwolni do krwi ich poprzedników - retikulocyty (młode erytrocyty). To wyjaśnia ich skok we krwi.

Jeśli utrata krwi została zatrzymana na czas, a pacjent otrzymał odpowiednie leczenie, obraz krwi wróci do normy po 14-21 dniach.

Autor artykułu: Shutov Maxim Evgenievich | Hematolog

Wykształcenie: W 2013 roku ukończył Kurski Państwowy Uniwersytet Medyczny i uzyskał dyplom „Medycyny Ogólnej”. Po 2 latach ukończyła rezydenturę na specjalności „Onkologia”. W 2016 roku ukończył studia podyplomowe w Narodowym Centrum Medyczno-Chirurgicznym im. Pirogowa.