Nadciśnienie Płucne - Objawy I Aktualne Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-17 02:16

Objawy i leczenie nadciśnienia płucnego

Nadciśnienie płucne wyraża się jako wzrost ciśnienia w naczyniach doprowadzających krew do układu oddechowego. Pociąga to za sobą rozwój niewydolności serca, a mianowicie niewydolności prawej komory serca. W rezultacie osoba umiera.

Zwykle ciśnienie w tętnicy płucnej wynosi 17-23 mm. rt. Sztuka. W przypadku nadciśnienia płucnego w stanie spoczynku przekroczy on 25 mm. rt. Sztuka. Pod obciążeniem liczba ta wzrasta do 30 mm. rt. Sztuka. i więcej.

Zaburzenia, które występują w organizmie wraz z rozwojem nadciśnienia płucnego:

• Zwężenie naczyń, które charakteryzuje się skurczem i skurczem naczyń.
• Utrata elastyczności ściany naczyniowej.
• Tworzenie małych skrzepów krwi w naczyniach płucnych.
• Proliferacja komórek mięśni gładkich.
• Obliteracja naczyń krwionośnych.
• Proliferacja tkanki łącznej wewnątrz naczyń na tle ich zniszczenia.

Wszystko to prowadzi do tego, że krew nie jest już w stanie normalnie krążyć w naczyniach płucnych. Podczas jego przejścia przez tętnice następuje w nich wzrost ciśnienia. Pociąga to za sobą wzrost ciśnienia w prawej komorze, co powoduje naruszenie jej funkcjonowania.

Osoba zaczyna wykazywać oznaki niewydolności oddechowej, a następnie dołączają objawy niewydolności serca. Nawet na początkowych etapach rozwoju choroby jakość życia pacjenta znacznie się pogarsza, co jest spowodowane niemożnością normalnego oddychania. Wraz z postępem patologii człowiek musi coraz bardziej ograniczać się do aktywności fizycznej.

Nadciśnienie płucne to poważna choroba, która zabija ludzi. Jeśli pacjent nie otrzyma odpowiedniej terapii, nie będzie żył dłużej niż 2 lata. W takim przypadku będzie potrzebował pomocy z zewnątrz do podtrzymania życia. Nadciśnienie płucne można i należy leczyć, ale nie można osiągnąć pełnego wyzdrowienia.

Wykrywanie i leczenie nadciśnienia płucnego jest zadaniem terapeuty, pulmonologa, kardiologa, genetyka i specjalisty chorób zakaźnych, czyli lekarzy kilku specjalności. W razie potrzeby w terapię uczestniczą chirurdzy naczyniowi i klatki piersiowej.

Zadowolony:

• Objawy nadciśnienia płucnego
• Przyczyny nadciśnienia płucnego
• Nadciśnienie płucne
• Diagnostyka
• Prognozy dotyczące choroby
• Leczenie nadciśnienia płucnego
• Nowoczesne leki

Objawy nadciśnienia płucnego

Choroba zaczyna się rozwijać niezauważona przez ludzi. Procesy patologiczne na początkowym etapie są ukryte, ponieważ organizm zawiera mechanizmy kompensacyjne. Dlatego pacjent czuje się dobrze.

Gdy ciśnienie w tętnicach płucnych przekracza 25 mm. rt. Art., Osoba zaczyna zauważać pogorszenie stanu zdrowia. Jednak pojawiają się tylko podczas aktywności fizycznej. W miarę postępu patologii pacjent będzie doświadczał coraz większych trudności podczas wykonywania nawet najbardziej znanych czynności.

Główne objawy nadciśnienia płucnego są następujące:

• Duszność, która pojawia się jako pierwsza manifestacja choroby. Początkowo pojawia się tylko podczas wysiłku fizycznego, przeszkadza człowiekowi podczas wdechu. W przyszłości zadyszka będzie występować na bieżąco, nawet podczas odpoczynku pacjenta. Nie cierpi na ataki uduszenia.
• Ból mostka. Ich natura jest różna, bóle mogą być bolesne, uciskające, przeszywające. Osoba nie może dokładnie poinformować lekarza o czasie wystąpienia bólu, zauważa jednak, że nasilają się one podczas wysiłku fizycznego. Nitrogliceryna nie eliminuje bólu.
• Podczas wykonywania jakiejkolwiek czynności obserwuje się omdlenia i zawroty głowy. Zawroty głowy mogą trwać od 2 do 25 minut. To samo dotyczy epizodów utraty przytomności.

• Zaburzenia pracy serca, kołatanie serca. Podczas EKG u pacjenta rozpoznawany jest tachykardia zatokowa.
• Jedna trzecia pacjentów ma kaszel. Najczęściej jest sucha, podczas gdy u ludzi nie ma oznak chorób zakaźnych.
• Krew może być obecna w oddzielonej plwocinie, ale ten objaw występuje u nie więcej niż 10% pacjentów. Częściej krew w plwocinie jest obserwowana jako jednorazowe wystąpienie. Eksperci twierdzą, że przyczyną jego pojawienia się jest obecność skrzepów krwi w tętnicach płucnych.

Przyczyny nadciśnienia płucnego

Jako niezależna patologia, nadciśnienie płucne rozpoznaje się tylko u 6 osób na milion. W takim przypadku jego przyczyny albo nie można ustalić, albo jest ona dziedziczona. W innych przypadkach nadciśnienie płucne jest wynikiem dysfunkcji niektórych narządów.

Następujące patologie mogą prowadzić do nadciśnienia płucnego:

Grupa klasyfikacyjna patologii	Choroba jako jej przyczyna
Pierwotne tętnicze nadciśnienie płucne	Powód nie jest jasny. Obciążona dziedzicznością. Toczeń rumieniowaty układowy, twardzina skóry. Wrodzona wada serca. Wirus AIDS. Zatrucie lekami lub innymi substancjami toksycznymi. Choroba Goshera. Patologia tarczycy. Choroba Randu-Oslera. Glikogenoza. Brak śledziony w organizmie w wyniku usunięcia narządu. Hemoglobinopatia. Patologia czerwonego szpiku kostnego. Obecność skrzepów krwi w naczyniach. Naczyniakowatość naczyń włosowatych płuc.
Nadciśnienie płucne spowodowane zmianami patologicznymi w lewym sercu.	Dysfunkcja zastawek lewej komory lub lewej komory serca.
Nadciśnienie płucne spowodowane zaburzeniami w układzie oddechowym.	Patologie w rozwoju płuc, które mogą być dziedziczone lub są wynikiem wrodzonych anomalii w ich budowie. Niedotlenienie wysokościowe związane z niedotlenieniem organizmu, gdy osoba znajduje się na dużych wysokościach w górach. Bezdech. Zaburzenia w pracy pęcherzyków płucnych. POChP. Zmiany w śródmiąższu płuc w wyniku proliferacji tkanki łącznej lub na tle choroby zapalnej.
Nadciśnienie płucne związane z zatorowością lub chorobą zakrzepowo-zatorową.	Obecność skrzepu krwi w końcowych i początkowych tętnicach płuc. Nakładanie się pęcherzyków płucnych z guzami, pasożytami, ciałami obcymi.
Mieszane nadciśnienie płucne.	Sarkoidoza Histiocytoza. Limfangiomatoza. Powiększenie węzłów chłonnych, prowadzące do ucisku tętnic płucnych. Zapalenie śródpiersia, charakteryzujące się zapaleniem śródpiersia.
Nadciśnienie płucne spowodowane zaburzeniami w budowie serca.	Uszkodzenie przegrody między przedsionkami. Przetrwały przewód tętniczy.

W ten sposób można zidentyfikować następujące czynniki ryzyka, które mogą prowadzić do rozwoju choroby:

• Przyjmowanie leków, spożywanie substancji toksycznych. Ustalono, że nadciśnienie płucne może wystąpić podczas przyjmowania fenfluraminy, oleju rzepakowego, Aminorex, Dexfenfluramine. Naukowcy sugerują również, że patologię mogą wywołać takie substancje, jak amfetamina i L-tryptofan.
• Demograficzne czynniki ryzyka i czynniki medyczne. Udowodniono, że kobiety częściej cierpią na patologię. Uważa się również, że nadciśnienie może być związane z wysokim ciśnieniem krwi i ciążą.
• Niektóre choroby. Ustalono związek między PAH a zakażeniem HIV. Możliwy jest rozwój nadciśnienia płucnego z patologiami wątroby.

Nadciśnienie płucne

Zidentyfikowano cztery stopnie nadciśnienia płucnego, które determinują nasilenie przebiegu choroby:

• Pierwszy stopień charakteryzuje się brakiem jakichkolwiek objawów.
• Drugi stopień objawia się wszystkimi objawami choroby, które opisano powyżej. Ponadto ich intensywność jest niezwykle niska, pacjent nie zgłasza żadnych dolegliwości. Patologiczne objawy będą przeszkadzać osobie tylko podczas aktywności fizycznej.
• Trzeci stopień choroby objawia się pogorszeniem samopoczucia, nawet na tle niewielkiej aktywności fizycznej. W spoczynku pacjent czuje się normalnie.
• Czwarty stopień choroby wyraża się w tym, że człowiekowi trudno jest wykonać nawet elementarne czynności. Objawy nadciśnienia płucnego utrzymują się podczas całkowitego spoczynku.

Diagnostyka

Jeśli ktoś podejrzewa, że ma nadciśnienie płucne, powinien zgłosić się do lekarza.

Lekarz przeprowadzi kompleksową diagnozę, która sprowadza się do następujących działań:

• Badanie pacjenta. Podczas wstępnego badania lekarz może wykryć sinicę skóry kończyn górnych i dolnych. Paznokcie pacjenta można pogrubić w postaci pałeczek „bębenkowych”. Jeśli pacjent ma rozedmę płuc, jego klatka piersiowa rozszerzy się jak „beczka”. Wątroba jest często powiększona, co jest zauważalne przy badaniu palpacyjnym. Możliwe jest zidentyfikowanie wodobrzusza i zapalenia opłucnej, w którym płyn gromadzi się w jamie otrzewnej i opłucnej. Nogi pacjenta są opuchnięte, żyły na szyi rozszerzone.
• Słuchanie serca i płuc. Nad tętnicą płucną szumy zwiększają się o 2 tony, słychać charakterystyczne pojedyncze świszczące oddechy. W przypadku zastawkowej niewydolności serca będą słyszalne szmery skurczowe. Można posłuchać szmerów charakteryzujących wadę serca, jeśli takie występują.
• W 55% przypadków diagnoza umożliwia wykonanie EKG. U 87% stwierdzono poszerzenie prawej komory z pogrubionymi ścianami. Obciążenie po prawej stronie serca znacznie wzrasta, co można określić na podstawie odpowiednich znaków. W prawo oś elektryczna serca jest odchylona u 79% osób.
• Elektrokardiografia wektorowa ujawnia nadciśnienie płucne w 63% przypadków. Jeśli chodzi o wskaźniki, zmieniają się one podobnie jak wskaźniki EKG.
• Fonokardiografia, która umożliwia rejestrację szmerów serca, co zwiększa prawdopodobieństwo prawidłowego rozpoznania co najmniej o 76%. Jednocześnie można wykryć wzrost ciśnienia w tętnicy płucnej, zmiany w budowie prawej komory, zastój w krążeniu płucnym, wady serca.
• Badanie rentgenowskie klatki piersiowej ujawnia wybrzuszenie tętnicy płucnej, rozszerzenie korzeni płuc, a prawa strona serca staje się większa. Brzegi płuc charakteryzują się zwiększoną przezroczystością.
• Ultrasonografia serca lub echokardiografia umożliwia wykrycie wzrostu ciśnienia w pniu tętnicy płucnej, wykrycie naruszeń w pracy zastawki trójdzielnej i przegrody międzykomorowej. Ponadto badania pozwalają wykryć wady serca, ekspansję prawego serca, zgrubienie ścian prawej komory.
• Wprowadzenie urządzenia do serca przez duże żyły (cewnikowanie prawego serca). Ta inwazyjna procedura pozwala określić ciśnienie w tętnicy płucnej iw komorze, poziom utlenowania krwi, zaburzenia krążenia w komorze serca i płuc. Równolegle można wykonywać testy medyczne, które pozwalają poznać odpowiedź organizmu na antagonistów wapnia. Leki te są głównymi lekami stosowanymi w leczeniu nadciśnienia płucnego.

Jeżeli wymienione metody badawcze nie wystarczą do postawienia prawidłowej diagnozy, wówczas lekarz wyśle pacjenta na dodatkowe badania, w tym:

• FVD - określenie funkcji oddychania zewnętrznego. Ta metoda pozwala wykluczyć patologie układu oddechowego. Jeśli ciśnienie w układzie tętnicy płucnej wzrośnie, lekarz diagnozuje spadek ciśnienia parcjalnego tlenu i tlenku węgla.
• Scyntygrafia płucno-wentylacyjna. Podczas badania lekarz wstrzykuje cząsteczki radioaktywne do krwi, która dociera do płuc. Umożliwia to wykrycie mas zakrzepowych w układzie tętnicy płucnej.
• Wielospiralna tomografia komputerowa płuc i serca z wprowadzeniem kontrastu. Ta metoda pozwala na stworzenie trójwymiarowego modelu układu oddechowego i wyświetlenie go na ekranie. W rezultacie lekarz otrzymuje maksymalną informację o chorobie.
• Angiopulmonografia. W trakcie badania do naczyń płucnych wstrzykuje się środek kontrastowy, a następnie wykonuje serię zdjęć na aparatach rentgenowskich. Ten test może wykryć skrzepy krwi w tętnicach.

Prognozy dotyczące choroby

Rokowanie w nadciśnieniu płucnym jest złe. Pełne wyzdrowienie nie zostanie osiągnięte. Jeśli pacjent otrzyma leczenie, niewydolność serca prowadząca do śmierci będzie nadal występować, ale pacjent nadal będzie mógł przedłużyć swoje życie.

• Jeśli przyczyną nadciśnienia płucnego jest twardzina układowa, rokowanie jest najbardziej niekorzystne. Wraz z chorobą normalna tkanka narządów ulega degeneracji do tkanki łącznej. W rezultacie osoba umiera w ciągu pierwszego roku.
• W idiopatycznym nadciśnieniu płucnym rokowanie jest nieznacznie lepsze. Tacy pacjenci mogą żyć średnio trzy lata od diagnozy.
• Jeśli wada serca prowadzi do nadciśnienia płucnego, pacjent jest kierowany na operację. Pięcioletni wskaźnik przeżycia dla takich pacjentów wynosi 40-44%.
• Jeśli na tle nadciśnienia płucnego niewydolność serca gwałtownie nasila się wraz z uszkodzeniem prawej komory serca, wówczas śmierć nastąpi w ciągu 2 lat po wystąpieniu choroby.
• Jeśli nadciśnienie płucne ma nieskomplikowany przebieg i można je poddać korekcji lekowej, to około 67% pacjentów przekracza linię 5-letnią.

Leczenie nadciśnienia płucnego

Leczenie nadciśnienia płucnego może być zarówno zachowawcze, jak i operacyjne. Nie następuje pełne odzyskanie. Jeśli organizm zaakceptuje trwającą terapię, pomaga to poprawić jego ogólne samopoczucie. Osoba może wykonywać pracę fizyczną. Długość życia można podwoić.

Aby złagodzić przebieg choroby, a także zwiększyć jakość i długość życia, należy przestrzegać następujących zaleceń:

• Należy ograniczyć aktywność fizyczną. Zasada ta powinna być szczególnie ściśle przestrzegana bezpośrednio po posiłku, a także pod warunkiem przebywania w zbyt zimnym lub zbyt gorącym pomieszczeniu.
• Aktywność fizyczna powinna być regularna, ale kompleksy należy wykonywać wyłącznie na podstawie wskazań medycznych. Pozwala to nie obciążać serca i płuc, ale utrzymać odpowiednie napięcie naczyniowe.
• Podczas podróży samolotem wymagana jest terapia tlenowa.
• Konieczne jest zapobieganie różnym chorobom układu oddechowego.
• Musisz przestać brać leki hormonalne w okresie menopauzy.
• Kobietom z nadciśnieniem płucnym odradza się rodzenie dzieci.
• Należy przestać przyjmować leki hormonalne, aby zapobiec niechcianej ciąży.
• Konieczne jest monitorowanie poziomu hemoglobiny we krwi.

Przyjmowanie leków jest głównym sposobem leczenia nadciśnienia płucnego. Do terapii stosuje się kilka leków, łącząc je ze sobą.

Leki, które dana osoba otrzyma przez całe życie:

• Dezagreganty, które zapobiegają tworzeniu się skrzepów krwi. Głównym przedstawicielem tej grupy leków jest aspiryna.
• Leki przeciwzakrzepowe, które rozrzedzają krew, zmniejszają jej lepkość, co ma również na celu zapobieganie tworzeniu się skrzepów krwi. Leki z tej grupy to heparyna i warfaryna.
• Glikozydy nasercowe, które przyczyniają się do prawidłowego funkcjonowania mięśnia sercowego. W tym celu pacjentowi przepisuje się Digoxin.
• Antagoniści wapnia to leki stosowane w głównej terapii choroby. Ich zastosowanie ma na celu rozszerzenie małych naczyń w płucach. Głównymi przedstawicielami tej grupy są: Diltiazem i Nifedipine.

Ponadto kursy są leczone następującymi lekami:

• Prostaglandyna E i Treprostinil to leki, które mają na celu zapobieganie tworzeniu się skrzepów krwi, ponieważ zapobiegają lepkości krwi, jednocześnie rozszerzając światło naczyń.
• Bosentan jest antagonistą receptora śródbłonkowego. Lek ma na celu złagodzenie skurczu naczyń z małych tętnic płuc, a także zapobiega patologicznemu wzrostowi ich komórek.
• Syldenafil jest lekiem hamującym fosfodiesterazy. Lek ten pomaga złagodzić skurcz naczyń płucnych i zmniejsza obciążenie prawej komory serca.

Ksylorodoterapia pozwala na nasycenie krwi tlenem. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku niekorzystnych warunków środowiskowych lub gwałtownego pogorszenia samopoczucia pacjenta. Istnieje również możliwość wykonania inhalacji tlenkiem azotu, które wykonywane są na sali szpitalnej. Zabieg ten pozwala rozszerzyć naczynia krwionośne i złagodzić stan pacjenta.

Jeżeli korekta medyczna nie pozwala na osiągnięcie pożądanego efektu, pacjent kierowany jest na zabieg operacyjny. Wskazany jest, gdy wada serca jest przyczyną nadciśnienia płucnego.

W zależności od choroby można zastosować różne techniki operacyjne, w tym:

• Septostomia przedsionkowa. Ta metoda pozwala nawiązać komunikację między przedsionkami. Polecany jest pacjentom z niewydolnością prawej komory. Septostomia jest stosowana jako przygotowanie pacjenta przed przeszczepem serca lub płuc.
• Trombendarterektomia. Ta procedura ma na celu usunięcie skrzepów krwi z tętnic płucnych. Operacja może zmniejszyć obciążenie serca, zmniejszyć nasilenie objawów choroby. Zabieg zostanie wykonany tylko wtedy, gdy masy zakrzepowe jeszcze nie zaczęły ulegać degeneracji w tkankę łączną.
• Przeszczep narządu. Możliwy jest przeszczep płuc i serca. Złożoność operacji prowadzi do jej rzadkiej wydajności.

Nowoczesne leki

Macitentan

Macytentan jest lekiem należącym do grupy antagonistów receptorów śródbłonka. Jest przepisywany jako środek przeciwnadciśnieniowy, czyli obniżający ciśnienie krwi u pacjentów z nadciśnieniem płucnym.

Lek jest zalecany do leczenia idiopatycznego nadciśnienia płucnego, do leczenia PAH, który rozwija się na tle chorób serca i na tle patologii tkanki łącznej. Lek ma na celu złagodzenie objawów choroby i poprawę jakości życia pacjentów.

Macytentan zmniejsza ryzyko hospitalizacji z powodu tętniczego nadciśnienia płucnego o 51,6%. Koszt leku jest dość wysoki i wynosi 2800 euro.

Ventavis

Ventavis to roztwór do inhalacji, w którym głównym składnikiem aktywnym jest iloprost. Ventavis to lek o właściwościach przeciwpłytkowych. Zapobiega tworzeniu się skrzepów krwi w tętnicach płucnych poprzez hamowanie agregacji płytek krwi.

Innym efektem stosowania Ventavis jest działanie rozszerzające naczynia krwionośne na tętnice płucne. Oznacza to, że lek rozszerza ich światło, zmniejszając w ten sposób obciążenie mięśnia sercowego.

Ventavis to jedyny lek wziewny z grupy prostanoidów dostępny na terenie Federacji Rosyjskiej. Jest wdychany od 6 do 9 razy dziennie za pomocą nebulizatora.

Terapia Ventavis ma udowodnioną skuteczność, która została potwierdzona badaniami naukowymi. Objęli oni 203 pacjentów z PAH, którzy otrzymywali monoterapię lekiem przez 12 tygodni. Zmniejszyło to duszność i poprawiło klasę czynnościową NYHA u 16,5% pacjentów. Średni wzrost dystansu 6-MX na tle leczenia wyniósł 36,4 m.

Lek może być również stosowany jako lek w złożonej terapii tętniczego nadciśnienia płucnego. Badanie STEP na ten temat trwało 12 tygodni i objęło 67 pacjentów z PAH. Terapię uzupełniono o Bosentan. Stwierdzono, że wydolność fizyczna pacjentów znacznie wzrosła, a inne objawy choroby zaczęły słabnąć.

W badaniu Opitiz wzięło udział 6 osób, które otrzymywały lek przez 5 lat. Jednocześnie przeżywalność osób wzrosła z 32% do 49% w porównaniu z pacjentami, którzy nie otrzymali podobnego leczenia.

Przeprowadzono również badanie AIR 1, w którym osoby otrzymywały terapię przez rok i trzy lata. Po roku przeżywalność wyniosła 83%, po 2 latach 78%, a po 5 latach 58%.

Dlatego można argumentować, że lek nie tylko poprawia jakość życia pacjentów z PAH, ale także ją wydłuża. Koszt Ventavis to około 100000 rubli za paczkę.

Tracleer

Tracleer to lek, którego głównym składnikiem aktywnym jest bozentan. Lek jest produkowany w postaci tabletek. Jego głównym efektem jest rozszerzenie tętnic płucnych poprzez usunięcie z nich oporu naczyniowego. Pozwala to zmniejszyć obciążenie serca, obniżyć ciśnienie krwi, poprawić samopoczucie pacjentów oraz zwiększyć tolerancję organizmu na aktywność fizyczną.

Lek ten może pomóc w przedłużeniu życia pacjentów z idiopatycznym PAH, a także z wtórnym PAH. Tracleer jest przepisywany pacjentom z nadciśnieniem płucnym na tle wad serca. Może być używany zarówno przez dorosłych, jak i dzieci.

Koszt leku to 200 000 rubli za opakowanie.

Revazio

Revazio to lek na receptę, którego głównym składnikiem aktywnym jest sildenafil. Wiodącym efektem przyjmowania leku jest usunięcie skurczu z tętnic płucnych, a także rozszerzenie ich światła. Ponadto Revazio pozwala obniżyć ciśnienie krwi, zmniejszyć obciążenie mięśnia sercowego. Organizm pacjenta staje się tolerancyjny na wysiłek fizyczny, nawet przy ciężkim przebiegu tętniczego nadciśnienia płucnego. Udowodniono, że lek poprawia przeżywalność pacjentów z PAH.

Revazio można stosować w złożonym schemacie leczenia nadciśnienia płucnego. Jest stosowany w leczeniu wszystkich postaci choroby. Średnia cena za opakowanie leku wynosi 50000 rubli.

Volibris (ambrisentan)

Volibris to lek z grupy antagonistów receptora endoteliny. Jego głównym składnikiem aktywnym jest ambrisentan. Przyjmowanie leku może złagodzić objawy kliniczne tętniczego nadciśnienia płucnego, zwiększyć poziom tolerancji wysiłku oraz poprawić parametry hemodynamiczne. Efekt stosowania leku Volibris jest stabilny przez cały rok.

Średnia cena za opakowanie leku wynosi 60000 -75000 rubli.

Adempas (Rioziguat)

Preparat Adempas z głównym składnikiem aktywnym Riociguat. Lek ten należy do farmakologicznej grupy leków przeciwnadciśnieniowych, stymulantów cyklazy guanylanowej.

Przyjmowanie leku Adempas pozwala zmniejszyć płucny opór naczyniowy, poprawić hemodynamikę, zmniejszyć nasilenie duszności i zmniejszyć kliniczne objawy choroby. Lek stosowany w terapii kompleksowej pozwala na zwiększenie przeżywalności rocznej chorych nawet o 96%. Lek jest przepisywany pacjentom z PAH, któremu towarzyszy tworzenie się skrzepów krwi, z idiopatycznym, dziedzicznym PAH oraz z PAH związanym z patologiami tkanki łącznej.

Aptravi (Selexipag)

Lek Aptravi jest lekiem z grupy selektywnych agonistów nieprostanoidowego receptora prostacykliny. Należy zauważyć, że lek nie jest zarejestrowany w Rosji. Jego głównym efektem jest rozszerzenie skurczowych naczyń płucnych i obniżenie ciśnienia krwi. Lek jest stosowany w kompleksowym schemacie leczenia PAH, a także jako niezależny środek. Średni koszt jednego opakowania Aptravi to 5200 euro.

Autor artykułu: Molchanov Sergey Nikolaevich | Kardiolog

Wykształcenie: Dyplom z kardiologii uzyskany na PMGMU. I. M. Sechenov (2015). Tutaj ukończyłem studia podyplomowe i uzyskałem dyplom „Kardiolog”.