Hiperkapnia I Hipoksemia - Jakie Są Różnice? Konsekwencje I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-15 09:51

Hiperkapnia i hipoksemia - konsekwencje i leczenie

Hipoksemia to spadek poziomu tlenu we krwi. Hiperkapnia to nagromadzenie się dwutlenku węgla we krwi. Oba te warunki rozwijają się pod warunkiem, że wdychane powietrze zawiera niewystarczającą ilość tlenu. Jeśli jego poziom nie zostanie przywrócony do normy, hipoksemia i hiperkapnia spowodują niedotlenienie. To właśnie te dwa stany są uważane za główne objawy wskazujące na rozwój niewydolności oddechowej.

W ostrej postaci niewydolność oddechowa może przebiegać z hiperkapnią i hipoksemią. W pierwszym przypadku niewydolność oddechowa rozwija się wraz ze wzrostem poziomu dwutlenku węgla we krwi, aw drugim przypadku prowadzi do tego niewystarczający dopływ tlenu do krwi. Często u osoby z ostrą niewydolnością oddechową obserwuje się zarówno hiperkapnię, jak i hipoksemię, ale ważne jest, aby lekarz ustalił, który stan przeważa, ponieważ od tego zależy taktyka postępowania z chorym.

Zadowolony:

• Patogeneza hiperkapnii i hipoksemii
• Przyczyny głodu tlenu w organizmie
• Przyczyny i objawy hiperkapnii
• Przyczyny i objawy hipoksemii
• Leczenie hiperkapnii i hipoksemii: jaka jest różnica?

Patogeneza hiperkapnii i hipoksemii

Tak więc, jeśli poziom dwutlenku węgla we krwi wzrośnie, wówczas u osoby zostanie zdiagnozowana hiperkapnia. Wraz ze spadkiem zawartości tlenu we krwi mówią o hipoksemii.

Tlen, który dostaje się do płuc wraz z wdychanym powietrzem, jest przenoszony wraz z krwią przez organizm za pomocą erytrocytów, wiążąc się z hemoglobiną. Hemoglobina, która przenosi tlen do tkanek, nazywana jest oksyhemoglobiną. Kiedy dotrze do celu, oksyhemoglobina oddaje tlen, po czym staje się deoksyhemoglobiną, która może ponownie przyłączyć tlen, dwutlenek węgla lub wodę. Jednak normalnie w tkankach, do których hemoglobina dostarczyła tlen, już na niego czeka dwutlenek węgla. Wychwytuje go i usuwa z tkanek do płuc, które podczas wydechu usuwają z organizmu dwutlenek węgla. Hemoglobina, która przenosi dwutlenek węgla, nazywana jest karbohemoglobiną.

Jeśli weźmiemy pod uwagę ten proces w formie diagramu, będzie on wyglądał następująco:

• Hb w krwinkach czerwonych + O2 z powietrza = HbO2 (reakcja ta zachodzi w płucach, z których do tkanek trafia bogata w tlen hemoglobina).
• HbO2> Hb + O2, podczas gdy oksyhemoglobina dostarcza tlen do tkanek.
• Hb + CO2 (deoksyhemoglobina pobiera dwutlenek węgla z tkanek) = HbCO2 (ta karohemoglobina jest wysyłana z powrotem do płuc, aby pozbyć się dwutlenku węgla).
• HbCO2 z tkanek rozkłada się na Hb i CO2 w płucach. W tym przypadku CO2 jest usuwany, a Hb pobiera nową cząsteczkę O2, aby ponownie dostarczyć tlen do tkanek.
• Cykl powtarza się ponownie.

W tym wzorze:

• Hb - hemoglobina.
• HbO2 jest niestabilną oksyhemoglobiną.
• O2 to tlen.
• CO2 to dwutlenek węgla.
• HbO2 to niestabilna karbohemoglobina.

Taka reakcja wymiany tlenu i dwutlenku węgla zachodzi pod warunkiem, że człowiek oddycha czystym powietrzem, w tym przypadku tkanki nie doświadczają głodu tlenu. Wiadomo jednak, że zredukowana hemoglobina może przyczepić się do dowolnej cząsteczki, ponieważ nie ma silnych wiązań. Mówiąc najprościej, dołącza każdy komponent, który go spotka. Jeśli w płucach jest niewiele cząsteczek tlenu, hemoglobina pobierze cząsteczki dwutlenku węgla i wyśle je do tkanek wraz z krwią tętniczą. W rezultacie u osoby rozwija się niedotlenienie, czyli głód tlenu.

Niedotlenienie, hipoksemia i hiperkapnia to trzy objawy charakterystyczne dla ostrej niewydolności oddechowej.

Przyczyny głodu tlenu w organizmie

Wiele czynników może wywołać niedotlenienie.

Jednak w zależności od charakteru jego pochodzenia istnieją dwa rodzaje reakcji niedotlenienia:

Egzogenna hipoksja. W tym przypadku niedotlenienie rozwija się w wyniku niskiego poziomu tlenu we wdychanym powietrzu. Dlatego ludzka krew nie jest nasycona O2, co prowadzi do głodu tlenu w tkankach. Niedotlenienie egzogenne rozwija się u osób latających na dużych wysokościach, u alpinistów, zdobywców górskich szczytów, płetwonurków. Niedotlenienie egzogenne rozwija się również u każdej osoby, która wdycha powietrze ze szkodliwymi zanieczyszczeniami.

• Niedotlenienie, które rozwija się na tle różnych patologii układu oddechowego lub krążenia.

Taka niedotlenienie dzieli się na 4 podgatunki:

• Niedotlenienie dróg oddechowych, które objawia się naruszeniem funkcji oddychania zewnętrznego. Jednocześnie rzeczywista objętość wentylacji pęcherzyków płucnych na jednostkę czasu jest niższa niż potrzebuje organizm. Niedotlenienie dróg oddechowych jest spowodowane urazami klatki piersiowej, upośledzoną drożnością dróg oddechowych, zmniejszeniem powierzchni roboczej tkanki płucnej, zahamowaniem ośrodka oddechowego (na tle przyjmowania leków, z obrzękiem płuc, ze stanem zapalnym tkanki płucnej). Niedotlenienie układu oddechowego może być konsekwencją chorób takich jak zapalenie płuc, rozedma płuc, pneumoskleroza, przewlekła obturacyjna choroba płuc. Może również rozwijać się na tle zatrucia organizmu substancjami toksycznymi.
• Krążeniowa postać niedotlenienia, która rozwija się na tle ostrej lub przewlekłej niewydolności układu krążenia. Takie zaburzenia mogą być spowodowane wrodzonymi wadami serca, na przykład otwartym owalnym okienkiem.
• Niedotlenienie tkanek rozwija się wraz z zatruciem. W tym przypadku tkanki po prostu odmawiają przyjęcia tlenu dostarczanego z krwią.
• Niedotlenienie krwi, które rozwija się na tle spadku poziomu erytrocytów lub hemoglobiny we krwi. Najczęstszą przyczyną jest niedokrwistość, która jest następstwem ostrej utraty krwi lub innych stanów patologicznych.

Objawy takie jak sinica skóry, tachykardia, spadek ciśnienia krwi, drgawki i omdlenia wskazują na ciężką hipoksję. W przypadku ciężkiej hipoksji objawy niewydolności serca u pacjenta szybko się nasilają. Jeśli ofiara nie otrzyma pomocy w nagłych wypadkach, umrze.

Przyczyny i objawy hiperkapnii

W przypadku hiperkapnii dwutlenek węgla gromadzi się w tkankach organizmu i we krwi. Wskaźnik takiej kumulacji PaCO2. Poziom tego wskaźnika nie powinien przekraczać 45 mm. rt. Sztuka.

Hiperkapnia może być spowodowana przez:

• Upośledzona wentylacja płuc na tle niedrożności dróg oddechowych. Czasami osoba celowo bierze głębszy oddech, na przykład, jeśli odczuwa ból podczas oddychania (z urazem klatki piersiowej, operacjami na narządach otrzewnowych itp.).
• Zaburzenia w funkcjonowaniu ośrodka oddechowego, co wpływa na regulację czynności oddechowej. Może się to zdarzyć w przypadku urazu mózgu, z jego destrukcyjnymi zmianami, z zatruciem lekami.
• Słabe napięcie mięśni klatki piersiowej, które występuje w różnych stanach patologicznych.

Tak więc główne patologie, które mogą powodować hiperkapnię to:

• Kwasica.
• Przewlekła obturacyjna choroba płuc.
• Miażdżyca tętnic.
• Choroby zakaźne układu oddechowego.

Specyfika aktywności zawodowej osoby może również powodować hiperkapnię. Tak więc piekarze, nurkowie, hutnicy często na to cierpią. Niekorzystna sytuacja środowiskowa w miejscu zamieszkania człowieka, wdychanie dymu tytoniowego oraz długie przebywanie w niewentylowanych pomieszczeniach może prowadzić do nadmiernego gromadzenia się dwutlenku węgla w tkankach i krwi.

Następujące objawy wskazują na hiperkapnię:

• Przyspieszone tętno.
• Trudności w zasypianiu. Senność w dzień.
• Zawroty głowy, bóle głowy.
• Zwiększone ciśnienie śródczaszkowe, aż do obrzęku mózgu.
• Podwyższone ciśnienie krwi.
• Duszność.
• Bolesne odczucia w klatce piersiowej.

Jeśli poziom dwutlenku węgla we krwi znacznie przekracza dopuszczalne granice normy, może rozwinąć się śpiączka hiperkapniczna. Jest niebezpieczny w przypadku zatrzymania akcji serca i oddechu.

Przyczyny i objawy hipoksemii

Hipoksemia pojawia się, gdy w płucach krew tętnicza nie jest nasycona tlenem. Poziom tlenu we krwi wskazuje taki wskaźnik, jak PaO2. Jej normalny poziom to 80 mm. rt. Art., Ale nie mniej.

Przyczyny hipoksemii:

• Hipowentylacja pęcherzykowa, która najczęściej rozwija się przy niedostatecznej ilości tlenu w powietrzu. Jednak mogą do tego prowadzić również inne przyczyny.
• Naruszenia połączeń wentylacja-perfuzja, które obserwuje się w różnych chorobach płuc.
• Przetaczanie od prawej do lewej, kiedy krew żylna wpływa do lewego przedsionka, omijając płuca. Ten stan jest często spowodowany tą lub inną wadą serca.
• Zakłócenie dyfuzji w błonie pęcherzykowo-kapilarnej.

Przyczyny zerwania połączeń wentylacja-perfuzja w płucach i zdolność dyfuzyjna błony pęcherzykowo-kapilarnej

Wymiana gazowa w płucach jest zapewniona przez wentylację płuc i przepływ krwi w małym kole. Ale perfuzja i wentylacja występują w różnych proporcjach. Dlatego niektóre części płuc są lepiej wentylowane, ale nie są ukrwione. Przeciwnie, w niektórych obszarach krew aktywnie napływa, ale nie ma wentylacji, na przykład obserwuje się to w pęcherzykach płucnych wierzchołka płuc. Jeśli takich miejsc jest dużo, które biorą udział w wymianie gazowej, ale nie są dostatecznie przemyte krwią, to najpierw dochodzi do hipoksemii, a następnie do hiperkapnii. Takie relacje nazywane są związkami wentylacja-perfuzja.

Naruszenie tego wskaźnika można zaobserwować w następujących przypadkach:

• Nadciśnienie płucne.
• Nagła utrata krwi w dużych ilościach.
• Szok różnego pochodzenia.
• Zespół DIC z tworzeniem się małych skrzepów krwi w krwiobiegu.
• Zatorowość płucna.
• Zapalenie naczyń.

Dyfuzyjna pojemność błony pęcherzykowo-kapilarnej może się zwiększać i zmniejszać w zależności od konkretnych okoliczności. Np. Jakie jest nasilenie mechanizmów kompensacyjno-adaptacyjnych u danej osoby podczas aktywności fizycznej, przy zmianie pozycji ciała itp. Zdolność rozproszona błony pęcherzykowo-włosowatej zaczyna się zmniejszać u ludzi po 20 latach, co jest fizjologiczną normą dla każdego człowieka. Jego znaczny spadek obserwuje się w patologiach układu oddechowego, na przykład przy zapaleniu płuc, rozedmie płuc lub obturacyjnej chorobie płuc. Wszystko to staje się warunkiem rozwoju hipoksemii, hiperkapnii i niedotlenienia.

Oznaki hipoksemii

Hipoksemia może rozwijać się szybko lub stopniowo.

Jego objawy to:

• Sinica skóry. Im bardziej intensywny, tym niższy poziom tlenu we krwi. Jeśli hipoksemia jest słaba, sinica skóry nie rozwija się, po prostu osoba wygląda bledszą niż zwykle.
• Tachykardia, czyli kołatanie serca, jest mechanizmem kompensacyjnym w organizmie, który próbuje w ten sposób zrekompensować brak tlenu.
• Spadek ciśnienia krwi.
• Omdlenie, które rozwija się wraz ze spadkiem wskaźnika PaO2 do 30 mm. rt. Sztuka.

Niedostateczna zawartość tlenu we krwi prowadzi do rozwoju zespołu chronicznego zmęczenia, upośledzenia pamięci i uwagi, zaburzeń snu, nocnego chrapania itp.

Leczenie hiperkapnii i hipoksemii: jaka jest różnica?

Te dwa warunki mają silny związek, tylko specjalista może zdiagnozować występowanie jednego lub drugiego procesu patologicznego. Aby to zrobić, będzie musiał wykonać gazometrię.

Ogólne zasady terapii to:

• Terapia tlenowa, czyli dostarczanie tlenu przez drogi oddechowe. Jego dawkowanie dobierane jest indywidualnie.
• Wykonywanie sztucznej wentylacji. Ta procedura jest wskazana w ciężkich warunkach, gdy osoba jest nieprzytomna lub w śpiączce.
• Przeprowadzanie leczenia przeciwbakteryjnego, przepisywanie leków sprzyjających rozszerzaniu się oskrzeli, przepisywanie leków moczopędnych i mukolitycznych.
• Jeśli stan pacjenta jest zadowalający, można mu wykonać masaż klatki piersiowej, ćwiczenia terapeutyczne.

Konieczne jest uwzględnienie przyczyny, która doprowadziła do hiperkapnii lub hipoksemii. Tylko w ten sposób można znaleźć naprawdę skuteczną terapię i zmniejszyć negatywny wpływ tych schorzeń na organizm.

Autor artykułu: Alekseeva Maria Yurievna | Terapeuta

Edukacja: od 2010 do 2016 Praktykant szpitala terapeutycznego Centralnego Oddziału Lekarsko-Sanitarnego nr 21, Miasto Elektrostal. Od 2016 roku pracuje w Centrum Diagnostycznym nr 3.