Transfuzja Krwi - Powikłania, Wskazania, Przygotowanie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Transfuzja krwi: powikłania, wskazania, przygotowanie

Transfuzja krwi to procedura transfuzji krwi, która ma określone wskazania, może powodować powikłania, dlatego wymaga wstępnego przygotowania.

Pierwsze próby przetoczenia krwi człowiekowi podjęto na długo przed narodzinami Chrystusa. W tym czasie próbowali wstrzykiwać ludziom krew zwierząt: jagniąt, psów, świń, co oczywiście nie zakończyło się sukcesem. Następnie eksperymentalnie stwierdzono, że tylko ludzka krew jest odpowiednia dla człowieka. Ludzie dowiedzieli się o zgodności krwi dopiero w 1901 roku, kiedy naukowiec Karl Landsteiner odkrył antygenowy układ krwi ABO (grupy krwi). To był prawdziwy przełom w medycynie, który umożliwił dokonywanie transfuzji krwi z człowieka na człowieka bez mniej lub bardziej niebezpiecznych konsekwencji zdrowotnych. Kolejne 40 lat później odkryto system Rhesus, co uczyniło tę procedurę jeszcze bardziej dostępną.

Zadowolony:

• Co to jest transfuzja krwi?
• Metody i metody transfuzji krwi
• Przygotowanie do transfuzji krwi
• Wskazania i przeciwwskazania do transfuzji krwi
• Krew do transfuzji i jej składniki
• Transfuzja krwi dla noworodka
• Powikłania po transfuzji krwi

Co to jest transfuzja krwi?

Krew do transfuzji jest pobierana od ludzi dobrowolnie. Odbywa się to w szpitalach, bankach krwi i stacjach transfuzji krwi. Krew pobrana od dawcy jest przechowywana w pojemnikach, aby nie uległa pogorszeniu, dodawane są do niej specjalne konserwanty i stabilizatory. Bez wątpienia krew jest badana pod kątem różnych chorób zakaźnych, takich jak HIV, rzeżączka, zapalenie wątroby. Z krwi pobierane są również różne składniki: erytrocyty, osocze, płytki krwi. Leki są wytwarzane z krwi: gamma globulina, albumina, krioprecypitat itp.

Procedura transfuzji krwi jest podobna do procedury przeszczepiania tkanki od jednej osoby do drugiej. Po prostu niemożliwe jest znalezienie krwi idealnie dopasowanej do wszystkich parametrów, dlatego bardzo rzadko przetacza się krew pełną. Dzieje się tak tylko wtedy, gdy pacjent wymaga natychmiastowej transfuzji krwi. Aby organizm miał jak najmniej skutków ubocznych, krew jest rozkładana na składniki. Najczęściej są to erytrocyty i osocze.

Aby nie dopuścić do zarażenia się groźnymi chorobami zakaźnymi, takimi jak HIV czy żółtaczka, krew pobrana od dawcy trafia do kwarantanny, gdzie jest przechowywana przez 6 miesięcy. Zwykłe lodówki nie nadają się do tego, ponieważ w takich warunkach krew straci swoje korzystne właściwości. Tak więc płytki krwi są przechowywane przez 6 godzin, czerwone krwinki mogą istnieć w lodówce nie dłużej niż 3 tygodnie, ale po zamrożeniu ulegają zniszczeniu. Dlatego krew pozyskaną od dawcy dzieli się na czerwone krwinki, które można zamrozić azotem w temperaturze -196 ° C. Również bardzo niskie temperatury mogą wytrzymać osocze krwi. Proces przechowywania krwi jest bardzo złożony i wymaga selektywnego podejścia.

Większość osób, które z racji swojej działalności zawodowej nie są związane z medycyną, wie tylko o najpopularniejszej metodzie przetaczania krwi. W takim przypadku krew z pojemnika (butelka lub gemakon - worek krwi i środek konserwujący) jest podawana przez nakłucie żyły do krwiobiegu pacjenta. Przeprowadza się wstępne badanie krwi pacjenta w celu określenia jej grupy i czynnika Rh, jeśli nie jest to znane. Następnie wstrzykuje się mu krew, która pasuje do człowieka pod każdym względem.

Jeśli wcześniej uważano, że jakakolwiek krew jest odpowiednia dla osoby, najważniejsze jest to, że należy ją uzyskać od osoby, wówczas współczesna medycyna nie podziela tego punktu widzenia. Najpierw wymagany jest test zgodności.

Krew może być przetaczana od dawcy do biorcy w następujących celach:

• Funkcja zastępowania własnej krwi.
• Funkcja hemostatyczna.
• Funkcja stymulująca.
• Usunięcie zatrucia.
• Funkcja odżywcza.

Przeprowadzanie transfuzji krwi wymaga od lekarza ostrożnej postawy. Zabieg należy wykonywać tylko wtedy, gdy istnieją ku temu wskazania. Nieuzasadniona transfuzja krwi grozi poważnymi problemami zdrowotnymi, ponieważ tylko identyczne bliźnięta mogą mieć 100% zgodność krwi. U innych ludzi, mimo że są spokrewnieni, krew różni się wieloma indywidualnymi wskaźnikami. Dlatego nie ma gwarancji, że organizm nie zacznie go odrzucać.

Metody i metody transfuzji krwi

Istnieje kilka metod transfuzji krwi, z których każda ma na celu spełnienie określonych celów i zadań.

Wśród nich:

• Transfuzja pośrednia, gdy pacjentowi przetacza się krew dawcy przechowywaną w określonych pojemnikach.
• Bezpośrednia transfuzja krwi, gdy pacjent otrzymuje transfuzję krwi bezpośrednio z żyły dawcy. Ta procedura jest wykonywana przy użyciu specjalnego sprzętu. Urządzenie umożliwia wykonywanie ciągłej transfuzji krwi, a przy pomocy strzykawki wykonywana jest transfuzja przerywana.
• Wymień transfuzję krwi, gdy krew jest przetaczana pacjentowi po częściowym lub całkowitym usunięciu krwi.
• Autohemotransfuzja. W tym przypadku pacjentowi przetacza się krew dawcy przygotowaną wcześniej podczas operacji. Ponadto dawca i pacjent to jedna i ta sama osoba.
• Reinfuzja. W tym przypadku krew człowieka, która została wylana podczas wypadku lub podczas operacji, jest pobierana, a następnie transfuzowana do osoby.

Krew jest przetaczana kroplówką, strumieniem lub kroplówką strumieniową. O szybkości transfuzji powinien decydować lekarz.

Transfuzja krwi jest zabiegiem złożonym w porównaniu z operacją, więc jej wykonanie należy do lekarza, a nie personelu pielęgniarskiego.

Metody dostarczania krwi biorcy:

• Wlew dożylny jest podstawową metodą przetaczania krwi. Venepuncture to standardowa transfuzja krwi, a venesection to metoda transfuzji krwi przez cewnik wprowadzony do żyły podobojczykowej. Urządzenie może znajdować się w tym miejscu przez długi czas, ale cewnik należy zadbać o jakość.
• Transfuzję krwi dotętniczej wykonuje się bardzo rzadko, gdy dana osoba ma zatrzymanie akcji serca.
• Istnieje możliwość wykonania śródkostnej transfuzji krwi. W tym celu najczęściej wykorzystuje się kości mostka i biodra. Rzadziej krew jest wstrzykiwana do kości piętowej, do kłykci kości udowych oraz do guzowatości kości piszczelowej.
• Transfuzję krwi do serca przeprowadza się do lewej komory. Ta metoda transfuzji krwi jest rzadko stosowana w praktyce, gdy inne metody nie są dostępne.
• Transfuzję wewnątrzaortalną można wykonać, gdy na uratowanie życia jest tylko kilka sekund. Wskazania to: nieoczekiwana śmierć kliniczna, masywna utrata krwi podczas operacji mostka.

Ważne jest, aby odróżnić autohemotransfuzję od autohemoterapii, ponieważ są to dwie radykalnie różne procedury. W przypadku autohemotransfuzji osoba otrzymuje pełnoprawną transfuzję własnej krwi, która została wcześniej przygotowana. W przypadku autohemoterapii, własna krew pacjenta jest przetaczana z żyły do pośladka. Zabieg ten ma na celu likwidację defektów kosmetycznych np. Trądzik młodzieńczy, krostkowe zmiany skórne itp.

Przygotowanie do transfuzji krwi

Transfuzja krwi wymaga starannego przygotowania osoby. Przede wszystkim dotyczy to wysokiej jakości zebrania wywiadu, a także badania napięcia alergicznego pacjenta.

Dlatego lekarz musi zadać pacjentowi następujące pytania:

• Czy otrzymywał wcześniej transfuzję krwi? Jeśli tak, jak poradził sobie z tą procedurą?
• Czy osoba cierpi na alergie?
• Kobieta jest pytana, ile miała porodów, czy wszystkie zakończyły się sukcesem. Jeżeli pacjentka ma obciążony wywiad, wówczas przedstawia się jej wstępne badania dodatkowe, w tym: test Kumbasa, który umożliwia wykrycie przeciwciał immunologicznych.
• Konieczne jest ustalenie, na jakie choroby pacjent cierpiał wcześniej i na jakie patologie cierpi w danym momencie.

Ogólnie rzecz biorąc, lekarz stoi przed zadaniem jakościowego zbadania pacjenta i ustalenia, czy znajduje się on w grupie ryzyka osób, u których transfuzja krwi jest przeciwwskazana.

W zależności od celu transfuzji lekarz może podać pacjentowi określone składniki krwi. Rzadko używam pełnej krwi.

Wstępne przygotowanie sprowadza się do następujących kroków:

• Określenie grupy krwi pacjenta i czynnika Rh krwi pacjenta, jeśli nie ma on pisemnego zaświadczenia z pieczęcią na rękach, potwierdzającego te wskaźniki.
• Określenie grupy krwi i czynnika Rh dawcy, mimo że taki znak jest już na fiolce z krwią.
• Wykonanie testu biologicznego na zgodność krwi dawcy i biorcy.

Czasami wymagana jest pilna transfuzja krwi, w takim przypadku wszystkie czynności przygotowawcze są w gestii lekarza. Jeśli planowana jest interwencja chirurgiczna, pacjent powinien przestrzegać diety przez kilka dni, ograniczając w swojej diecie pokarmy białkowe. W dniu zabiegu dozwolone jest tylko lekkie śniadanie. Jeśli interwencja zaplanowana jest na poranek, wówczas jelita i pęcherz pacjenta powinny być puste.

Wskazania i przeciwwskazania do transfuzji krwi

Mimo że przygotowanie do transfuzji krwi przebiega według wszelkich zasad, procedura ta nadal wywołuje uczulenie organizmu. Ponadto zawsze istnieje ryzyko uodpornienia organizmu antygenami, o których współczesna medycyna jeszcze nie wie. Dlatego praktycznie nie ma wskazań do wykonania transfuzji pełnej krwi.

Wyjątkiem mogą być tylko następujące sytuacje:

• Ostra utrata krwi u ludzi, gdy jej całkowita objętość stanowi około 15% całkowitej objętości krwi krążącej.
• Krwawienie na tle naruszenia układu hemostazy. Jeśli to możliwe, pacjentowi podaje się nie pełną krew, ale niezbędne elementy.
• Stan szoku.
• Ciężka niedokrwistość.
• Uraz lub złożona operacja, która wiąże się z masywną utratą krwi.

Transfuzja krwi pełnej ma znacznie więcej przeciwwskazań niż wskazań. Głównym przeciwwskazaniem jest szeroka gama chorób układu sercowo-naczyniowego. Jednak w przypadku transfuzji masy erytrocytów lub innych pojedynczych elementów krwi, bezwzględne przeciwwskazania często zmieniają się w względne.

Zatem bezwzględnymi przeciwwskazaniami do transfuzji pełnej krwi są:

• Septyczne zapalenie wsierdzia w podostrym i ostrym stadium.
• Zakrzepica i zatorowość.
• Zaburzenia krążenia mózgowego o wyraźnym nasileniu.
• Obrzęk płuc.
• Zapalenie mięśnia sercowego i miażdżyca.
• Trzeci etap nadciśnienia tętniczego.
• Trzeci i 2B stopień zaburzeń krążenia.
• Miażdżyca naczyń mózgu.
• Stwardnienie nerkowe.
• Krwotok siatkówkowy.
• Reumatyzm w ostrej fazie, gorączka reumatyczna.
• Niewydolność nerek i wątroby w ostrych i przewlekłych stadiach.

Względne przeciwwskazania:

• Amyloidoza.
• Rozsiana gruźlica płuc.
• Nadwrażliwość na białka i preparaty białkowe.
• Alergia.

Jeśli powstaje sytuacja, która stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia człowieka, nie zwraca się uwagi na bezwzględne przeciwwskazania. W końcu są chwile, kiedy człowiek po prostu umrze bez szybkiej transfuzji krwi. Jednak nawet wtedy wysoce pożądane jest podawanie pacjentowi nie pełnej krwi, ale jej poszczególnych składników, na przykład masy erytrocytów. Ponadto lekarze starają się w jak największym stopniu zastępować krew specjalnymi roztworami. Równolegle pacjentowi pokazano wprowadzenie leków przeciwalergicznych.

Krew do transfuzji i jej składniki

Krew ludzka składa się z komórek krwi i osocza. Z tych składników przygotowywane są różne preparaty, choć procesu tego nie można nazwać łatwym technologicznie.

Najczęstszymi składnikami krwi otrzymywanymi z krwi pełnej są leukocyty, osocze, płytki krwi i czerwone krwinki.

Erytrocyty

Czerwone krwinki są przetaczane, gdy występuje niedobór czerwonych krwinek. Wskazaniami do zabiegu są hematokryt poniżej 0,25 oraz hemoglobina poniżej 70 g / l.

Może się to zdarzyć w następujących warunkach:

• Niedokrwistość rozwijająca się we wczesnym okresie poporodowym lub we wczesnym okresie pooperacyjnym.
• Ciężka niedokrwistość z niedoboru żelaza, która rozwija się u osób starszych z niewydolnością serca lub układu oddechowego lub u młodych kobiet w ciąży. Procedura w tym przypadku może być przeprowadzona przed rozpoczęciem porodu lub przed zbliżającą się operacją.
• Niedokrwistość na tle różnych chorób układu pokarmowego.
• Odurzenie organizmu na tle ciężkich oparzeń, zatruć, procesów ropnych. Erytrocyty z krwi dawcy pomagają oczyścić organizm pacjenta z toksycznych substancji.
• Erytropoeza, która spowodowała anemię.

Jeśli pacjent ma objawy wskazujące na naruszenie mikrokrążenia krwi, otrzymuje zawiesinę erytrocytów. Jest to rozcieńczona masa czerwonych krwinek.

Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia niepożądanych reakcji z organizmu, konieczne jest użycie do transfuzji trzy- lub pięciokrotnie przemytych erytrocytów. Za pomocą roztworu fizjologicznego usuwa się z nich płytki krwi, leukocyty, konserwanty, elektrolity, mikroagregaty i inne substancje, których organizm chorego nie potrzebuje. Jeśli masa erytrocytów została poddana procedurze usuwania z niej leukocytów i płytek krwi, nazywa się ją EMOLT.

Krew, która jest obecnie używana do transfuzji, zostaje zamrożona po pobraniu od dawcy. Dlatego myją masę erytrocytarną w dniu, w którym zamierzają dokonać jej transfuzji.

EMOLT jest podawany pacjentom w następujących wskazaniach:

• Jeśli pacjent miał wcześniej powikłania spowodowane transfuzją krwi.
• Obecność przeciwciał izoimmunologicznych lub autoimmunologicznych we krwi pacjenta. Podobną sytuację często obserwuje się w przypadku niedokrwistości hemolitycznej.
• Mycie erytrocytów jest wymagane w przypadku konieczności wykonania dużej ilości przetoczeń krwi, co zmniejsza ryzyko wystąpienia zespołu masywnej transfuzji krwi.
• Zwiększone krzepnięcie krwi.
• Pacjent ma zaburzenia czynności nerek lub wątroby.

W ten sposób staje się oczywiste, że EMOLT umożliwia pomoc osobie, która ma bezwzględne przeciwwskazania do wykonywania transfuzji pełnej krwi.

Osocze

Osocze zawiera dużą ilość składników białkowych, witamin, przeciwciał, hormonów i innych użytecznych substancji, których pacjenci potrzebują w wielu różnych sytuacjach. Dlatego osocze jest składnikiem krwi, która jest bardzo potrzebna do transfuzji. Może być również stosowany w połączeniu z innymi składnikami krwi.

Osocze przetacza się w następujących przypadkach: zmniejszenie całkowitej objętości krwi krążącej, krwawienie, niedobór odporności, wyczerpanie i inne poważne problemy zdrowotne.

Płytki krwi

Płytki krwi to płytki biorące udział w procesie hematopoezy. Tworzą białe skrzepy krwi, które są niezbędne do zatrzymania krwawienia włośniczkowego. Im mniej płytek krwi w ludzkim ciele, tym większe ryzyko krwawienia. Jeśli ich poziom spadnie do krytycznego punktu zerowego, zwiększa się prawdopodobieństwo krwotoku mózgowego.

Przechowywanie i zbieranie płytek krwi to bardzo złożony proces. Masy płytkowej nie można w ogóle przygotować z wyprzedzeniem, ponieważ jest przechowywana przez bardzo krótki czas, a także wymaga ciągłego mieszania. Dlatego płytki krwi przetaczane są tylko w dniu pobrania od dawcy. Wcześniej krew jest pilnie sprawdzana pod kątem infekcji.

Najczęściej dawcą jest osoba będąca krewnym ofiary. Alloimmunizacja rozwija się u pacjentów, u których często przetacza się masę płytek krwi. Stan ten jest również częstym towarzyszem kobiet, które przeszły trudną aborcję lub poród, w wyniku czego potrzebowały krwi dawcy.

Aby transfuzja płytek krwi zakończyła się powodzeniem, wysoce pożądane jest przeprowadzenie analizy doboru płytek krwi pod kątem antygenów układu leukocytarnego HLA. Ta analiza jest bardzo kosztowna finansowo, a także bardzo czasochłonna.

Ponadto transfuzje płytek krwi niosą ze sobą ryzyko wystąpienia innej reakcji zwanej przeszczep przeciwko gospodarzowi. Dzieje się tak, gdy w płytkach krwi dawcy znajdują się agresywne limfocyty T i B. Dlatego transfuzja płytek krwi jest raczej trudnym zadaniem.

Wskazania do transfuzji płytek krwi:

• Trombocytopatie, którym towarzyszy zwiększone krwawienie. Ta patologia może być nabyta lub wrodzona. Jeśli liczba płytek krwi osiągnie 60,0 * 10 ⁹ / l, ale nie ma zespołu krwotocznego, nie jest to wskazanie do transfuzji krwi. Masa płytek krwi jest przetaczana, gdy poziom płytek krwi osiągnie 40 * 10 ⁹ / l.
• Interwencja operacyjna.
• Przygotowanie do leczenia cytostatykami.

Leukocyty

Transfuzja leukocytów jest jeszcze trudniejszym zadaniem niż transfuzja płytek krwi. Zabieg ten przeprowadza się w celu leczenia leukopenii, a także jest wskazany u pacjentów, którzy przeszli radioterapię lub chemioterapię.

Często odmawiają tej procedury, ponieważ bardzo trudno jest uzyskać wysokiej jakości masę leukocytów. Jest wydobywany tylko za pomocą separatora. Po usunięciu dawcy z organizmu leukocyty bardzo szybko umierają. Ponadto transfuzja leukocytów wiąże się z powikłaniami, takimi jak dreszcze, duszność, tachykardia, gorączka i spadek ciśnienia krwi.

Transfuzja krwi dla noworodka

Wskazania do transfuzji krwi u noworodka są podobne do wskazań do transfuzji krwi u osoby dorosłej. Dobór dawki krwi dokonywany jest indywidualnie. Lekarze powinni zwracać szczególną uwagę na dzieci urodzone z chorobą hemolityczną noworodka.

W przypadku żółtaczki hemolitycznej dziecko przechodzi transfuzję zastępczą krwi metodą EMOT z grupy 0 (I), z obligatoryjnym zbiegiem okoliczności czynnika Rh.

Przetaczanie krwi noworodkowi to złożony proces, który wymaga ostrożności i najwyższej uwagi lekarza.

Powikłania po transfuzji krwi

Powikłania transfuzji krwi najczęściej wynikają z faktu, że personel medyczny popełniał błędy podczas przechowywania, przygotowania krwi lub w trakcie zabiegu.

Do podstawowych przyczyn, które mogą prowadzić do komplikacji, należą:

• Niezgodność grupy krwi między dawcą a pacjentem. W takim przypadku rozwija się szok związany z transfuzją krwi.
• Alergia pacjenta na immunoglobuliny zawarte we krwi dawcy.
• Niska jakość krwi dawcy. W takim przypadku możliwy jest rozwój zatrucia potasem, wstrząs toksyczno-bakteryjny, reakcje pirogenne.
• Masowa transfuzja krwi, która może wywołać zespół krwi homologicznej, ostre rozszerzenie serca, zespół masywnej transfuzji, zatrucie cytrynianem.
• Przenoszenie zakażenia krwią dawcy. Chociaż jego długotrwałe przechowywanie zmniejsza tę komplikację do minimum.

Zniszczenie (hemoliza) obcych erytrocytów:

Jeśli u pacjenta wystąpi taka lub inna negatywna reakcja, lekarz musi podjąć środki nadzwyczajne. Objawy takich powikłań będą oczywiste: wzrasta temperatura ciała, nasilają się dreszcze i może dojść do uduszenia. Skóra staje się niebieska, ciśnienie krwi gwałtownie spada. Z każdą minutą stan pacjenta będzie się pogarszał, aż do wystąpienia ostrej niewydolności nerek, zatorowości płucnej, zawału płucnego itp.

Każdy błąd personelu medycznego, który został popełniony w procesie transfuzji krwi, może kosztować osobę życie, dlatego do procedury należy podchodzić tak odpowiedzialnie, jak to tylko możliwe. Niedopuszczalne jest, aby transfuzję krwi wykonywała osoba, która nie ma wystarczającej wiedzy na temat tego zabiegu. Ponadto transfuzje krwi muszą być przeprowadzane w przypadku wyjątkowo ścisłych wskazań.

Raport dotyczący krwiodawstwa i transfuzji:

Autor artykułu: Shutov Maxim Evgenievich | Hematolog

Wykształcenie: W 2013 roku ukończył Kurski Państwowy Uniwersytet Medyczny i uzyskał dyplom „Medycyny Ogólnej”. Po 2 latach ukończyła rezydenturę na specjalności „Onkologia”. W 2016 roku ukończył studia podyplomowe w Narodowym Centrum Medyczno-Chirurgicznym im. Pirogowa.