Leczenie Raka Bez Operacji I Chemii: Apramar® (amigdalina, Witamina B17) - Podstawa Terapii Witaminowej

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Leczenie raka bez operacji i chemii: Apramar® (amigdalina, witamina B17) - podstawa terapii witaminowej

Apramar® to biologicznie aktywny dodatek, będący podstawą terapii raka letrilu, opartej na wykorzystaniu naturalnych składników, które są kompatybilne z ludzkim organizmem i są dla niego bezpieczne. Suplement diety oparty jest na skoncentrowanej formie amigdaliny, naturalnej substancji występującej w kulturach roślinnych, odkrytej przez Ernsta Krebbs Jr. w 1952 roku. W artykułach naukowych i kręgach zawodowych amigdalina znana jest również pod innymi nazwami:

• witamina B17 jest najbardziej rozpowszechnionym wariantem i pod tą nazwą Krebbs zamierzał zarejestrować substancję;
• nitrylocyd (glikozyd cyjankowy) - związek chemiczny, który nie występuje w naturze w czystej postaci i jest zawarty w owocach ponad 1200 kultur;
• latryle (letril) to skoncentrowana forma izolowanego nitrylocydu (amigdaliny).

Apramar® jest produkowany w Kiszyniowie i znajduje się na liście zatwierdzonych suplementów diety; jest dostarczany na rynek światowy tylko pod jedną marką - TODICAMP®. Wyprodukowane przez TODICAMP SRL

Zadowolony:

• Skład chemiczny cząsteczki amigdaliny
• Działanie na komórki ludzkiego ciała
• Mechanizm niszczenia komórek nowotworowych
• Zasada złożonego działania witaminy B17
• Odkrycie i uzasadnienie skuteczności amigdaliny
• Praktyka stosowania letrilu w medycynie
• Teoria żywienia Krebbsa: fakty i fikcja
• Badania nad lekami na bazie B17
• Obecność śmiertelnej trucizny
• Toksyczność
• Oficjalne publikacje
• Wskazania i przeciwwskazania do przyjmowania bioaktywnego suplementu z witaminą B17
• W jakich rodzajach raka pomoże Apramar®?
• Dlaczego suplementy diety, a nie „czysty” nitrylocyd

Skład chemiczny cząsteczki amigdaliny

Jedna cząsteczka amigdaliny zawiera:

• dwie jednostki glukozy - źródło czystej energii, na której pracuje każdy żywy organizm;
• jednostka benzaldehydu;
• jednostka cyjanku.

Wszystkie składniki są „zablokowane” w cząsteczce i są obojętne bez beta-glukozydazy. Z tego powodu ten ostatni enzym (beta-glukozydaza) nazywany jest „odblokowującym”. Jest jeszcze jeden enzym działający na cząsteczkę amigdaliny - białko rodanezu. Jest w stanie zneutralizować działanie cyjanku, „rozkładając” go na produkty bezpieczne, a nawet przydatne dla żywych komórek. To dało rodanowi tytuł enzymu „ochronnego”.

Działanie na komórki ludzkiego ciała

Natura zapewniła ochronę żywych komórek przed pokarmami roślinnymi zawierającymi amigdalinę na dwóch poziomach jednocześnie:

• wszystkie z nich są chronione powłoką białkową, „nieprzeniknioną” dla nitrylocydu;
• w zdrowych komórkach jest minimalna ilość enzymu beta-glukozydazy - jedynego, który może „otworzyć” cząsteczkę, uwalniając trucizny.

Jednocześnie składnik otwierający występuje w ogromnych ilościach w komórkach nowotworowych (jego stężenie jest setki razy wyższe niż w normalnych tkankach). I praktycznie nie ma w nich rodanu. Choć w zdrowych tkankach jest stale wytwarzany, a jego stężenie zależy od diety człowieka (czynnik ten wykorzystywał bohater Dumasa, przyzwyczajając się stopniowo do trucizn - stymulował syntezę rodanu).

Mechanizm niszczenia komórek nowotworowych

Po wejściu do krwiobiegu amigdalina jest natychmiast „wychwytywana” przez dotknięte obszary. Powodem tego jest „pasja” komórek rakowych do jakiejkolwiek formy energii. Wzrost guza jest dokładnie uzasadniony tym, że jego komórki chciwie wchłaniają glukozę. Po znalezieniu w cząsteczce letrilu takiego pożądanego źródła wzrostu (dwie jednostki glukozy), komórka rakowa „zjada” ją i upada na własną „chciwość” - działa na nią nie tylko trucizna, ale tutaj występuje efekt synergii:

• cyjanek i benzaldehyd są uwalniane pod działaniem beta-glukozydazy;
• trucizny reagują, wywołując siłę porażki, setki razy większą niż ich działanie jeden po drugim;
• komórka nowotworowa obumiera, a enzymy rodanu zawarte w zdrowych tkankach wchodzą do działania, do którego trafia „zużyta” onkokomórka.

W badaniu instrumentalnym proces ten objawia się zauważalną regresją ciała przypominającego guz. Złośliwe tworzenie się stopniowo maleje, a organizm nie jest narażony na zatrucie ze względu na jednoczesne stosowanie terapii witaminowej.

Zasada złożonego działania witaminy B17

Oprócz destrukcyjnego działania na dotknięte obszary, Apramar® - suplement diety o wysokiej zawartości amigdaliny (99,74%) - zapewnia równie ważny efekt ogólnego wzmocnienia organizmu. Jego odbiór ma pozytywny wpływ na parametry krwi: oczyszcza się naczynia krwionośne, wyrównuje ciśnienie, przyspiesza metabolizm (czyli zwiększa się tempo przetwarzania produktów chorobotwórczych).

Terapia metaboliczna oparta na amigdalinie jest nieagresywna. Wręcz przeciwnie, jego istota polega na tworzeniu własnego, potężnego układu odpornościowego, zdolnego do zwalczania objawów raka. Zabieg nie oddziałuje na pacjenta z zewnątrz, spalając narządy. Apramar® jest zintegrowany z naturalnym systemem oczyszczania.

Ale nie można uznać suplementów diety za panaceum. Nie działają sami. Terapia żywieniowa Krebbsa (inaczej metaboliczna) to kompleks obejmujący:

• obowiązkowa detoksykacja;
• dieta roślinna (wegetariańska) (jest potrzebna do maksymalnego uwalniania enzymów trzustkowych);
• aktywne stałe wspomaganie witamin (dawki szokowe witamin C i A w celu wzmocnienia odporności);
• przyjmowanie enzymów.

Metaboliczna terapia raka opiera się na przekonaniu, że komórki rakowe są częścią własnego ciała. Potwierdza to obecność takiego samego ujemnie naładowanego okołokomórkowego płaszcza białkowego sialomucyny, jak w normalnych komórkach.

Przez błonę ani białe krwinki, ani witamina B17 nie będą w stanie „przedrzeć się” do źródła choroby. Ponieważ są również naładowane ujemnie. Aby pokonać warstwę ochronną, potrzebne są enzymy trzustkowe, które są aktywowane po wejściu do krwiobiegu i trawią ujemnie naładowaną błonę.

Odkrycie i uzasadnienie skuteczności amigdaliny

Już w 1902 roku John Byrd odkrył związek między mechanizmami rozwoju komórek nowotworowych a naturalnymi trofoblastami - komórkami żywego organizmu powstałymi pod działaniem tzw. Komórki „życia totalnego”. Zgodnie z teorią Byrda, którą biochemik Ernst Theodor Krebbs później przekształcił w naukę o przeciwrakowaniu, komórki rakowe nie są zewnętrznymi patogenami, wirusami, infekcjami, jak nadal uważa medycyna konserwatywna, ale zmienionymi natywnymi komórkami organizmu.

Z powodu tych zmian tylko Krebbs się zorientował. Odchodząc od przyjętej hipotezy, że rak dotyka ludzi z zewnątrz, doszedł do prostego wniosku. Rak, jak szkorbut, pelagra, krzywica, beri-beri, jest chorobą związaną z metabolizmem i ma charakter niedoboru witamin. Pozostaje tylko ustalić, który niedobór witamin go wywołuje.

A amerykański biochemik znalazł tę odpowiedź. Po przepracowaniu setek dzieł, które przetrwały do czasów starożytnego świata, odkrył wiele „cudownych” uzdrowień z chorób, które według opisu, nawracającego raka, używając „gorzkiej nalewki” - migdałów. Przykłady skutecznego leczenia „gorzką wodą” znaleziono u ludów starożytnego Egiptu, Chin i Grecji. Minęło tysiące lat, zanim onkologia stała się „plagą nowego wieku”.

Naukowcom udało się wyodrębnić z migdałów właśnie ten składnik, który jest podstawą terapii przeciwnowotworowej. Pod względem składu chemicznego substancja należała do grupy witamin z grupy B, dlatego Krebbs Jr. zdecydował się zarejestrować ją pod kolejnym wolnym numerem - 17. Tak pojawiła się nazwa leku, która dziś stanowi podstawę bioaddytywu Apramar ©.

Praktyka stosowania letrilu w medycynie

Pierwszy udokumentowany i pozytywny wynik stosowania suplementów diety na bazie amigdaliny odnotowano w Moskwie. Zabieg przeprowadził Fedor Inozemtsev, który zarejestrował kilka udanych testów:

• 20-letni chłopiec, który przez trzy miesiące przyjmował letril w ramach terapii witaminowej, żył przez trzy lata po tym, jak lekarze zostawili go nie dłużej niż tydzień (dalsze losy pacjenta nie są znane);
• 48-letnia kobieta z rakiem jajnika, z rokowaniem bez operacji 6–18 miesięcy, przeżyła ponad 11 lat po zakończeniu metabolicznej terapii przeciwnowotworowej.

Lekarz nie zauważył skutków ubocznych ani oznak zatrucia, ani żadnych innych negatywnych chwil towarzyszących. Dokładnie tak, jak nie obserwowali ich specjaliści stosujący izolowany nitrylocyd w praktyce onkologicznej w USA. W latach 1960-1972 ponad 50 amerykańskich klinik donosiło o wysokiej skuteczności witaminy B17 w leczeniu chorych na raka. U dzieci obserwowano bardzo dobrą odpowiedź na terapię metaboliczną.

Testy leków na bazie amigdaliny przeprowadzono w Chinach (2013–2015), Korei Południowej (2005, 2012), Niemczech (2014). Badania właściwości B17 nie zostały przerwane w Meksyku, Indonezji i na Filipinach. I wszędzie wynik był podobny: po miesięcznej kuracji guz się zmniejszył, a stan ogólny pacjenta się poprawił.

Teoria żywienia Krebbsa: fakty i fikcja

Żadna poważna praca na temat skutków stosowania letrilu lub amigdaliny nie została nigdy opublikowana w renomowanych czasopismach medycznych (ani nie została, ale została usunięta lub została odrzucona przez publikację). Światowe farmaceutyki i konserwatywna onkologia dołożyły wszelkich starań, aby odwrócić od niego uwagę. Ale jeśli rozbierzesz argumenty ortodoksji, wiele się zmieni.

Badania nad lekami na bazie B17

Fikcja: Istnieją doniesienia z testów, że amigdalina nie ma znaczącego wpływu na raka.

Fakt: Keinmatsu Sagiura, doświadczony biochemik, który cieszył się niekwestionowanym autorytetem do 1981 roku, opisał pozytywne próby letrilu przez cztery lata. Trzykrotnie poproszono go o „poprawienie” wyników w celu „zamknięcia tematu” amigdaliny. Trzykrotnie odmówiono oficjalnej społeczności.

Po 4 latach udanych testów sprowadzono nowych wykonawców. Technicy laboratoryjni, którzy byli bardziej przychylni, zastąpili badane osoby. Tak więc uzyskano pierwszy negatywny wynik laboratoryjny: u gryzoni, którym wstrzyknięto amigdalinę (a właściwie placebo), guz się zwiększył.

I nikt nie był zawstydzony faktem, że osoby badane z „placebo” (w cudzysłowie, ponieważ był letril) miały zredukowane ciało nowotworowe. Jednak nie udało się udowodnić niebezpieczeństwa leku - nikt nie został otruty. Dr Sagiura nie potwierdził ważności najnowszych testów, ale zabroniono mu dalszych badań.

Historia fałszerstwa została następnie ujawniona przez Ralpha Mossa, pracownika firmy Sloan-Kettering, kierowanej przez Rockefellera Jr. Sponsorowała badania Sagiury i jako pierwsza walczyła o wielomiliardowy biznes farmaceutyczny, któremu groził upadek letrilu.

Obecność śmiertelnej trucizny

Fikcja: sama obecność cyjanku w cząsteczce substancji jest już niebezpieczna.

Fakt: w ciągu 60 lat prób udowodnienia niebezpieczeństwa związanego z substancją nie było zgonów ani gwałtownego pogorszenia stanu po zażyciu opartego na niej leku. Tak, w jego cząsteczce znajduje się jednostka cyjanku, ale przed kontaktem z beta-glukozydazą jest obojętna. Nawiasem mówiąc, witamina B12 zawiera również cyjanek.

Toksyczność

Fikcja: zawartość toksycznego cyjanku i benzaldehydu sprawia, że lek jest niedopuszczalny do stosowania w medycynie i farmaceutykach.

Fakt: Nikt nie pamięta o toksyczności chloru, który w połączeniu z sodem tworzy zwykłą sól kuchenną i jest szeroko stosowany zarówno w medycynie, jak iw życiu codziennym. Albo że nie ma przypadków śmierci z powodu pestek moreli lub napojów na bazie migdałów.

Nie było naukowych podstaw dla zarzutów toksyczności letrilu. Zgodnie z oficjalną tabelą trucizn, jego klasa toksyczności jest określona na 1 i 2,36. Sacharyna ma 3-4. Nawet najdelikatniejsze kompleksy chemioterapeutyczne mają stopień 6 (w rzeczywistości śmiertelne trucizny).

Oficjalne publikacje

Fikcja: społeczność naukowa całkowicie obaliła teorię Krebbsa faktami i argumentami w opublikowanych pismach.

Fakt: Jedyny artykuł, który można twierdzić, że jest naukowy i reprezentuje punkt widzenia oficjalnej branży, nazywa się The Rise and Fall of Laetrile. Na tle tysięcy publikacji lekarzy zajmujących się terapią metaboliczną (te prace oficjalnie uznawane są za fikcję) jest to kropla w morzu potrzeb.

Wskazania i przeciwwskazania do przyjmowania bioaktywnego suplementu z witaminą B17

Faktem jest, że witamina B17 to bezpieczny sposób leczenia raka bez operacji, drogich leków, wsparcia przez całe życie po recesji i długiego okresu rehabilitacji. Jest to mechanizm obronny przed rakiem stworzony przez naturę. Działa wzmacniająco na układ odpornościowy - tworząc warunki, w których organizm sam radzi sobie z patologią lub zapobiega jej rozwojowi.

Z tych powodów Apramar® jest zalecany do stosowania w przypadkach:

• genetyczna predyspozycja do raka (profilaktyka);
• zwiększone ryzyko czynnika wieku (rak piersi, gruczolak);
• choroby nowotworowe (zwłaszcza z uszkodzeniem narządów docelowych i układu rozrodczego);
• dostanie się do grupy ryzyka ze względu na czynnik środowiskowy;
• obniżona odporność (w tym z powodu niskiej odporności na stres).

W jakich rodzajach raka pomoże Apramar®?

Najczęstszą przyczyną rozwoju raka, zgodnie z teorią Krebbsa, są zmiany w diecie współczesnych ludzi. Wraz z pojawieniem się produktów syntetycznych, rozwojem dodatków chemicznych, popularnością fast foodów i produkcji GMO zniknęły z codziennej żywności bardzo naturalne produkty, które przez dziesiątki stuleci stanowiły główną ochronę przed rakiem.

Apramar® jest bowiem rekompensatą za te produkty, których powrót do diety jest prawie niemożliwy (zmieniła się formuła wielu upraw, amigdalina została z niej zastąpiona pestycydami i innymi chemikaliami). Dlatego jest skuteczny w leczeniu wszystkich powszechnych postaci raka. Praktyka pokazuje, że terapia witaminowa wysokimi dawkami B17 wykazuje najlepszą skuteczność:

• z różnymi postaciami gruczolakoraka (rak prostaty i trzustki, wątroby, płuc, przełyku, jelit);
• chłoniaki;
• rak piersi;
• złośliwe guzy nerek;
• zmiany nowotworowe narządów otrzewnej.

Według badań przeprowadzonych na Filipinach, w Meksyku, w Korei Południowej, w 40% przypadków tych chorób witamina B17 może zapobiec śmierci pacjenta. W co trzecim przypadku - aby zapewnić całkowite wyleczenie organizmu.

Liczne eksperymenty i badania pokazują, że Apramar® może pomóc w niektórych typach raka mózgu. Jako wsparcie odpornościowe działa dobrze na mięsaka i czerniaka.

Dlaczego suplementy diety, a nie „czysty” nitrylocyd

Amigdalina jest obecna w nasionach ponad 1200 roślin. Pomiędzy nimi:

• wiśnia;
• kukurydza;
• brzoskwinia;
• śliwka;
• brązowy ryż;
• żyto;
• proso;
• jęczmień;
• migdałowy;
• gryka.

Jedną z najbardziej bogatych w nitrylicydy żywności są dzikie morele (ich nasiona). Dużo witaminy B17 znajduje się w nektarynach i nasionach jabłek, białych winogron. Wszystkie gorzkie orzechy zawierają duże ilości letrilu.

Ale w czystej postaci nie występuje w naturze. A stężenie substancji w różnych grupach upraw jest nieznane, zwłaszcza dzisiaj, kiedy nie można poznać warunków ich uprawy. Z tego powodu (dla prawidłowego wyliczenia dawki witaminy B17, enzymów i innych leków wspomagających) skuteczne leczenie jest możliwe tylko przy zastosowaniu certyfikowanego suplementu diety na bazie amigdaliny.