Odporność - Przyczyny I Objawy Obniżonej Odporności

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Odporność

Przyczyny, objawy i sposoby podniesienia obniżonej odporności

Istnienie i pełne funkcjonowanie organizmu ludzkiego jest możliwe tylko dzięki jego harmonijnej interakcji z bogatym światem drobnoustrojów. Może wpływać na człowieka w różny sposób, w niektórych przypadkach stając się elementem ratującym, w innych - bezpośrednim zagrożeniem życia. Jedynym sprawiedliwym sędzią, który jest w stanie poprawnie ocenić zamiar kontaktującego się drobnoustroju, jest zdrowa odporność. Ale niestety nie wszystko jest z nim takie proste.

Zadowolony:

• Objawy osłabienia układu odpornościowego
• Przyczyny obniżonej odporności
• Choroby układu odpornościowego
• Jak poprawić odporność organizmu?
• Jak poprawić odporność po antybiotykach?
• Jak wzmocnić odporność po chemioterapii?

Objawy osłabienia układu odpornościowego

Trwałość układu odpornościowego zależy od wielu wewnętrznych czynników funkcjonowania organizmu oraz zewnętrznych wpływów środowiska. Są w stanie zarówno pozytywnie wpływać na jego możliwości, jak i negatywnie. W drugim przypadku będzie to koniecznie objawiać się pewnymi oznakami obniżenia odporności, które obejmują:

• Częste choroby układu oddechowego i przeziębienia oraz choroby wirusowe. W przypadku dzieci jest to częściej niż cztery razy w roku. Dorośli w tym przypadku chorują więcej niż 2-3 razy;
• ARVI z długim i ciężkim przebiegiem;
• Trwałe krostkowe zmiany skórne;
• Nawracające ropno-septyczne zakażenia chirurgiczne tkanek miękkich (czyraki, ropowica, karbunkuły, ropnie);
• Opuchnięte węzły chłonne
• Grzybica paznokci, skóry i błon śluzowych (grzybica paznokci, kandydoza);
• Zakażenie gruźlicą w dowolnej formie i przejawach;
• Odporny na leczenie i stale nawracające choroby dróg oddechowych, zatok, układu moczowego;
• Słabe gojenie ran;
• Ogólne osłabienie, bladość skóry i zmniejszona odporność na wszelkie wpływy zewnętrzne.

Wszystkie te stany są konsekwencją obniżenia odporności. Ale nie mniej istotny jest brak równowagi immunologicznej, który objawia się różnymi chorobami alergicznymi i autoimmunologicznymi.

Przyczyny obniżonej odporności

Biorąc pod uwagę złożoną organizację układu odpornościowego, istnieje więcej niż wystarczająco powodów, aby zmniejszyć jego funkcję.

Powody związane ze stylem życia:

• Niezbilansowana dieta, utrzymująca się przez długi czas;
• Hipowitaminoza i anemia;
• Nieprawidłowo dozowana aktywność fizyczna, zarówno w kierunku nadmiernej aktywności, jak i braku aktywności fizycznej;
• Nerwica, drażliwość i zaburzenia normalnego snu;
• Złe nawyki: palenie, narkomania, nadużywanie alkoholu;
• Mieszkanie lub przebywanie na obszarach o zwiększonym promieniowaniu tła;
• Toksyczne działanie związków chemicznych i emisje przemysłowe.

Przyczyny związane z obecnością chorób:

• Patologia układu krwionośnego (białaczka, chłoniak);
• Poważne uszkodzenie wątroby;
• Biegunka z zespołem złego wchłaniania i upośledzeniem wchłaniania jelitowego;
• Białkomocz nerkowy, prowadzący do nadmiernego wydalania krążących immunoglobulin;
• Mocznica i postępująca niewydolność wątroby;
• Wszelkie długotrwałe obecne choroby, infekcje i urazy;
• Zakażenie wirusem HIV;
• Wrodzone i nabyte niedobory odporności;
• Choroby onkologiczne;
• Długotrwała antybiotykoterapia;
• Agresywna chemioterapia gruźlicy lub onkopatologii;

• Ciężkie operacje i obrażenia;
• Inwazja robaków i pasożyty jelitowe.

Choroby układu odpornościowego

W tym kontekście wskazane jest rozważenie stanów niedoboru odporności, ponieważ nierównowaga układu odpornościowego występuje w różnych patologiach somatycznych i ma charakter wtórny. Jeśli chodzi o pierwotne niedobory odporności, spowodowane właśnie chorobami narządów odpornościowych, warto zwrócić uwagę na:

1. Rozpad odporności komórkowej. Obejmują one zespół DiGeorge'a (hipoplazja grasicy), zespół Duncana (nadwrażliwość i podatność na wirusa Epsteina-Barra oraz mononukleozę), różne wrodzone fermentopatie w układzie syntezy przeciwciał;

2. Wady odporności humoralnej. Najczęstsze to zespół Brutona (niedobór immunoglobulin wszystkich klas), selektywny niedobór immunoglobulin, izolowana hiperimmunoglobulinemia (podwyższony poziom niektórych nieprawidłowych przeciwciał);
3. Połączone niedobory odporności: dysgeneza siateczkowa (aplazja wszystkich tkanek odpornościowych), zespół wadliwych limfocytów, choroba Wiskotta-Aldricha (niedobór odporności połączony z krwawieniem i egzemą skórną);
4. Zespół Gitlina - obniżenie ogólnego poziomu odporności z zaburzeniami wzrostu i rozwoju organizmu;
5. Choroba Louis-Bar to zaburzenie genetyczne objawiające się łagodnym brakiem równowagi immunologicznej i nieprawidłowym rozwojem naczyń;
6. Neutropenia pochodzenia dziedzicznego i nabytego: agranulocytoza Kostmana, cykliczna neutropenia. Towarzyszy im albo całkowity brak, albo krytyczny spadek poziomu neutrofilowych leukocytów krwi.

Wtórne niedobory odporności występują w różnych chorobach, które nie są dziedziczne. Najbardziej uderzającym przykładem wtórnego uszkodzenia układu odpornościowego jest AIDS (zespół nabytego niedoboru odporności), który celowo wpływa na odporność komórkową, czyli limfocyty T zabójców. Inne rodzaje niedoborów odporności są konsekwencją raka hematologicznego.

Nie zapominaj o zachwianiu równowagi układu odpornościowego, który staje się przyczyną agresji autoimmunologicznej w stosunku do własnych tkanek. Jest to możliwe w przypadku tocznia rumieniowatego, reakcji alergicznych, atopowego zapalenia skóry, reumatoidalnego zapalenia stawów, kłębuszkowego zapalenia nerek, choroby Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Przy wszystkich tych chorobach nie ma niedoboru odporności, ale ich przedłużający się przebieg prowadzi do wyczerpania zasobów odpornościowych organizmu.

Sztuczna odporność

W niektórych przypadkach nawet najbardziej bezbłędny układ odpornościowy nie jest w stanie oprzeć się patogennym mikroorganizmom o silnie zjadliwych właściwościach. Należą do nich błonica, tężec, krztusiec, polio, wirusowe zapalenie wątroby i inne. Wymaga to wstępnego przygotowania organizmu do ewentualnego kontaktu z takim patogenem, co osiąga się poprzez szczepienie. Można go przeprowadzić w dwóch wersjach: aktywnej i pasywnej.

Odporność czynną uzyskuje się poprzez wprowadzenie szczepionek - preparatów zawierających żywe, osłabione, zabite mikroorganizmy lub ich poszczególne składniki (białka, antygeny). Ich wprowadzenie w okresie absolutnego dobrego samopoczucia w organizmie prowadzi do powstania swoistych przeciwciał z wytworzeniem stabilnej odporności w przypadku wielokrotnego kontaktu z prawdziwym patogenem.

Odporność bierną można zapewnić jedynie poprzez wprowadzenie swoistych surowic odpornościowych - preparatów zawierających gotowe przeciwciała przeciwko patogenom lub ich toksynom. Ich wprowadzenie może być wymagane w przypadkach, gdy występują oznaki choroby, gdy tylko to zdarzenie może uratować życie człowieka.

Odporność humoralna

Odporność humoralna to ta część odpowiedzi immunologicznej, która jest osiągana przez syntezę przeciwciał przez komórki odpornościowe. Głównymi tkankami odpowiedzialnymi za ten proces są limfocyty B węzłów chłonnych. Immunoglobuliny z klas A, M, G, E, a także układ dopełniacza (łańcuchy specyficznych białek odpornościowych) zapewniają odporność humoralną. W procesie odpowiedzi immunologicznej w różnych okresach choroby biorą udział różne typy immunoglobulin.

Rola humoralnych czynników nadzoru immunologicznego w rozpoznawaniu, wiązaniu i częściowej inaktywacji czynników chorobotwórczych lub ich składników. Następnie są prezentowane limfocytom T, które są odpowiedzialne za odporność komórkową i ostateczną inaktywację patogenu. System dopełniacza pełni rolę pośrednika w tym procesie.

Jak poprawić odporność organizmu?

Pomaganie układowi odpornościowemu tchnąć nowe życie nie jest łatwe, ale możliwe. W tym celu należy zastosować podejście zintegrowane. Każda mała rzecz ma znaczenie.

• Normalizacja stylu życia, odżywiania i snu, zwłaszcza jeśli są przyczyną niedoboru odporności.
• Eliminacja przyczyn, które mogłyby wywołać brak równowagi immunologicznej.
• Odpowiednie leczenie istniejących chorób przewlekłych.
• Odrzucenie złych nawyków.
• Przyjmowanie kompleksów multiwitaminowych (duovit, vitrum) lub pojedynczych witamin (A, C, E).
• Przyjmowanie roślin leczniczych należących do grupy immunomodulatorów (echinacea, babka lancetowata, produkty pszczelarskie).
• Ścisłe przestrzeganie zaleceń lekarskich specjalistów w zakresie leczenia chorób układu odpornościowego.

Kąpiel zajmuje szczególne miejsce w utrzymaniu odporności organizmu na wysokim poziomie. Głównym warunkiem, który należy spełnić w przypadku wyboru go jako środka regenerującego, jest brak przeciwwskazań medycznych lub indywidualna nietolerancja na wysokie temperatury. Terapeutyczne działanie kąpieli w stosunku do odporności polega na pobudzeniu krążenia krwi we wszystkich narządach i tkankach, co przyczynia się do eliminacji przewlekłych ognisk infekcji, eliminacji toksycznych produktów oraz przyspieszenia syntezy immunoglobulin.

Utwardzanie ciała jest równie ważnym atrybutem w systemie immunomodulacyjnym. Ale ważne jest, żeby nie przesadzić. Pomocne może być tylko konsekwentne i stopniowe utwardzanie. W przeciwnym razie odporność jeszcze bardziej spadnie. W żadnym wypadku nie należy zaczynać od zbyt niskich temperatur. Ich stopniowa redukcja poprzez kąpiele powietrzne i zabiegi wodne zwiększy odporność na szkodliwe czynniki środowiska, aktywuje rezerwowe zasoby organizmu.

Terapia lekami w stanach niedoboru odporności powinna być ukierunkowana na ogniwo, w którym znajduje się załamanie. Nie należy dopuszczać do niekontrolowanego przyjmowania immunomodulatorów ze względu na wysokie ryzyko wystąpienia zaburzeń równowagi immunologicznej i agresji autoimmunologicznej. Brak odporności komórkowej jest wskazaniem do powołania tymoliny, polioksydonium, likopidu. Zaburzenia połączenia humoralnego wymagają terapii zastępczej immunoglobulinami (sandoglobulina, intraglobina, pentaglobina).

[Wideo] Dr Berg - Jak wzmocnić układ odpornościowy i nie zachorować?

Lista najlepszych pokarmów wzmacniających odporność!

Jak poprawić odporność po antybiotykach?

Nie jest tajemnicą, że antybiotyki powodują obniżenie odporności. Ale nie zapominaj, że stopień jego nasilenia zależy od rodzaju i czasu trwania przyjmowania tych leków. Jeśli zostały wprowadzone w małym kursie na tle ostrej choroby, nie powinieneś panikować. Rutynowe przestrzeganie zaleceń dotyczących stylu życia przywróci normalny układ odpornościowy.

Inna sprawa, jeśli spożycie było długotrwałe, a organizm na tym tle był znacznie osłabiony. Przede wszystkim cierpi układ odpornościowy jelit. Dlatego wskazane jest przepisywanie probiotyków, które przywracają normalną mikroflorę. Szczególny nacisk kładzie się na preparaty witaminowe i ulepszone odżywianie. Powinien być wzbogacony białkiem i wzbogaconą żywnością. przyjmowanie immunomodulatorów powinno być koordynowane tylko z wykwalifikowanym specjalistą. Samodzielne wprowadzenie w naturalne i regularne procesy układu odpornościowego może spowodować nieodwracalne konsekwencje.

Jak wzmocnić odporność po chemioterapii?

Pacjentom, którzy otrzymali chemioterapię, bardzo trudno jest pomóc w zwiększeniu odporności za pomocą prostych zaleceń dietetycznych. W większości przypadków wymagana jest korekta medyczna. W praktyce całkiem dobrze sprawdziły się preparaty na bazie jeżówki, produktów pszczelich, homeopatycznych (echinacea-compositum, immunoflazyd), składników aminokwasowych (imunofan), preparatów interferonowych (cykloferon, ronkoleukina, laferon). Lepiej jest, jeśli ich stosowanie jest monitorowane przez lekarza, biorąc pod uwagę immunogramy.

Temat: Zarodki pszenicy - lekarstwo na wszystkie choroby

Biorąc pod uwagę, że chemioterapia jest toksyczna nie tylko dla komórek odpornościowych, warto zwrócić uwagę na ogólne leki wzmacniające i hepatoprotekcyjne. Wskazane jest przyjmowanie Essentiale, Gepadif, Carsil, Metamax, kompleks witamin z grupy B (Milgama, Neurobeks). Przywrócenie wątroby jest bardzo ważne, ponieważ jest ona odpowiedzialna za syntezę budulca immunoglobulin.

Autor artykułu: Alekseeva Maria Yurievna | Terapeuta

Edukacja: od 2010 do 2016 Praktykant szpitala terapeutycznego Centralnego Oddziału Lekarsko-Sanitarnego nr 21, Miasto Elektrostal. Od 2016 roku pracuje w Centrum Diagnostycznym nr 3.