Zapalenie Stawów łokciowych (zapalenie Stawów łokciowych) - Przyczyny, Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Zapalenie stawów łokciowych (zapalenie stawów łokciowych)

Zadowolony:

• Co to jest łokciowe zapalenie stawów?
• Objawy zapalenia stawów
• Przyczyny zapalenia stawów
• Leczenie zapalenia stawów

Co to jest łokciowe zapalenie stawów?

Procesy zapalne mogą wystąpić w różnych częściach ciała. Być może najbardziej nieprzyjemnymi z nich są te, które wpływają na stawy kości - stawy. Zapaleniu stawów towarzyszy ostry zespół bólowy i znacznie ogranicza ruchomość kończyn.

Zapalenie stawu łokciowego to zapalenie stawu łokciowego.

Zapalenie stawu łokciowego jest złożonym stawem i składa się z trzech kości:

• łokieć;
• promień;
• ramienny.

W związku z tym istnieje taka sama liczba prostych połączeń:

• brachioradial (łac. articulatio humeroradialis);
• łokieć łokciowy (łac. articulatio humeroulnaris);
• radioulnar (łac. articulatio radioulnaris proximalis).

Zapalenie stawów występuje w około 10% wszystkich bólów łokcia. Mają tendencję do szybkiego rozprzestrzeniania się na inne stawy. Więc zapalenie stawów i stawów przekształca się w zapalenie wielostawowe. Aby zdiagnozować chorobę, lekarz prowadzi rozmowę z pacjentem w celu wyjaśnienia wszystkich szczegółów obrazu klinicznego. Wykonuje się badanie palpacyjne. Aby wyjaśnić lokalizację zapalenia, zdjęcia rentgenowskie wykonuje się w dwóch rzutach: bezpośredniej i bocznej. Aby poznać stopień zapalenia, wykonuje się badanie krwi.

Jeśli zdjęcie rentgenowskie nie wystarcza, wykonuje się badanie ultrasonograficzne, tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny. Dodatkowo stosowana jest atro- i termografia (inspekcja kamerą termowizyjną). Możliwe jest również nakłucie zawartości worka maziowego, biopsja tkanki w celu określenia etiologii choroby. Analizując skład chemiczny wyekstrahowanej zawartości, można zidentyfikować czynniki sprawcze procesu zapalnego.

Formy zapalenia stawów łokciowych:

• ostry;
• chroniczny.

Przebieg choroby i stosowane metody leczenia są różne u dorosłych i dzieci. Statystyki występowania zapalenia stawów przedstawiają się następująco: cierpi na nie 80% osób w wieku 65 lat i starszych. Co szósty z nich staje się niepełnosprawny. Gruźlicze zapalenie stawów łokcia jest powszechne wśród dzieci i stanowi około 3% wszystkich specyficznych chorób układu mięśniowo-szkieletowego. Czynniki ryzyka zachorowania dzielą się na genetyczne - ze względu na dziedziczność (tylko u kobiet) i nabyte. U kobiet chorobę wywołuje gen HLA-B27.

W większości przypadków choroba ma charakter reumatoidalny, tj. rozwija się stopniowo. Z biegiem czasu może pojawić się bardzo poważne powikłanie - przykurcz stawowy („skurcz, zwężenie”). Jest to wymuszone unieruchomienie dłoni w jednej pozycji, wynikające z bliznowacenia otaczających tkanek miękkich. Leczyć przykurcze trakcją, opatrunkami gipsowymi, a nawet operacjami. Zabiegi rehabilitacyjne są bardzo bolesne.

Inną nieprzyjemną konsekwencją zapalenia stawów łokciowych jest ropowica. Powikłanie często rozwija się w postaci zapalenia kaletki - zapalenia worka okołostawowego. Ankyloza może również stać się konsekwencją zapalenia stawów łokciowych - unieruchomienia stawu na skutek całkowitego zespolenia powierzchni stawowych. Choroba czasami prowadzi do uszkodzenia układu sercowo-naczyniowego, skóry i błon śluzowych.

Dlaczego wielu pacjentów ciągle odkłada wizytę u lekarza? Wynika to ze specyfiki bólu artretycznego. Pogarszają się rano lub po dłuższym unieruchomieniu ręki. Po lekkim rozwinięciu obolałego łokcia chory znacznie zmniejsza dyskomfort. Najczęściej ludzie szukają pomocy medycznej, gdy choroba wchodzi w ostrą fazę i nie można tolerować bólu.

Czas trwania kuracji zależy od tego, na jakim etapie choroby rozpoczęło się złagodzenie procesu zapalnego. Im szybciej zwrócisz się o pomoc, tym szybciej możesz przywrócić zdolność do pracy. Łagodna postać łokciowego zapalenia stawów goi się w ciągu tygodnia, ciężka postać - kilka miesięcy.

Po wyzdrowieniu pacjent nie powinien zaniedbywać środków zapobiegawczych. Zachęca się do pobytów w specjalistycznych sanatoriach. Jeśli ból zostanie zaniedbany, leczenie zostanie odroczone na czas nieokreślony, wtedy zapalenie stawów łokciowych nie tylko stanie się przewlekłe, ale także spowoduje poważne komplikacje. Niektóre z nich mogą być śmiertelne.

Objawy zapalenia stawu łokciowego

Zapaleniu stawów łokciowych towarzyszą następujące objawy:

• zespół bólowy spowodowany uciskiem korzeni nerwowych podczas obrzęku - bóle stawów (bóle stawów);
• ogólna słabość;
• bóle mięśni;
• złe samopoczucie;
• hipertermia (gorączka);
• nudności;
• wymioty;
• obrzęk z powodu nadmiaru mazi stawowej w torebce stawowej;
• zaczerwienienie skóry;
• lokalny wzrost temperatury (łokieć jest gorący w dotyku);
• zwiększona ESR - szybkość sedymentacji erytrocytów - i liczba leukocytów, białko c-reaktywne we krwi;
• sztywność stawów.

Najczęściej objawy te pojawiają się u kobiet. Kompleksy objawowe dla różnych typów zapalenia stawów praktycznie się nie różnią. Oprócz wymienionych objawów pacjent jest również zaniepokojony objawami współistniejących chorób.

Ważne do zapamiętania! Nieleczone objawy zapalenia stawu łokciowego nasilają się. Pacjent coraz bardziej traci zdolność do pracy, a ból staje się nie do zniesienia. Trudno jest zdefiniować rodzaj zapalenia stawów łokciowych we wczesnym stadium choroby. Jednak po otrzymaniu wyników badań lekarz prowadzący będzie mógł wybrać najbardziej skuteczną technikę terapeutyczną.

Przyczyny zapalenia stawów łokciowych

Przyczyny zapalenia stawów łokciowych są następujące:

• infekcje - bakterie, wirusy, grzyby (zakaźne zapalenie stawów);
• choroby układu pokarmowego;
• dysbioza;
• zatrucie pokarmowe (eteroartroza);
• przewlekłe patologie górnych dróg oddechowych (zapalenie zatok, zapalenie gardła, zapalenie migdałków i inne);
• zaburzenia autoimmunologiczne po stresie lub dużym stresie psycho-emocjonalnym;
• reakcje alergiczne;
• zaburzenie metaboliczne;
• awitaminoza;
• kolagenozy - choroby tkanki łącznej: reumatyzm, toczeń rumieniowaty i inne;
• dna - choroba metaboliczna z nadmiernym odkładaniem się soli w stawach;
• łuszczyca - rodzaj choroby skóry (łuszczycowe zapalenie stawów);
• Wirusowe zapalenie wątroby;
• zapalenie cewki moczowej;
• zapalenie jelit;
• cukrzyca;
• odmiedniczkowe zapalenie nerek;
• zapalenie pęcherza;
• posocznica - ogólna infekcja drobnoustrojami;
• gruźlica (gruźlicze zapalenie stawów);
• odra;
• bruceloza przenoszona przez zwierzęta domowe;
• rzeżączka - ropne zapalenie układu moczowo-płciowego;
• syfilis;
• nadmierna aktywność fizyczna - ruchy przekraczające fizjologiczne granice stawu;
• urazy: złamania, stłuczenia, zwichnięcia, skręcenia, zerwania ścięgien, oparzenia, odmrożenia (pourazowe zapalenie stawów);
• nowotwory złośliwe;
• niekorzystne warunki życia (niehigieniczne warunki, wysoka wilgotność, słaba wentylacja itp.).

W zależności od przyczyny zapalenie stawów może być pierwotne (rozwijać się samodzielnie) lub wtórne (towarzyszyć innym dolegliwościom). Ropne zapalenie stawów łokciowych również dzieli się na pierwotne i wtórne. Pierwszy typ występuje z powodu wnikania zakaźnych patogenów bezpośrednio do stawu przez uszkodzoną skórę. Jest to możliwe z powodu kontuzji.

Wtórne ropne zapalenie stawów rozwija się w wyniku „ataku” patogenów z sąsiednich tkanek (wirusy, paciorkowce itp.). Istnieje ponad 100 czynników, które powodują rozwój zapalenia stawów. Nadal nie wiadomo, co powoduje wiele rodzajów tej choroby.

Sukces w leczeniu każdej choroby w dużej mierze zależy od prawidłowej diagnozy i identyfikacji przyczyny, która zapoczątkowała proces patologiczny. Jeśli łokciowe zapalenie stawów jest konsekwencją innej choroby, należy najpierw skierować na nią leczenie.

Temat: Tradycyjne metody leczenia zapalenia stawów

Leczenie zapalenia stawów łokciowych

Lekarz prowadzący (ortopeda, reumatolog lub artrolog) zwykle przepisuje leczenie zachowawcze.

Chirurgia jest stosowana tylko w bardzo ciężkich przypadkach. Stosowane są następujące metody terapeutyczne:

• terapia lekowa;
• procedury fizjoterapeutyczne: magnetoterapia, amplipuls, elektroforeza, laser, ultradźwięki - fonoforeza, leczenie parafiną i ozokerytem;
• masaże i ćwiczenia fizjoterapeutyczne aktywujące ukrwienie i procesy metaboliczne chorej kończyny;
• operacja.

Spośród leków przepisywane są przede wszystkim leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Aby złagodzić ból, ramię jest unieruchomione. Zwykle wystarczy chwilę przytrzymać ją w chuście (chustce). Czasami używane są specjalne pomoce ortopedyczne, takie jak bandaże lub ochraniacze na łokcie.

Przepisywane są najróżniejsze środki przeciwbólowe:

• Paracetamol;
• Paracetamol;
• Analgin;
• Kapsaicyna;
• Tylenol;
• Oksykodon;
• Metadon;
• Tramadol;
• Ibuprofen.

Stany zapalne łagodzą leki niesteroidowe:

• Kwas acetylosalicylowy;
• Nimesulid;
• Movalis lub Meloxicam;
• Piroksykam;
• Celebrex;
• Nimesil;
• Indometacyna.

Hormony steroidowe zmniejszają również proces zapalny:

• Hydrokortyzon;
• Prednizolon;
• Triamcynolon;
• Kenalog;
• Detralex.

Jeśli zapalenie postępuje z tworzeniem się ropy, przeprowadza się sekcję zwłok i usuwa zawartość. W tym przypadku obszar objęty stanem zapalnym jest leczony silnymi lekami przeciwzapalnymi i antybiotykami.

Tkanka chrzęstna jest odtwarzana za pomocą chondroprotektorów:

• Siarczan chondroityny;
• Glukozamina;
• Chondrolon;
• Structum;
• Arthra.

Chondroprotektory są przyjmowane w długich cyklach nawet po zakończeniu głównego leczenia. Znacząco przyspieszają regenerację komórek. Jeśli zapalenie stawów jest wywoływane przez czynnik zakaźny, przeprowadza się terapię antybiotykową (etiotropową). Dodatkowo podawane są immunostymulanty i środki przeciwtoksyczne.

Formy leków przepisywanych na zapalenie stawów łokciowych:

• tabletki (na przykład diklofenak);
• roztwory do wstrzyknięć domięśniowych i dostawowych (np. kortykosteroidy);
• żele (na przykład Diklak);
• krem;
• maści (na przykład Bishofit, Nikoflex, Menovazin);
• roztwory balsamów (na przykład Dimexide).

Leki te mają wiele skutków ubocznych, przeciążają przewód pokarmowy, dlatego w trakcie ich przyjmowania konieczne jest przestrzeganie diety i przepisywanie leków wspomagających proces trawienia. Fizjoterapia, masaż lub ćwiczenia fizjoterapeutyczne są możliwe dopiero po ustąpieniu zespołu bólowego. Te terapie są niezbędne, aby zapobiec zanikowi włókien mięśniowych.

Dowiedz się więcej: Lista nowoczesnych leków i leków na stawy

Terapia ruchowa rehabilitacyjna zazwyczaj obejmuje ćwiczenia aerobowe, siłowe i ruchowe dla określonych grup mięśni. Pokazano pływanie i wędrówki. Siłownię można też odwiedzić, ale ćwiczyć tylko pod okiem instruktora. Nowoczesne metody leczenia zapalenia stawów łokciowych obejmują wykorzystanie komórek macierzystych. Ta technologia jest w fazie rozwoju i testów.

Zabiegi chirurgiczne:

• artroskopia - usuwanie wyrostków kostnych i inne manipulacje poprzez mikro nacięcie;
• endoprotetyka - wymiana elementów stawowych na implanty;
• artrodeza - całkowite unieruchomienie stawu;
• artroliza lub operacja Wolffa - wycięcie zrostów włóknistych;
• synowektomia - usunięcie chorej błony maziowej;
• osteotomia - usunięcie kawałka kości w celu zmniejszenia nacisku na staw
• resekcja - usunięcie stawu lub jego części;
• endoprotezoplastyka - wymiana stawu.

Głównym celem terapii jest zatrzymanie procesu dystrofii dotkniętego stawu. Rola przywracania prawidłowego ukrwienia i procesów metabolicznych jest w tym ogromna. W przypadkach, gdy zapalenie stawów jest chorobą wtórną, tj. powikłanie innej choroby, terapia musi koniecznie być kompleksowa. Bez pozbycia się pierwotnej przyczyny wszelkie wysiłki mające na celu powstrzymanie stanu zapalnego będą bezowocne. Jeśli nie ma leczenia zapalenia stawów stawu łokciowego, patologiczne zmiany w dłoni stają się nieodwracalne.

Jeśli masz uporczywy ból w okolicy łokcia, powinieneś jak najszybciej udać się do specjalisty. Proces zapalny, który nie przeszedł jeszcze w ostrą fazę, zostaje zatrzymany znacznie łatwiej i szybciej. Tylko terminowe leczenie może uniknąć nieprzyjemnych komplikacji i niepełnosprawności.

Autor artykułu: Kaplan Alexander Sergeevich | Ortopeda

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” uzyskany w 2009 roku na Akademii Medycznej. I. M. Sechenov. W 2012 roku ukończył podyplomowe studia z zakresu Traumatologii i Ortopedii w Miejskim Szpitalu Klinicznym im Botkin na Oddziale Traumatologii, Ortopedii i Chirurgii Katastrof.