Neurastenia - Przyczyny I Objawy Neurastenii, Diagnostyka, Leczenie I Profilaktyka

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Neurastenia

Przyczyny i objawy neurastenii

Co to jest neurastenia?

Neurastenia jest dystroficzną zmianą nerwów obwodowych związaną z wyczerpaniem układu nerwowego (łączy w sobie różnego rodzaju patologiczne zmiany w funkcjach układu nerwowego). Ta choroba to rodzaj nerwicy, czyli zaburzeń niepsychotycznych, które pojawiają się po długim pobycie osoby w stresującej sytuacji.

Przyczyny neurastenii

W rozwoju zaburzeń neurastenicznych istotną rolę odgrywa szereg przyczyn o różnym charakterze, jak np. Efekt odurzenia, brak witamin w organizmie, osłabiona odporność immunologiczna, procesy nowotworowe i wiele innych. Często choroba ta rozwija się w cukrzycy. Ale zasadniczo podstawowe przyczyny leżą w rozbieżności między zdolnościami umysłowymi.

Dolegliwość może być wywołana stresem psychicznym i fizycznym, doświadczeniami.

Nadmierny stres na układ nerwowy nie pozwala na relaks i odpoczynek. Brak odpoczynku prowadzi do przeciążenia, co prowadzi do poważnego wyczerpania układu nerwowego (stres). Towarzysze neurastenii to drażliwość, chroniczne zmęczenie. Nerwica występuje u osób w wieku od 20 do 40 lat, mężczyźni częściej cierpią na tę chorobę niż kobiety.

Neurastenia ma kilka postaci:

1) Postać hiperstheniczna wyraża się zwiększoną pobudliwością umysłową. U pacjentów podrażnienie może wywołać najmniejszy drobiazg, taki jak hałas, głośna rozmowa, muzyka. Trudno im przebywać w zatłoczonych miejscach. Cechuje ich niecierpliwość, niekontrolowana samokontrola. Wszystko to wpływa na zdolność do pracy, pojawia się niespójność psychiczna, osoba zostaje rozproszona, uwaga maleje. W takim stanie nie można się na niczym skoncentrować. Sen jest zaburzony.

2) Drażliwe osłabienie jest postacią neurastenii, która objawia się u pacjentów z niepohamowanym, cholerykalnym temperamentem. Ta forma może pojawić się przy silnym i zrównoważonym układzie nerwowym, gdy sytuacja patogenna nie zmienia się i nie ma powrotu do zdrowia na etapie hiperstenii. W takim przypadku pacjenci mogą zabrać się do roboty, ale szybko się męczą, boli ich głowa, nie myślą dobrze, odczuwają nerwową słabość, bezsilność. Tak więc zmęczenie przeplata się z próbą przywrócenia zdolności do pracy, pojawia się uczucie wyczerpania nerwowego. Drażliwość można wyrazić, osoba krzyczy, ale aby zastąpić taką reakcję i podekscytowanie, szybko pojawia się psychiczna impotencja, pojawia się uraza i wszystko kończy się łzami.

3) Postać hiposteniczna występuje u osób z osłabionym ośrodkowym układem nerwowym ze zwiększonym zmęczeniem psychicznym, u osób podejrzanych, często z niespokojnymi myślami. Są drażliwi, słabi fizycznie i psychicznie. Letarg, smutek, obniżony nastrój, obojętność, płaczliwość i niestabilność emocjonalna to przejawy neurotycznego charakteru w postaci hipostenicznej.

Objawy neurastenii

Pierwszą oznaką rozwoju neurastenii jest bezsenność. Zakłócenie snu nocnego, gdy osoba z trudem zasypia lub budzi się wielokrotnie i ponownie zasypia, widzi niepokojące sny, a rano ledwo wstaje ze złym nastrojem, z migrenami. Wśród dolegliwości występuje ogólne złe samopoczucie, słaba pamięć, dyskomfort.

Pacjenci reagują niezwykle emocjonalnie na jasne światło, mają wzrost lub spadek temperatury ciała, przerwy w pracy serca, nadwrażliwość jelit, obniżone libido, u mężczyzn może wystąpić impotencja. Obecnie powszechnie przyjmuje się, że neurastenia to depresja. Jego objawami są zwiększona pobudliwość, obniżony nastrój, niepewność.

Objawy choroby to zmienne i zróżnicowane bolesne odczucia, lekki ucisk, ucisk, mrowienie w okolicy skroniowej i potylicznej, uczucie ciężkości w głowie i niepokój. Pojawienie się bólu wzdłuż grzbietu, tułowia, kończyn z nagłymi ruchami głowy lub ciała, pojawienie się szumu i dzwonienia w uszach, zawroty głowy, bolesność skóry to najpoważniejsze objawy potwierdzające rozwój patologii.

Diagnoza neurastenii

Diagnozowanie neurastenii nie jest trudnym procesem. Zwykle taką diagnozę można postawić zgodnie z opisem stanu pacjenta. Gwałtowne wybuchy emocjonalne, reakcje drażliwości, pobudzenie bez powodu, zamieszanie i niecierpliwość, zawsze nagłe i szybko zanikające - dobre powody, aby dokładnie określić rodzaj zaburzenia nerwowego.

Zaawansowane stadia choroby prowadzą do przygnębienia, letargu, senności, utraty apetytu. Lekarz może wydać opinię medyczną na temat skarg pacjenta na zjawisko zgagi, odbijania, wzdęć, ciężkości w przewodzie pokarmowym.

Leczenie neurastenii

W leczeniu neurastenii z powodzeniem stosuje się metody fizjoterapii, refleksologii, stosuje się masaż i przepisuje się dietę. Głównymi najskuteczniejszymi metodami leczenia są sugestia i hipnoza. Bardzo dobrze jest również dla pacjenta, aby ponownie rozwinąć umiejętności pozytywnego myślenia, nauczyć się być świadomym i kontrolować działania i czyny.

Kompleksowe leczenie neurastenii, stosowanie biostymulantów, leków neurotropowych, leków przeciwdepresyjnych powinno być ściśle indywidualne. Lekarze kierują się nie tylko kliniczną postacią nerwicy, ale także stopniem zaawansowania choroby i cechami osobowymi osoby, która przeszła chorobę. Uwzględnia się wiek pacjenta, ponieważ taka choroba może wystąpić w każdym wieku.

Leczenie powinno być połączone z odpowiednim odpoczynkiem, czasowym wyłączeniem pracy umysłowej. W niektórych przypadkach przepisywane są środki uspokajające. Zazwyczaj pacjenci z neurastenią potrzebują codziennych spacerów na świeżym powietrzu, odczuwają potrzebę uzupełnienia żelaza w organizmie, dlatego zaleca się przyjmowanie leków zawierających ten ważny pierwiastek. Glicerofosforan wapnia i metoda treningu autogennego przyczyniają się do szybkiego przywrócenia funkcji układu nerwowego.

Zapobieganie neurastenii

Głównym miejscem wśród środków zapobiegawczych zapobiegających pojawieniu się neurastenii jest przestrzeganie codziennej diety, dobry sen, zapobieganie przeciążeniu emocjonalnemu, stosowanie specjalnych kompleksów witaminowych mających na celu wzmocnienie odporności.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.