Kiła - Przyczyny I Objawy Kiły

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Syfilis

Przyczyny i objawy kiły

Co to jest kiła?

Kiła jest ogólnoustrojową przewlekłą chorobą weneryczną o charakterze zakaźnym. Wpływa na skórę, błony śluzowe, narządy wewnętrzne, kości i układ nerwowy. Chorobę wywołują bakterie Treponema pallidum. Kiła przenoszona jest głównie poprzez kontakty seksualne, rzadziej przez krew lub drogi domowe.

W zależności od stadium i przebiegu choroby kiła może być pierwotna, wtórna, trzeciorzędowa i wrodzona.

Kiła pierwotna charakteryzuje się pojawieniem się twardego wrzodu i zapalenia węzłów chłonnych. Kiła wtórna dotyka już wszystkich układów, tkanek i narządów człowieka. Kiła trzeciorzędowa jest śmiertelna i występuje, gdy choroba nie jest leczona przez długi czas. Wrodzona kiła jest przenoszona na dziecko przez łożysko od matki.

Przyczyny kiły

Kiła jest wywoływana i wywoływana przez bakterię zwaną Treponema pallidum. Zwykle przedostaje się do organizmu przez błony śluzowe, rany na skórze i krew. Pacjenci z kiłą są zaraźliwi dla otaczających ich ludzi.

Główną drogą przenoszenia choroby zawsze był kontakt seksualny. Rzadziej kiła przenoszona jest środkami gospodarstwa domowego: poprzez naczynia, papierosy, artykuły higieny osobistej itp. Na chorobę narażony jest także personel medyczny: położnicy, ginekolodzy, stomatolodzy i pracownicy laboratorium w kontakcie z pacjentami, zakażenie jest również możliwe przez ślinę, jeśli w ustach chorego znajdują się elementy syfilityczne. Mocz i pot osób z syfilitami nie są zaraźliwe, ale mleko matki i nasienie tak. Prawdopodobieństwo zarażenia się kiłą podczas bezpośredniej transfuzji krwi jest raczej niskie. Kiła wrodzona jest możliwa przy przenoszeniu zakażenia przez łożysko z matki na płód.

Udowodniono, że liczba bladych bakterii treponema, które dostają się do organizmu zdrowej osoby, wpływa na prawdopodobieństwo infekcji. Dlatego osoby, które wielokrotnie miały kontakt seksualny z osobą zakażoną, są znacznie bardziej narażone na zakażenie niż osoby, które miały jeden kontakt seksualny.

Objawy kiły

Głównym wczesnym objawem kiły pierwotnej jest pojawienie się wrzodu (wrzodu). Ten objaw objawia się w drugim do czwartego tygodnia po zakażeniu. Najczęściej rany nie powodują bólu. Zwykle są zlokalizowane na genitaliach, w pobliżu odbytu, na wargach, w jamie ustnej lub na części skóry, do której wniknął patogen. Jak wygląda Chancre? Początkowo jest to matowa czerwona plama, następnie tworzy się grudka, która po chwili zamienia się w wrzód. Chancre zwykle goi się po miesiącu, a osoba może mieć fałszywe wrażenie wyzdrowienia, ale to dopiero koniec pierwotnej kiły.

Początek kiły wtórnej występuje w pierwszych do szóstych miesiącach po wyleczeniu wrzodu. Na skórze pacjenta pojawiają się wysypki o różowawym lub bladoczerwonym kolorze, pogarsza się apetyt, spada masa ciała, wypadają włosy, przeszkadzają bóle stawów, gardła i głowy. Na genitaliach tworzą się kłykciny. Objawy kiły wtórnej pojawiają się w ciągu trzech do sześciu miesięcy, po których pacjent nie jest już zaraźliwy. Choroba jest w stadium utajonym, ale treponema jest wprowadzana do różnych tkanek i narządów (naczyń krwionośnych, tkanki kostnej, rdzenia kręgowego i mózgu). Bez odpowiedniego leczenia u większości pacjentów proces ten trwa całe życie lub przekształca się w trzeciorzędową (późną) kiłę. Prowadzi do niebezpiecznego uszkodzenia oczu, serca, mózgu. Jego powikłaniami są zaburzenia psychiczne, ślepota, paraliż i śmierć.

Wrodzona kiła objawia się różnymi patologiami: deformacją zębów, anemią, chorobą nerek itp.

Kiłę rozpoznaje się za pomocą badań krwi i szybkich testów.

Leczenie kiły

W leczeniu kiły pierwotnej i wtórnej podaje się jednorazowo penicylinę. W przypadku kiły utajonej, trzeciorzędowej i wrodzonej leczenie trwa dłużej i zwiększa dawkę penicyliny, ale zwykle kończy się sukcesem. Niektórzy pacjenci są uczuleni na penicylinę. W takim przypadku podaje się im tetracyklinę lub erytromycynę. Partnerzy seksualni pacjenta z kiłą są pilnie badani. Nawet jeśli wynik testu na kiłę jest ujemny, otrzymują profilaktyczne leczenie penicyliną.

Niebezpieczeństwo kiły polega na tym, że może ona przebiegać utajona lub naśladować objawy różnych chorób skóry. Jeśli kiła występuje jednocześnie z innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową (rzeżączka, chlamydia, rzęsistkowica), najpierw jest leczona, a następnie współistniejące infekcje.

Oprócz penicyliny w leczeniu kiły stosuje się immunomodulatory, enzymy, witaminy i fizjoterapię. Należy pamiętać, że bez odpowiedniego leczenia kiła jest śmiertelna.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.